Η χτεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία και πιθανά και κάθε προηγούμενο στην πρόσφατη ιστορία των αγώνων της χώρας. Ήταν τουλάχιστον στα επίπεδα των συγκεντρώσεων του 2011 όταν συνέπεφταν οι μαζικές απεργίες των εργαζομένων με το κίνημα των Αγανακτισμένων. Οι αριθμοί της συγκέντρωσης δεν μετριούνται σε δεκάδες αλλά σε εκατοντάδες χιλιάδες! Κι αυτό το συντριπτικό μέγεθος σε συνδυασμό με τον παλμό και ηθικό των παρευρισκομένων, έκανε την συγκέντρωση του ΝΑΙ, στο Καλλιμάρμαρο, που υπό διαφορετικές συνθήκες θα χαρακτηριζόταν πολύ μεγάλη, να φαντάζει φτωχή και μίζερη.
Μένει, το χτεσινό ΟΧΙ του Συντάγματος να γίνει ένα μαζικό ΟΧΙ στο αυριανό δημοψήφισμα. Όλα δείχνουν πως αύριο θα είμαστε νικητές!
Η δική μας Ευρώπη
Η χτεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα στέλνει ένα ΟΧΙ που συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία αλλά όχι μόνο: χτες όλος ο πλανήτης έβλεπε ένα «μικρό λαό να πολεμά» τα θηρία, τους κυνικούς και αδίστακτους υπάλληλους των αγορών και των διεθνών οργανισμών, την ίδια στιγμή που σε άλλες 100 πόλεις της Ευρώπης γινόντουσαν συγκεντρώσεις συμπαράστασης!
Αυτή είναι η Ευρώπη που μας ενδιαφέρει – των εργαζομένων, της ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες του Συντάγματος, χτες, είπαν ΟΧΙ στην Ευρώπη του Γιούνκερ, του Σόιμπλε, του Ντάιζελμπλουμ, του Σούλτς, του Τουσκ, του Ραχόι και όλης αυτής της συμμορίας που διευθύνει την ΕΕ και την Ευρωζώνη.
ΟΧΙ και στους ντόπιους υποτακτικούς
Είπαν όμως ΟΧΙ και στους ντόπιους συνεργάτες και υποτακτικούς: στην απίστευτη καμπάνια τρόμου που έχει εξαπολυθεί, στους «ειδικούς» και τους «εμπειρογνώμονες» που μας εξηγούν ακούραστα ότι πρέπει να υποταχθούμε για το καλό μας…
Είπαν ΟΧΙ στα κανάλια τα οποία έχουν γράψει με το δικό τους τρόπο «ιστορία»: μια «ιστορία» υποκρισίας, παραπληροφόρησης, απόκρυψης της αλήθειας, κατατρομοκράτησης, ωμής προπαγάνδας και κυνικής διαστρέβλωσης. Αυτοί δεν είναι δημοσιογράφοι, είναι υπαλληλάκοι, όπως σωστά είπε και η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Ένα ΟΧΙ ταξικό
Το χτεσινό ΟΧΙ ήταν ένα όχι ταξικό και δυναμικό, κι από μια άλλη σκοπιά, από τη σκοπιά της σύνθεσής του.
Η τελευταία δημοσκόπηση, από την Metron Analysis (με ένα πολύ μεγαλύτερο και πανελλαδικό δείγμα, 3167 ατόμων, σε σχέση με άλλες δημοσκοπήσεις των ημερών) δίνει μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία, 58% περίπου, υπέρ του ΟΧΙ στις δυναμικές ηλικίες 18 – 44.
Ακόμα, εξαιρετικά σημαντική είναι η συντριπτική πλειοψηφία του ΟΧΙ μέσα στα εργατικά στρώματα, όπου φτάνει το 68%!
Αυτό το ΟΧΙ είναι ένα ΟΧΙ ταξικό! Αν το ΚΚΕ ζει ακόμα σ’ αυτόν τον πλανήτη και δεν έχει μετακομίσει για τα καλά κάπου αλλού, ας αναλογιστεί λιγάκι τη σημασία τέτοιων κινημάτων. Γιατί, «σύντροφοι» του ΚΚΕ, το να λέει κάποιος ΟΧΙ στα Μνημόνια και την υποταγή, δεν σημαίνει «ναι» στην πολιτική και τις επιλογές της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η επόμενη μέρα
Αν νικήσει το ΟΧΙ, το πρωί της Δευτέρας η κυβέρνηση (και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ) θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα σκληρό δίλημμα.
