Η κατάσταση που επικρατεί στους τουριστικούς προορισμούς και αυτό το καλοκαίρι είναι τέτοια, που σχεδόν δεν προλαβαίνει μια είδηση να κυκλοφορήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ένα νέο περιστατικό απληστίας, στυγνής εκμετάλλευσης και απανθρωπιάς κάποιου από τους επιχειρηματίες της «βαριάς βιομηχανίας» της χώρας, έρχεται να πάρει τη θέση της.
Η εικόνα με τον εργαζόμενο στη Ρόδο να σερβίρει στις πλωτές ξαπλώστρες, συζητήθηκε, αναλύθηκε και προκάλεσε οργή για το μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι επιχειρηματίες για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Το συγκεκριμένο περιστατικό συγκέντρωσε σχεδόν όλα όσα πάνε στραβά στον τουρισμό στους «κοσμοπολίτικους» προορισμούς. Είδαμε την εξάπλωση των ομπρελών και των beach bars πλέον όχι μόνο σε ολόκληρες παραλίες, αλλά και μέσα στη θάλασσα. Ακούσαμε τον εργοδότη με κυνισμό να δηλώνει ότι οι υπάλληλοί του μαλώνουν για το ποιος θα βουτήξει στη θάλασσα για να δροσιστεί και να πάρει καλό φιλοδώρημα και πως ο συγκεκριμένος σερβιτόρος είναι κοντός και για αυτό φαίνεται σε κάποια σημεία να δυσκολεύεται από το βάθος της θάλασσας. Είδαμε ακόμα, την ανακοίνωση με την οποία οι εργαζόμενοι ξεκαθαρίζουν πως δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τις πλωτές ξαπλώστρες και τους αρέσουν τα μεγάλα φιλοδωρήματα, στηρίζοντας τον εργοδότη τους. Σύντομα μετά αποκαλύφθηκε ότι ο εργοδότης δεν είχε άδεια για να βάζει ομπρέλες μέσα στη θάλασσα αλλά η δημοτική αρχή έτυχε να μην το προσέξει.
Εκμετάλλευση και εξάντληση των εργαζομένων
Λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε γίνει γνωστή η υπόθεση του 22χρονου στην Κρήτη, που κάηκε στο πρόσωπο με καυτό λάδι και τα αφεντικά του δεν του επέτρεψαν να πάει στο νοσοκομείο, επειδή δούλευε «μαύρα» ως βοηθός μάγειρα σε ξενοδοχείο στην περιοχή των Μαλίων στην Κρήτη.
Το πιο τραγικό όμως είναι πως αυτά τα δύο περιστατικά δεν είναι «μεμονωμένα» αλλά, αντίθετα, αποτελούν τη χειρότερη, αλλά υπαρκτή, εκδοχή της εργασίας στον τουρισμό. Αδήλωτη εργασία, εξαντλητικά ωράρια, χαμηλοί μισθοί και προσβλητική συμπεριφορά, είναι η μία όψη του νομίσματος για το τι επιφυλάσσουν οι εργοδότες για τους εργαζόμενούς/ες τους στον τουρισμό. Η άλλη όψη είναι τα πανάκριβα ενοίκια ή η ζωή σε κοντέινερ, σε ημι-υπόγεια κλπ που «προσφέρουν» οι εργοδότες στους εργαζόμενους/ες που εργάζονται μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους.
Και μετά, οι επιχειρηματίες «κλαίγονται» που οι εργαζόμενοι/ες πολύ συχνά δεν πηγαίνουν να εργαστούν στα κάτεργα που τους προσφέρουν!
Τουρισμός για όλους;
Την ίδια ώρα που ξεζουμίζουν τους εργαζόμενούς τους, οι επιχειρηματίες ξεζουμίζουν με όσους περισσότερους τρόπους μπορούν να σκεφτούν και τους τουρίστες.
