Ανταπόκριση του Ρομπ Τζόουνς (CWI στη Ρωσία)
Επιμέλεια: Γιάννης Πιστιόλης
Την Τρίτη 6 Νοέμβρη σε πολλά blog και site στη Ρωσία υπήρχαν αναφορές για λεωφορεία γεμάτα με στρατιώτες που κινούνταν προς τη Μόσχα. Στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν την ίδια μέρα συμμετείχαν χιλιάδες Ρώσοι, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τον τρόπο που ο πρωθυπουργός Πούτιν χειραγώγησε το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής 4/12 όπου το κόμμα του, «Ενωμένη Ρωσία», κέρδισε την πλειοψηφία στη ρωσική Βουλή.
Οι κινητοποιήσεις πήραν απίστευτα μαζικά χαρακτηριστικά τις επόμενες μέρες με τη διαδήλωση της Μόσχας στις 10/12 να συγκεντρώνει 100.000 και το σύνθημα «ο Πούτιν είναι κλέφτης» να κυριαρχεί!
Κατά τη διάρκεια των εκλογών πάνω από 50.000 νεαροί υποστηρικτές του καθεστώτος χρησιμοποιήθηκαν για να αντιμετωπίσουν τις όποιες δραστηριότητες και πρωτοβουλίες της αντιπολίτευσης. Ακόμα, σύμφωνα με τον Υπουργό Εσωτερικών, 51.000 αστυνομικοί μεταφέρθηκαν στην Μόσχα για να διαφυλάξουν τη «δημόσια ασφάλεια». Την επομένη των εκλογών, όταν και έγινε η πρώτη κινητοποίηση, συνελήφθησαν πάνω από 300 διαδηλωτές, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε 15 μέρες φυλάκιση! Παράλληλα έγιναν πάνω από 200 συλλήψεις στη διαδήλωση που έλαβε χώρα στην Αγ. Πετρούπολη.
Σημαντικό είναι να αναφέρουμε πως στις κινητοποιήσεις συμμετείχε ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, ενώ πολλοί συμμετείχαν για πρώτη φορά σε διαδηλώσεις. Πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι στις συγκεντρώσεις δεν κυριάρχησαν τα εθνικιστικά συνθήματα παρά το γεγονός ότι το νεοφασιστικό κόμμα «Ρωσική Πορεία» προσπάθησε να παρέμβει και να προβάλει τα δικά του συνθήματα.
Λόγω βέβαια της μεγάλης καταστολής και του γεγονότος ότι οι διοργανωτές δεν έχουν κανένα ξεκάθαρο σχέδιο, το ενδεχόμενο της συνέχισης των διαδηλώσεων και της περαιτέρω μαζικοποίησης τους παραμένει ακόμα ανοιχτό. Πολλοί από τους επικεφαλής του κινήματος (που ανήκουν στη νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση) ανέφεραν πως αυτές οι εκλογές ήταν δευτερεύουσας σημασίας και ότι το βασικό στοίχημα είναι οι Προεδρικές εκλογές το Μάρτη του 2012, δίνοντας μια κατεύθυνση αποκλιμάκωσης του κινήματος. Η επόμενη μαζική γενική κινητοποίηση μπήκε για τις 24/12, δηλαδή σχεδόν δυο εβδομάδες μετά την προηγούμενη! Η διάθεση των διαδηλωτών πάντως είναι υπέρ της σοβαρής κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.
Γενική δυσαρέσκεια στη ρωσική κοινωνία
Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων τέτοιου είδους εκδηλώσεις θα είχαν προσελκύσει μια μικρή «χούφτα» διαδηλωτών, τους οποίους η υπόλοιπη κοινωνία θα θεωρούσε «περιθωριακούς».
Όμως σήμερα υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια στη ρώσικη κοινωνία και η αντίληψη που πλέον επικρατεί είναι ότι ο Πούτιν δεν είναι ανίκητος.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των εκλογών ο Πούτιν και ο Μεντβέντεφ προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την πτώση των ποσοστών του κόμματος τους ως αποτέλεσμα της οικονομικής και πολιτικής κρίσης που επικρατεί στην Ευρώπη.
Όμως αν οι εκλογές ήταν πραγματικά δημοκρατικές τα ποσοστά του Πούτιν θα ήταν ακόμα χαμηλότερα από το 49,5% που έλαβε! Οι εκλογές αυτές άλλωστε ήταν οι πιο νοθευμένες στη διάρκεια της νέας καπιταλιστικής Ρωσίας.
