Τις τελευταίες μέρες οι πιο φτωχές συνοικίες του Σαντιάγο της Χιλής έχουν μετατραπεί σε πεδία μάχης ανάμεσα στην αστυνομία και τον κόσμο που διαμαρτύρεται για το οριακό σημείο φτώχειας και πείνας στο οποίο έχει οδηγηθεί από όταν ξέσπασε η κρίση του κορονοϊού. Ταυτόχρονα η εξάπλωση του ιού στη χώρα συνεχίζεται, ενώ τα «μέτρα στήριξης» που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση στα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, βρίσκονται ακόμη… στο δρόμο.
Πείνα, διαδηλώσεις και καταστολή
Οι κάτοικοι των φτωχογειτονιών βγαίνουν μαζικά στους δρόμους, ενώ η αστυνομία προσπαθεί να διαλύσει τις συγκεντρώσεις με δακρυγόνα και αντλίες νερού. Στα όρια των αντοχών τους, οι διαδηλωτές δεν εγκαταλείπουν τα μπλόκα. Την Τετάρτη 20/5, πέρα από την αστυνομία, η κυβέρνηση έστειλε στις φτωχογειτονιές το στρατό προκειμένου να καταστείλει τις κινητοποιήσεις των κατοίκων.
Στο μεταξύ, όπως αναφέρουν ειδησεογραφικά πρακτορεία όπως το Aljazeera, οι διαδηλωτές δεν είναι ενάντια στο lockdown, κατανοώντας και οι ίδιοι την ανάγκη προστασίας από τον κορονοϊό. Την ίδια ώρα όμως δεν έχουν επιλογές πέρα από τις μαζικές διαμαρτυρίες, καθώς βρίσκονται σε οριακή κατάσταση, μη έχοντας πρόσβαση ούτε στα πιο βασικά είδη πρώτης ανάγκης.
Αντί να επιταχύνει τις διαδικασίες για την ενίσχυση των φτωχότερων στρωμάτων της χώρας, που ήδη πριν από την καραντίνα βρίσκονταν στα όρια της πείνας, η κυβέρνηση επιλέγει την καταστολή. Στο Σαντιάγο, όπως και στην υπόλοιπη Χιλή, αλλά και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης έχουν γίνει αντικείμενο κερδοσκοπίας και οι τιμές αυξάνονται την ώρα που τα πιο ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας, οι άνθρωποι που δεν έχουν σταθερή δουλειά ή εισόδημα, υποχρεώνονται να χάσουν ακόμη και τα σποραδικά μεροκάματα που τους επέτρεπαν να επιβιώνουν.
Η κυβερνητική βοήθεια προς τους ανθρώπους που αναγκάζονται να σταματήσουν να δουλεύουν, δεν αποτελείται από κάποιο επίδομα ή έκτακτη οικονομική ενίσχυση, αλλά από πακέτα με τρόφιμα και προϊόντα υγιεινής. Αυτά τα πακέτα όμως καθυστερούν να φτάσουν στις φτωχογειτονιές του Σαντιάγο προκαλώντας την οργή των κατοίκων. Η λέξη «πείνα» στις γειτονιές αυτές δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά η καθημερινή πραγματικότητα. Έτσι, οι εκκλήσεις του δεξιού προέδρου Πινιέρα για υπομονή και οι εξηγήσεις του ότι η διαδικασία να φτιαχτούν και να διανεμηθούν τα πακέτα είναι χρονοβόρα δεν πείθει τους πεινασμένους.
Ο ιός εξαπλώνεται, το σύστημα υγείας γονατίζει
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες τα κρούσματα και οι θάνατοι από κορονοϊό αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Μέχρι την Παρασκευή 22/5 τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είχαν ξεπεράσει τις 60.000, ενώ πάνω από 600 άνθρωποι είχαν πεθάνει από covid19. Έτσι την Τετάρτη 20/5 η κυβέρνηση ανακοίνωσε επέκταση της αυστηρής καραντίνας σε ακόμη 42 περιοχές της χώρας. Παρά όμως τα απαραίτητα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων, η χρόνια απαξίωση του συστήματος Υγείας της χώρας θέτει συγκεκριμένα όρια στη δυνατότητα αντιμετώπισης της ασθένειας. Μια εβδομάδα πριν την επέκταση της καραντίνας, το 90% των κρεβατιών ΜΕΘ στην πρωτεύουσα ήταν ήδη γεμάτα, ενώ η κυβέρνηση σχεδίαζε την πιθανότητα μεταφοράς αριθμού περιστατικών σε περιφερειακά νοσοκομεία, με ότι αυτό συνεπάγεται ως προς το ρίσκο μετάδοσης του ιού σε νέες περιοχές.
Καραντίνα και ακραία φτώχεια δεν πάνε μαζί
Τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας έχουν αποδειχτεί απαραίτητα για τον έλεγχο της εξάπλωσης της ασθένειας, μαζί βέβαια με την ουσιαστική ενίσχυση των συστημάτων υγείας, που σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο έχουν τις τελευταίες δεκαετίες υποστεί μεγάλες περικοπές. Δεν είναι όμως δυνατό να αναγκάσει μια κυβέρνηση τον κόσμο να μείνει κλεισμένος στο σπίτι του για εβδομάδες, ή και μήνες, χωρίς να φροντίσει να πάρει τα απαραίτητα μέτρα για να μπορεί αυτός ο κόσμος να αντιμετωπίσει τις βασικές του, τουλάχιστον, ανάγκες. Όταν η απάντηση στους πεινασμένους είναι ένα πακέτο με λίγα τρόφιμα και καθαριστικά το οποίο δεν φτάνει ποτέ, γιατί βρίσκεται ακόμη… στο δρόμο, τότε η δική τους απάντηση θα είναι να βγουν στους δρόμους, παρά το μεγάλο υγειονομικό ρίσκο. Είτε επιδιώκοντας να βρουν ένα μεροκάματο για να επιβιώσουν, είτε όταν η οργή πλέον ξεχειλίζει, διαδηλώνοντας και απαιτώντας πραγματικά μέτρα στήριξης της κοινωνίας.
Η κοινωνία της Χιλής έχει δείξει επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια ότι δεν είναι διατεθειμένη να παραδοθεί στις αντιλαϊκές πολιτικές που επιβάλλουν οι καπιταλιστές και η κυβέρνηση της χώρας.
Το διάστημα που προηγήθηκε της κρίσης του κορονοϊού, η Χιλή σημαδεύτηκε από πολύμηνες μαζικές κινητοποιήσεις, που ξεκίνησαν με αφορμή την αύξηση της τιμής του εισιτηρίου του μετρό και έφτασαν να απαιτούν την αλλαγή του Συντάγματος της χώρας! Η θρασύτατη κυβέρνηση του Πινιέρα φαίνεται να έχει ξεχάσει ότι μέχρι πριν από λίγους μήνες βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, αντιμέτωπη με μια κοινωνία που βρισκόταν σε αναβρασμό. Η πλήρης αδιαφορία της για τις ανάγκες των πιο φτωχών στρωμάτων της χώρας μαζί με την ανικανότητά της να αντιμετωπίσει την πανδημία, δεν αποκλείεται να οδηγήσουν ξανά σε νέες μαζικές κινητοποιήσεις, όχι μόνο στις φτωχογειτονιές, αλλά και στα πλατύτερα στρώματα του πληθυσμού
