Ληστεύουν τα ασφαλιστικά ταμεία
Οι μόνοι που δεν βλέπουν το σκάνδαλο είναι οι ψεύτες και υποκριτές που βρίσκονται στην εξουσία – το κεφάλαιο και η κυβέρνηση του. Όλοι οι υπόλοιποι, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα, ξέρουν πως όλοι αυτοί, κυβερνώντες και καπιταλιστές, χρηματιστές και τραπεζίτες, βιομήχανοι και εφοπλιστές δεν έχουν απλά ”βάλει το χέρι τους στο μέλι”, είναι χωμένοι ολόκληροι μέσα και τρώνε με χρυσά κουτάλια.
Εξάλλου έτσι ήταν πάντα.
Στις δεκαετίες του 60 και του 70 ρημάξανε κυριολεκτικά τα ταμεία ληστεύοντας κοντά στα 50 δις ευρώ!.
Στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το 1999 – 2000 τα ταμεία χάσανε μέχρι και τα 2/3 των αποθεματικών τους!
1 στους 3 εργοδότες δεν πληρώνει τις εισφορές του στο ΙΚΑ και τα υπόλοιπα ταμεία!
Ο πιο μεγάλος χρεώστης στα ασφαλιστικά ταμεία είναι το ίδιο το κράτος, που χρωστά πάνω από 4 δις ευρώ!
Και τώρα, νέα επιδρομή στα ταμεία τύπου Ακρόπολις.
Για να έρθουν μετά, που θα έρθουν, να πουν τα ταμεία είναι ελλειμματικά, υπάρχει ”δημογραφικό πρόβλημα”, και κάτι τέτοιες μπαρούφες, και θα προτείνουν βέβαια αυτά που έχουν μάθει παπαγαλία: αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση των εισφορών, μείωση των συντάξεων.
Για το εργατικό κίνημα υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Να περάσει τα ταμεία του στα δικά του χέρια.
Τα ταμεία να διοικούνται από εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους κάτω από συνθήκες απόλυτης διαφάνειας.
Αυστηρή απαγόρευση κάθε είδους κερδοσκοπίας στα ταμεία. Καμία αξιοποίηση εμπλοκή του ιδιωτικού κεφαλαίου στα αποθεματικά των ταμείων
Όσοι απλώνουν το χέρι στα ταμεία να αντιμετωπίζουν τις πιο σκληρές ποινές φυλάκισης.
Έρευνα μέχρι τρίτου βαθμού συγγένειας στους υπόπτους για καταχρήσεις, δήμευση των περιουσιών τους.
Μια πολιτική που να λύνει το πρόβλημα της ανεργίας, που θα καθιερώνει τον εργατικό έλεγχο στις επιχειρήσεις για να αναγκάζονται οι εργοδότες να πληρώνουν τις εισφορές τους στα ταμεία, κοινωνικοποίηση όλων των επιχειρήσεων που δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
Διαλύουν τη δημόσια παιδεία
12 μήνες αγώνα. 427 το ανώτερο νούμερο των καταλήψεων τον περασμένο Μάη-Ιούνη και 338 το Γενάρη-Μάρτη σε σύνολο περίπου 450 τμημάτων.
Πάνω από 25 μαζικά συλλαλητήρια με συμμετοχή που έφτασε και τις 35.000. Δεκάδες χιλιάδες πήραν μέρος στις μαζικότερες ΓΣ στην ιστορία ολόκληρων σχολών.
Απίστευτη καταστολή με δεκάδες τραυματίες και 61 συλληφθήντες. Αυτό το κίνημα έχει ήδη γράψει ιστορία και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα μεγαλύτερα φοιτητικά κινήματα της μεταπολίτευσης. Μια ολόκληρη γενιά έσπασε τη βιτρίνα της απολίτικης και αδιάφορης νεολαίας που θέλει να λανσάρει το κατεστημένο. 19 χρόνια εκλογικής κυριαρχίας της ΔΑΠ στις φοιτητικές εκλογές πήγαν περίπατο σε μία βδομάδα. Η δεύτερη ΠΑΣΠ έγινε 3 κομμάτια εξαιτίας του κινήματος. Η ΠΚΣ παρότι η μαζικότερη παράταξη της αριστεράς στους φοιτητές αποτέλεσε ουρά του κινήματος από την αρχή του μέχρι σήμερα.
