Συνέντευξη με την Ελένη Δεμέναγα, εργαζόμενη στην Wind που απολύθηκε μετά από 10 χρόνια δουλειάς. Την συνέντευξη πήρε ο Τάκης Γιαννόπουλος.
Ερ: Ελένη πότε και πως ξεκίνησαν οι πιέσεις για απόλυση;
Απ: Είμαι 10 χρόνια υπάλληλος στην Wind. Ποτέ η εταιρεία δεν είχε κάποιο πρόβλημα με την απόδοσή μου. Άλλωστε αν είχε δεν θα με κράταγε τόσα χρόνια. Από το 2009 που έγινε η εθελούσια έξοδος εκατοντάδων συναδέλφων από την εταιρεία, άρχισαν οι ψυχολογικές πιέσεις στους παλιούς εργαζόμενους που δούλευαν στην εταιρεία από 10 χρόνια και πάνω. Η πιο παλιά εργαζόμενη στο τμήμα δουλεύει 12 χρόνια.
Ακούγαμε από τους προϊσταμένους και τους μάνατζερ διαρκώς εκφράσεις του στυλ «το τμήμα πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστικό με τα τηλεφωνικά κέντρα άλλων εταιρειών.. Θα νοιώθετε πλέον την ανάσα μας στο σβέρκο σας… Τι ρόλο βαράτε εδώ, το ρόλο του μαλάκα;»
Η προϊσταμένη μου μια μέρα μου είπε «αν δεν αντέχεις καλύτερα να φύγεις για να μην έχεις ψυχολογικά προβλήματα».
Ένας νέος μάνατζερ που μας ήρθε από το κάτεργο της TELEPERFORMANCE μας έλεγε: «αν θέλετε να κρατήσετε τη δουλειά σας πρέπει να δουλεύετε σε πιο εντατικούς ρυθμούς αλλιώς θα δώσουμε τα τηλεφωνικά κέντρα έξω».
Πρακτικά κανένας δεν μπορούσε να πιάσει τους στόχους μέσα στο ωράριό μας. Τους έπιαναν ελάχιστοι και μόνο όσοι δεν έκαναν ούτε διάλειμμα καθώς δικαιούμαστε 50΄ διάλειμμα στο 8ωρο.
Παρότι είχα ημικρανίες και πάντα εμφάνιζα χαρτί γιατρού δεν με άφηναν να λείπω. Επιπλέον μου έλεγαν συχνά «είσαι η ντροπή του τμήματος. Νομίζεις ότι αξίζεις τα λεφτά που παίρνεις;»
Συχνά σκεφτόμουν να φύγω να γλιτώσω
Το πρόβλημα της εταιρείας ήταν οι παλιοί γιατί είχαν πιο ψηλό μισθό, δικαιώματα και δεν μπορείς να τους κάνεις ότι θέλεις. Ενώ στους νεότερους συναδέλφους τους πέρα από το ότι πληρώνονται με λιγότερα λεφτά, τους αλλάζουν τις βάρδιες, τους ζητάνε να κάνουν απλήρωτες υπερωρίες και όλα αυτά αδιαμαρτύρητα.
Θέλανε να υπογράψουμε για να φύγουμε μόνοι μας όπως έγινε με πολλούς συναδέλφους που δεν άντεξαν την καθημερινή ψυχολογική πίεση και πόλεμο. Δεν τους έκανα τη χάρη και επειδή ήμουν ήδη δραστήριο μέλος του σωματείου ήξερα ότι κινδύνευα ανά πάσα στιγμή με απόλυση.
Ερ: Πως έμαθες για την απόλυση σου;
Απ: Λίγες μέρες πριν την Μ.Βδομάδα, μεσημέρι 3 παρά και ενώ 4 σχόλαγα, με φωνάζει η προϊσταμένη του τμήματος που δούλευα στην Λ.Αθηνών λέγοντάς μου: «Ελένη βγες λίγο εκτός γραμμής, πάρε τα πράγματά σου να πάμε στο Μαρούσι, να συναντηθείς με τον μάνατζερ που είναι υπεύθυνος για σένα».
Απαντάω «τι να κάνουμε στο Μαρούσι;». «Δεν μπορούμε να σου πούμε το λόγο. Μην το κάνεις θέμα» μου λένε. Ήμουν σίγουρη ότι πήγαινα για απόλυση. «Αστυνομία είστε και θα με πάτε; Αν δεν μου πείτε το λόγο δεν πάω πουθενά» συνεχίζω εγώ.
Αμέσως ενημέρωσα το Στ.Μάλαμα μέλος του ΔΣ του σωματείου ο οποίος αμέσως παρενέβη και σε έντονο τόνο άρχισε να ζητάει και αυτός εξηγήσεις από την προϊσταμένη. «Την απολύετε;» ρωτάει ο Μάλαμας. «Δεν ξέρουμε» λέει η προϊσταμένη. Οι φωνές ήδη ακουγόντουσαν σε όλο το τμήμα.
Έπειτα ανέβηκαν από τον 5ο όροφο στον 6ο που ήμασταν άλλοι 15 εργαζόμενοι που ενημερώθηκαν από το σωματείο για το τι γίνεται.
Μέσα στην φασαρία ήταν και κάποιοι συνάδελφοι που έλεγαν «θέλουμε να εργαστούμε. Πηγαίνετε αλλού κι όχι εδώ να κάνετε φασαρία». Η πλειοψηφία όμως είχε βγάλει τα ακουστικά και ανησυχούσε για όσα γίνονταν καθώς εκείνη τη μέρα ήμουν η 3η απολυμένη από την επιχείρηση.
