Τμήμα Ψυχολογίας ΑΠΘ – η εμπειρία από μια λειτουργική κατάληψη.

Ενώ αυτή τη στιγμή το φοιτητικό κίνημα διανύει την τέταρτη βδομάδα καταλήψεων με σημάδια κόπωσης (οι καταλήψεις έχουν μειωθεί στο μισό και τα προβλήματα οργάνωσης παραμένουν άλυτα) το τμήμα ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο θα μπορούσαμε να πούμε πως αποτελεί ένα σημαντικό παράδειγμα με πολλά θετικά χαρακτηριστικά. 

Από την αρχή των κινητοποιήσεων είχε γίνει κατανοητό στο εσωτερικό της επιτροπής κατάληψης ότι ο μόνος τρόπος για να νικήσει αυτό το κίνημα θα ήταν οι φοιτητές να πάψουν να είναι κλεισμένοι στο μικρόκοσμο τους και να ανοιχτούν προς την κοινωνία. Αυτή η συνειδητοποίηση δεν έμεινε μόνο στα λόγια. 

Συστάθηκαν επιτροπές στις οποίες υπήρχε ένας σταθερός πυρήνας ανθρώπων που τις έτρεχαν αλλά ήταν ανοιχτές στο να συμμετέχει όποιος ήθελε.

Η πρώτη είναι αυτή που ασχολείται με τον χώρο της ψυχικής υγείας και τους εργαζόμενους που πλήττονται. Οι φοιτητές αρχικά κατέβασαν ψήφισμα συμπαράστασης στην συνέλευση, το οποίο πέρασε ομόφωνα, και στη συνέχεια επισκέφθηκαν μονάδες που απειλούνται με κλείσιμο, μίλησαν με τους εργαζόμενους  και έκαναν σαφή την πρόθεση τους να συμμετέχουν στις δράσεις και τις κινητοποιήσεις τους στο άμεσο μέλλον. 

H δεύτερη επιτροπή ανέλαβε τις παρεμβάσεις στα σχολεία. Οι μαθητές είναι οι επόμενοι που μπαίνουν στον αγώνα, είναι αυτοί που έχουν μπροστά τους ένα σχολείο που νοσεί και ένα πανεπιστήμιο που καταστρέφεται. Καταλαβαίνουμε την σημασία να μπουν μπροστά στον αγώνα μαζί με τους δασκάλους τους και να ενωθούν με το φοιτητικό κίνημα.

Tέλος, η τρίτη επιτροπή σχετίζεται με τα εκπαιδευτικά και τον οδηγό σπουδών. Ένα κίνημα δεν μπορεί μόνο να ζητά την ανατροπή του νέου νόμου, ειδικά αφού αντιλαμβάνεται ότι το πανεπιστήμιο και στην παλιά του μορφή δεν είναι αυτό που επιθυμεί, πρέπει να είναι συγκροτημένο και έτοιμο να κάνει προτάσεις για το πανεπιστήμιο που διεκδικεί και αυτή η επιτροπή επιτελεί ακριβώς αυτό το στόχο και ας είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο.

Ήταν φανερό από την αρχή πως για να έχει διάρκεια αυτό το κίνημα δεν έφταναν τα αυθόρμητα χαρακτηριστικά του κινήματος του 2006- 2007, ούτε μόνο το «τρίπτυχο» συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις. Η κυβέρνηση κάθε μέρα ανακοινώνει νέα μέτρα και ο κόσμος είναι πολύ πιο ψυλλιασμένος αλλά και απογοητευμένος σε σχέση με παλαιότερα. Το κίνημα πρέπει να έχει προτάσεις και να συνδέεται με την κοινωνία και με όλα τα στρώματα της τα οποία πλήττονται. Ακόμα και αν σε πρώτη φάση το φοιτητικό κίνημα φαίνεται να εξασθενεί, παραδείγματα όπως του τμήματος Ψυχολογίας δείχνουν πως έχουν μπει οι βάσεις για την επόμενη μάχη που είναι σίγουρο πως δεν θα αργήσει να έρθει.