«Οι εργαζόμενοι παλεύουν για τη δουλειά τους, για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Αυτό είναι όχι φυσιολογικό, είναι και απαραίτητο και πρέπει να διεξάγουν τέτοια πάλη … δεν μπορείς να καταδικάζεις εργαζόμενους στην ανεργία … πρέπει να παίρνονται όλα τα απαραίτητα περιβαλλοντικά μέτρα έτσι ώστε να προστατεύεται και η περιοχή … λουκέτο δεν πρέπει να υπάρξει σε βιομηχανία … αλλοίμονο! … το εργοστάσιο πρέπει να ανοίξει, να δουλεύει. Άλλο ζήτημα ότι εμείς θεωρούμε ότι στα πλαίσια μιας άλλης οικονομίας, αυτό θα έπρεπε να είναι κοινωνικοποιημένο … Η κοινωνική ιδιοκτησία … μπορεί να προστατέψει και το περιβάλλον».
Αυτά ακούσαμε από το Γ. Γραμματέα του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα σε συνέντευξη του στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΒΗΜΑ FM»!
Από πού να ξεκινήσει κανείς να σχολιάζει αυτή την ανάλυση του «σύντροφου» Κουτσούμα; Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…
«Δεν μπορείς να καταδικάζεις εργαζόμενους στην ανεργία»…
Η περιοχή της βορειοανατολικής Χαλκιδικής, όπως και ολόκληρη η χώρα, ιδιαίτερα η βόρεια, μαστίζεται από υψηλά ποσοστά ανεργίας, ιδιαίτερα τα τελευταία μνημονιακά χρόνια. Τι προτείνει λοιπόν ένα «κομμουνιστικό» κόμμα προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να βγει η τοπική κοινωνία από το τέλμα της οικονομικής εξαθλίωσης και της αβεβαιότητας;
Προτείνει, μήπως, να ενισχυθούν οι παραδοσιακές ασχολίες των κατοίκων, όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, η μελισσοκομεία, η αλιεία και ο τουρισμός; Προτείνει μήπως τη δημιουργία θέσεων εργασίας που σχετίζονται με το δάσος και την προστασία του (προσλήψεις δασοφυλάκων, ενίσχυση της μελετημένης υλοτομίας που θα καθαρίζει το δάσος από τη νεκρή βιομάζα διατηρώντας το υγιές, δημιουργία πάρκων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, κέντρα προστασίας της άγριας ζωής, κλπ); Προτείνει μήπως τη δημιουργία εργοστασίων τα οποία να ασχολούνται με τη μεταποίηση, κονσερβοποίηση κλπ γεωργικών προϊόντων; Όχι!
Προτείνει να μην κλείσει το εργοστάσιο στις Σκουριές! Ακόμη κι αν η συνέχιση των εργασιών της El Dorado Gold σημαίνει τη μετατροπή ενός ολόκληρου γεωγραφικού διαμερίσματος σε κρανίου τόπο και επηρεάζει το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία σε αποστάσεις δεκάδων και εκατοντάδων χιλιομέτρων.
Όσο για τους εργαζόμενους της El Dorado Gold, καλό είναι να θυμίσει κάποιος στον κύριο Κουτσούμπα, ότι παρά τα ελαφρυντικά που μπορεί να τους αναγνωρίσει κανείς λόγω της απελπισίας της ανεργίας, δε δίστασαν να παίξουν σε πολλές περιπτώσεις το ρόλο του ιδιωτικού στρατού της εταιρίας! Στέλνοντας στο νοσοκομείο κατοίκους που αγωνίζονται για τη σωτηρία της περιοχής τους, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΑΤ. Αυτή είναι η πάλη που πρέπει να διεξάγουν, σύμφωνα με το ΚΚΕ;
Γι’ αυτούς τους εργαζόμενους ο «σύντροφος» Κουτσούμπας αγωνιά. Για τους δεκάδες χιλιάδες που υπολογίζεται ότι θα δουν τις δουλειές τους να καταστρέφονται λόγω της κολοσσιαίας περιβαλλοντικής καταστροφής που συμβαίνει ήδη, δεν έχει να πει ούτε μία κουβέντα;
«Να παίρνονται όλα τα απαραίτητα περιβαλλοντικά μέτρα»…
Κάπου ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα ο γραμματέας του ΚΚΕ θυμάται να αναφέρει ότι πρέπει να παίρνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της περιοχής.
Ποια ακριβώς είναι αυτά τα μέτρα; Πώς ακριβώς μπορεί να προστατευτεί η περιοχή όταν υποστηρίζεις μια επένδυση που βασίζεται στο ξεπάτωμα ενός αρχέγονου δάσους, ενώ η ρύπανση του αέρα και του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής ισοδυναμεί με περιβαλλοντική βόμβα;
Τι ακριβώς έχει ο Δ. Κουτσούμας στο μυαλό του όταν αναφέρεται σε «μέτρα προστασίας»; Να φυτευτούν θάμνοι στο προαύλιο του εργοστασίου και να τοποθετηθούν φίλτρα στις καμινάδες του; Μάλλον δεν έχει καταλάβει την έκταση του προβλήματος. Και σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να του εξηγήσει κάποιος ότι σε τέτοιου είδους «επενδύσεις», σε αυτού του επιπέδου μεταλλευτικές δραστηριότητες, υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μην καταλήξουμε σε περιβαλλοντική τραγωδία: να μη γίνουν![2]
«Θα έπρεπε να είναι κοινωνικοποιημένο»
Σε μια άλλη οικονομία, μας λέει ο κ. Κουτσούμας, το εργοστάσιο θα έπρεπε να είναι κοινωνικοποιημένο! Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη το γεγονός ότι για άλλη μια φορά το ΚΚΕ προτιμά να παραπέμπει τη λύση κάθε προβλήματος στη δευτέρα παρουσία του Σοβιετικού Μοντέλου κι ας πάμε στην ουσία του συγκεκριμένου προβλήματος:
Αλήθεια, σε τι διαφέρει η καταστροφή του Κάκκαβου από μια ιδιωτική εταιρία, με την καταστροφή του από την… κοινωνικοποιημένη εταιρία που ονειρεύεται ο γραμματέας του ΚΚΕ;
Ή, για να θέσουμε το ερώτημα λίγο διαφορετικά: αν μια «σοσιαλιστική» κοινωνία (το σοβιετικό μοντέλο του Δ. Κουτσούμπα βέβαια έχει τόση σχέση με το σοσιαλισμό όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο, αλλά ας μην ανοίξουμε κι αυτό το θέμα τώρα…) μπορούσε να χτίσει ένα πυρηνικό εργοστάσιο πάνω σε μια σεισμογενή περιοχή θα έπρεπε να το κάνει; Θα την προστάτευε από την τραγωδία ενός πυρηνικού ατυχήματος η… κοινωνική ιδιοκτησία ή το πνεύμα του Λένιν (συγνώμη, ας μην μπλέκουμε τον Λένιν μ’ αυτές τις ανοησίες, το πνεύμα του Στάλιν είναι που μάλλον θα έχει στο μυαλό του ο σύντροφος γραμματέας).
Λοιπόν, μήπως ήρθε η ώρα να αφήσουμε τα κακόγουστα αστεία και να επανέλθουμε στην πραγματικότητα;