***
Ήταν πραγματικά ένα μαζικό κίνημα από τα κάτω γεμάτο αυθορμητισμό. Που αξιοποίησε τις πιο ανοικτές σε αυτό και ανιδιοτελείς δυνάμεις προκειμένου να δυναμώσει και να προχωρήσει. Η ΕΑΑΚ και οι υπόλοιπες δυνάμεις του μπλοκ των καταλήψεων αθροιστικά δεν ξεπερνούσαν το 13% στα ΑΕΙ και το 3% στα ΤΕΙ με βάση τα αποτελέσματα των περυσινών φοιτητικών εκλογών. Παρόλα αυτά αποτέλεσαν την ατμομηχανή των κινητοποιήσεων παρά τις αντιφάσεις τους, τις παλινωδίες και το χάος που τις χαρακτηρίζει. Η ΕΑΑΚ για παράδειγμα σε κανένα σημείο του αγώνα δεν είχε ολοκληρωμένο -και πολύ περισσότερο ενιαίο- σχέδιο, τακτική και πρόγραμμα για το κίνημα. Ωστόσο λόγω του ότι ήταν η μοναδική από τις παρατάξεις με πανελλαδική δικτύωση που στήριξε τις καταλήψεις και η αμέσως επόμενη πιο μαζική της αριστεράς μετά την ΠΚΣ (ΚΝΕ) στις σχολές, κατάφερε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο κίνημα.
Στις ΓΣ των σχολών μετά το Πάσχα κρίνεται το μέλλον των κινητοποιήσεων. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά τους τίποτα δεν θα είναι ίδιο στις σχολές σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Ο αγώνας θα έχει έτσι κι αλλιώς διάρκεια καθώς τα προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν και επίκειται η απόπειρα της κυβέρνησης να εφαρμόσει το νέο νόμο πλαίσιο από τον επόμενο Οκτώβρη.
Τι πετύχαμε
Το κίνημα έχει πετύχει την ματαίωση συνολικά της συνταγματικής αναθεώρησης για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα (6 – 8 ή και περισσότερα χρόνια) που όμως εξαρτάται από την -καθόλου σίγουρη- στάση του ΠΑΣΟΚ στην επόμενη αναθεωρητική βουλή όπου έχει δηλώσει ότι δεν θα συμμετάσχει ώστε να συγκεντρωθεί ο απαραίτητος αριθμός των 180 ψήφων.
Έχει καταφέρει να απομονώσει την κυβέρνηση και στο θέμα του νόμου πλαίσιο όπου τον ψήφισε μόνη της και με όλα τα κόμματα και την πανεπιστημιακή κοινότητα ενάντιά της. Ήδη μια σειρά σύγκλητοι ΑΕΙ έχουν πάρει θέση ενάντια στην εφαρμογή του νέου νόμου.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις το κίνημα κατάφερε, για πρώτη φορά τόσο καθαρά, να πετύχει την υποστήριξη της κοινής γνώμης στα 2 βασικά του αιτήματα: την μη αναθεώρηση του άρθρου 16 και την απόσυρση του νέου νόμου πλαίσιο.
Το 48% από όσους δηλώνουν ενήμεροι για το νόμο πλαίσιο είναι κατά της ψήφισης του νέου νόμου έναντι 40.7% που είναι υπέρ.
Και το 47.2% είναι κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16 έναντι 36.5% υπέρ.
(4μηνιαία δημοσκόπηση της METRON ANALYSIS – Κ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 25.3.07)
Η συγκυρία είναι ευνοϊκή
Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση της ΝΔ είναι διπλά στριμωγμένη και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο. Από τη μια το κίνημα της παιδείας που αποτελεί το μεγαλύτερο «αγκάθι» από τότε που ανέλαβε την εξουσία και από την άλλη το σκάνδαλο μεγατόνων με τα ασφαλιστικά ταμεία. Όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν μείωση της ψαλίδας με το ΠΑΣΟΚ από 0.5% – 1%. Αυτό βέβαια δεν οφείλεται στην μαχητική αντιπολίτευση (…) του ΠΑΣΟΚ αλλά στην δυναμική του κινήματος από τη μια και από την άλλη λόγω της τεράστιας οργής που προκαλεί η ληστεία των ταμείων τη στιγμή που η κοινωνία ήδη μαστίζεται από τη λιτότητα, την ανεργία και την ακρίβεια.
Η συγκυρία ευνοεί τόσο το κίνημα της παιδείας όσο και τους αγώνες των εργαζομένων και προσφέρεται για την σύνδεση των αγώνων. Και είναι ασφαλώς καλύτερα τώρα, πριν τις εκλογές, γιατί μετά, μια νεοεκλεγμένη κυβέρνηση θα επισείει το χαρτί της λαϊκής εντολής και θα εμφανίζεται διπλά ανυποχώρητη απέναντι στο κίνημα.
