20/05/12, ώρα 12:44: O Βαγγέλης (σημ: Μαρινάκης) συνομιλεί με τον Νίκο (σημ: Χατζηνικολάου). Ο Βαγγέλης του ζητάει να γράψει ένα άρθρο και να «στριμώξει» τη Ντόρα ώστε να αναγκαστεί να αναλογιστεί και εκείνη τις ευθύνες της και να αντιληφθεί επιτέλους ότι πρέπει να κάνει κάτι για τον τόπο. Διότι η Ντόρα, εκτός από το γεγονός ότι βρίσκεται εδώ και μια βδομάδα σε στάδιο διαβουλεύσεων με τον Αντώνη, ζητάει να της παραχωρηθούν και επιπλέον θέσεις στις οποίες σίγουρα θα εκλεγούν βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, όπου εκείνη θέλει να τοποθετήσει δικούς της ανθρώπους, τη στιγμή που ο Αντώνης της έχει ήδη δώσει τέσσερις ή πέντε θέσεις και γενικά έχει δείξει καλή πίστη.
Ο Νίκος συμφωνεί με την ιδέα του Βαγγέλη και σκοπεύει πρώτα να της τηλεφωνήσει για να τη προειδοποιήσει ότι αν δεν προσχωρήσει στη Ν.Δ θα τον βρει απέναντί της ελπίζοντας ότι έτσι θα την πιέσει. Πριν κλείσουν, ο Νίκος διατυπώνει την άποψη: «μαλακία κάνει και ο Καρατζαφέρης και θα βρεθούμε με τον Τσίπρα πρωθυπουργό, με τους μαλάκες»!
20/5/12 , ώρα 21:48: SMS του Ν. Χατζηνικολάου στον Β. Μαρινάκη: «Πρόεδρε της μίλησα. Όποτε θέλεις να σε ενημερώσω. Είμαι σπίτι».
20/5/12, ώρα 21:56: Ο Βαγγέλης συνομιλεί με τον Νίκο. Ο Νίκος μεταφέρει στον Βαγγέλη τη συζήτηση που έκανε με τη Ντόρα. Ο Νίκος της δήλωσε πως αν δεν υποχωρήσει, την επόμενη των εκλογών δε πρέπει να περιμένει τίποτα από τον ίδιο. Εκείνη δικαιολογήθηκε για την καθυστέρηση λέγοντας πως και ο Αντώνης δεν έχει μια σταθερή άποψη, άλλα της λέει το πρωί και άλλα το βράδυ. Ο Νίκος θεωρεί πως καθυστερεί διότι "προσπαθεί να βολέψει όσους περισσότερους δικούς της μπορεί". Ο Βαγγέλης θα της πρότεινε να κατέβει στη περιφέρεια της Ευρυτανίας να πάρει τη μονοεδρική και στη συνέχεια να απαιτήσει περισσότερες θέσεις για να βολέψει τους δικούς της.
21/05/12, ώρα 00:25: SMS Β. Μαρινάκη προς Χατζηνικολάου: «Τhe deal is done! (μτφρ: Η συμφωνία έκλεισε)».
21/5/12, ώρα 06:10: SMS του Ν. Χατζηνικολάου προς Β. Μαρινάκη: «Ωραία!».
***
Οι παραπάνω διάλογοι προκύπτουν από την καταγραφή των τηλεφωνικών συνομιλιών του εφοπλιστή και προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλη Μαρινάκη, στην οποία προχώρησε η ΕΥΠ στα πλαίσια της δικαστικής έρευνας για τα «στημένα» ποδοσφαιρικά ματς. Ο διάλογος των δυο ανδρών αναφέρεται στα «παζάρια» για την επιστροφή της Ντόρας Μπακογιάννη στη ΝΔ, την περίοδο μεταξύ των πρώτων και των δεύτερων βουλευτικών εκλογών του 2012.
Μέρος αυτών των διαλόγων είχαν δημοσιευτεί εδώ και δυο μήνες, αρχικά σε αθλητική εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ (δείτε σχετικό βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=yplcY02qY3Y ) και στην συνέχεια σε μια σειρά sites. Τότε, οι διάλογοι αυτοί είχαν δημοσιευθεί χωρίς αναφορά στα ονόματα των εμπλεκομένων, αλλά με αναφορά σε κάποιον «πρόεδρο μεγάλης ΠΑΕ» και σε έναν «φίλο του εκδότη-δημοσιογράφο».
Πριν 5 μέρες, το site www.makeleio.gr, του «κίτρινου» δημοσιογράφου Στέφανου Χίου, προχώρησε στην δημοσίευση των εγγράφων αναφέροντας και τα ονόματα των εμπλεκομένων. Άσχετα με την ποιότητα της δημοσιογραφίας που ασκεί ο Σ. Χίος και με τα κίνητρα που τον οδήγησαν σε αυτή την κίνηση, η ουσία παραμένει μια: ένα site δημοσιεύει διαλόγους που δείχνουν την διαπλοκή μεταξύ ενός εφοπλιστή, ενός εκδότη εφημερίδας και ενός κορυφαίου στελέχους της Νέας Δημοκρατίας και της πολιτικής σκηνής της χώρας και, 5 ολόκληρες μέρες μετά, κανείς από τους 3 όχι μόνο δεν έχει προχωρήσει σε μήνυση εναντίον της ιδιοκτησίας του εν λόγω site ή έστω διάψευση, αλλά, αντιθέτως, άπαντες τηρούν σιγή ιχθύος.
Ο λόγος, προφανώς, δεν είναι άλλος παρά ο εξής ένας: τα όσα δημοσιεύονται ανταποκρίνονται στην αλήθεια.
