Σχόλιο του «Ξ»
Ο γαλλικός λαός πληρώνει ξανά ένα βαρύ φόρο αίματος. Ένας παρανοϊκός Ισλαμιστής οδηγεί ένα φορτηγό μέσα στο πλήθος και πυροβολεί αδιάκριτα αφήνοντας πίσω του κοντά στους 100 νεκρούς και τραυματίζοντας πάνω από 120 άλλους, πολλοί από τους οποίους είναι σε κρίσιμη κατάσταση. 14 Ιούλη 2016. Μια παρόμοια επίθεση συγκλόνισε τις Βρυξέλες λίγους μήνες πριν, το Μάρτη του 16, ενώ τα ίδια είχαμε δει στο Παρίσι το Νοέμβρη του 15. Η τρομοκρατία έχει έρθει για να μείνει.
Οι ηγεμόνες του πλανήτη εκφράζουν ξανά το σοκ τους, τη θλίψη τους, την οργή τους, την αποφασιστικότητά τους να πατάξουν την τρομοκρατία κλπ. Είναι το ίδιο εξοργιστικό θέατρο που βλέπουμε κάθε μερικούς μήνες τον τελευταίο καιρό – όπως και στην επίθεση στις Βρυξέλες και στην επίθεση στο Παρίσι.
***
Η νέα επίθεση γίνεται ενώ στη Γαλλία ισχύει «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» με το στρατό να είναι στους δρόμους!
Ο Ολάντ αποφάσισε μαζί με τους κορυφαίους υπουργούς του να παρατείνουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που θα έληγε στις 26 Ιούλη, για άλλο ένα τρίμηνο τουλάχιστον. Τελικά όμως το μοναδικό θύμα της «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης» είναι τα δικαιώματα των Γάλλων εργαζομένων – γιατί την τρομοκρατία είναι ξεκάθαρο πως αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να την εξαλείψουν. Όπως είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολάντ χρησιμοποιεί αυτή την κατάσταση για να χτυπήσει τα δικαιώματα των εργαζομένων, περνώντας το νέο νόμο για τις εργασιακές σχέσεις[1] με διαδικασίες που καταστρατηγούν ακόμα και την «ιερή αγελάδα» του συστήματος, το κοινοβούλιο.
***
Αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσουν οι ηγεμόνες του πλανήτη, στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, είναι ότι πίσω από τη δολοφονική μανία των παρανοϊκών Τζιχαντιστών του ISIS (ή των άλλων ισλαμικών τρομοκρατικών οργανώσεων) δε βρίσκεται τίποτε άλλο από τις δικές τους, ιμπεριαλιστικές πολιτικές στη Μέση Ανατολή, τον Αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο.
Η εκμετάλλευση των πόρων αυτών των λαών, με πρώτο από όλα το πετρέλαιο, ο εξευτελισμός και η εθνική τους ταπείνωση, με κορυφαίο παράδειγμα το Παλαιστινιακό, οι απανωτοί πόλεμοι που μετρούν εκατόμβες νεκρών και αντιμετωπίζονται με απίστευτα προκλητική αδιαφορία από τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους εισβολείς, είναι οι παράγοντες που γεννούν το μίσος. Ένα μίσος που περνά από γενιά σε γενιά, και τόσο περισσότερο βαθαίνει, όσο βαθαίνει η κρίση και η εκμετάλλευση και όσο οι πολεμικές μηχανές στοιβάζουν βουνά από νεκρούς. Έτσι μετατρέπεται σε μανιασμένη οργή και απελπισία. Μετά χρειάζεται μόνο ένα «φυτίλι» – κι εδώ, μπροστά στην ιστορική αδυναμία της Αριστεράς σε διεθνές επίπεδο, η «θρησκεία» αναλαμβάνει τα υπόλοιπα…
Η δημιουργία του ISIS ήταν κατά βάση αποτέλεσμα αυτών των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Την παραδοχή αυτή έκανε ακόμα και ο Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας. Σε συνέντευξή του στο CNN[2] αναγνώρισε ότι η εισβολή στο Ιράκ το 2003 συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία του ISIS, συμπληρώνοντας:
«Ασφαλώς δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως όσοι από εμάς απομακρύναμε τον [πρώην ηγέτη του Ιράκ] Σαντάμ [Χουσεΐν] το 2003 δεν φέρουμε καμία ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί το 2015».
***
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν αυτοί που στήριξαν υλικά τους φανατικούς ισλαμιστές, όταν εξυπηρετούσαν τα σχέδιά τους[3]. Ήταν αυτοί που διατηρούσαν και εξακολουθούν να διατηρούν τις καλύτερες σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία, από την οποία προέρχεται η πλειοψηφία των μαχητών του ISIS. Μια Σαουδική Αραβία που, σύμφωνα με έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αποτελεί το νούμερο 1 χρηματοδότη εξτρεμιστών ισλαμιστών σε όλο τον κόσμο. Μια Σαουδική Αραβία που το 2011 ήταν ο κύριος αποδέκτης της βελγικής οπλικής βιομηχανίας.
***
Η απάντηση των ιμπεριαλιστών στις επιθέσεις που δέχονται από τους τρομοκράτες δεν μπορεί να είναι καμία άλλη από… νέους πολέμους.
Όμως είναι, πάνω απ’ όλα, οι πόλεμοι που γεννούν την ισλαμική τρομοκρατία – και ιδιαίτερα οι πιο πρόσφατοι, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Δεν είναι αυτό αποκαλυπτικό για το πόσο μεγάλο αδιέξοδο είναι αυτό στο οποίο βρίσκεται το σύστημα; Το μόνο μέσο που έχουν για να αντιμετωπίσουν (υποτίθεται) την τρομοκρατία είναι αυτό που γεννά και αναπαράγει την τρομοκρατία!
Ο ISIS είναι το τέρας που δημιούργησαν οι δικές τους πολιτικές! Κι αυτό το τέρας, δυστυχώς, δεν πρόκειται καθόλου εύκολα να αποχωρήσει από την ιστορική σκηνή – ακριβώς για τους πιο πάνω λόγους. Ο καπιταλισμός είναι αδύνατο να εξαλείψει την τρομοκρατία, γιατί γεννά τη βαρβαρότητα και τη φρίκη, που με τη σειρά τους εκκολάπτουν την τρομοκρατία. Η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, μέσα από το χτίσιμο μαζικών επαναστατικών κινημάτων και αριστερών κομμάτων, είναι μονόδρομος – ένα από τα πιο επιτακτικά και άμεσα καθήκοντά μας.
________
