Μαρίνα Κονταρά, μέλος της Campagne Rosa, στις Βρυξέλλες
Ένα χρόνο πριν στις Βρυξέλλες, παρακινούμενοι από την αναβίωση των εντάσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και από το γεγονός ότι, ως τότε, δεν είχε παρθεί μια πρωτοβουλία κοινής δράσης, Έλληνες και Τούρκοι της πόλης στήσαμε το Sokάk-ι. Η συλλογικότητά μας έχει στόχο την προώθηση της ειρήνης και της συνεργασίας ανάμεσα στους δύο λαούς και η πρώτη δράση της ήταν μια γιορτή που οργανώθηκε πέρυσι, με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Η άνοδος του γυναικείου κινήματος σε όλο τον κόσμο, και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, αλλά και στις χώρες της Μέσης Ανατολής είναι δεδομένη, ενώ ο ρόλος των γυναικών σε ευρύτερους αγώνες, καταλυτικός. Παράλληλα, έχοντας στο μυαλό μας πόσο μεγάλο ζήτημα είναι ο σεξισμός στις χώρες μας, αποφασίσαμε να οργανώσουμε μια εκδήλωση με θέμα ακριβώς τα προβλήματα που βιώνουν οι γυναίκες, αλλά και τους αγώνες που δίνουν στην Ελλάδα και στην Τουρκία.
***
Οι βιασμοί και οι γυναικοκτονίες είναι στην καθημερινή ατζέντα και στις δύο χώρες. Όσο κι αν υπάρχει η εντύπωση πως στην Τουρκία η κατάσταση είναι πιο δύσκολη, η συχνότητα με την οποία ακούμε για παρόμοια περιστατικά στην Ελλάδα, δεν αφήνει χώρο για αυταπάτες. Δεν είναι μόνο ο βιασμός, είναι και ο τρόπος που αυτός αντιμετωπίζεται από τη νομοθεσία και τα δικαστήρια, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον αποκλεισμό των γυναικών από το σώμα των ενόρκων στη δίκης για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη. Δεν είναι μόνο οι δολοφονίες, είναι και το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των ΜΜΕ, αλλά και της κοινωνίας αρνείται να δει πως γυναίκες δολοφονούνται επειδή είναι ακριβώς γυναίκες και κάποιοι της θεωρούν ιδιοκτησία τους, μασκαρεύοντας την αλήθεια με το αμπαλάζ του «εγκλήματος πάθους», του «φόνου από αγάπη».
Στην Τουρκία, από την άλλη, γυναίκες συνελήφθησαν πρόσφατα με συνοπτικές διαδικασίες, επειδή αποπειράθηκαν να πραγματοποιήσουν την περφόρμανς των Las Tesis «Un violador en tu camino». Λίγες εβδομάδες μετά, μάθαμε ότι ο Τούρκος νομοθέτης προτείνει να παραγράφεται το αδίκημα του βιασμού ανηλίκου, στην περίπτωση που δράστης δεχτεί να παντρευτεί το θύμα. Γιατί κάποια κορίτσια δεν αρκεί να βιαστούν μια φορά, χρειάζεται να υφίστανται την αγριότητα καθημερινά, και με τις ευλογίες του νόμου.
Την ίδια ώρα όμως, είδαμε μεγάλο αριθμό ανθρώπων στους δρόμους των ελληνικών και των τουρκικών πόλεων στις 25 Νοέμβρη, να διαμαρτύρονται ενάντια στην κακοποίηση και τη βία κατά των γυναικών. Είδαμε τις Τουρκάλες βουλευτίνες να πραγματοποιούν τελικά τη χιλιάνικη περφόρμανς μέσα στο Κοινοβούλιο, ενώ οι άντρες συνάδελφοί τους ύψωναν πικέτες με τα ονόματα των δολοφονημένων γυναικών. Βλέπουμε σημαντικές και αποτελεσματικές αντιδράσεις στην εκ του πονηρού απόπειρα να τεθεί εν αμφιβόλω το κατοχυρωμένο από το 1986 στην Ελλάδα δικαίωμα στην άμβλωση.
Στο Βέλγιο αντίστοιχα, τα μέτρα λιτότητας και η ανεργία που αυξάνονται σταθερά την τελευταία πενταετία, πλήττουν πρώτα τις γυναίκες. Με άμεσους (δυσκολία εύρεσης εργασίας) ή έμμεσους τρόπους (περικοπές στην περίθαλψη, τη φροντίδα των νηπίων, τις σχολικές υποδομές, τα επιδόματα ανεργίας ή μονογονεϊκών οικογενειών), οι γυναίκες τα βγάζουν πέρα όλο και πιο δύσκολα. Συχνά διστάζουν να εγκαταλείψουν κακοποιητικούς συντρόφους για οικονομικούς λόγους. Ο αριθμός των γυναικοκτονιών και των βιασμών αυξάνεται, όπως αυξάνεται και ο αριθμός των σεξιστικών διαφημίσεων.
***
Παράλληλα όμως, τόσο στις 8 Μάρτη όσο και στις 25 Νοέμβρη πέρυσι, οι βρυξελλιώτικοι δρόμοι γέμισαν με ανθρώπους που διαμαρτύρονταν για την γυναικεία κακοποίηση και διεκδικούσαν τα αυτονόητα: ενίσχυση των δομών και των προνοιών που στηρίζουν τις γυναίκες και τις μόνες μητέρες.
Η εκδήλωσή μας, λοιπόν, θα πραγματοποιηθεί στις 5 Μάρτη, μέσα στο πλαίσιο των δράσεων που έχουν προγραμματιστεί για την ημέρα της γυναίκας (πορεία στις 8 Μάρτη και γυναικεία απεργία στις 9 Μάρτη). Στόχος είναι τόσο η ενημέρωση σχετικά με την κατάσταση στις δύο χώρες, όσο και η ανάδειξη της σημασίας της συμμετοχής στο κίνημα εδώ στο Βέλγιο.
Για την ανάπτυξη του κινήματος και την έμφαση στην αντικαπιταλιστική διάσταση, σημαντική είναι η συνεισφορά της καμπάνιας «Ρόζα» (Campagne Rosa),πρωτοβουλίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Αγώνα (Parti Socialiste de Lutte – PSL/LSP).