Από τη μία είναι τα παραδείγματα των ξένων τουριστών, που φτάνοντας στην Ελλάδα και ειδικά στα «κοσμοπολίτικα» νησιά, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από τις επιχειρήσεις με υπερκοστολογήσεις, ψέματα και κοροϊδίες, ώστε να τους αποσπάσουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούν.
Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο περιστατικό με την απόδειξη των 360 ευρώ στη Μύκονο όπου χρέωσαν υπέρογκα ποσά σε μια 4μελη οικογένεια τουριστών: 28.50€ για μια χωριάτικη σαλάτα και 148,50 € για μια μερίδα καλαμαράκια!!
Τέτοια παραδείγματα έχουν γεμίσει τις στήλες των ξένων εφημερίδων, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται κάμψη στην τουριστική κίνηση απογοητεύοντας την κυβέρνηση και τα αρπακτικά της τουριστικής βιομηχανίας.
Την ίδια ώρα, οι τιμές σε όλους τους τουριστικούς προορισμούς γενικά κι όχι μόνο στα χλιδάτα νησιά έχουν γίνει απλησίαστες για έναν μέσο εργαζόμενο και την οικογένειά του στην Ελλάδα.
Η άνοδος του αριθμού των τουριστών κατά τα τελευταία χρόνια και οι συνδυασμένες μ’ αυτήν αυξήσεις στις τιμές των πάντων (μαζί με τη γενική αύξηση του πληθωρισμού), από ακτοπλοϊκά εισιτήρια μέχρι διαμονή και διατροφή, έχουν μετατρέψει τα ελληνικά νησιά σε «απλησίαστους» προορισμούς για μια ελληνική εργατική οικογένεια.
Αλλά ακόμα και οι παραλίες σε περιοχές «προσβάσιμες» για τα λαϊκά στρώματα, πολύ συχνά καταλαμβάνονται στη μεγαλύτερη έκτασή τους από ξαπλώστρες, beach bars με δυνατή μουσική κλπ (και πλέον καταλαμβάνουν και μέρος της θάλασσας, όπως είδαμε στη Ρόδο). Από μαγαζιά που ξεκαθαρίζουν ρητά πως απαγορεύεται η κατανάλωση τροφίμων και ποτών που δεν έχουν πουληθεί από την ίδια επιχείρηση και που χρεώνουν υπέρογκα ξαπλώστρες, ομπρέλες και καφέδες. Την ίδια ώρα, αφήνουν ελάχιστο χώρο στην αμμουδιά για όσους/ες δεν θέλουν ή/και δεν μπορούν να καθίσουν σε κάποιο beach bar.
Τουρίστες πολλών ταχυτήτων λοιπόν, με τους πλούσιους Έλληνες και ξένους να απολαμβάνουν τους ομορφότερους προορισμούς και την πλειοψηφία των εργαζομένων είτε να δίνει μάχη για μια θέση στην άμμο χωρίς beach bar, είτε να ξοδεύει δυσβάσταχτα ποσά για λίγες μέρες διακοπών.
Υπάρχει «ελεύθερη επιλογή» στον καπιταλισμό;
Ένα από τα μεγαλύτερα παραμύθια του καπιταλιστικού συστήματος και του νεοφιλελευθερισμού, είναι αυτό της «ελεύθερης επιλογής» και της προσωπικής ευθύνης του καθενός για το πώς ζει, εργάζεται, χτίζει το μέλλον του.
Έτσι, είναι ευθύνη των ίδιων των φτωχών εργαζόμενων που παραμένουν φτωχοί (το έχει πει εξάλλου και ο Μπιλ Γκέιτς). Αντίστοιχα, φαίνεται πως είναι ευθύνη των ίδιων εργαζομένων το γεγονός πως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε διακοπές.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών, ένας στους δύο κατοίκους στην Ελλάδα δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πάει διακοπές. Και με την ίδια ακριβώς λογική, είναι επιλογή των εργαζομένων στο beach bar στη Ρόδο να βουτήξουν στη θάλασσα για ένα «καλό φιλοδώρημα».
