Ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών αποτέλεσε ένα γερό χαστούκι για τη ΝΔ και τους υποψηφίους της και ταυτόχρονα, σε πολλές περιπτώσεις, αιτία χαράς για τους ανθρώπους των κινημάτων και της Αριστεράς. Αυτό ισχύει παρά το γεγονός ότι στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη επικράτησαν υποψήφιοι από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που σημαίνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία ουσιαστική αλλαγή στις πολιτικές που εφάρμοζαν μέχρι πρόσφατα οι δήμαρχοι της ΝΔ. Παρόλα αυτά, ιδιαίτερα η ήττα του Μπακογιάννη στην Αθήνα (που έχει συνδέσει το όνομά του με την κατασπατάληση εκατομμυρίων ευρώ για αποτυχημένα έργα βιτρίνας, με τα ψέματα, την καταστολή και την αλαζονεία) είναι λογικό να προκαλεί ανακούφιση.
Την ίδια ώρα η αποχή ήταν για άλλη μια φορά τεράστια, χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Για τέταρτη φορά μέσα στους τελευταίους μήνες (μετά τον πρώτο γύρο των τοπικών εκλογών και τις δύο βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις του καλοκαιριού) κυριαρχεί η διάθεση συνολικής απαξίωσης του πολιτικού σκηνικού με τεράστια ποσοστά των ψηφοφόρων να απέχουν.
Αυτή τη φορά όμως η αποχή έσπασε κάθε ρεκόρ. Η συμμετοχή, σε επίπεδα επικράτειας, έφτασε οριακά στο 40,7%, ενώ σε μεγάλους δήμους όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη έφτασε μετά βίας στο 32%. Στη συγκεκριμένη εκλογική μάχη βέβαια, η ερμηνεία βρίσκεται στο γεγονός ότι ένα πολύ μεγάλο στρώμα της κοινωνίας δεν βρήκε κανέναν λόγο να επιλέξει ανάμεσα σε δύο εκπροσώπους του συστήματος.
Παράλληλα όμως, ο δεύτερος γύρος των τοπικών εκλογών αναδεικνύει την τάση ενός κομματιού της κοινωνίας να αναζητά απαντήσεις στην Αριστερά, παρά το συνολικό σκηνικό απογοήτευσης.
Τα πολύ καλά αποτελέσματα του ΚΚΕ, που πήρε και τους 5 δήμους που διεκδικούσε (Πάτρα, Καισαριανή, Πετρούπολη, Χαϊδάρι και Τύρναβο) είναι σημαντικά, ιδιαίτερα στην περίπτωση της Πάτρας, όπου ο Πελετίδης κατάφερε να επανεκλεγεί παρά τον «πόλεμο» που δέχτηκε από όλα τα κόμματα εξουσίας. .
Από τη σκοπιά της Αριστεράς όμως, εκεί όμως που πραγματικά αναδείχτηκε η διάθεση για αναζητήσεις έξω από τα καθιερωμένα, ήταν ο πρώτος γύρος των τοπικών εκλογών, με τα εξαιρετικά αποτελέσματα σχημάτων όπως η «Πόλη Ανάποδα» στη Θεσσαλονίκη και η «Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα», όπως και ενωτικών σχημάτων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς σε μικρότερους δήμους.
Τα σχήματα αυτά απέδειξαν πως σε κάθε περίπτωση που η Αριστερά κινείται στην κατεύθυνση των ενωτικών, μαχητικών πρωτοβουλιών, μπορεί να πολλαπλασιάσει τις δυνάμεις της παραμερίζοντας τα εμπόδια του νόμου Βορίδη.
Ήττα για τη ΝΔ στον δεύτερο γύρο
Για τη Νέα Δημοκρατία, που προεκλογικά είχε κάνει σημαία τους μεγάλους δήμους και είχε ρίξει όλες της τις δυνάμεις στην επικράτηση των υποψηφίων της στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, τα αποτελέσματα σε αυτές τις δύο πόλεις αποτελούν μια πολύ σημαντική ήττα.
Έχασε επίσης το Χαλάνδρι, όπου η υποψήφια της ΝΔ βρέθηκε 20 μονάδες πίσω από τον Σ. Ρούσσο, ανεξάρτητο υποψήφιο που σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις είχε στηριχτεί από τον χώρο της ΑΝΤΑΣΥΑ, ενώ σε αυτές τις εκλογές στηρίχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στη μάχη του Χαλανδρίου, η κυβέρνηση έριξε το «δυνατό χαρτί» της, τον Α. Γεωργιάδη, ο οποίος δεν έχασε ευκαιρία να συκοφαντεί τον Σ. Ρούσο λέγοντας, για παράδειγμα, ότι
«ο Δήμος αυτός θα χάσει όλες τις ευκαιρίες του νέου ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης εάν για τα επόμενα 5 χρόνια μείνει με αυτόν τον Δήμαρχο»,
αλλά και να απειλεί δημόσια πως αν κερδίσει τις εκλογές ο Ρούσσος «θα του κάνουμε τη ζωή δύσκολη».
Ενώ σημαντικό πλήγμα δέχτηκε και ο ίδιος ο Μητσοτάκης ο οποίος, μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου δήλωνε με την έπαρση που τον χαρακτηρίζει πως στόχος του είναι η ΝΔ να κερδίσει και τις 13 περιφέρειες και τους 3 μεγάλους δήμους της χώρας .
Η Αθήνα έδιωξε τον Μπακογιάννη
Ωστόσο η πραγματικά μεγάλη απώλεια για τη Νέα Δημοκρατία ήταν η ήττα ενός από τους πιο αλαζονικούς εκπροσώπους της, του Κ. Μπακογιάννη, που όλα τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει την πρωτεύουσα σαν ιδιοκτησία του, όπου μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει ποτέ λογαριασμό σε κανέναν.
Σχεδόν δύο εκατομμύρια ευρώ πετάχτηκαν στα σκουπίδια στην πρώτη δοκιμή του «Μεγάλου Περιπάτου» που σύμφωνα με τον ίδιο τον δήμαρχο «βγήκε και δεν βγήκε». Το πολυδιαφημιζόμενο πράσινο που θα ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της δεύτερης φάσης του έργου περιορίστηκε σε μερικά παρτέρια με καλλωπιστικά φυτά ύψους λίγων εκατοστών και σε όσα πλατάνια κατάφεραν να επιβιώσουν από το μεταφυτευτικό σοκ και τους καύσωνες του καλοκαιριού. Στο μεταξύ όλα τα τελευταία χρόνια των πειραματισμών του δημάρχου οι κάτοικοι της Αθήνας ταλαιπωρούνται καθημερινά σε ένα κέντρο που συνεχώς σκάβεται, βάφεται, ασφαλτοστρώνεται, φυτεύεται, ξηλώνεται και πάλι από την αρχή.
Την ίδια ώρα ο Μπακογιάννης έκανε ό,τι μπορούσε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα στον τομέα της στέγασης και του τουρισμού, με μια απροκάλυπτη προσπάθεια εμπορευματοποίησης του λόφου του Στρέφη και συνολικά των Εξαρχείων, αντιμετωπίζοντας τους κατοίκους που αντιδρούσαν με καταστολή και συκοφαντίες. Στις ίδιες περιοχές βέβαια αρκούσε μια έντονη βροχόπτωση τον περασμένο Σεπτέμβρη για να πλημμυρίσουν δρόμοι, σπίτια και μαγαζιά. Όλα τα τελευταία χρόνια, ο δήμαρχος λειτουργούσε έχοντας την απόλυτη βεβαιότητα πως κανείς δεν μπορεί να του αντισταθεί, πως οι πολιτικές του είναι νόμος για την πόλη.
Επιτυχίες για την Αριστερά – ανάγκη για ενωτική δράση
Οι επιτυχίες τόσο του ΚΚΕ όσο και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και των πρωτοβουλιών που η τελευταία πήρε για συνεργασίες, αποτελούν μια ακόμα ένδειξη πως όλο και μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας αναζητά διεξόδους αντίστασης ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές που εφαρμόζονται και στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Τέτοιου είδους επιτυχίες είναι απαραίτητο να αξιοποιηθούν το επόμενο διάστημα, με την οργάνωση μαχητικών διεκδικήσεων τόσο σε τοπικό, όσο και σε κεντρικό επίπεδο και κυρίως με ενωτικές πρωτοβουλίες των οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και με ενωτική προσέγγιση στις δυνάμεις του ΚΚΕ. Κάθε μικρότερη ή μεγαλύτερη νίκη που κερδίζουμε θα βοηθάει τα κινήματα να προχωρήσουν, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, θα ωθεί τη νεολαία και τους εργαζόμενους να διεκδικούν περισσότερα.
