Το "Ξ" κατέθεσε τον ακόλουθο χαιρετισμό στη Συνδιάσκεψη της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, 23-4-5 Μάη, όπου είχε προσκληθεί.
Αγαπητοί σ.
Χαιρετίζουμε τις διαδικασίες της συνδιάσκεψής σας και ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις εργασίες της.
Λόγω της πίεσης χρόνου, καθώς από τη στιγμή που ήρθαν τα συνεδριακά σας κείμενα στα χέρια μας μεσολαβούσαν λίγες μόνο μέρες από την έναρξη της συνδιάσκεψής σας, στην τοποθέτησή μας θα καταπιαστούμε με τα ζητήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και τα καθήκοντα της περιόδου, στα οποία καταπιάνεστε κυρίως στο 2ο κείμενο σας με τίτλο « Αντικαπιταλιστική ανασύνθεση και ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α».
Οι εκλογές της 16ης Σεπτέμβρη 07 πιστοποίησαν και εκλογικά την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των μαζών για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και έδωσαν σημαντική αύξηση στα κόμματα της αριστεράς που πέτυχε τα μεγαλύτερα εκλογικά της ποσοστά από το 1989.
Οι διαρκείς επιθέσεις της κυβέρνησης στο βιοτικό επίπεδο στο φόντο της διεθνούς οικονομικής κρίσης και σε συνδυασμό με τα αντιπολιτευτικά χάλια του ΠΑΣΟΚ ανέδειξαν μετεκλογικά μια πρωτοφανή δυναμική ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ που μέσα σε λίγους μήνες εκτοξεύτηκε δημοσκοπικά από το 5.2% των βουλευτικών εκλογών στο 18% και με ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά στη νεολαία και στις ηλικίες 18-34 ετών.
Αυτά τα γεγονότα αποτέλεσαν και αποτελούν μια μεγάλη ανατροπή για την ελληνική πολιτική σκηνή. Και σίγουρα δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορους όσους τοποθετούνται με τις ιδέες του επαναστατικού μαρξισμού.
Πρακτικά το ζήτημα τίθεται περίπου ως εξής: Πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα κινούνται εκλογικά και πολιτικά προς τις αριστερές ιδέες όπως αυτές εκφράζονται από το ΣΥΡΙΖΑ. Οι επαναστάτες μαρξιστές έχουν 2 επιλογές: η μία είναι να τους κοιτάνε από μακριά κάνοντάς τους κριτική για το ρεφορμιστικό χαρακτήρα του ΣΥΝ και η δεύτερη είναι να παρέμβουν σε αυτό το ρεύμα και να προσπαθήσουν να το μπολιάσουν με τις δικές τους απόψεις όχι μόνο για να δυναμώσουν τις οργανώσεις τους αλλά και για να προετοιμαστούν για τις αναπόφευκτες μελλοντικές συγκρούσεις που θα εξελιχτούν στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι απαντήσεις σε αυτό το δίλημμα ασφαλώς δεν είναι εύκολες. Σαν Ξ αντιμετωπίσαμε αυτά τα διλήμματα το καλοκαίρι του 07 όταν ήταν σε εξέλιξη τόσο η αναβίωση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι προσπάθειες για σύμπλευση ενός σημαντικού κομματιού της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς γύρω από τις δυνάμεις του ΕΝΑΝΤΙΑ και του ΜΕΡΑ.
Παρά τα εμπόδια που βρήκαμε μπροστά μας – κύρια από τη μεριά του ΣΕΚ – που αρνήθηκε να δεχτεί εκπρόσωπο του Ξ σε κεντρική σύσκεψη του ΕΝΑΝΤΙΑ, παρακολουθήσαμε από κοντά τις διεργασίες του χώρου και μέσα από τα υλικά του, τις εκδηλώσεις του και κάποιες από τις τοπικές συσκέψεις του.
Βλέπαμε και εμείς όπως και εσείς μια σημαντική ευκαιρία που ανοιγόταν για πρώτη φορά τόσο έντονα για την εξωκοινοβουλευτική αριστερά που είχε πραγματοποιήσει πετυχημένα κατεβάσματα στις δημοτικές εκλογές του 06 και είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο φοιτητικό κίνημα του Μάη 06- Απρίλη 07.
