Στις 23 και 24 Ιανουαρίου απολύονται πέντε τεχνικοί από τον τηλεοπτικό σταθμό Σκαϊ και άλλοι τόσοι ωθούνται σε παραίτηση (με αλλαγή ειδικοτήτων σε υποδεέστερες ή άσχετες προς την εργασία τους θέσεις) με το πρόσχημα των «περικοπών» και του «κλεισίματος» του προϋπολογισμού του 2008…
Στην προκειμένη περίπτωση αναδεικνύονται δύο πολιτικά ζητήματα. Το ένα έχει να κάνει με την ισχύ του υπάρχων νομοθετικού πλαισίου για τους τηλεοπτικούς σταθμούς και το άλλο με την αξιοπιστία του ίδιου του θεσμού…
Όσον αφορά το ίδιο το νομοθετικό πλαίσιο λέει ότι για να έχεις άδεια πανελλαδικής εμβέλειας πρέπει να απασχολείς το λιγότερο διακόσια άτομα. Αυτό όμως βρίσκεται στον αέρα γιατί τα κανάλια έχουν προσωρινές άδειες. Οπότε εκεί υπάρχει ένα νομοθετικό παραθυράκι , το οποίο εκμεταλλευτήκανε οι ιθύνοντες του Σκάι και ζήτησαν από την επιθεώρηση Πειραιά, να τους εξαιρέσουν από την συλλογική σύμβαση γιατί διαθέτουν σύγχρονη τεχνολογία… Η επιθεώρηση Πειραιά εξαίρεσε πολλές ειδικότητες από τον τηλεοπτικό σταθμό (αναδεικνύοντας την αξιοπιστία τους) και οι τεχνικοί του καναλιού αντικαταστήθηκαν από «ρομπότ»…
Σαφέστατα ο Σκαι έχει εδώ και πολλά χρόνια τη φήμη του συνδικαλιστικού άβατου. Ο ίδιος ο Αλαφούζος καυχιέται και περηφανεύεται ότι την ΕΣΗΕΑ την έχει στείλει στα πουρνάρια… Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους (δημοσιογράφοι και τεχνικοί ) στον φόβο νέων απολύσεων δεν αντιδρούν και οι περισσότεροι προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους χωρίς να αναμειγνύονται στα συνδικαλιστικά του χώρου… Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σκάι είναι ο σταθμός με τα λιγότερα μέλη στα συνδικαλιστικά σωματεία.
Και εδώ είναι που οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματα τους…
Αν οι υπάλληλοι του ΣΚΑΙ δεν ήταν τόσο φοβισμένοι και διασπασμένοι ανά κλάδο και (δημοσιογράφοι, τεχνικοί κ.ο.κ.) αλλά και ατομικά, οι διοικούντες του καναλιού δεν θα μπορούσαν να κάνουν του κεφαλιού τους..
Αν ο δημοσιογράφος λ.χ. έλεγε εγώ δεν κάνω την δουλειά του μοντέρ , γιατί ούτε πληρώνομαι για αυτό αλλά ούτε και το γνωρίζω, τότε ο σταθμός δεν θα μπορούσε να απολύσει κανένα μοντέρ… Τέτοιες απαντήσεις βέβαια δεν μπορούν να δοθούν σε ατομικό επίπεδο, ούτε μέσα από τη διάσπαση του χώρου. Χρειάζεται ενότητα και συλλογικότητα – χρειάζεται συνδικαλισμός, με δημοκρατική λειτουργία και συλλογικότητα. Διαφορετικά όλοι οι εργαζόμενοι στο Σκάι θα μετατραπούν σε «αναλώσιμους» για τα κέρδη (και την αλαζονεία του Αλαφούζου).