Οι περιβόητοι «εταίροι» δεν θα κάνουν τη χάρη στην ελληνική κυβέρνηση να πουν «θα υποχωρήσουμε στις πιέσεις σας, αφού ο ελληνικός λαός είναι μαζί σας».
Θα πουν, «αδιαφορούμε για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αυτό είναι το πακέτο, πάρτε το ή φύγετε».
Θα θέσουν δηλαδή μπροστά στην ελληνική κυβέρνηση ένα νέο, σκληρό Μνημόνιο, ένα νέο πακέτο λιτότητας όποιο όνομα και να φέρει.
Τι θα κάνει τότε η κυβέρνηση;
Αυτό το ερώτημα απασχολεί τους πάντες που ανήκουν στο στρατόπεδο του ΟΧΙ. Είναι η ερώτηση που ακούγεται παντού σε κάθε συζήτηση σε κάθε πηγαδάκι.
Όλος ο κόσμος ελπίζει πως υπάρχει ένα «Σχέδιο Β’» από την κυβέρνηση. Αν υπάρχει όμως, η κυβέρνηση έχει ευθύνη και υποχρέωση να ενημερώσει την ελληνική κοινωνία γι’ αυτό! Δεν έχει δικαίωμα καμία κυβέρνηση της Αριστεράς να ζητά από τον κόσμο να παλεύει όταν δεν του ξεκαθαρίζει ούτε τον στόχο ούτε τον τρόπο ούτε τον δρόμο αυτής της πάλης. Για τον απλό λόγο ότι, διαφορετικά, η στήριξη της κοινωνίας προς την κυβέρνηση κάποια στιγμή θα καταρρεύσει.
Είναι ή δεν είναι ρήξη;
Και πριν και μετά το Σύνταγμα, ο Α. Τσίπρας διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι το ΟΧΙ δεν σημαίνει ρήξη. Διαβεβαιώνει επίσης ότι μέσα σε 24 – 48 ώρες θα υπάρχει συμφωνία κι ότι θα ανοίξουν οι τράπεζες!
Γιατί πρέπει κάποιος να το δεχτεί αυτό και τι είδους συμφωνία θα είναι αυτή;
Αυτή τη στιγμή, σαν οικονομία, είμαστε «γονατισμένοι» κάτω από την πίεση της Τρόικας και το σταμάτημα της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα. Τη Δευτέρα, όπως δήλωσαν μια σειρά κυβερνητικοί αξιωματούχοι (Βαρουφάκης, Κατσέλη, κλπ) τελειώνει το ρευστό που έχουν οι τράπεζες. Πως θα αντιμετωπιστεί αυτή η εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση;
Η ρευστότητα μπορεί να αποκατασταθεί (μόνο!) με έναν από δύο τρόπους.
Ο ένας τρόπος είναι να πει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «πάρτε ευρώ» για να κινηθεί η οικονομία – η προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση κάποια νέα συμφωνία.
Ο άλλος τρόπος είναι η ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στην έκδοση «κάποιου είδους χρήματος» για να ξεκινήσουν οι οικονομικές, εμπορικές, τραπεζικές συναλλαγές στην οικονομία. Το «χρήμα» αυτό, από τεχνικής σκοπιάς, μπορεί να είναι, είτε η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, στη δραχμή, είτε κάτι προσωρινό (όπως το «IOU» που έχει προταθεί και συζητιέται) και στη συνέχεια επιστροφή στην κανονική και πλήρη χρήση του ευρώ, είτε, τέλος, κάτι μεταβατικό, μια σταδιακή δηλαδή μετάβαση στη δραχμή, που την πρώτη περίοδο να περιορίζεται αποκλειστικά για την εγχώρια οικονομία, μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και μετά να χρησιμοποιείται για διεθνείς συναλλαγές.
Με πιο απλά λόγια, τη Δευτέρα η ελληνική κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με το δίλημμα: είτε υπογραφή ενός νέου Μνημονίου και μιας νέας λιτότητας, είτε στροφή και μετάβαση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στη μία ή στην άλλη μορφή, ενός εθνικού νομίσματος. Και θα έχει μερικές ώρες για να αποφασίσει, γιατί η οικονομία δεν αφήνει άλλα περιθώρια.
