Της Κατερίνας Κλείτσα
«Ιερό πόλεμο» έχει ξεκινήσει η Εκκλησία ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την απόφαση του υπ. Παιδείας Νίκου Φίλη να γίνουν αλλαγές στον τρόπο που διδάσκονται τα θρησκευτικά και να περιλαμβάνουν από το δημοτικό την διδασκαλία και άλλων θρησκειών και δογμάτων πέρα από την ορθοδοξία.
Ο πόλεμος αυτός έχει δύο μέτωπα.
Το ένα είναι οι δηλώσεις του Φίλη για την Εκκλησία και το βρώμικο ρόλο που έπαιξε κατά την περίοδο της κατοχής και της χούντας, γυρνώντας την πλάτη στον ελληνικό λαό και επιλέγοντας το μέρος των καταπιεστών.
Το άλλο έχει να κάνει με το φόβο της εκκλησίας ότι η ηγεμονία της τίθεται υπό αμφισβήτηση, εφόσον η ορθόδοξη πίστη δεν θα αποτελεί πλέον το «μονοπώλιο» στην διδασκαλία.
Η Εκκλησία στην Κατοχή
Αν ασχοληθούμε καταρχήν με το πρώτο μέτωπο, μία σύντομη ιστορική αναδρομή[1] θα μας πείσει για την αγάπη που έτρεφε ανέκαθεν η Εκκλησία προς την εκάστοτε εξουσία. Σε ότι ακολουθεί βέβαια αναφερόμαστε στις Εκκλησιαστικές κορυφές κι όχι στη «βάση» του κλήρου που πολύ συχνά, μεγάλα κομμάτια του, βρέθηκαν κοντά στις αγωνίες και τους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων.
Για την περίοδο της κατοχής, ένα από τα πιο αποκαλυπτικά στοιχεία είναι η επιστολή που έστειλαν οι επικεφαλής του Αγίου Όρους προς την «Υμετέραν Εξοχότητα» (τον Αδόλφο Χίτλερ) μια μέρα πριν η Βέρμαχτ μπει στην Αθήνα, ζητώντας από τον Χίτλερ να τους θέσει «υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν» του!
Ενώ ο αρχιεπίσκοπος της εποχής, Δαμασκηνός, διορίστηκε στη θέση του από την κατοχική «κυβέρνηση» του Τσολάκογλου. Ανάμεσα στα άλλα «έργα» του Αρχιεπισκόπου, αξίζει να αναφέρουμε μόνο ότι το 1948 δήλωνε για τους δολοφονημένους στα εκτελεστικά αποσπάσματα ότι αποτελούσαν «καταδικασθέντες εις θάνατον κατόπιν νομίμου και δημοσίας διαδικασίας» και το 1949 δήλωνε υπερήφανος για «εθνικήν κολυμβήθραν» της Μακρονήσου.
Πέρα όμως από τον Δαμασκηνό, συνολικά τα «μεγάλα κεφάλια» της εκκλησίας τάχθηκαν ξεκάθαρα υπέρ των δυνάμεων της Κατοχής, αφού ακόμα και μέχρι το 1984, το ένα τρίτο περίπου των μελών της Ιεράς Συνόδου είχε προϋπηρεσία στο στρατό κατά την περίοδο του Εμφυλίου.
Η Εκκλησία και η Χούντα
Σήμερα, η Εκκλησία απαντάει ότι είναι «άδικο» να κατηγορείται για στήριξη στην Δικτατορία. Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς συνέβη την περίοδο του τρίπτυχου «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»…
Ήταν η εποχή που ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πήρε τα πρώτα του αξιώματα, αλλά δεν είχε καταλάβει τι γινόταν στον έξω κόσμο, κι επομένως δεν είχε άποψη, αφού… διάβαζε! Για την ίδια περίοδο ο ίδιος ο Ιερώνυμος, ο Αρχιεπίσκοπος της Χούντας, στα απομνημονεύματά του κάνει λόγο για τις αναφορές που έφταναν στο γραφείο του για τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ – ΕΣΑ, πράγμα που φανερώνει πως ήταν πλήρως ενήμεροι για το τι συνέβαινε.
