Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Με 48ωρη απεργία στο δημόσιο τομέα στις 4 και 5 Ιούνη απαντάνε οι Τούρκοι εργαζόμενοι στη συνεχιζόμενη καταστολή, που μέχρι στιγμής έχει αφήσει πίσω της τουλάχιστον δύο νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, αλλά και στην προκλητικότητα του Τούρκου πρωθυπουργού, που εξακολουθεί να μιλάει για «υποκινούμενους», «πλιατσικολόγους» και «τρομοκράτες». Συνιστά μάλιστα «ηρεμία», διαβεβαιώνοντας ότι «αυτό θα ξεπεραστεί», λες και «αυτό» είναι κάτι που μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί σα να μη συμβαίνει τίποτα. Επιμένει επίσης, ότι οι διαδηλώσεις έχουν αποκλειστικό στόχο να πλήξουν το κόμμα του.
Η αφορμή
Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν με στόχο την υπεράσπιση του πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη, αλλά τόσο η εξάπλωσή τους σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, το αίτημα να παραιτηθεί η κυβέρνηση, όσο και η κήρυξη 48ωρης απεργίας στο δημόσιο, αποδεικνύουν ότι το θέμα πλέον δεν είναι μόνο το πάρκο. Είναι επίσης τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, καθώς και το βιοτικό επίπεδο του τουρκικού λαού – τα οποία η κυβέρνηση περιορίζει όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια.
Ένα μικρό κομμάτι πρασίνου μέσα σε μια τσιμεντούπολη, μπορεί να είναι ενοχλητικό για τους εργολάβους και την κυβέρνηση, για τους κατοίκους ωστόσο, είναι μια τελευταία ανάσα που δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν, ένας από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους που τους έχουν απομείνει. Το τερατώδες εμπορικό κέντρο των 35.000 τ.μ. που σχεδιάζει ο Ερντογάν στη θέση του πάρκου, είναι από μόνο του ένα σημαντικό ζήτημα για να αγωνιστεί κανείς.
Ακόμα περισσότερο δε όταν το συγκεκριμένο πάρκο βρίσκεται σε ένα χώρο ταυτισμένο με την ιστορία των αγώνων του εργατικού κινήματος της χώρας. Η πλατεία Ταξίμ (στην οποία βρίσκεται το πάρκο) είναι ο τόπος στον οποίο την πρωτομαγιά του 1977 δολοφονήθηκαν 34 διαδηλωτές σε μια συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων. Σήμερα η αστυνομία, πιστή στις «παραδόσεις» των ακροδεξιών δολοφόνων του ’77 ξαναγκρεμίζει την πλατεία, σκοτώνει και τραυματίζει, πνίγει σε τόνους χημικών τους αγωνιστές της Κωνσταντινούπολης.
Δημοκρατικά δικαιώματα
«Ο αγώνας για δημοκρατία διεξάγεται στις κάλπες» δηλώνει ο Τούρκος πρωθυπουργός, διερωτούμενος γιατί κατεβαίνουν στο δρόμο οι διαδηλωτές, αφού κανείς δεν τους στέρησε το δικαίωμα της ψήφου. Ξέρει βέβαια πολύ καλά, ότι σε επίπεδο δημοκρατικών δικαιωμάτων, τους έχει στερήσει πολλά το τελευταίο διάστημα.
Η τρομακτική καταστολή που δέχεται το κίνημα της πλατείας Ταξίμ τις τελευταίες μέρες είναι το επιστέγασμα μιας σειράς αυταρχικών μέτρων που έχουν επιβληθεί στην κοινωνία από την κυβέρνηση Ερντογάν. Από την αυξανόμενη λογοκρισία στον τύπο και τις διώξεις δημοσιογράφων, μέχρι την επιβολή περιοριστικών κανόνων στην προσωπική ζωή (απαγόρευση κατανάλωσης οινοπνευματωδών μεταξύ 22:00 και 06:00, απαγόρευση δημόσιων φιλιών, περιορισμοί στην αμφίεση των γυναικών κλπ) εντείνουν την οργή και τη διάθεση για μάχη.
Φτώχεια και ανισότητα – η ρίζα της έκρηξης
Κι αν το πάρκο, η πλατεία, η περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και η άγρια καταστολή εξόργισαν την κοινωνία, σε ένα υπόβαθρο ακραίων ανισοτήτων και υποβάθμισης του βιοτικού της επιπέδου, η οργή πολλαπλασιάζεται. Μερικά ενδεικτικά στοιχεία για την κατάσταση στην Τουρκία, από το “Ριζοσπάστη”:
-
Το πλουσιότερο 20% των πολιτών στην Τουρκία κατέχει σχεδόν το 50% του παραγόμενου εισοδήματος της χώρας,
-
ενώ για το φτωχότερο 20% του πληθυσμού των 80 εκατομμυρίων πολιτών αντιστοιχεί μόλις το 5,6% του ΑΕΠ.
-
περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας και απόλυτης αδυναμίας να καλύψουν τα αναγκαία για τη διαβίωσή τους.
-
Το 60,5% του Τουρκικού λαού δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να δαπανήσει χρήματα για να φάει κρέας, το 44% δεν μπορεί να αγοράσει καινούρια ρούχα ενώ το 87% του πληθυσμού δεν έχει τα χρήματα που απαιτούνται για μια βδομάδα διακοπών».[*]
Όλα αυτά, τη στιγμή που η τουρκική οικονομία πάει «πολύ καλά» με βάση τα κριτήρια των «αγορών».
Η αντίσταση συνεχίζεται, για το πάρκο, για την πλατεία, για την ελευθερία και την οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη! Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