Γι’ αυτό χρειάζεται:
Επεξεργασία ενός λεπτομερειακού σχεδιασμού για το πως να καταστήσουμε κάθε προσπάθεια εφαρμογής του νόμου πλαίσιο, ανενεργή. Αυτό απαιτεί συνέχιση και βάθεμα του μετώπου που έχουμε κτίσει μαζί το διδακτικό προσωπικό (ΠΟΣΔΕΠ). Μπορούμε να ακυρώσουμε στην πράξη κάθε προσπάθεια αξιολόγησης των σχολών, κατάρτισης των 4ετών προγραμμάτων, κατάργησης του ασύλου κλπ, και στη συνέχεια να ανατρέψουμε το νόμο συνεχίζοντας τις κινητοποιήσεις με ευέλικτες μορφές πάλης.
– Όλες οι μορφές πάλης του κινήματος να περνούν μέσα από γενικές συνελεύσεις των φοιτητών. Όχι στις ”ηρωικές” ενέργειες μικρών ομάδων, που λειτουργούν έξω και μακριά από το κίνημα, στο όνομα του ”αγώνα” – και τελικά τον φθείρουν.
– Συνέχιση των κινητοποιήσεων και μετά το Πάσχα. Με καταλήψεις ορισμένης διάρκειας ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε σχολής. Διατήρηση των βδομαδιάτικων πορειών και εκστρατεία για ένα πανελλαδικό διήμερο δράσης στην Αθήνα με στόχο να είμαστε οι διπλάσιοι από την πορεία της 8ης του Μάρτη που ήταν μέχρι τώρα η μεγαλύτερη.
– Διατήρηση των συντονιστικών ανά σχολή, πόλη και πανελλαδικά και καλύτερη οργάνωσή τους στη βάση εκλεγμένων και ανακλητών αντιπροσώπων. Νέο Πανελλαδικό Συντονιστικό μετά το Πάσχα που να διασφαλίζει την ενιαία πορεία του αγώνα και να αποτρέπει τον εκφυλισμό ή την άτακτη υποχώρηση του κινήματος.
– Συνέχιση της πίεσης στα συνδικάτα για κάλεσμα γενικής απεργίας για την παιδεία και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Η σύνδεση με το εργατικό κίνημα
Η πιο βασική και χτυπητή αδυναμία του κινήματος ήταν η έλλειψη σύνδεσης με το εργατικό κίνημα και την κοινωνία γενικότερα.
Αυτή ήταν και η βασική του διαφορά με το κίνημα της γαλλικής νεολαίας την περασμένη άνοιξη ενάντια στην Σύμβαση για την Πρώτη Απασχόληση (CPE). Οι φοιτητές στη Γαλλία πέτυχαν να ανατρέψουν έναν ήδη ψηφισμένο νόμο της κυβέρνησης μετά από ένα 3μηνο δυναμικών αγώνων που προκάλεσαν ευρύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις και κατάφεραν να κατεβάσουν στο δρόμο 3 εκατομμύρια γάλλους πολίτες.
Στην Ελλάδα αυτό δεν έγινε. Απεργίες και στάσεις εργασίας έγιναν και από Εργατικά Κέντρα, την ΑΔΕΔΥ, την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ. Όμως είχαν τα χαρακτηριστικά της συμμετοχής-σφραγίδα. Ήταν δηλαδή τα πανό των συνδικαλιστικών οργανώσεων χωρίς όμως τους εργαζόμενους. Στις πορείες δεν υπήρξε ποτέ μαζική συμμετοχή εργαζομένων ή έστω απλού κόσμου.
Αυτή η κατάσταση ήταν που επέτρεπε στον απαράδεκτο και προκλητικό πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλο να μην κάνει ούτε μία πανελλαδική στάση εργασίας, να εμποδίζει με τα ΜΑΤ τους φοιτητές να παρέμβουν στο συνέδριο της ΓΣΕΕ και να δηλώνει ότι «οι εργαζόμενοι δεν συμμετέχουν σε απεργίες για την παιδεία».
Όμως η στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι αναμενόμενη! Το ζήτημα είναι πως παρεμβαίνουμε στο εργατικό κίνημα και πως το πείθουμε να κινητοποιηθεί μαζί με εμάς, όχι τι θα μας απαντήσει ο εκάστοτε Παναγόπουλος.
Εκστρατεία για γενική απεργία δεν σημαίνει ότι πάω με πορεία στα γραφεία της ΓΣΕΕ βρίζοντας τον Παναγόπουλο όπως έκαναν τα ΕΑΑΚ. Ούτε βέβαια είναι «φοιτητές-εργατιά μια φωνή και μια γροθιά» το να έρχεται ένα μπλοκ 100 μελών του ΠΑΜΕ στις φοιτητικές πορείες.
