Της Χριστίνας Ζιάκα
Στην περίπτωση της Πετρούπολης έπρεπε να συνδυάσουμε ταυτόχρονα την ενιαιομετωπική μας προσέγγιση προς όλα τα υπάρχοντα κόμματα της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Έτσι συμμετείχαμε στις δημοτικές με την Ανυπόταχτη Πετρούπολη[1] ενώ παράλληλα καλούσαμε σε στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Αττικής και στις ευρωεκλογές. Στον Β’ γύρο ανακοινώσαμε την κριτική στήριξη μας στο ΚΚΕ[2].
Η τακτική μας δεν ευχαριστούσε την τοπική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, την γραφειοκρατία του ΚΚΕ, και ξένιζε ακόμα και κομμάτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ακόμα δημιουργούσε ερωτηματικά και σε κάποιους καλοπροαίρετους συμπολίτες μας. Όμως εκ του αποτελέσματος κρίθηκε πως οι επιλογές μας απαντούσαν τελικά σε πραγματικές τάσεις και διεργασίες στη συνείδηση των εργαζομένων και της τοπικής κοινωνίας.
Η Ανυπόταχτη εξέλεξε 1 δημοτικό σύμβουλο σχεδόν διπλασιάζοντας τις ψήφους της από το 2010 (από 561 σε 984). Το ποσοστό της ανέβηκε από 2,7% σε 4,1% – αξιοσημείωτη επίδοση για δημοτικό σχήμα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Αυτό έχει να κάνει με 2 λόγους:
- Την διεύρυνση της Ανυπόταχτης. Από ένα σχήμα κύρια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 1 μήνα πριν διευρύνθηκε με άλλες οργανώσεις (ΕΕΚ, Παρέμβαση και Ξεκίνημα), καθώς και ανένταχτους αγωνιστές. Καταγράφηκε έτσι ως το πιο ενωτικό αριστερό σχήμα στην περιοχή.
- Την καταγραφή μέρους της διαμαρτυρίας για τις επιλογές της τοπικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Επιλογές που αποξένωσαν αγωνιστές της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ και της νεολαίας του και δίχασαν τους ψηφοφόρους του.
Ως ΞΕΚΙΝΗΜΑ καταγγείλαμε την επιλογή του Ν. Σακούτη ως επιβράβευση της εγκατάλειψης των αρχών της Αριστεράς[3].
Παρόμοια γνώμη φαίνεται πως είχαν, όσοι από την μια κάλπη στην άλλη την Α’ Κυριακή, έδιναν στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ 20,99% και στην Περιφέρεια 26,36%. Προφανώς δεν φταιει ότι τους άρεσε η Ρ. Δούρου και όχι ο Ν. Σακούτης. Το κριτήριο ήταν πολιτικό: κάποιος που συνδιοίκησε με το ΠΑΣΟΚ, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα σπάργανα και αυτό το θεωρεί «παράσημο», έχει τις αρχές της Αριστεράς μόνο ως «σημαία ευκαιρίας»…
Με αυτή την κατανόηση προσπαθήσαμε να μην τραυματιστούν οι σχέσεις μας με τους σ. της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, με τους οποίους μας ενώνουν κοινοί αγώνες για μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Και μετά από αυτό θα μας ενώνουν οι κοινοί αγώνες για να εφοδιάσουμε αυτή την κυβέρνηση με το πρόγραμμα που απαντά στις ανάγκες της κοινωνίας, το σοσιαλιστικό πρόγραμμα.
Στην μάχη του Β’ γύρου καλέσαμε σε στήριξη της Λαϊκής Συσπείρωσης. Αυτή η τοποθέτηση δεν αποτελεί «λευκή επιταγή», αλλά κατανόηση πως μαζί με τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, θα μοιραστούμε τα επόμενα 5 χρόνια την προσπάθεια για να έχουμε στα σπίτια μας νερό κι ρεύμα, για να μην πεινάνε οι συνδημότες μας, για να μην μένουν τα παιδιά μας εκτός παιδικών σταθμών κοκ. Θα μοιραστούμε την προσπάθεια για να μετατραπεί ο δήμος μας σε προπύργιο αντίστασης στις πολιτικές της Τρόικας.
Για να δώσουμε με καλύτερους όρους αυτή τη μάχη είναι απαραίτητο να συγκροτηθεί ένα δίκτυο μαχητικών δημάρχων και δημοτικών παρατάξεων για την κατάργηση του Καλλικράτη στην πράξη. Ξέρουμε καλά πως η ηγεσία τους στέλνει το αντίθετο μήνυμα. Αλλά εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να επιμείνουμε.
Κλείνουμε με την επίδοση μας. Ο σ. Γ.Κασαμπαλάκος είναι 9ος (65 ψήφοι) στους 38 υποψήφιους και η σ. Μ.Κολοκυθά 16η (54 ψήφοι). Ας σημειωθεί πως η συμμετοχή μας στην Ανυπόταχτη αποφασίστηκε 1 μήνα πριν τις εκλογές και η ανησυχία μας ήταν εύλογη, γιατί ήταν ένα ανοικτό στοίχημα. Αδυναμίες σίγουρα είχαμε, καθώς και απειρία. Αλλά αισθανόμαστε πως συμβάλλαμε εποικοδομητικά στις διεργασίες στην Αριστερά στην περιοχή.
Το στοίχημα όμως παραμένει ανοιχτό. Ζούμε σε έναν αριστερό δήμο, συνεχίζοντας να προσπαθούμε να βάλουμε το λιθαράκι μας για την συνεργασία της Αριστεράς.