Εκλογές νοθείας
Η έκταση της νοθείας ήταν μεγάλη με το καθεστώς πάντως να είναι καλά προετοιμασμένο επιτρέποντας τον «έλεγχο» μόνο από απεσταλμένους συμμαχικών κρατών με ακόμα λιγότερο δημοκρατικά συστήματα (πχ Κίνα) μπλοκάροντας ταυτόχρονα τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ΟΑΣΕ και των ΗΠΑ.
Ένα παράδειγμα είναι αρκετό για να δείξει την έκταση της νοθείας. Στη Δημοκρατία της Τσετσενίας το κόμμα του Πούτιν πήρε το 99,5% σε ποσοστό ψηφισάντων 99,5%!
Μάλιστα σε πολλές περιοχές οι εκλογικοί αντιπρόσωποι της αντιπολίτευσης όταν πήγαιναν στα εκλογικά κέντρα έβρισκαν τις θέσεις τους κατειλημμένες από εκλογικούς αντιπροσώπους της κυβέρνησης.
Παρόλη την προσπάθεια αυτή, το κυβερνητικό κόμμα έχασε από τις προηγούμενες εκλογές το 1/3 των ψήφων του και αν λάβουμε υπόψη μας ότι τελικά η αποχή έφτασε στο 40%, με δεδομένη τη νοθεία μόνο 1/3 Ρώσους ψήφισαν την «Ενωμένη Ρωσία»!
Η ανάγκη μιας αριστερής εναλλακτικής
Η μέχρι τώρα περίοδος Πούτιν, που υποτίθεται θα βοηθούσε τη Ρωσία «να σταθεί στα πόδια της», συνέπεσε με την άνοδο της τιμής του πετρελαίου, που το μόνο που έκανε ήταν ότι βοήθησε στη συσσώρευση πλούτου στις τσέπες της ολιγαρχίας. Η κρίση όμως χτύπησε και τη ρωσική οικονομία πράγμα που προκαλεί κοινωνική οργή και αγανάκτηση. Σε συνδυασμό με την αλαζονική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά του Πούτιν, το κοινωνικό μείγμα που δημιουργείται είναι εκρηκτικό.
Αν οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες ενάντια στο καθεστώς είχαν σχέδιο για ανάπτυξη και κλιμάκωση, θα μπορούσε η «επανεκλογή» του Πούτιν τον επόμενο Μάρτη να τίθεται εν αμφιβόλω. Στις συγκεντρώσεις καμιά πολιτική δύναμη δεν φάνηκε να έχει καμία συγκεκριμένη πρόταση και τα όποια προτάγματα δημιουργήθηκαν (όπως νέες εκλογές ή παραίτηση της κυβέρνησης) βγήκαν από τα κάτω. Γι’ αυτό και δεν είναι περίεργη η γενική δυσπιστία που υπάρχει απέναντι σε όλα τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα εν γένει.
Όμως και το Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο ήρθε δεύτερο με ποσοστό 19,5% δεν αποτελεί μια ριζοσπαστική εναλλακτική στο σάπιο καθεστώς. Το ΚΚ δεν είναι ένα στην πραγματικότητα ένα αριστερό κόμμα που αποτελεί πραγματικό κίνδυνο για την καπιταλιστική εξουσία, αλλά ένα κόμμα με πολλές εθνικιστικές θέσεις και λαϊκιστικά συνθήματα. Διπλασίασε τα ποσοστά που πήρε από τη νεολαία που ψήφισε για πρώτη φορά, βασικά σαν ψήφο διαμαρτυρίας, αφού είναι η βασική αντιπολίτευση στο καθεστώς.
Η CWI στη Ρωσία συμμετέχει ενεργητικά στις διαδηλώσεις. Το κτίσιμο ενός μαζικού κινήματος αποτελεί το μόνο δρόμο για να εξασφαλιστούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Είναι απαραίτητο η εργατική τάξη στη Ρωσία να αποκτήσει τη δική της εκπροσώπηση, μέσα από ένα δικό της πολιτικό κόμμα που να παλεύει για τα δικαιώματα και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, για την εθνικοποίηση των τεράστιων πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, σε συνθήκες εργατικού ελέγχου και διαχείρισης, και για μια σοσιαλιστική κοινωνία στηριγμένη στην εργατική δημοκρατία. Και στη Ρωσία, όπως και αλλού ανοίγει μια περίοδος που θα κάνει αυτές τις ιδέες όλο και πιο επίκαιρες.
