Ο ελληνικός καπιταλισμός και διαδοχικά οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προέκριναν 3 μαζικές διαδικασίες νομιμοποίησης, το 1998, το 2001, το 2005. Αυτές ήταν το αποτέλεσμα της χρεοκοπίας των πολιτικών της καταστολής και των απελάσεων από τη μια, αλλά και των αναγκών του ελληνικού κεφαλαίου στην εποχή των "παχιών αγελάδων". Έχουν γραφτεί πολλές μελέτες για την συνεισφορά των μεταναστών στην οικονομία, στην αύξηση του ΑΕΠ, στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, στην επέκταση της αγοράς, στην συντήρηση συγκεκριμένων ευπαθών οικονομικών κλάδων κ.λ.π.
Ο ελληνικός και ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός στην σημερινή περίοδο της πιο βαθιάς κρίσης της ιστορίας τους, κηρύσσουν πως "δεν χωράνε άλλους πια" και αξιοποιούν πιο έντονα την ρατσιστική προπαγάνδα για να διασπάσουν το ελληνικό και το ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα και να αποσείσουν τις ευθύνες της κρίσης από πάνω τους.
Παρόμοια το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιείται για να μας πείσουν πως "δεν χωράνε" τόσα σχολεία, τόσα νοσοκομεία και πρέπει να συρρικνωθούν. Πως "δεν χωράνε" τόσοι δημόσιοι υπάλληλοι και τόσες δημόσιες υπηρεσίες και πως χρειαζόμαστε μικρότερο κράτος. Πως "δεν χωράνε" τόσα επιδόματα, μισθοί, συντάξεις και πρέπει να κοπούν. Πως "δεν χωράνε" τόσοι μορφωμένοι έλληνες και να γίνουν μετανάστες σε άλλες χώρες. Πως "δεν χωράνε" τόση δημόσια περιουσία και πρέπει να ξεπουληθεί για 50 δις.
Κι από την άλλη προσπαθούν να μας πείσουν πως "χωράνε" τα πάνω από 100 δις ευρώ ζεστές επιδοτήσεις στις ελληνικές τράπεζες, τα εκ. ευρώ που ξοδεύονται για τον φράχτη στον Έβρο, τις απελάσεις, την καταστολή, την Frontex. Πως "χωράνε" η υποκρισία και η αδιαφορία της ελληνικής κυβέρνησης και της Ε.Ε. για τις δικτατορίες και τους στρατούς κατοχής στον 3ο κόσμο ή την καταλήστευση του από τις μεγάλες πολυεθνικές.
Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η αιμορραγία του 3ου κόσμου είναι το εργατικό κίνημα και η αριστερά, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και διεθνώς να συνταχθούν και να συνεργαστούν με αυτά τα κινήματα που ανάτρεψαν τον Μπεν Άλι και τον Μουμπάρακ και που διαπερνούν τον Αραβικό κόσμο. Να στηρίξουν τα ταξικά κινήματα που αμφισβητούν στην πράξη την κατοχή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Να στηρίξουν όλους τους αγώνες που απειλούν με έξωση τις πολυεθνικές και θέτουν ως στόχο οι λαοί αυτών των χωρών να πάρουν επιτέλους την οικονομία, την εξουσία και την τύχη τους στα χέρια τους.
Κι ακόμα να στηρίξει αυτά τα κινήματα στην Ευρώπη που θα ανατρέψουν τις πολιτικές της λιτότητας, της ανεργίας, της φτώχειας και θα αρνηθούν να πληρώσουν το χρέος των καπιταλιστών.
Η απύθμενη υποκρισία της κυβέρνησης γίνεται ακόμα πιο εξοργιστική όταν παρουσιάζει την κατηγορηματική της άρνηση να παράσχει στοιχειώδη εργασιακά, ασφαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα στους χωρίς χαρτιά, ως μέτρο ενάντια στην ανεργία και ως προστασία της ελληνικής κοινωνίας! Αυτοί που εκτόξευσαν την ανεργία στο 14,8% -επίσημα- κι αυτοί που κάθε μέρα ματώνουν την ελληνική κοινωνία, δεν δικαιούνται να μιλάνε στο όνομα της!
Οι εργαζόμενοι μέσα από την ίδια τους την ζωή μαθαίνουν ότι όσο ενισχύεται η ανεργία, η άτυπη εργασία και ο αριθμός των ανθρώπων χωρίς χαρτιά, ενισχύεται η πίεση να προσφέρουν την εργατική τους δύναμη σε «έκπτωση» και να απεμπολήσουν τα κεκτημένα τους.
Χωρίς μέτρα ενάντια στην ανεργία, την φτώχεια, την άτυπη και ανασφάλιστη εργασία, οι εργαζόμενοι είναι απλά καταδικασμένοι. Το δίλημμα σε τελευταία ανάλυση μπαίνει ως εξής: είτε θα επιτρέψουμε στην κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει ενάντια μας τους ίδιους τους συνάνθρωπούς μας, αυτούς που δουλεύουν δίπλα μας, είτε θα χτίσουμε γέφυρες για να υπερασπίσουμε την εργατική τάξη στην οποία ανήκουμε στο σύνολο της.