Ωστόσο γρήγορα το πράγμα ξεκαθάρισε. ΜΕΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ όχι μόνο δεν κατάφεραν να συνεργαστούν αλλά στις εκλογές έδιναν τον υπερπάντων αγώνα βασικά για να ξεπεράσει ο ένας τον άλλον με αποτέλεσμα τους 10.000 ψήφους εκατέρωθεν.
Τις περισσότερες αιτίες γι αυτό τις αναφέρετε στο κείμενό σας και έχουν ιδιαίτερη αξία γιατί προέρχονται από τα μέσα δηλαδή από μια οργάνωση που συμμετείχε στο εγχείρημα του ΕΝΑΝΤΙΑ. Ο σεκταρισμός του ΝΑΡ, οι προγραμματικές αδυναμίες της ΑΡΑΝ και της ΑΡΑΣ, οι εξωπραγματικές προβλέψεις και τα καπελώματα του ΣΕΚ είναι μερικές από τις βασικές αιτίες της ουσιαστικής κατάρρευσης της ΕΝΑΝΤΙΑ και της αδυναμίας ευρύτερης ενότητας της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Θα θέλαμε να εντοπίσουμε όμως και μια συνολικότερη και κατά τη γνώμη μας η πιο σημαντική: την άρνηση αυτών των δυνάμεων να συνεργαστούν με ρεφορμιστικές οργανώσεις τύπου ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ επειδή είναι ρεφορμιστικές. Αυτή η τοποθέτηση βρίσκεται στον αντίποδα όλων των θεωρητικών επεξεργασιών του Λένιν, του Τρότσκι και των συνεδρίων της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τον «αριστερισμό» τον προσανατολισμό στα μαζικά εργατικά/αριστερά κόμματα και το Ενιαίο Μέτωπο.
Ο Λένιν στον Αριστερισμό πρότεινε συνεργασίες με κόμματα που βρισκόντουσαν δεξιότερα του ΣΥΡΙΖΑ όπως το Εργατικό Κόμμα Αγγλίας που το χαρακτήριζε «αστικό εργατικό κόμμα» ενώ η ΚΔ έπαιρνε αποφάσεις για ενιαίο μέτωπο με τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες που μόλις λίγα χρόνια πριν είχαν προδώσει την γερμανική επανάσταση και δολοφονήσει τη Ρ. Λούξεμπουργκ και τον Κ. Λήμπνεχτ.
Η σεκταριστική τακτική των δυνάμεων γύρω από το ΕΝΑΝΤΙΑ και το ΜΕΡΑ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καθήλωση της επαναστατικής αριστεράς όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στους φοιτητές που αποτελούν έναν προνομιακό χώρο παρέμβασης λόγω του πρόσφατου κινήματος και των ψηλών ποσοστών της αριστεράς ειδικά στα ΑΕΙ όπου ξεπερνάει το 30%.
Σωστά χαρακτηρίζετε «εκλογική αποτυχία» το αποτέλεσμα της ΕΝΑΝΤΙΑ και εντοπίζεται η παρατεταμένη ανυπαρξία της μετεκλογικά με όλα τα αποκαλυπτικά παραδείγματα που αναφέρετε(ασφαλιστικό, Οκτωβριανή, αντιρατσιστικό κίνημα κτλ.)
Με βάση όλα αυτά θεωρούμε αντίφαση την επιμονή της ΟΚΔΕ «στην διατήρηση και την αναζωογόνηση του εγχειρήματος της ΕΝΑΝΤΙΑ» καθώς δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δικαιολογεί αισιοδοξία στην προοπτική αυτού του εγχειρήματος.
Γι΄ αυτούς τους λόγους είναι που εμείς κρίνουμε πως οι πιο σημαντικές διεργασίες για ανακατατάξεις στην αριστερά συντελούνται αυτή την περίοδο στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο τρόπος που εμείς βλέπουμε τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σαν «ανταγωνιστικό προς την καπιταλιστική ανασύνθεση εγχείρημα» αλλά αντίθετα σαν ένα σημαντικό πεδίο δράσης με μαζική απήχηση.
Τα θετικά στοιχεία που εντοπίζουμε στις διεργασίες γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνουν προφανώς ότι παύει να αποτελεί ένα σχηματισμό όπου κυριαρχεί ο ρεφορμιστικός χαρακτήρας του ΣΥΝ. Ούτε ότι θα αποφύγει τις δεξιές στροφές μιας σειράς κομμάτων της λεγόμενης νέας αριστεράς διεθνώς που διεξοδικά αναφέρεται στα κείμενά σας (Κομμουνιστική Επανίδρυση Ιταλία, SSP Σκοτία κτλ).