Στις 15/7/1999 ο μητροπολίτης Λέρου, ζητώντας συγνώμη γιατί την περίοδο της Χούντας η Ιεραρχία της Εκκλησίας δεν στάθηκε στο ύψος της, δηλώνει:
«Δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο της Ιεράς Συνόδου που να είναι αντάξιο της αποστολής της».
Αρκετοί συνεχίζουν το φλέρτ με την ακροδεξιά και σήμερα
Ίσως όμως, δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στο βρώμικο παρελθόν της Εκκλησίας για να καταλάβουμε τον ρόλο της, αφού και τα σημερινά δείγματα πολλών από τους αξιωματούχους της είναι αρκετά ξεκάθαρα:
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ (γνωστός κυρίως για τις ομοφοβικές δηλώσεις του) επισκέφτηκε τον εισαγγελέα μαζί με τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής Χρήστο Παππά, με σκοπό την ποινική δίωξη των καλλιτεχνών που έπαιζαν το Corpus Cristi.
Και… καθώς έχει πολλές νομικές γνώσεις, έχει δηλώσει για τον Μαρινάκη ότι οι κατηγορίες εναντίον του (για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, εκβίαση, παραβάσεις του νόμου περί εκρηκτικών, δωροδοκία κ.α.) είναι ατεκμηρίωτες και αστοιχείωτες.
Λίγο μετά τις συλλήψεις των Χρυσαυγιτών το 2013 έγινε γνωστή από βίντεο που προέρχονται από το ηλεκτρονικό υλικό που κατάσχεσαν οι αστυνομικές αρχές από τους υπολογιστές του Νίκου Μιχαλολιάκου και άλλων κατηγορούμενων βουλευτών, η σχέση των φασιστών με μία σειρά μητροπολιτών:
- «Αυτός ο σκατιάρης (ο Άνθιμος) αν δεν ήτανε, δεν θα ήταν Αρχιεπίσκοπος ο Ιερώνυμος, θα ήταν ο Ευστάθιος που είναι καθαρός…»
- «Ο Σπάρτης είναι πολύ καλός, δέχτηκε τα παιδιά από την τοπική οργάνωση, έβαλε ένα ολόκληρο γηροκομείο και μας ψήφισε στις εκλογές ο Σπάρτης».
- «Καλός αλλά επίσης πολιτικάντης, παρά τα πύρινα λόγια του είναι ο Καλαβρύτων».
- «Αυτοί που είναι διαμάντια στην εκκλησία, τους έχω μετρήσει και ζυγίσει, να ξέρεις είναι: Ο Ανδρέας ο Κονίτσης, ο λεβέντης. Πλήρωνε και το γραφείο μας όποτε είμαστε… Ο Πειραιώς Σεραφείμ και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ο οποίος βοήθησε τώρα στις εκλογές με όλες του τις δυνάμεις και παρά λίγες χιλιάδες ψήφους θα έβγαινε για πρώτη φορά στην ιστορία της Κύπρου εθνικιστής βουλευτής.»
Οι ίδιοι λοιπόν άνθρωποι, που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να συνεργαστούν με φασίστες, χουντικούς και παρακρατικούς, ανησυχούν… για το μέλλον των Ελληνόπουλων που θα διδαχτούν και τις υπόλοιπες θρησκείες στο σχολείο και θα «χάσουν τον δρόμο» της Ορθοδοξίας.
Η τραγική εικόνα του σημερινού σχολείου
Όπως είναι η κατάσταση σήμερα οι μαθητές/τριες και να θέλουν, δεν μπορούν να «γλιτώσουν» από τα νύχια της «θρησκευτικής διδασκαλίας» – ωμής προπαγάνδας και προσηλυτισμού χωρίς περιθώριο επιλογής.
