Νίκος Κανελλής,
Δημοτικός Σύμβουλος, Βόλος
Μέσα σε συνθήκες γενικής απαξίωσης των «παλιών κομμάτων», «Το Ποτάμι» αυτοπαρουσιάζεται ως το νέο, το φρέσκο και το άφθαρτο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
«Το Ποτάμι» δημιουργήθηκε, μέσα σε μια νύχτα, τον περασμένο Μάρτη. Η ίδρυσή του ανακοινώθηκε αμέσως μετά την κατάρρευση της «Πρωτοβουλίας των 58» – της προσπάθειας για νεκρανάσταση της λεγόμενης «κεντροαριστεράς». Από το πρώτο λεπτό συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας από ολόκληρο το ελληνικό μιντιακό σύστημα. Λίγους μήνες μετά «Το Ποτάμι» συγκέντρωσε 6,6% και μπήκε στην ευρωβουλή, εκλέγοντας 2 ευρωβουλευτές (Γ. Γραμματικάκης και Μ. Κύρκος).
Το πολιτικό στίγμα του Ποταμιού ήταν από την αρχή όχι απλά θόλο αλλά μια πολιτική «σούπα» με λίγο απ’ όλα. Άλλωστε ο ίδιος ο Θεοδωράκης ισχυρίζεται ότι δεν είναι «ούτε αριστερός ούτε και δεξιός», ότι όλες οι ιδεολογίες έχουν μερικά «καλά».
Με αυτό το «λίγο απ’ όλα» προφίλ, ο Στ. Θεοδωράκης στόχευσε συνειδητά σε μια συγκεκριμένη κατηγορία του εκλογικού σώματος – στους σχετικά νεότερης ηλικίας απογοητευμένους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γι’ αυτό το σκοπό αξιοποίησε στο μέγιστο βαθμό τη μεγάλη του δημοσιότητα και το προφίλ του «κοινωνικά ευαίσθητου» δημοσιογράφου καθώς και, πάνω απ’ όλα, την στήριξη της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας. Γιατί, κοιτώντας κάτω από το «προοδευτικό πασπάλισμα» εύκολα διακρίνουμε ένα πολιτικό πρόγραμμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της άρχουσας τάξης. Το πρόγραμμά του «Ποταμιού» συμπεριλαμβάνει όλες τις μεγάλες προτεραιότητες των «50 οικογενειών» που έχουν στα χέρια τους τον έλεγχο της οικονομίας και των ζωών μας.
Κατ’ αρχήν ο Θεοδωράκης δεν λέει κουβέντα για το «ολοκαύτωμα» που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Λες και δεν υπήρξαν μνημόνια, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, απολύσεις, μαζική φτώχεια, αυτοκτονίες, ανατροπή συλλογικών συβάσεων, χαράτσια και υπερφορολόγηση, καταστροφή των μικρομεσαίων, κλείσιμο νοσοκομείων, γενικευμένη κοινωνική δυστυχία! Τίποτα για όλα αυτά, κουβέντα! Το συμπέρασμα είναι ότι καλώς έγιναν όλα αυτά, αφού όπως ο ίδιος λέει «οι παλιές νοοτροπίες έφεραν τα μνημόνια».
Εκτός από όσα δεν λεει, υπάρχουν και τα πράγματα που προτείνει. Σταχυολογούμε μερικά μόνο σημεία από τις «99 Θέσεις» που αποτελούν το πρόγραμμα του κόμματος. «Το Ποτάμι» λοιπόν:
- λέει ναι στην «οικονομία της αγοράς» γιατί ο κοινωνικός πλούτος και η απασχόληση θα παραχθούν κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας (Θέση 5)
- προτείνει κίνητρα για τη μεγέθυνση των επιχειρήσεων (Θέση 40) και υποστηρίζει τα ΣΔΙΤ για τις δημόσιες υποδομές (Θέση 47)
- λέει ναι στα ορυχεία και τα μεταλλεία (βλέπε Σκουριές) αλλά… με «δράσεις κοινωνικής εταιρικής ευθύνης» (Θέση 48)
- προτείνει την εξυγίανση των μεγάλων υπερχρεωμένων επιχειρήσεων με δημόσιο χρήμα και στη συνέχεια την επανιδιωτικοποίησή τους (Θέση 66)
- λεει ναι στην καύση των σκουπιδιών (Θέση 68)
- θέλει τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων (Θέση 8) και σχολείων (Θέση 30)
- για την Υγεία προτείνει δωρεάν το «βασικό πακέτο υπηρεσιών υγείας» και τα υπόλοιπα επί πληρωμή (Θέσεις 35-36)
- προτείνει ο λαομίσητος ΕΝΦΙΑ να παραμείνει σε ισχύ για να αποτελέσει την μόνη πηγή χρηματοδότησης των υποχρηματοδοτούμενων Δήμων (Θέση 57)
- και για το χρέος υποστηρίζει ότι «η αντίληψη της μονομερούς ρύθμισης του χρέους είναι εξωπραγματική» – έτσι προτείνει ουσιαστικά την πλήρη αποπληρωμή του
Δύσκολα μπορούμε να βρούμε ένα κομματικό πρόγραμμα που να υπερασπίζεται τόσο ολοκληρωμένα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Γι’ αυτό άλλωστε το κόμμα του Θεοδωράκη προμοτάρεται με εξόφθαλμο τρόπο από το μιντιακό κατεστημένο – Μπόμπολας, Ψυχάρης, Αλαφούζος κλπ. Γι’ αυτό στο Ποτάμι προσχώρησε και η ακραία νεοφιλελεύθερη «Δράση» του Στέφανου Μάνου και πολιτικοί όπως ο Χ. Θεοχάρης (κυβερνητικό στέλεχος της ΝΔ) ο Δ. Τσιόδρας (μνημονιακός απολογητής του ΣΚΑΙ) και φυσικά οι συστημικοί μαϊντανοί: Γ. Ψαριανός, Σπ. Λυκούδης και Π. Τατσόπουλος.
Ο ρόλος, λοιπόν, που έχει αναθέσει στο Ποτάμι η άρχουσα τάξη είναι διπλός. Πρώτος στόχος είναι το Ποτάμι να κόψει δυναμική από το ΣΥΡΙΖΑ ώστε αν είναι δυνατόν να έρθει πρώτη η ΝΔ και στη συνέχεια να σχηματίσει κυβέρνηση μαζί της. Σε περίπτωση πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ, στόχος είναι να αποτραπεί η αυτοδυναμία του έτσι ώστε να υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας (πχ με τον Θεοδωράκη) ώστε να απειλείται ανά πάσα στιγμή με ανατροπή και να είναι λιγότερο ευάλωτη στις πιέσεις των εργατικών στρωμάτων.
Εν κατακλείδι, το Ποτάμι δεν είναι ούτε «νέο» ούτε και «ριζοσπαστικό» αλλά ο lifestyle μπαλαντέρ της οικονομικής ελίτ της χώρας.
