Το 2007 ξεκινάει με τον μεγάλο αγώνα της παιδείας και των εργαζομένων γενικότερα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος που προωθεί η κυβέρνηση δίνοντας το πράσινο φως στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Η αναταραχή στο χώρο της παιδείας που έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Μάη δεν λέει να κοπάσει. 2 μήνες κατάληψη 420 από τις 457 σχολές ΑΕΙ-ΤΕΙ και απεργία των πανεπιστημιακών. 6 βδομάδες απεργία των δασκάλων, 13 μέρες απεργία των καθηγητών, καταλήψεις σε 1070 λύκεια-γυμνάσια. Κυριολεκτικά δεν έμεινε κομμάτι της παιδείας έξω από την αγωνιστική αντίθεση στα σχέδια της κυβέρνησης.
Ήταν μόνο η αναντιστοιχία της μαχητικής διάθεσης των αγωνιζομένων της βάσης με την ικανότητα των πολιτικών και συνδικαλιστικών ηγεσιών της αριστεράς που καθοδήγησε αυτούς τους αγώνες, που απέτρεψε την πλήρη νίκη αυτού του κινήματος από το περασμένο φθινόπωρο, όταν τα μεγάλα αυτά κινήματα δεν κατάφεραν να συντονιστούν μεταξύ τους με αποτέλεσμα το σταμάτημα των κινητοποιήσεων στα τέλη του Οκτώβρη. Αυτή η εξέλιξη έδωσε στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να ξεπεράσει προσωρινά το σκόπελο της παιδείας και σε συνδυασμό με τις ευνοϊκές γι αυτήν δημοσκοπήσεις και την παρωδία αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, να περάσει στην επίθεση: ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, πλήρες ξεπούλημα του ΟΤΕ, μαζικές απολύσεις των συμβασιούχων, αστυνομοκρατία και μέτρα για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, συνταγματική αναθεώρηση που εκτός του άρθρου 16, καταργεί τη μονιμότητα στο δημόσιο για τους νεοεισερχόμενους (άρθρα 103 & 104) και παραδίδει 40 εκατ. στρέμματα δάσους στους ιδιώτες (άρθρα 24 & 117) και αμέσως μετά επαναφορά του νέου νόμου πλαίσιο για τα ΑΕΙ.
Όμως η μάχη για το άρθρο 16 μπορεί να γίνει ο τοίχος πάνω στον οποίο θα σπάσει τα μούτρα της. Ηδη έχει δημιουργηθεί ένα μέτωπο που περιλαμβάνει όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εκπαίδευσης, όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις της αριστεράς, ακόμα και τους διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ που έχουν δημιουργήσει πρωτοβουλία για το άρθρο 16 με 2500 υπογραφές στελεχών του κόμματος και της νεολαίας. Βλέποντας η κυβέρνηση το κύμα να φουσκώνει ανέστειλε την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών για τον Απρίλιο και φρέναρε προσωρινά την οριστική πώληση του ΟΤΕ ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει το κίνημα στην παιδεία.
Παρά τους τόνους προπαγάνδας εδώ και χρόνια για τα χάλια της δημόσιας παιδείας σύσσωμη η εκπαίδευση είναι αντίθετη στα ιδιωτικά ΑΕΙ ενώ η κοινωνία στις διάφορες δημοσκοπήσεις εμφανίζεται διχασμένη. Η δημόσια παιδεία νοσεί όμως υπεύθυνη γι αυτό είναι η πολιτική όλων των κυβερνήσεων εδώ και χρόνια που σταδιακά περικόπτουν τις κρατικές δαπάνες, ευνοούν το ρουσφέτι και τα σκάνδαλα, προσπαθούν να βάλουν τις εταιρείες από το παράθυρο στα πανεπιστήμια, αγνοούν τις θέσεις και τις προτάσεις των καθηγητών και των φοιτητών.
Το κίνημα αντιλαμβάνεται ότι τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο τα δημόσια και θα εντείνουν τις ταξικές διαφορές καθώς τα παιδιά των εργαζομένων δεν θα έχουν καμιά ελπίδα σπουδών και πολύ περισσότερο επαγγελματικής αποκατάστασης που να ξεφεύγει από τα όρια του «απασχολήσιμου».
Στις ΗΠΑ για παράδειγμα, που αποτελεί μοντέλο για πολλούς από τους πολιτικούς μας, σε έρευνα που έγινε το 2003 στα 146 πιο επιλεκτικά αμερικανικά κολέγια έδειξε ότι μόνο το 3% των φοιτητών προέρχεται από φτωχές οικογένειες ενώ το 74% προέρχεται από πλούσιες(ΒΗΜΑ – Newsweek 24/12/06). Αυτή την εκπαίδευση «οραματίζεται» το σύστημα για τη νεολαία. Πανεπιστημιακή μόρφωση για την ελίτ που θα αποτελεί την ραχοκοκαλιά του αυριανού κατεστημένου, εξειδικευμένη κατάρτιση μιας χρήσης για όσους θα σπουδάζουν στα υποβαθμισμένα δημόσια ΑΕΙ-ΤΕΙ ή σε ιδιωτικές επαγγελματικές σχολές και κλειστές πόρτες για δεκάδες χιλιάδες απόφοιτους λυκείου που έτσι κι αλλιώς έχει υποκατασταθεί από τα φροντιστήρια.
Αυτό το μέλλον οπλίζει την κατανόηση και την διάθεση όσων αγωνίζονται για μια καλύτερη δημόσια και δωρεάν παιδεία και θα τείνει να προκαλεί διαρκείς κινητοποιήσεις σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης.
Στην μάχη που ξεκινάει στις 10/1 τα μόνα όπλα της κυβέρνησης εκτός από τον Γ. Παπανδρέου και τα ΜΑΤ του Β. Πολύδωρα είναι η διάσπαση του κινήματος και τα ανεξέλεγκτα «μπάχαλα» στις πορείες.
Ήδη το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του ΜΕΡΑ (ΝΑΡ, ΜΛ χώρος κτλ.) έχουν συγκροτήσει ξεχωριστές επιτροπές με ότι αυτό συνεπάγεται (χωριστές πορείες, ατέρμονες διαφωνίες στα αιτήματα, ξεχωριστά πλαίσια στις συνελεύσεις κτλ.).
Από την άλλη τα μπάχαλα που αποτελούν μοναδική «πολιτική πρόταση» σημαντικής μερίδας του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι δυνατό για μια ακόμα φορά να αποτελέσουν το άλλοθι που επιζητούν ο Πολύδωρας και οι διάφοροι Μπαλάσκες της ΕΛΑΣ προκειμένου να συκοφαντήσουν το κίνημα, να απομαζικοποιήσουν τις διαδηλώσεις και να στρέψουν την κοινωνία ενάντια στο κίνημα..
Η οργανωμένη περιφρούρηση και η ουσιαστική ενότητα όλων των επιτροπών σε ένα κοινό πρόγραμμα αιτημάτων και δράσης μέχρι το Μάρτη που θα ψηφιστεί η αναθεώρηση του άρθρου 16 από τη βουλή είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη νίκη του κινήματος.
16 χρόνια μετά το νικηφόρο κίνημα του 1991 και τη δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα το κίνημα στο χώρο της παιδείας μπορεί να προσθέσει μια ακόμα σελίδα στο μεγάλο βιβλίο των αγώνων του.
________________
