Γερμανία
Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές βγήκαν στους δρόμους τον περασμένο Νοέμβρη και Δεκέμβρη και θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους και τη νέα χρονιά. Τα 8 από τα 16 φοιτητικά συμβούλια των ομόσπονδων κρατιδίων αποφάσισαν να κατεβούν σε κινητοποιήσεις ενάντια στις περικοπές στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από το κρατίδιο του Έσσε επειδή η τοπική κυβέρνηση σχεδίαζε μία μεγάλη επίθεση στα πανεπιστήμια. Η τοπική κυβέρνηση θέλοντας να επιβάλει περικοπές 25 εκ ευρώ αποφάσισε να επιβάλλει δίδακτρα στα πανεπιστήμια. Κάτι ανάλογο έγινε και στην περιοχή του Βερολίνου. Σχεδόν σε όλα τα ομόσπονδα κρατίδια σχεδιάζονταν ανάλογες περικοπές και επιβολή διδάκτρων με αποτέλεσμα οι φοιτητικές κινητοποιήσεις να εξαπλωθούν σαν ντόμινο.
Το φοιτητικό κίνημα είναι επίσης επηρεασμένο από τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις ενάντια στην "ατζέντα 2010" που προωθεί τεράστιες περικοπές σε όλο το κοινωνικό κράτος. Εκτός από τις μεγάλες επιχειρήσεις όλοι στη Γερμανία πλήττονται βαθιά από αυτές τις πολιτικές. Το Νοέμβρη 100000 εργαζόμενοι, άνεργοι και νεολαίοι διαδήλωσαν ενάντια στην νεοφιλελεύθερη ατζέντα του Σέντερ. Όλο αυτό το κλίμα όπως ήταν φυσικό επηρέασε και τους φοιτητές.
Σε αντίθεση με προηγούμενες κινητοποιήσεις αυτή τη φορά υπήρχε η κατανόηση ότι η κυβερνητική επίθεση είναι ενιαία και ότι χρειάζεται κοινό μέτωπο πάλης με τους εργαζόμενους και τους ανέργους. Αυτό φάνηκε και από τις κοινές κινητοποιήσεις των φοιτητών με τους εργαζόμενους όπως πχ στις 13 Δεκέμβρη στο Βερολίνο. Επιπλέον εργαζόμενοι που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις προσκαλούνταν στα φοιτητικά συμβούλια ενώ στο Βερολίνο και σε άλλες πόλεις υπάρχουν ήδη κοινές επιτροπές αγώνα από εργαζόμενους, φοιτητές και ανέργους.
Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις είναι πολύ δυναμικές. Στο Βερολίνο για παράδειγμα οι φοιτητές κατέλαβαν τα τοπικά υπουργεία οικονομικών και παιδείας καθώς και το δημαρχείο και τα γραφεία των μεγάλων κομμάτων.
Στις περισσότερες πόλεις διοργανώνονται από τους φοιτητές πετυχημένες ανοιχτές συζητήσεις. Η μεγαλύτερη μέρα δράσης ήταν στις 13 Δεκέμβρη όπου πάνω από 70000 φοιτητές διαδήλωσαν στις μεγάλες πόλεις της Γερμανίας. Η Σοσιαλιστική Εναλλακτική (γερμανικό τμήμα της CWI) παίζει σημαντικό ρόλο στο κίνημα. Ηταν για παράδειγμα αυτή που είχε την ιδέα για κοινή κινητοποίηση με τους εργαζόμενους στις 13/12 στο Βερολίνο. Σε μία σειρά πόλεις προσπαθούμε για μία κοινή μέρα δράσης φοιτητών και εργαζομένων.
Το επόμενο διάστημα στόχος μας είναι η προετοιμασία μίας μέρας δράσης από τους φοιτητές όπου θα καλεστούν να συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι, καθώς και η προετοιμασία μίας από κοινού κινητοποίησης με γενική απεργία. Ο κοινός αγώνας είναι ο μόνος δρόμος για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Βρετανία
Η κυβέρνηση του Μπλερ συνεχίζει την επίθεση της στα πανεπιστήμια θέλοντας να δει τις μεγάλες επιχειρήσεις να μπαίνουν όλο και περισσότερο στην χρηματοδότηση τους. Το παράδειγμα των ΗΠΑ όπου η έρευνα που διεξάγουν τα πανεπιστήμια είναι πλήρως υποταγμένη στις επιχειρήσεις που τη χρηματοδοτούν αποδεικνύει περίτρανα τι είδους είναι ο περίφημος ο "εκσυγχρονισμός" των πανεπιστημίων που επικαλείται ο Μπλερ και η κυβέρνηση του. Θα ήταν άλλωστε αστείο να περιμένει κανείς από τις βρετανικές εταιρίες να χρηματοδοτήσουν οποιοδήποτε ερευνητικό πρόγραμμα που θα ήταν προς όφελος της κοινωνίας και θα έθετε σε κίνδυνο τα εμπορικά τους συμφέροντα.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κυβέρνηση είναι έτοιμη να παρουσιάσει το σχέδιο της για αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια (στην Βρετανία έχουν επιβληθεί δίδακτρα από το ’97). Το σχέδιο αυτό έχει βέβαια καθυστερήσει επειδή 150 βουλευτές της κυβέρνησης ψήφισαν κατά, κάτω από την πίεση του μαζικού κινήματος. Η κυβέρνηση βρίσκεται κάτω από την τρομερή πίεση χιλιάδων φοιτητών που δεν θέλουν μια ανωτάτη εκπαίδευση όπου οι πλούσιοι θα έχουν την καλύτερη εκπαίδευση ενώ οι φτωχοί φοιτητές είτε θα έχουν χρέη χιλιάδων λιρών ή θα εξωθούνται στα "φτηνά" δεύτερης κατηγορίας πανεπιστήμια χωρίς να το επιθυμούν.
Ο Μπλερ προσπαθούσε όλες τις προηγούμενες εβδομάδες να πείσει τους διαφωνούντες βουλευτές προτείνοντας να δοθούν στους πιο φτωχούς φοιτητές μία βοήθεια 3000 λιρών το χρόνο (σε μορφή δανείου). Η υποκρισία για άλλη μία φορά περισσεύει γιατί ακόμα και αν το μέτρο αυτό εφαρμοστεί οι φοιτητές θα αποφοιτούν έχοντας τεράστια χρέη ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι στις περιοχές γύρω απ’ το Λονδίνο πχ τα αναγκαία έξοδα για διαμονή και φαγητό είναι γύρω στις 7000 λίρες ετήσια.
Επιπλέον παραμένει η είσοδος της αγοράς στα πανεπιστήμια που θα σημάνει την αύξηση των διδάκτρων μέχρι και τις 15000 λίρες το χρόνο. Όλα τα παραπάνω αποτελούν μέρος της διείσδυσης των μεγάλων επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια και κάνουν ξεκάθαρο ποιων τα συμφέροντα εκπροσωπεί ο Μπλερ και η κυβέρνηση του. Είναι λοιπόν αναγκαίο μέσα στο 2004 να αντιπαλέψουμε μέχρι το τέλος αυτή την πολιτική που διαλύει όχι μόνο την ανώτατη εκπαίδευση αλλά και κάθε έννοια κοινωνικού κράτους.
