Ρεπορτάζ από τη χθεσινή κινητοποίηση
Κεκλεισμένων των θυρών πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου χθες, Δευτέρα 11 Μάη, στο Βόλο λόγω του κορονοϊού. Έξω από το κτίριο του Δημαρχείου είχαν παραταχθεί τα ΜΑΤ, όχι λόγω του κορονοϊού, αλλά λόγω των 250 περίπου πολιτών που διαμαρτύρονταν απ’ έξω. Ο λόγος; Η δημοτική αρχή Μπέου, γνωστή για την «αγάπη» της προς την καύση των απορριμμάτων, ενέκρινε την ΜΠΕ (Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων) για το εργοστάσιο παραγωγής SRF – RDF που σχεδιάζει να κατασκευάσει ο Δήμος. Το SRF-RDF είναι καύσιμο υλικό προερχόμενο από σκουπίδια που προορίζεται για την τσιμεντοβιομηχανία, με ολέθριες συνέπειες για την υγεία και το περιβάλλον. Η κατασκευή του εργοστασίου θα κοστίσει 42 εκατομμύρια ευρώ που πολύ πιθανά θα λειτουργήσει από ιδιώτη εργολάβο. Τα 42 εκ. ευρώ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ολοκληρωμένη οικολογική διαχείριση των απορριμμάτων.
Η απόφαση πάρθηκε μόνο με τις ψήφους της πλειοψηφίας, καθώς οι υπόλοιπες παρατάξεις αποχώρησαν ή ψήφισαν κατά του εργοστασίου.
Στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας συμμετείχαν αριστερές πολιτικές οργανώσεις ανάμεσα τους και το Ξεκίνημα, εργατικά Σωματεία που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ (Συνδικάτο ΟΤΑ κα), η ΕΛΜΕ Μαγνησίας (καθηγητές Β’βάθμιας), οικολογικά κινήματα, συλλογικότητες αντιεξουσιαστών και αρκετοί πολίτες. Παρούσα ήταν και η νεολαία, καθώς συμμετείχαν και οι «Νέοι για το Περιβάλλον» που είχαν οργανώσει το μαζικό μαθητικό συλλαλητήριο το Νοέμβριο του ’19. Ακούστηκαν συνθήματα όπως «Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές» και «Καρκίνος στον αέρα, καρκίνος στο νερό και πίσω μια ταμπέλα που γράφει Μονακό». Ήταν η πρώτη κινητοποίηση για το σοβαρότατο ζήτημα της καύσης σκουπιδιών, το οποίο έχει ξεσηκώσει χιλιάδες Βολιώτες τα τελευταία χρόνια, που έγινε μετά την άρση των πρώτων μέτρων για τον κορονοϊό.
Η δημοτική αρχή Μπέου θα μπορούσε -αν ήθελε- να εφαρμόσει την ανακύκλωση των απορριμμάτων με δημόσια διαχείριση, διαλογή στην πηγή και με ανταποδοτικά οφέλη για το δήμο, αλλά προτιμά να συνεχίσει να στηρίζει τους ιδιώτες εργολάβους και φυσικά την πολυεθνική τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ – Lafarge.
Η μάχη βέβαια δεν έχει τελειώσει. Το κίνημα ενάντια στην καύση σκουπιδιών χρειάζεται να ανασυγκροτηθεί και να συνεχίσει να αντιτίθεται στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, προβάλλοντας τη μέθοδο της οικολογικής διαχείρισης των απορριμμάτων και φιλικής προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