Η ώρα είχε πάει 6.30μμ και μου τηλεφωνεί ο μάνατζερ από το Μαρούσι λέγοντας «έλα μόνη σου». Όταν επέμεινα ήρθε τελικά αυτός στην Λ.Αθηνών.
Του την «πέσαμε» όλοι, το σωματείο, εγώ, οι συνάδελφοι. Αυτός δεν μιλούσε καθόλου. Κάποια στιγμή είπε: «ποιος σας είπε για απολύσεις. Δεν έχω δικαίωμα να μιλήσω με την υφισταμένη μου; Δεν θέλω το κακό σας. Είμαστε μια ομάδα..»
Κάναμε επιτόπου Γενική Συνέλευση 40 άτομα και αποφασίσαμε κινητοποιήσεις.
Όταν έφτασα σπίτι 8 παρά, ήταν ήδη τοιχοκολλημένη με εξώδικο η απόλυσή μου από τις 6.30 το απόγευμα.
Ερ: Ποιες κινητοποιήσεις ακολούθησαν;
Κάναμε την επόμενη μέρα 5ωρη στάση εργασίας. Έπειτα ακολούθησαν δύο 8ωρες στάσεις εργασίας Μ.Δευτέρα-Μ.Τρίτη και 24ωρη απεργία την Μ.Τετάρτη με πλήρη επιτυχία.
Έπειτα από νέα ΓΣ ακολούθησαν άλλες δύο 5ωρες στάσεις στην Επιθεώρηση Εργασίας τις μέρες που συζητιόντουσαν τα θέματα της επίσης απολυμένης συναδέλφισας συμβασιούχου Ελενας Στεφανίδου και το δικό μου.
Στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 17/5 η εταιρεία δήλωσε: «ήταν απόλυτα νομότυπη η διαδικασία της απόλυσης. Δεν διώκεται ο συνδικαλισμός.»
Στα επίμονα ερωτήματα τα δικά μου, του δικηγόρου μας και των επιθεωρητών σχετικά με τους λόγους της απόλυσης, η εταιρεία απάντησε λέγοντας: « Δεν μπορούμε να πούμε τους λόγους της απόλυσης για λόγους προσωπικών δεδομένων. Αν χρειαστεί θα τα πούμε στο δικαστήριο. Από 1400 άτομα προσωπικό μπορεί να υπάρξουν μεμονωμένες περιπτώσεις λήξης της σύμβασης».
Ήταν τόσο προκλητικοί που η επιθεώρηση εργασίας αποφάνθηκε ότι πρέπει να επανεξεταστεί το θέμα για να ξαναδηλώσουν οι εκπρόσωποι της Wind ότι «δεν το συζητάμε καν για επανεξέταση».
Μετά από αυτό ακολούθησε η 48ωρη απεργία στις 18-19/5 που επίσης είχε καθολική επιτυχία καθώς η wind νέκρωσε.
Ερ: Ποιο είναι το κλίμα στους συναδέλφους σου;
Απ: Υπάρχει τρομοκρατία στη δουλειά με αποτέλεσμα ο καθένας να κοιτάει την πάρτη του. «Μην κουνιέσαι γιατί θα σου δώσουμε έγγραφη προειδοποίηση» είναι η φράση κλειδί των προϊσταμένων στους εργαζόμενους.
Μια συνάδελφος που δουλεύαμε 10 χρόνια μαζί μου είπε «συγνώμη Ελένη που δεν μπορώ να σταθώ δίπλα σου αλλά έχω 1 χρόνο άνεργο τον άντρα μου και φοβάμαι μη χάσω κι εγώ τη δουλειά μου».
Άλλοι συνάδελφοι, πιο νέοι με 3-4 χρόνια στη δουλειά λένε: «Αφού πληρωνόταν 10 χρόνια τι θέλει τώρα και μιλάει; Τζάμπα δούλευε;». Λένε επίσης ψέματα του στυλ «βλέπαμε τον προϊστάμενο να την παρακαλάει να δουλέψει και του απαντούσε δεν γουστάρω. Ότι καθόμουν όλη μέρα στην καρέκλα και έβλεπα τους άλλους.»
Κάποιοι λένε «δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να απεργούμε. Δικό τους πρόβλημα η κακή αξιολόγηση. Δεν αφορά τους υπόλοιπους».
Τέλος, υπήρξαν και αυτοί που με στήριξαν όπως έκανε και το σωματείο μας.
Ερ: Με βάση την εμπειρία σου τι θα έλεγες σε συναδέλφους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Να κάτσουν στα αυγά τους ή να αγωνιστούν;
Απ: Θα τους έλεγα να συνδικαλιστούν. Δεν σε σώζει ο φόβος. Δεν ήθελα να με πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα μετά από 10 χρόνια δουλειάς και να μην αντιδράσω..
Ερ: Την αριστερά πως την βλέπεις;
Απ: Η αριστερά – ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κτλ- έχει τα χάλια της. Πραγματικά δεν ξέρω τι να ψηφίσω στις επόμενες εκλογές. Είμαι πολιτικοποιημένη αλλά όχι κομματικοποιημένη. Όλοι στην παρέα μου είναι στο ίδιο μήκος κύματος και λένε «όλοι ίδιοι είναι, να μπει κάποιος καινούργιος μπροστά και θα τον ακολουθήσουμε».