Καταρχήν, κυριολεκτικά με το «καλημέρα» κάθε πρωί στο σχολείο, στοιχίζονται και προσεύχονται όλοι/ες μαζί. Για να μπουν στη συνέχεια στην αίθουσα, όπου πάνω από τον πίνακα μία εικόνα του Χριστού θα τους χαιρετά. Παράλληλα, εάν κάποιος/α ζητήσει απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών, οφείλει να δικαιολογήσει την απαλλαγή, δηλώνοντας άλλο θρήσκευμα. Το γεγονός μάλιστα ότι θεωρείται αυτονόητο «καθήκον» για την πλειοψηφία των Ελλήνων/ίδων πως οφείλουν να βαφτίσουν τα παιδιά τους λίγο αφού γεννηθούν, χωρίς ποτέ να ερωτηθούν ή να αποφασίσουν το θρήσκευμά τους, δεν αφήνει στα νέα παιδιά και πολλές πιθανότητες να «ξεστρατίσουν».
Σφαιρική γνώση – αυτό πραγματικά φοβίζει τους αρχιερείς
Η διδασκαλία όλων των θρησκειών όμως θα μπορούσε να συμβάλλει στο να μην γίνεται τελικά «προσηλυτισμός» από την επίσημη θρησκεία του κράτους, να βγάλει από το περιθώριο αλλόθρησκους ή άθεους μαθητές και να βοηθήσει τους μαθητές να αποκτήσουν σφαιρική γνώση γύρω από την θρησκείες και άρα να βοηθήσει στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης από τους μαθητές.
Αλλά αυτό είναι που πραγματικά φοβάται η Εκκλησία! Ανθρώπους που σκέφτονται ελεύθερα, συγκρίνουν, αποκτούν γνώσεις και έχουν το περιθώριο της επιλογής! Ανθρώπους που λειτουργούν χωρίς τον φόβο της τιμωρίας από ανώτερες δυνάμεις, πατάνε στα δικά τους πόδια χωρίς να χρειάζονται την βοήθεια κάποιας θεότητας, διεκδικούν καλύτερη ζωή εδώ και τώρα και όχι μετά θάνατον, σε κάποιον παράδεισο.
Και αν η αλλαγή στον τρόπο διδασκαλίας των θρησκευτικών μπορεί να δώσει αυτή την κατεύθυνση, προφανώς την ίδια ώρα παραμένει ένα μικρό βήμα. Η μόνη απάντηση μπορεί να είναι ο διαχωρισμός εκκλησίας κράτους, που επηρεάζει την εκπαίδευση, αλλά όχι μόνο αυτή.
Σε αυτά τα πλαίσια είναι απαραίτητα: Ο διαχωρισμός του υπουργείου Παιδείας από το Θρησκευμάτων, το να μην θεωρούνται «αιρέσεις» οι υπόλοιπες θρησκείες και «προσηλυτισμός» η προσπάθεια να προσελκύσουν πιστούς, η πρόσβαση αλλόθρησκων σε δικούς τους θρησκευτικούς χώρους. Και φυσικά να ανοίξει επιτέλους ο φάκελος «εκκλησιαστική περιουσία», να γίνει πλήρης έλεγχος και καταγραφή αυτής και να αξιοποιηθεί για κοινωνικές δαπάνες. Να μπει ένα τέλος στην απαλλαγή της Εκκλησίας από την φορολογία και να πάψει το κράτος να καλύπτει τους μισθούς των κληρικών!
Σημειώσεις
[1] Δείτε ενδεικτικά, Νίκου Μπογιόπουλου: Εκκλησία – Κατοχή – Χούντα: ας μιλήσουμε λοιπόν
Σχετικά άρθρα:
- Τα «θαύματα» της Μητέρας Τερέζας: χρήμα, εξουσία και πολυεθνικές! – 07/09/2016
https://xekinima.org/ta-thaymata-tis-miteras-terezas-xrima/ - Το Σύμφωνο Συμβίωσης, η Εκκλησία και το ΚΚΕ – 16/12/2015
https://xekinima.org/to-symfono-symbiosis-i-ekklisia-kai-to-kke/
- Τι ήταν τελικά η Χούντα; – 21/04/2015
https://xekinima.org/ti-itan-telika-i-xoynta-1/