Χρειαζόταν αποφασιστική και καλά σχεδιασμένη εκστρατεία με αφίσες, υλικό και συγκεκριμένες προτάσεις σε γλώσσα κατανοητή από τους εργαζόμενους και όχι η συνήθης μακρόσυρτη βυζαντινολογία των φοιτητικών προκηρύξεων. Με παρεμβάσεις σε εργατικούς χώρους από τις πλησιέστερες σχολές σε όλες τις πόλεις. Με ανοικτές εκδηλώσεις μέσα στους χώρους, παρεμβάσεις στα ΔΣ κτλ. Για να πιέσει το ίδιο το εργατικό κίνημα την ηγεσία της ΓΣΕΕ όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν με καλύτερο παράδειγμα τις 2 μαζικές γενικές απεργίες για το ασφαλιστικό το 2001.
Στην παρούσα φάση η πρόταση για 24ωρη γενική απεργία για την παιδεία που να συνδυάζει το ζήτημα της κλοπής των ταμείων με την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας θα μπορούσε να παίξει καταλυτικό ρόλο.
Συντονιστικά Αγώνα και μπάχαλα
Τα Συντονιστικά Αγώνα και η στάση απέναντι στα «μπάχαλα» είναι οι αμέσως επόμενες 2 σημαντικές αδυναμίες.
Η λογική της «άμεσης δημοκρατίας» των ΕΑΑΚ όπου «όποιος θέλει είναι» στο Συντονιστικό, κατέρρευσε παταγωδώς τόσο στο κίνημα όσο και στο ίδιο της το εσωτερικό διήμερο.
Τα Συντονιστικά στο κίνημα ουσιαστικά υπολειτουργούν ενώ την τελευταία περίοδο –εξαιτίας και της διασπαστικής τακτικής της ΠΚΣ – είχαμε ξανά 2 χωριστά Συντονιστικά και 2 χωριστές αποφάσεις.
Το πιο αποκαλυπτικό ζήτημα με τα Συντονιστικά είναι ότι ουσιαστικά στις ΓΣ μετά το Πάσχα δεν θα υπάρχει πρόταση του πανελλαδικού συντονιστικού παρά μόνο οι προτάσεις της κάθε παράταξης χωριστά. Στην πράξη το κίνημα θα είναι διασπασμένο και χωρίς πρόταση στην πιο δύσκολη στιγμή. Με την κούραση και την πίεση για τις χαμένες εξεταστικές να είναι αφόρητες και την ΔΑΠ να κατεβάζει λυτούς και δεμένους για να εμποδίσει την συνέχιση των καταλήψεων.
Η άμεση δημοκρατία αποδείχτηκε στην πράξη μη λειτουργική αλλά και αντιδημοκρατική αφού στο τέλος αποφασίζαν οι ηγετικοί των παρατάξεων και καθόλου όλοι οι φοιτητές και ειδικά οι ανένταχτοι.
Και σε αυτό το ζήτημα η εμπειρία της Γαλλίας είναι αποκαλυπτική. Εκεί υπήρχαν εκλεγμένοι και ανακλητοί αντιπρόσωποι ανά σχολή, πόλη και εθνικά με συγκεκριμένο αριθμό αντιπροσώπων, ανάλογα με το αν η σχολή ήταν κατειλημμένη, ή όχι. Αυτή ήταν και η πρόταση του Ξ στο κίνημα. Και βέβαια δεν είχε καμία σχέση με την πρόταση της ΠΚΣ που πρότεινε στα λόγια εκλεγμένους αντιπροσώπους και στην πράξη διορισμό των μελών της στα συντονιστικά που αποδείχτηκε περίτρανα όταν στα χωριστά συντονιστικά που έκανε στο Π. Χημείο δεν υπήρχαν παρά μόνο τα μέλη της ΚΝΕ.
Όσον αφορά το τμήμα εκείνο του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου που επιλέγει τα μπάχαλα σαν μοναδική πολιτική πρόταση, 2 πράγματα κατάφεραν: πρώτο να στείλουν – τουλάχιστον 5 φοιτητές των ΕΑΑΚ που περιφρουρούσαν τις πορείες τους στο νοσοκομείο και δεύτερο να διευκολύνουν απόλυτα την κυβέρνηση στο να εξαπολύσει πρωτοφανές κύμα καταστολής και συκοφάντησης του κινήματος και του πανεπιστημιακού ασύλου. Το πιο σημαντικό προπαγανδιστικό όπλο της κυβέρνησης ενάντια στο κίνημα, αυτό που έστρεψε την προσοχή της κοινωνίας μακριά από την ουσία της κυβερνητικής επίθεσης, ήταν οι ”επαναστατικές” ενέργειες αυτών των ”αντιεξουσιαστών».
Η αποφασιστική στάση του κινήματος απέναντι στα μπάχαλα έχει να κάνει με την περιφρούρηση των αγώνων μας και σε τελική ανάλυση με την δυνατότητα να κερδίζουμε την κοινωνία με το μέρος μας και να πετυχαίνουμε νίκες.
______________________
