Τα κεντρικά συντονιστικά όργανα του «Ξ» καθώς και οι τοπικές oργανώσεις των μελών του, συζήτησαν στη διάρκεια των προηγούμενων ημερών τις εξελίξεις και τη στάση της οργάνωσης στο θέμα των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη.
Το «Ξ» κατέληξε σε μια σχέση συνεργασίας με τη ΛΑΕ και στήριξής της στις εκλογές, χωρίς όμως να προχωρήσει σε πλήρη ένταξη. Η ΛΑΕ είναι ένα σχήμα με ζωή μόλις 15 ημερών. Υπάρχουν πολλά ανοικτά ζητήματα που αφορούν τη συγκρότηση και τη φυσιογνωμία της, τα οποία χρειάζονται χρόνο να ξεκαθαρίσουν. Ο βαθμός στον οποίο η ΛΑΕ θα μπορέσει να καλύψει το τεράστιο πολιτικό κενό που άφησε η μνημονιακή υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι που θα φανεί στο επόμενο διάστημα. Σ’ αυτό το χρόνο το «Ξ» θα είναι κοντά, θα παρακολουθεί και θα συμβάλλει με θετικό τρόπο.
Τι Αριστερά χρειαζόμαστε
Από την επόμενη της μνημονιακής υποταγής του ΣΥΡΙΖΑ το «Ξ» βγήκε μαχητικά με πρόταση για τη συγκρότηση μιας νέας Αριστεράς που να καλύψει το κενό. Πάνω σ’ αυτή τη βάση καλέστηκε η συνέλευση της 17ης Ιούλη η οποία έθεσε το ζήτημα του νέου φορέα σε πλατύτερα στρώματα και ακροατήρια.
Τα κριτήρια που απαιτούνται για να μπορέσει ένας νέος φορέας να δώσει απαντήσεις στα αδιέξοδα της κρίσης και της κοινωνίας και να «απαντήσει» στο θέμα της υποταγής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι, όπως εξηγήσαμε σε αρκετά άρθρα μας, τα ακόλουθα.
- Ένα πρόγραμμα ρήξης με το κατεστημένο και την Ευρωζώνη που να περιλαμβάνει σαν βασικούς άξονες το θέμα της άρνησης αποπληρωμής του χρέους, της εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος, της εξόδου από την Ευρωζώνη και την πορεία προς ένα εθνικό νόμισμα, της εθνικοποίησης των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, του σχεδιασμού για την παραγωγική ανασυγκρότηση, του κοινωνικού και εργατικού ελέγχου, κλπ.
- Αυτό το πρόγραμμα θα σημαίνει το σαμποτάζ της οικονομίας από το μεγάλο κεφάλαιο –ελληνικό, ξένο και διεθνείς οργανισμούς– επομένως είναι αδύνατο να εφαρμοστεί μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Γι’ αυτό απαιτείται η προετοιμασία για πέρασμα σε ένα σοσιαλιστικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, στηριγμένο στην εργατική εξουσία και εργατική δημοκρατία.
- Η πάλη αυτή αναγκαστικά πρέπει να είναι διεθνιστική. Οι μεγάλοι αγώνες των εργαζομένων στην Ευρώπη και διεθνώς υπέρ του ελληνικού κινήματος (με 250 διαδηλώσεις τις ημέρες του δημοψηφίσματος) έδειξαν τις δυνατότητες. Το ελληνικό κίνημα και η ελληνική Αριστερά μπορούν πραγματικά να γίνουν καταλύτης για όλη την Ευρώπη, αν σταθούν με συνέπεια στις αρχές της ταξικής πάλης και του κοινωνικού μετασχηματισμού και δεν υποταχθούν όπως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
- Εσωτερική δημοκρατία. Το θέμα της δημοκρατίας στην Αριστερά δεν είναι καθόλου τυπικό ζήτημα, είναι θέμα ζωτικής σημασίας. Η εργατική/λαϊκή βάση πρέπει να ελέγχει την ηγεσία, τις αποφάσεις και την πορεία των πολιτικών και άλλων οργανώσεων της ανά πάσα στιγμή. Η εμπειρία και πάλι του ΣΥΡΙΖΑ, μιλά από μόνη της. Δημοκρατία σημαίνει εκλογή και ανακλητότητα των ηγετικών οργάνων. Σε ένα μετωπικό σχήμα απαιτείται αντιπροσωπευτικότητα, έτσι ώστε καμία δύναμη από μόνη της (η Πλατφόρμα στην προκειμένη) να μην ελέγχει όλα τα συντονιστικά και ηγετικά όργανα καθορίζοντας την πορεία του κοινού σχηματισμού.
Δυνατότητες και προοπτικές της ΛΑΕ
Η ΛΑΕ προφανώς δεν ικανοποιεί όλους τους παραπάνω όρους.
Η Αριστερή Πλατφόρμα που αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά της ΛΑΕ εμφανίζει ελλείμματα και στο θέμα της εμπλοκής σε κοινωνικά κινήματα και στο θέμα του διεθνισμού και στο θέμα της εσωτερικής δημοκρατίας. Ακόμα, δεν έχουμε δει κάποια προσπάθεια αυτοκριτικής για ελλείμματα ή έστω «αδυναμίες» της προηγούμενης περιόδου. Πάνω απ’ όλα όμως δεν συνδέει το θέμα του προγράμματος εξόδου από την κρίση με την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και τη σοσιαλιστική προοπτική – τουλάχιστον με ένα καθαρό τρόπο. Αυτά τα ελλείμματα μπορεί να αποδειχθούν καθοριστικής σημασίας για τη μελλοντική της πορεία.
Παρά τα ελλείμματα αυτά όμως η ΛΑΕ αποτελεί αυτή τη στιγμή την πιο σωστή επιλογή των λαϊκών στρωμάτων για ψήφο στην Αριστερά.
Η διάθεση για αποχή στην κοινωνία είναι μαζική όμως δεν αποτελεί λύση. Η αποχή από τη μεριά όσων υπό διαφορετικές συνθήκες θα ψήφιζαν Αριστερά, ενισχύει απλά τις δυνάμεις του κατεστημένου – των Μνημονιακών δυνάμεων που πια περιλαμβάνουν και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ψήφος σε άλλα κόμματα ή σχηματισμούς της Αριστεράς από κόσμο που έχει αγανακτήσει με το ΣΥΡΙΖΑ είναι κατανοητή, όμως δεν προσφέρει προοπτική καθώς οι δυνάμεις αυτές παραμένουν περιχαρακωμένες, αρνούμενες ουσιαστικές συνεργασίες με την υπόλοιπη Αριστερά. Το αποτέλεσμα είναι να μένουν καθηλωμένες σε πολύ χαμηλά ποσοστά, ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να περνά νέα κρίση και διάσπαση μετά την μετακίνηση σημαντικών δυνάμεών της προς τη ΛΑΕ.
Η ΛΑΕ προσφέρει τη δυνατότητα ενός ισχυρού «όχι» στη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένας σχηματισμός που έχει το μεγάλο πλεονέκτημα της συνένωσης πολλών δυνάμεων της Αριστεράς. Χρειάζεται την ψήφο μας για να μπορέσει να «σταθεί» και δείξει στην υποταγμένη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπάρχει απάντηση από την βάση του κόμματος. Μαζί και παράλληλα με την ψήφο, το «Ξ» θα είναι δίπλα στη ΛΑΕ, σαν συνεργαζόμενη δύναμη για τους μικρούς και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες που αναπόφευκτα θα έρθουν ενάντια στην επόμενη κυβέρνηση, όποια σύνθεση κι αν έχει αυτή.