Πόσο «καλοκουρδισμένο» είναι το καπιταλιστικό σύστημα! Δημιουργεί συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης, καταπατά καθημερινά την αξιοπρέπεια των εργαζομένων, τους φτάνει στα όρια τους και στη συνέχεια τους κουνάει το δάχτυλο!
Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση
Ακόμα και αν η ανακοίνωση των εργαζομένων στη Ρόδο, με την οποία δίνουν πλήρη κάλυψη στον εργοδότη τους, δεν γράφτηκε υπό την πίεση του εργοδότη, αυτό δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Η εικόνα είναι σκανδαλώδης, με τους βαθύπλουτους να σερβίρονται μέσα στο νερό και με τους εργαζόμενους να τους ευχαριστούν για το φιλοδώρημα.
Οι ευθύνες γι’ αυτή την κατάσταση ξεκινούν βέβαια από τις κυβερνήσεις, τις τοπικές αρχές και τις διοικήσεις που διαχρονικά κλείνουν τα μάτια στις αυθαιρεσίες των εργοδοτών, στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και στην καταπάτηση των ελεύθερων χώρων.
Για μια ακόμα φορά, το beach bar στη Ρόδο αποδεικνύει τις προκλητικές αυθαιρεσίες, αφού ήδη από το 2016 έπρεπε να έχει σφραγιστεί, κανένας όμως δεν επέβαλε τις ποινές που είχαν οριστεί!
Μόνο με τα κινήματα μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας
Η ασυδοσία των τουριστικών επιχειρήσεων βασίζεται στο επιχείρημα πως ο τουρισμός συνεπάγεται «ζεστό χρήμα» που έρχεται στη χώρα και στηρίζει την οικονομία της. Φέρνει «ανάπτυξη», ενισχύει την «εθνική οικονομία» και επομένως κάνει καλό σε όλους.
Χοντρά ψέματα, υποκρισία και προπαγάνδα. Ο τουρισμός κάνει πολύ καλό στους μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού, αλλά κάνει πολύ κακό στους εργαζόμενους που πληρώνονται ψίχουλα, στους τουρίστες που πληρώνουν υπέρογκα ποσά στον κάθε εκμεταλλευτή-απατεώνα, στους Έλληνες εργαζόμενους και τις οικογένειές τους που δεν έχουν την οικονομική άνεση να πάνε διακοπές, και τους εργαζόμενους στα νησιά που βλέπουν τα ενοίκια να εκτινάζονται.
Αυτήν την κατάσταση, που όλοι θυσιάζονται στον βωμό των κερδών των επιχειρηματιών, οι μόνοι που μπορούν να την αλλάξουν, μέσα από κινητοποιήσεις και απεργίες, τόσο στις τουριστικές επιχειρήσεις όσο και συνολικά είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι τοπικές κοινωνίες. Για καλύτερους μισθούς, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, έλεγχο στις τιμές των ενοικίων, των ποτών και των τροφίμων και συνολικά των υπηρεσιών, τερματισμό στις αυθαιρεσίες των εργοδοτών κλπ. Για να μην υπάρχουν ούτε άνθρωποι που δεν θα πάνε διακοπές επειδή δεν αντέχουν το κόστος, ούτε εργαζόμενοι που καίγονται με λάδια, κολυμπούν για να σερβίρουν, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης των αφεντικών.
ΥΓ: Για όσους/ες επιθυμούν φτηνές, ποιοτικές διακοπές και αναζητούν τον τρόπο, το Camping YRE, εδώ και 30 χρόνια μας δίνει τη λύση! Φέτος το κάμπινγκ για γίνει στο Γύθειο, από 21 έως 30 Ιούλη και θα τα έχει όλα: όμορφη παραλία, συζητήσεις, αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ και κουζίνα, γλέντια, πάρτι και οικονομικές τιμές.
