Διασκευή άρθρου του Νάιτζελ Σμιθ, από το Internationalist Standpoint
Τον τελευταίο μήνα του 2022, στην πολιτική αστάθεια με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η Βρετανία όλο το τελευταίο διάστημα, προστέθηκαν πολύ σημαντικές απεργιακές κινητοποιήσεις σε διάφορους εργασιακούς χώρους.[1] Οι απεργίες αυτές δεν έχουν σταματήσει μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων, ενώ πολλοί κλάδοι έχουν προγραμματίσει νέες απεργιακές δράσεις για τον Γενάρη.
Χαρακτηριστικό της εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση, είναι η πρόσφατη δήλωση εκπροσώπου του Υπουργείου Υγείας, που ζήτησε από τους πολίτες να αποφύγουν επικίνδυνες δραστηριότητες που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν σε κάποιο νοσοκομείο τις ημέρες με απεργίες!
Σε απεργιακή δράση βρίσκονται αυτές τις μέρες, ή βρέθηκαν το τελευταίο διάστημα οι νοσηλευτές, οι ταχυμεταφορείς, οι εξεταστές οδήγησης, οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι, οι οδηγοί ασθενοφόρων, οι σιδηροδρομικοί, οι οδηγοί λεωφορείων, οι εργαζόμενοι στο λιανεμπόριο, οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, οι δικηγόροι, κα.
Η απεργία των νοσηλευτών
Το συνδικάτο των νοσηλευτών προχώρησε σε απεργία για πρώτη φορά μετά από 106 χρόνια, διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς του νοσηλευτικού προσωπικού κατά 17%, κάτι το οποίο η κυβέρνηση αρνείται ακόμη και να συζητήσει. Οι νοσηλευτές διαμαρτύρονται παράλληλα για τη συνεχιζόμενη κρίση που έχει χτυπήσει τόσο το βιοτικό τους επίπεδο, όσο και το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) το οποίο βρίσκεται υπό κατάρρευση εξαιτίας της υποστελέχωσης των νοσοκομείων. Υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις προσωπικού σε όλο το NHS με 46.000 κενές θέσεις νοσηλευτών και με τους εργαζόμενους να μην επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες στους θαλάμους.
Η κυβέρνηση έχει ξεκάθαρο στόχο τη διάλυση των βασικών υπηρεσιών του NHS και την ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων τμημάτων του. Κι ενώ σήμερα ισχυρίζεται ότι δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ικανοποιήσει τα μισθολογικά αιτήματα των νοσηλευτών, καθώς αυτά θα κόστιζαν το «δυσβάσταχτο» ποσό των 10 δισεκατομμυρίων λιρών (περίπου 11,3 δις ευρώ), κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού κατάφεραν να βρουν 37 δισεκατομμύρια λίρες (σχεδόν 42 δις ευρώ) για ένα σύστημα ελέγχου και ανίχνευσης της ασθένειας, το οποίο δεν λειτούργησε ποτέ! Κατάφεραν επίσης να εξασφαλίσουν 8,7 δισεκατομμύρια λίρες (9,8 δις ευρώ) που πήγαν σε τσέπες υποστηρικτών του κυβερνώντος, Συντηρητικού κόμματος, για την αγορά αναποτελεσματικών Μέσων Ατομικής Προστασίας.
Έτσι, η κοινωνία βρίσκεται με καθαρό τρόπο στο πλευρό των απεργών, ιδίως των νοσηλευτών και εξακολουθεί να υποστηρίζει το NHS, ένα NHS όμως που θα λειτουργεί για τις ανάγκες της κοινωνίας και των ασθενών και όχι του ιδιωτικού κέρδους. Εξάλλου, το 95% της κοινωνίας εξαρτάται από το NHS για τα ζητήματα υγείας του! Έτσι η ανάγκη και το αίτημα για ένα NHS πραγματικά δημόσιο, απαλλαγμένο από τους ιδιώτες, που θα χρηματοδοτείται πλήρως από το κράτος και δεν θα επιβαρύνει τους αρρώστους όπως γίνεται σήμερα στις οδοντιατρικές υπηρεσίες, στις συνταγογραφήσεις κ.α., είναι επιτακτική.
Οι μεγαλύτερες απεργίες των τελευταίων 40 ετών
Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα ταχυδρομεία έχουν ως κεντρικό αίτημα τη διάσωση της ταχυδρομικής υπηρεσίας από την υποβάθμιση, οι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι απαιτούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερους μισθούς. Πρόκειται για τις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις στη Βρετανία τα τελευταία 40 χρόνια!
