Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τεύχος 564) που κυκλοφόρησε σήμερα Παρασκευή 18 Νοέμβρη.
Μετά τις αποκαλύψεις του Αυγούστου για παρακολούθηση του κινητού του Ν. Ανδρουλάκη, τις προσπάθειες της ΝΔ για συγκάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών, τα «απόρρητα πορίσματα» της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής που σύνταξε μόνη της η ΝΔ, έρχεται τώρα ένας νέος κύκλος αποκαλύψεων. Αυτή τη φορά τα δημοσιεύματα δεν αφορούν μόνο δημοσιογράφους ή στελέχη της αντιπολίτευσης, αλλά και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, φίλα προσκείμενους στη ΝΔ δημοσιογράφους, μεγαλοεπιχειρηματίες και κοντινά τους πρόσωπα που τελούσαν υπό παρακολούθηση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να θολώσει τα νερά και ενώ βρίσκεται σε άμυνα, κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να αντεπιτεθεί λέγοντας ότι… τον «χτυπούν τα συμφέροντα».
Τραγελαφικές καταστάσεις από έναν αδίστακτο πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης βουτηγμένης στα σκάνδαλα.
***
Τα βασικά δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν τις δύο πρώτες Κυριακές του Νοέμβρη ήταν από την εφημερίδα Documento του Κ. Βαξεβάνη, ο οποίος δημοσίευσε λίστες με μερικές δεκάδες ονόματα των οποίων τα κινητά μολύνθηκαν ή έγινε προσπάθεια να εγκατασταθεί το λογισμικό παρακολούθησης Predator.
Η πρώτη αντίδραση της ΝΔ ήταν ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις, αυτές είναι αυθαίρετες λίστες, δεν έχει καμία σχέση η ΕΥΠ και η κυβέρνηση. Στη συνέχεια, ήρθε στις 14/11 το ρεπορτάζ του ερευνητικού σάιτ Inside Story του Τάσου Τέλλογλου (που έχει πέσει και ο ίδιος θύμα παρακολούθησης), να αποκαλύψει στοιχεία για την αγορά του Predator από το ελληνικό δημόσιο, «κρυμμένη» μέσα σε άλλη σύμβαση της ΕΥΠ, που κόστισε στην ελληνική πλευρά 7 εκατ. ευρώ.
Επιπλέον, το κόστος για 10 στόχους παρακολούθησης τον μήνα που μπορούν να εναλλάσσονται, είναι στα 150.000 ευρώ έκαστος. Το ρεπορτάζ δίνει επιπρόσθετα στοιχεία για τους χώρους της ΕΥΠ που πιθανότατα έχουν εγκατασταθεί τα συστήματα παρακολούθησης, τους υπεύθυνους των εταιρειών που τα έχουν προμηθεύσει στο δημόσιο, όπως η Intellexa και οι σχέσεις τους με κυβερνητικά στελέχη κλπ.
Όσο και να «διαμαρτύρεται» ο Μητσοτάκης, δεν μπορεί να ξεχαστεί ότι μόλις μερικές ώρες μετά την νίκη της ΝΔ στις εκλογές του Ιούλη του 2019, ο ίδιος πέρασε μέσω ΦΕΚ όλες τις αρμοδιότητες της ΕΥΠ απ’ ευθείας στον ίδιο ως πρωθυπουργό, καθιστώντας τον ουσιαστικά επικεφαλής και υπόλογο για τις ενέργειές της.
Τώρα, πέρα απ’ την αντιπολίτευση, έχει να αντιμετωπίσει και τους ίδιους τους Βουλευτές της ΝΔ (όπως η Όλγα Κεφαλογιάννη) που ζητούν «να έρθουν όλα στο φως», αλλά και μεγαλοεπιχειρηματίες τύπου Μαρινάκη, που φαίνεται ότι σ’ αυτή τη φάση δεν είναι πλήρως ικανοποιημένοι απ’ τις κυβερνητικές πολιτικές και την πιέζουν για δικούς τους λόγους.
***
Μέσα σ’ αυτόν τον καταιγισμό πληροφοριών και αποκαλύψεων και μιας κατάστασης στα κυρίαρχα ΜΜΕ που ο καθένας φωνάζει και λέει ότι θέλει, αυτό που αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι ότι η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Μητσοτάκης έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Όσο και να φωνάζουν φέρτε μας αποδείξεις, η αλήθεια είναι ότι αν ήταν αθώοι θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε μηνύσεις για όσα καταγγέλλονται. Δεν το κάνουν όμως.
Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για δικά τους πολιτικά οφέλη. Ωστόσο, η κατάσταση με τις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω πριν το 2019, με τις ευθύνες να υπάρχουν σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Και βέβαια, ανεξάρτητα από την τεχνολογική πρόοδο, το κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα πάντα παραμέριζε τα ατομικά δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, αν ήταν να παρακολουθήσει την αντιπολίτευση, εργατικές οργανώσεις, συνδικάτα και πολιτικούς του αντιπάλους.
Η υπόθεση των υποκλοπών/παρακολουθήσεων βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν είναι καθόλου βέβαιο που θα καταλήξει – άλλωστε καμία εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρχει στην αστική δικαιοσύνη, σε «απόρρητα πορίσματα» και σε Επιτροπές που συγκροτούνται και ελέγχονται από το ίδιο το σύστημα που είναι βουτηγμένο στα σκάνδαλα.
Απώτερος σκοπός κάθε κίνησης που κάνει το σύστημα, είναι για να υπηρετεί τελικά τα οικονομικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, κρατώντας παράλληλα καθηλωμένους τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, περιορίζοντας τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Η απάντηση που πρέπει να πάρουν είναι η μαζική αντίσταση στις κυβερνητικές πολιτικές που χτυπούν εργατικές κατακτήσεις, χτυπούν τα δικαιώματα της νεολαίας και οδηγούν την πλειοψηφία της κοινωνίας στη φτωχοποίηση. Η μαζική συμμετοχή στη Γενική Απεργία στις 9/11 έδειξε ότι υπάρχει η αγωνιστική διάθεση. Αυτό που απαιτείται είναι να υπάρξει συνέχεια, με στόχο τη συνολική ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.
