Της Γεωργίας Κιουπελόγλου
Την Τετάρτη 25 Μαΐου, στην πόλη της Πάτρας στην πλατεία Γεωργίου, όπως και σε πολλές άλλες μικρές και μεγάλες πόλεις, έγινε μια πολύ ισχυρή συγκέντρωση με πάνω από 5.000 άτομα, όπου ανάμεσά τους βρίσκονταν νέοι, φοιτητές, εργαζόμενοι και ηλικιωμένοι. Αυτή η μαζικότητα αποτέλεσε έκπληξη για τα δεδομένα της πόλης και αυτό συνέβη επειδή κύρια χαρακτηριστικά όσων παραβρέθηκαν ήταν δύο: πρώτον, η αγανάκτηση λόγω της κατάστασης στη χώρα μας και σε δεύτερο βαθμό το να μείνουμε μακριά από καπελώματα των κομμάτων. Γύρω στις 11.30 περίπου της ίδιας μέρας ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να σπάει και να αποχωρεί από το χώρο της πλατείας. Επίσης, κατά τη διάρκεια της ημέρας αν έγινε κάτι παραπάνω αυτό ήταν να ακουστούν διάφορες απόψεις των πολιτών με ντουντούκες, κι αυτό σε ένα μέρος μόνο της πλατείας. Λόγω του μεγάλου αριθμού των συμμετεχόντων στη διαμαρτυρία, δεν μπορούσε να γίνει αντιληπτό το ότι κάποιοι εξέφραζαν τις απόψεις τους με αυτόν τον τρόπο μέσα στο κοινό. Από την πρώτη αυτή ημέρα το συμπέρασμα που βγήκε ήταν ότι όλοι πλέον έχουμε αγανακτήσει με την κατάσταση που επικρατεί εδώ και πολύ καιρό στη χώρα μας και πρέπει να κάνουμε κάτι γι αυτό και μάλιστα όσο το δυνατόν πιο άμεσα.
Τις επόμενες ημέρες συνεχίζεται η συγκέντρωση των πολιτών αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό, και γίνονται συζητήσεις κυρίως το απόγευμα, όπου ακούγονται πολλές απόψεις: από εθνικιστικές μέχρι αριστερές, ριζοσπαστικές και αναρχικές, πράγμα που είναι λογικό και έχει συμβεί και σε άλλα κινήματα του παρελθόντος. Επίσης, έχουν στηθεί γύρω στα 4-5 αντίσκηνα στο χώρο της πλατείας και έχουν συσταθεί επιτροπές, όπως η επιτροπή διδασκαλίας της πλατείας Γεωργίου, που συνεδριάζει στις 7 κάθε απόγευμα και παρέχει δωρεάν μαθήματα σε παιδιά που οι οικογένειές τους δεν μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια. Περισσότερες πληροφορίες για τη συγκεκριμένη επιτροπή βρίσκουμε στη διεύθυνση : http://epitropididaskalias.blogspot.com/ . Το κάλεσμα και η ενημέρωση που υπάρχει, είναι κυρίως από το διαδίκτυο. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα κινήματα σε πόλεις όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη δεν συγκρίνονται με αυτό της Πάτρας, καθώς είναι πολύ μικρότερο σε ένταση. Παρόλα αυτά είναι σημαντική η αφύπνιση μεγάλου κομματιού του πληθυσμού καθώς και οι καθημερινοί προβληματισμοί που γεννιούνται μέσα από αυτήν την κατάσταση.
Χρειάζεται να αναφέρουμε ότι το κίνημα των «Αγανακτισμένων» μπορεί ακόμα να μην έχει βρει τις ακριβείς θέσεις του και το σχέδιό του για το μέλλον, τουλάχιστον στην Πάτρα, αλλά μόνο και μόνο οι αυτοσχέδιες λαϊκές συνελεύσεις και τα δρώμενα που προσπαθούν να γίνουν από τους συμμετέχοντες στις συνελεύσεις δίνουν το σημάδι ότι οι συνειδήσεις γεννιούνται στους δρόμους και στις πλατείες. Ενάντια στις απάνθρωπες πολιτικές των κυβερνήσεων, από την Ισπανία στην Ελλάδα το κίνημα εξαπλώνεται ταχύτατα και έχει κάθε λόγο να νικήσει και να κερδίσουμε το δικαίωμα της ισότητας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της πραγματικής δημοκρατίας.