Οι εργαζόμενοι βρίσκονται πλέον σε κατάσταση απελπισίας, καθώς ολοένα και περισσότεροι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά σε στοιχειώδεις ανάγκες, όπως αυτή για αξιοπρεπή σίτιση, στέγαση, θέρμανση κα. Κατανοούν ότι αν δεν αντιδράσουν άμεσα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος το σπίτι τους να μείνει κρύο και τα παιδιά τους να πεινάσουν. Ήδη για πολλούς από αυτούς, αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα της ζωής στον καπιταλισμό του 21ου αιώνα.
Με τις κινητοποιήσεις να βρίσκονται σε εξέλιξη, έχει ανοίξει η συζήτηση για συντονισμό των εργαζομένων στους διαφορετικούς κλάδους, τόσο μέσα στα συνδικάτα, όσο και στην καμπάνια «Ως Εδώ!» (Enough is Enough).[2] Το κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία είναι υποστηρικτικό προς τους εργαζόμενους, αλλά αυτό δεν έχει ακόμη μεταφραστεί σε δράσεις υποστήριξης που θα μπορούσαν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία του κινήματος. Παρόλα αυτά, έχουν πραγματοποιηθεί πολλές συγκεντρώσεις υποστήριξης των απεργών (και μάλιστα σε συνθήκες ψύχους) σε όλη τη Βρετανία, ενώ χιλιάδες είναι αυτοί που έχουν στηρίξει τις απεργιακές φρουρές.
Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση, το 62% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η Βρετανία κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση, ενώ μόνο το 14% αισθάνεται αισιόδοξο. Παράλληλα, πρόσφατα αποκαλύφτηκε ότι η Κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει όλους τους εργαζόμενους με τον ίδιο τρόπο, αφού έδωσε στους κυβερνητικούς υπαλλήλους του Whitehall 64 εκατομμύρια λίρες σε μπόνους με τη μορφή δωροεπιταγών, αλλά περιμένει από όλους τους άλλους εργαζόμενους να υποφέρουν σιωπηλά!
Οι Εργατικοί δεν θα λύσουν το πρόβλημα
Στο εσωτερικό του κινήματος, υπάρχουν βέβαια αυτοί που πιστεύουν πως μια κυβέρνηση των Εργατικών μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση. Ωστόσο οι ίδιοι οι Εργατικοί φροντίζουν να διαψεύδουν αυτές τις ελπίδες. Μιλώντας στο Συμβούλιο των Βρετανών Βιομηχάνων (CBI) τον περασμένο μήνα, ο ηγέτης των Εργατικών, Κιρ Στάρμερ, έκανε τα πάντα για να διαβεβαιώσει τις επιχειρήσεις ότι δεν έχει σκοπό να θίξει τα συμφέροντά τους.
Την ίδια ώρα βέβαια, στην ομιλία του ανέφερε πως ο στόχος του είναι να τερματίσει την πρακτική των χαμηλών μισθών. Προφανώς, δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις βασίζονται σε αυτή την πρακτική προκειμένου να αυξάνουν τα κέρδη τους, η δήλωση αυτή του Στάρμερ δεν σημαίνει τίποτα ουσιαστικό. Οι φίλοι του βιομήχανοι ξέρουν καλά ότι αυτά είναι απλά λόγια εντυπωσιασμού και ότι οι Εργατικοί δεν πρόκειται να τους εμποδίσουν να συνεχίσουν την εκμετάλλευση.
Ενότητα και κλιμάκωση!
Η ενότητα, ο συντονισμός, αλλά και η κλιμάκωση αυτών των αγώνων είναι αναγκαία στοιχεία για να προχωρήσει το κίνημα. Σε αυτή την προσπάθεια οι ηγεσίες των μεγάλων συνδικάτων θα προσπαθήσουν να βάλουν φρένο, αποδεχόμενες κάποιους από τους συμβιβασμούς με τους οποίους η κυβέρνηση εμπαίζει τους εργαζόμενους. Αυτό είναι κάτι που η βάση των εργαζομένων δεν πρέπει να επιτρέψει!
Η ανάγκη να μετατραπούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις στους διαφορετικούς κλάδους σε Γενική Απεργία, είναι πλέον πιο εμφανής από ποτέ. Κάθε απεργός, κάθε άνθρωπος που αγωνίζεται, πρέπει να πιέσει τις ηγεσίες των συνδικάτων προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτή η προσπάθεια δεν θα είναι βέβαια εύκολη, θα χρειαστούν συντονισμένες προσπάθειες και χρόνος. Είναι όμως ο μόνος τρόπος να απαντήσουν αποφασιστικά οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί στην εκμετάλλευση και την κοροϊδία της μισητής κυβέρνησης των Τόρηδων!
___________________________
[1] xekinima.org: Βρετανία: Το απεργιακό κύμα μεγαλώνει
[2] xekinima.org: Βρετανία: η εκστρατεία «ως εδώ!», η Αριστερά και τα συνδικάτα