Όμως μέσα από τέτοιου είδους εξελίξεις, διεργασίες, ανατροπές κλπ, είναι που μπορούν να προκύψουν πολύτιμα συμπεράσματα για χιλιάδες αγωνιστές που έχοντας βγάλει συμπεράσματα από το ρεφορμισμό θα τείνουν να κινηθούν προς τις μαρξιστικές ιδέες.
Για την κοινωνία γενικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί στην παρούσα φάση μια έκφραση της στροφής προς τα αριστερά και η πολιτική κάλυψη ενός κενού που προκαλεί από τη μια η υποχώρηση του δικομματισμού και από την άλλη η αδυναμία του ΚΚΕ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς να πείσουν. Και υπάρχουν πάρα πολλά θετικά σ’ αυτή την εξέλιξη που οι μαρξιστές οφείλουν κατά τη γνώμη μας να λαμβάνουν υπόψη στις επεξεργασίες τους.
Κλείνοντας θα θέλαμε να τοποθετηθούμε πάνω σε μία αποστροφή του κειμένου σας του 2006 που επισυνάπτεται στο παρόν κείμενο. Συγκεκριμένα αναφέρετε ότι: «… το ΞΕΚΙΝΗΜΑ που είναι προσηλωμένο – ας ελπίσουμε προς το παρόν – στην οικοδόμηση της δικής του οργάνωσης χωρίς να δείχνει κανένα ενδιαφέρον για περαιτέρω συνεργασίες..»
Αυτή η αναφορά θεωρούμε πως μας αδικεί. Με τους σ. της ΟΚΔΕ συνυπάρχουμε μαζί πάνω από 10 χρόνια σε διάφορα μέτωπα (ευρωπορείες, Διεθνή Δράση, Ε.Κ.Φόρουμ, αντιρατσιστικό κίνημα κτλ.). Το 2003 όταν είχαν ξεκινήσει οι πρώτες συζητήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ είχαμε κάνει την πρόταση σε όλες τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που συμμετείχαν στο Φόρουμ για συνεργασία και κοινή στάση καταρχήν απέναντι στο ΣΥΝ και έπειτα στο ενδεχόμενο ενός ομοσπονδιακού εκλογικού σχήματος. Αυτή η πρόταση δεν τελεσφόρησε ούτε στο ένα σκέλος της ούτε στο άλλο.
Το 2007 βλέποντας τις διεργασίες στο χώρο της αριστεράς παρακολουθήσαμε και το ΕΝΑΝΤΙΑ (όπως αναφέραμε πιο λεπτομερειακά παραπάνω) και το ΣΥΡΙΖΑ. Επιχειρήσαμε παρουσία σε σύσκεψη του ΕΝΑΝΤΙΑ, αλλά όπως αναφέραμε, σκανδαλωδώς, μία συνιστώσα του αρνήθηκε να επιτρέψει την είσοδο στο Ξ. κι αυτό για μας, έδειχνε πως έλειπε στοιχειώδης σοβαρότητα από το εγχείρημα.
Επομένως ασφαλώς και μας ενδιαφέρουν οι περαιτέρω συνεργασίες ειδικά με οργανώσεις που έχουν αναφορές στο διεθνισμό και στις ιδέες του Λ. Τρότσκι. Αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να σπαταλούμε χρόνο σε ατέρμονες συζητήσεις με προδικασμένα αποτελέσματα σε βάρος της οργανωτικής ανάπτυξης της οργάνωσής μας που όπως και σεις αναγνωρίζετε στα κείμενά σας αποτελεί το βασικό καθήκον των επαναστατών μαρξιστών.
Με αυτά θέλουμε να επαναλάβουμε τις ευχές μας για μια γόνιμη και πετυχημένη συνδιάσκεψη σε μια σημαντική πολιτικά περίοδο.
Είμαστε σίγουροι ότι οι έτσι κι αλλιώς πολύ καλές και συντροφικές σχέσεις των οργανώσεών μας θα συνεχιστούν και την επόμενη περίοδο.
Αθήνα 23.5.08
Ξεκίνημα – Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση
