Τον περασμένο Αύγουστο, 34 εργάτριες της Agrobay, του μεγαλύτερου θερμοκηπίου της Ευρώπης, απολύθηκαν από τη δουλειά τους επειδή οργανώθηκαν στο συνδικάτο του κλάδου τους. Σε πρώτη φάση οι απολυμένες έστησαν μια σκηνή μπροστά από το θερμοκήπιο και διοργάνωσαν τοπικές διαμαρτυρίες. Στις 14 Μαρτίου ξεκίνησαν μια πορεία 600 χιλιομέτρων προς την Άγκυρα. Την 11η ημέρα της πορείας, το Υπουργείο Εργασίας δέχτηκε την αντιπροσωπεία των εργαζομένων, οι οποίες παλεύουν για την επαναπρόσληψη τους, αποζημίωση για το διάστημα που παραμένουν άνεργες και καταβολή υπερωριών. Η εργοδότρια, η οποία είναι επίσης γυναίκα, κατηγόρησε τις εργαζόμενες της Agrobay ότι βλάπτουν τη φήμη της εταιρείας. Παρ’ όλα αυτά, κατέβαλε στις εργαζόμενες τους μισθούς και την ετήσια άδεια, την οποία όπως ισχυρίστηκε δεν δικαιούνταν, λέγοντας ότι το κάνει επειδή όλα αυτά συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού. Οι εργαζόμενες θεωρούν πως αυτό είναι μια πρώτη σημαντική νίκη και δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα τους.
Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα επιστολής που έστειλαν στις 24 Οκτωβρίου 2023 στις εργάτριες σε όλο τον κόσμο.
Προς τις συναδέλφισές μας,
Εμείς, εργαζόμενες γυναίκες, βρισκόμαστε σε διαμαρτυρία έξω από το θερμοκήπιο Agrobay, διεκδικώντας τα δικαιώματά μας εδώ και 64 ημέρες. Είμαστε εργάτριες γης, που κάποτε εργαζόμασταν σε αυτό το θερμοκήπιο και θα θέλαμε να μοιραστούμε την ιστορία μας μαζί σας. Καταγόμαστε από τα χωριά αυτής της επαρχίας, από το Μπέργκαμα, το Δικελί, το Κινίκ και το Αϊβαλί. Νωρίς στα εφηβικά μας χρόνια ξεκινήσαμε να κάνουμε αγροτικές δουλειές και αργότερα ήρθαμε να δουλέψουμε σε αυτό το θερμοκήπιο. Στη δική μας γη, εργαζόμαστε για το κέρδος κάποιου άλλου, των εταιρειών και των αφεντικών μας. Κάποιες από εμάς έχουμε δουλέψει στην Agrobay από 6 έως και 12 χρόνια, άλλες ακόμη και 18. Αν και είμαστε ως επί το πλείστον νέες, κάποιες από εμάς είμαστε ήδη γιαγιάδες, αλλά συνεχίζουμε να κάνουμε αυτές τις δουλειές για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας. Κάποιες από εμάς έχουν παιδιά που πρέπει να σπουδάσουν, κάποιες από εμάς περιμένουν εγγόνια. Έχοντας να ανταποκριθούμε σε έξοδα όπως ενοίκια και πληρωμές δανείων, οι επιλογές μας είναι ελάχιστες. Είμαστε υποχρεωμένες να δουλεύουμε για να επιβιώσουμε.
Αυτές οι καταστάσεις μας υποχρεώνουν να δουλεύουμε σε αφόρητες θερμοκρασίες για χρόνια και χωρίς ασφάλιση. Έχουμε επιβιώσει από πολλά ατυχήματα στον χώρο εργασίας μας, όπου δεν υπάρχουν ουσιαστικά μέτρα ασφάλειας. Έχουμε υποστεί μπούλινγκ και εκφοβισμό. Όμως, παρά τα χρόνια εργασίας σε καθεστώς εκμετάλλευσης για πολύ χαμηλές αμοιβές στην Agrobay, βρεθήκαμε απολυμένες τη στιγμή που αποφασίσαμε να συνδικαλιστούμε. Μάλιστα, η εργοδοσία όχι απλά μας απέλυσε, αλλά φρόντισε η τιμωρία μας να μη σταματήσει εκεί: ο επίσημος λόγος της απόλυσής μας ήταν ο «κωδικός 46», που σημαίνει απόλυση για λόγους κλοπής ή άλλου ηθικά καταδικαστέου αδικήματος. Έχοντας απόλυθεί για αυτόν τον λόγο, δεν δικαιούμαστε επιδόματα ανεργίας και αποζημίωση, και είμαστε ουσιαστικά στη μαύρη λίστα για όλους τους εργοδότες. Παρότι εργαστήκαμε επί χρόνια για μισθούς πείνας, ποτέ δεν αγγίξαμε κάτι που δεν μας ανήκει και αποφασίσαμε να απαντήσουμε ενωμένες σε αυτή τη συκοφαντία.
Γίναμε μια συλλογικότητα εργαζομένων, που αναδύθηκε μέσα από χρόνια εκμετάλλευσης, χρόνια χωρίς διακοπές ή Σαββατοκύριακα, χρόνια χωρίς διαλείμματα για να πάμε στην τουαλέτα. Αμέσως μετά την έναρξη των διαμαρτυριών μας, βρεθήκαμε αντιμέτωπες με μια δυσανάλογη αντίδραση από τη αστυνομία. Ανάμεσα σε άλλα μας συνέλαβαν, μας χτύπησαν και μας έσυραν στο έδαφος μπροστά στα εγγόνια μας.
Εν τω μεταξύ, το αφεντικό μας άρχισε να γυρνάει στα κοντινά χωριά, χτυπώντας κάθε πόρτα για να βεβαιωθεί ότι οι ίδιες μας οι κοινότητες μας θα μας αποκηρύξουν επειδή διεκδικούσαμε τα δικαιώματά μας. Μας συκοφάντησε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση και σε συνεντεύξεις στις ειδήσεις, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως επιχειρηματία που έχει δεσμευτεί για την οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών.
Για μας, ο αγώνας δεν περιστρέφεται απλά γύρω από την αποζημίωση ή τους απλήρωτους μισθούς μας. Στόχος μας είναι να εναντιωθούμε συνολικά σε αυτό το σύστημα, όπου μια γυναίκα μπορεί άνετα να πατήσει πάνω σε χιλιάδες άλλες γυναίκες. Θέλουμε η φλόγα της αντίστασής μας να γίνει η φωτιά για όλες τις γυναίκες σε αυτές τις επαρχίες.
Απέναντί μας έχουμε μια εταιρεία που προσπαθεί να εκφοβίσει άλλες εργαζόμενες και εργαζόμενους με το παράδειγμά μας: θέλουν να μάθει ο κόσμος ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία ελπίδα απέναντι στη δύναμη και το χρήμα τους. Εμείς από τη μεριά μας απευθυνόμαστε στην αλληλεγγύη των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο και ζητάμε να μας υποστηρίξουν με όποιον τρόπο μπορούν. Όταν νικήσουμε, δεν θα είναι μόνο για εμάς, αλλά για όλες τις γυναίκες εργάτριες γης όπως εμείς σε αυτές τις πόλεις. Μόνο έτσι οι συλλογικές μας ιστορίες μπορούν επιτέλους να αρχίσουν να αλλάζουν. Με αγάπη και αλληλεγγύη…