ΟΧΙ σε νέο Μνημόνιο
Αυτή είναι η πραγματικότητα με την οποία είμαστε αντιμέτωποι. Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα πρέπει να απαντήσουμε και πρέπει να πούμε: όταν την ερχόμενη Δευτέρα, η Τρόικα θέσει μπροστά στην ελληνική κυβέρνηση ένα «νέο Μνημόνιο ή τίποτα», η ελληνική κυβέρνηση έχει ευθύνη να πει «όχι – κανένα νέο μνημόνιο». Γιατί αν υποχωρήσει θα σημαίνει μια ήττα ιστορικών διαστάσεων, με την Αριστερά να αναλαμβάνει να εφαρμόσει τις πολιτικές των κομμάτων του κατεστημένου!
Για να μπορέσει όμως η κυβέρνηση να πει ΟΧΙ σε νέο Μνημόνιο, νέο τελεσίγραφο, νέα λιτότητα, θα πρέπει να είναι έτοιμη να προχωρήσει στην έκδοση εθνικού νομίσματος «κάποιου είδους», έστω προσωρινού ή μεταβατικού χαρακτήρα, όπως αναφέρουμε πιο πάνω.
Πρέπει επιτέλους η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει αυτή την απόφαση! Δεν υπάρχει χρόνος! Η επιλογή τη Δευτέρα θα είναι υποταγή ή εθνικό νόμισμα (μαζί με μια σειρά πολιτικές που θα πρέπει να το συνοδεύουν)!
Εθνικό νόμισμα και σοσιαλιστικά μέτρα
Η δρομολόγηση της μετάβασης σε εθνικό νόμισμα, όπως περιγράφεται πιο πάνω, αντιμετωπίζει τα άμεσα προβλήματα ρευστότητας αλλά δεν απαντά και στο πρόβλημα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Η λύση αυτών των προβλημάτων απαιτεί το συνδυασμό της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα με μια σειρά από σοσιαλιστικά μέτρα, όπως: την άρνηση αποπληρωμής του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων και τομέων της οικονομίας, δημοκρατία στην παραγωγική διαδικασία με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση, σχεδιασμό της οικονομίας προς όφελος του συνόλου αντί των καπιταλιστών, ταξικό κάλεσμα αλληλεγγύης και κοινών αγώνων στους εργαζόμενους της υπόλοιπης Ευρώπης.
Τίποτα λιγότερο απ’ αυτά δεν μπορεί να δώσει λύση.
Τι σημαίνουν αυτά για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Μια στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς ένα συνδυασμό αυτών των πολιτικών θα σημαίνει βέβαια «ρήξη». Ρήξη πραγματική και όχι «ρήξη» στα λόγια για λόγους «μπλόφας» και «διαπραγμάτευσης». Αν η ηγετική ομάδα γύρω από τον Α. Τσίπρα δεν αποτολμήσει τη ρήξη και επιλέξει τον συμβιβασμό και την υποταγή σε ένα νέο Μνημόνιο, η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει επιλογή: είναι υποχρεωμένη να καταψηφίσει το Μνημόνιο στη Βουλή! Και στη συνέχεια μαζί με την αριστερή βάση του ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί θετικά στην ανάγκη να συναντήσει την υπόλοιπη, εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά, που ενδιαφέρεται για ενωτικές συνεργασίες και πολιτικές ρήξης με το καπιταλιστικό σύστημα και τους οργανισμούς του, όπως την ΕΕ και το ΔΝΤ, για μια Αριστερά αντάξια των αγώνων του ελληνικού εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Κάθε δισταγμός σε σχέση με τα πιο πάνω θα σημαίνει ήττες σε ένα πόλεμο που έχει ήδη ξεκινήσει και δεν θα σταματήσει μέχρι να υπάρξουν τελικοί νικητές και ηττημένοι.
Τη Δευτέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί αντιμέτωπος με το αδήριτο δίλημμα: είτε υποταγή είτε εθνικό νόμισμα. Και θα πρέπει να αποφασίσει. Η αριστερή βάση του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και η υπόλοιπη Αριστερά πρέπει να προετοιμαστούν για όλα τα ενδεχόμενα.
__________________
Διαβάστε περισσότερα:
– https://xekinima.org/arthra/view/article/tin-kyriaki-5-ioyli-leme-oxi-sti-symmoria-ton-daneist/
– https://xekinima.org/arthra/view/article/to-telos-toy-syriza-opos-ton-kserame/
– https://xekinima.org/arthra/view/article/4-2-bimata-poy-eprepe-na-eixan-ginei-xtes/
– https://xekinima.org/arthra/view/article/ayti-einai-i-ee-toy-kefalaioy/