***
Η υπόθεση αυτή δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πώς ακριβώς παίζεται το παιχνίδι μεταξύ των ιδιοκτητών ΜΜΕ, του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων. Πρόκειται για ένα «ενιαίο» σύστημα: κεφάλαιο, ΜΜΕ και πολιτικοί της άρχουσας τάξης είναι «δεμένοι με χίλια νήματα». Κάνουν την ίδια δουλειά, υπηρετούν τον ίδιο σκοπό, που δεν είναι άλλος από το να αυξάνονται τα κέρδη και η ισχύς του κεφαλαίου, το οποίο στη συνέχεια επιβραβεύει τους «συνεργάτες» του ή, αν προτιμάτε, τους «υπηρέτες» του. Σ’ αυτό το σύστημα, βέβαια, δεν είναι όλοι ίσοι – υπάρχει αφεντικό. Το αφεντικό είναι το μεγάλο κεφάλαιο από το οποίο εξαρτούνται και οι μεγαλοδημοσιογράφοι και οι πολιτικοί.
***
Αυτή η υπόθεση όμως θέτει ένα άλλο ερώτημα. Γιατί τα κόμματα της Αριστεράς δεν έπιασαν αυτό το θέμα για να το κάνουν παντιέρα ενάντια στα μεγάλα ιδιωτικά ΜΜΕ, για να αποκαλύψουν (για μια ακόμη φορά) τον άθλιο και βρώμικο ρόλο τους; Για να εξηγήσουν πώς με την «επιλεγμένη» πληροφόρηση, με τον αποπροσανατολισμό και με την, άλλοτε ωμή και άλλοτε διπλωματική, προπαγάνδα που ασκούν, διαμορφώνουν συνειδήσεις και υπηρετούν το πολιτικό κατεστημένο;
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό προφανώς έχει να κάνει με την αδυναμία της Αριστεράς να δώσει απάντηση στο θέμα του πώς αντιμετωπίζει αυτή τη σάπια κατάσταση.
Από τη μια το ΚΚΕ θα πει, πιθανά, ότι «δεν μπορείς να κάνεις τίποτα αν δεν ανατραπεί ο καπιταλισμός, ακόμα κι αν εθνικοποιήσεις τα ΜΜΕ, μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού, αυτό είναι αδιέξοδο». Οπότε ας καθίσουμε όλοι να περιμένουμε το θαύμα… θα μας ενημερώσει η ηγεσία του ΚΚΕ γι’ αυτό όταν έρθει η ώρα.
Από την άλλη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να θέσει όχι μόνο θέμα ανατροπής του καπιταλισμού, αλλά ούτε καν εθνικοποιήσεων των βασικών τομέων της οικονομίας (παρότι τα προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ αυτό προνοούν). Σαν αποτέλεσμα δεν έχει πρόταση για την αντιμετώπιση του προβλήματος που ονομάζεται «ΜΜΕ και διαπλοκή με την άρχουσα τάξη». Πιθανά ελπίζει ότι από τη στιγμή που γίνει κυβέρνηση τα μεγάλα ΜΜΕ θα γίνουν «γλυκά» μαζί της… Εξάλλου μπορεί πάντα να μιλά για την ανάγκη «εκδημοκρατισμού» των ΜΜΕ… Εύκολα λόγια και ανώδυνα – που στην πράξη όμως δεν σημαίνουν τίποτα.
***
Ξανά, ξανά και ξανά, λοιπόν, αποκαλύπτεται η βρώμικη σχέση των ΜΜΕ με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Πως αντιμετωπίζεται αυτή η σχέση; Σ’ αυτό υπάρχει μόνο μία απάντηση. Τα ΜΜΕ δεν μπορεί να ανήκουν στο μεγάλο κεφάλαιο. Η πληροφόρηση και η διαμόρφωση συνειδήσεων μέσα στην κοινωνία δεν μπορεί να ανήκουν στα χέρια του «1 τοις χιλίοις» που ελέγχει τα πάντα στη χώρα. Στο τέλος-τέλος γιατί η Υγεία και η Παιδεία να θεωρούνται κοινωνικά αγαθά και η Ενημέρωση όχι; Γιατί το ηλεκτρικό, το νερό, τα βουνά και τα δάση να θεωρούνται «αγαθά» τα οποία πρέπει να ανήκουν στην κοινωνία και να υπηρετούν το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον και η Ενημέρωση όχι;
Η απάντηση στο ερώτημα «πώς θα λυθεί αυτός ο γόρδιος δεσμός» λοιπόν, είναι μία: με το πέρασμα των μεγάλων ΜΜΕ στην ιδιοκτησία, τη διαχείριση και τον έλεγχο της κοινωνίας και των εργαζομένων – όπως πρέπει να γίνει συνολικά με το μεγάλο κεφάλαιο, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές κλπ. Τα ΜΜΕ να διοικούνται από επιτροπές που να εκλέγονται και να ελέγχονται δημοκρατικά (με το δικαίωμα της ανά πάσα στιγμή ανάκλησης) από τους εργαζόμενους και τους κοινωνικούς φορείς και όχι να διορίζονται από το Μαρινάκη, το Μπόμπολα, τον Αλαφούζο και τους ομοίους τους!
Κι αυτό βέβαια είναι το καθήκον μιας μελλοντικής κυβέρνησης της Αριστεράς, που οφείλει να συγκρουστεί αποφασιστικά με το κατεστημένο, γιατί κάτι τέτοιο ποτέ δεν πρόκειται να γίνει μέσα από τον «εκδημοκρατισμό» της σαπίλας που διαπερνά το καπιταλιστικό σύστημα από την κορυφή μέχρι τη βάση.
