Του Χρήστου Κασίμη*, αναδημοσίευση από την Ίσκρα
Πρωτοφανείς αντιδράσεις από την κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησαν το άκουσμα της στήριξης της υποψηφιότητας του αμετανόητα μνημονιακού και υποστηρικτή μέχρι πρόσφατα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ Οδ. Βουδούρη στην περιφέρεια Πελοποννήσου. Και όλα αυτά την ώρα που ακούγονταν φωνές για την επιβολή γενικού σιωπητηρίου με γνώμονα την ανάγκη για εκλογική, δήθεν, επιτυχία με κάθε κόστος. Ακόμα και αν το κόστος είναι η αλλοίωση,τελικά, του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα ανοίγματα, όμως, σε έναν καταρρέοντα χώρο, αυτό του εγχώριου μνημονιακού αστικού κατεστημένου, το μόνο που κάνουν είναι να οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μια μελλοντική κατάρρευση με πάταγο και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, τους εργαζόμενους και το λαό και την Αριστερά στην ταύτιση με το καταρρέον αστικό πολιτκό σύστημα εξουσίας.
Την ώρα που η Πολιτική Γραμματεία του κόμματος αποφάσιζε να μην «ενδώσει» στις εύλογες ενστάσεις των μελών της «Αριστερής Πλατφόρμας» στην στήριξη της υποψηφιότητας Βουδούρη η μία μετά την άλλη οι Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ, από τον Έβρο ως την Κρήτη, αλλά και οι τοπικές και κάποιες νομαρχιακές επιτροπές της Πελοποννήσου έστελναν και στέλνουν ψηφίσματα (τις περισσότερες φορές ομόφωνα) με τα οποία ζητούν την άμεση απόσυρση της στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ στον γυρολόγο των αστικών κομμάτων.
Η βάση, πλέον, οριοθετεί τις συμμαχίες του κόμματος όχι μόνο με βάση το θυμικό ή μια αντίδραση της στιγμής αλλά βασιζόμενη στην ανάγκη να τηρηθούν όσα όλοι μαζί συναποφασίσαμε στο Ιδρυτικό μας Συνέδριο.
Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ καλούν, πλέον, την «ηγεσία» να δεχθεί ότι με τα αποκαίδια του ΠΑΣΟΚ δεν οδηγούμαστε στη νίκη αλλά σε μια κατάρρευση, την ώρα που το κόμμα χτυπάει την πόρτα της διακυβέρνησης.
Οι παλινωδίες της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το χρέος, τη δημόσια ιδιοκτησία των τραπεζών κλπ, δεν γίνονταν τόσο εύκολα κατανοητές από την πλειοψηφία μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της οικονομικής-επιστημονικής υφής των ζητημάτων.
Αυτή τη φορά,όμως, τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ένιωσαν τις παλινωδίες με τη στήριξη αμφιλεγόμενων και μνημονιακών υποψηφίων στις περιφέρειες στο πετσί τους και βλέπουν, πλέον, με μια κριτική ματιά και πολλοί αναθεωρούν τη στάση τους σε σχέση και με τις απόψεις-δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με σημαίνοντα ρόλο στη διαμόρφωση του οικονομικού προγράμματος.
Η κομματική βάση δείχνει πως ο μόνος δρόμος για να οδηγηθούμε στην κυβέρνηση της Αριστεράς και τελικά στην λαϊκή-εργατική εξουσία είναι η διατήρηση του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και μια προσπάθεια νέας ριζοσπαστικοποίησης και ταξικής χειραφέτησης της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Η διαλεκτική βάσης – «ηγεσίας» ,όμως, θα οδηγηθεί μονόπατα σε μια νίκη της αναδίπλωσης των «κορυφών», αν δεν διατηρηθούν και ενισχυθούν οι ριζοσπαστικές φωνές στελεχών του κόμματος που θα αποτελέσουν στήριγμα στην τελική νίκη της ριζοσπαστικοποίησης έναντι της τακτικής αναδίπλωσης.
Η αλλαγή σε ριζοσπαστική κατεύθυνση και με ορίζοντα τον σοσιαλισμό με στόχο την ηγεμονία του κόσμου της εργασίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων είναι κενό γράμμα χωρίς ένα ριζοσπαστικό πολιτικό υποκείμενο χωρίς τάσεις τακτικής αναδίπλωσης.
Η κρίση της εγχώριας αστικής τάξης είναι αδύνατο να οδηγήσει από μόνη της σε μια τελική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και σε μια εκλογική νίκη.
Στη χρονική αυτή συγκυρία ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να μην ενδώσει στην λογική του μαστίγιου και του καρότου που παίζει στην πλάτη του το αστικό κατεστημένο (βασιμένη στο δίπολο αριστερά των άκρων – νέο ΠΑΣΟΚ) και να οδηγηθεί σε ένα νέο κύμα ριζοσπαστικοποίησης με αρχικό στόχο την κυβέρνηση της Αριστεράς. Για να μετατραπεί η χώρα από πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού σε πειραματιστή προοδευτικών αλλαγών και ανατροπών, με τελικό σκοπό και στόχο τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
