Στις 13 Φλεβάρη, ο Όμιλος Επαναστατικής Θεωρίας Κέρκυρας διοργάνωσε εκδήλωση για το έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, με ομιλητή το σ. Ιάκωβο Παναγόπουλο, Υπ. Διδάκτορα στο University of Central Lancashire και Λέκτορα του Media Production, Blackpool and the Fylde College. Διαβάστε παρακάτω ένα σύντομο ρεπορτάζ για την εκδήλωση και τις επόμενες προγραμματισμένες αντίστοιχες εκδηλώσεις του «Ομίλου».
Η παρουσίαση καλέστηκε από τον Όμιλο Επαναστατικής Θεωρίας και αφορούσε το κινηματογραφικό έργο του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου. Αυτή η εκδήλωση είναι η δεύτερη για φέτος από τον Όμιλο και εντάσσεται σε μια προσπάθεια του Ομίλου να ασχοληθεί και με θέματα πολιτισμού. Πέραν από ζητήματα επιστήμης, τοπικής ιστορίας και επαναστατικής θεωρίας, που έτσι και αλλιώς βρίσκονται στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων του. Για φέτος μετά την εκδήλωση με τον Αγγελόπουλο και μέχρι τη περίοδο του Πάσχα, έχουν προγραμματιστεί (έως τώρα) δύο ακόμα εκδηλώσεις. Μια εκδήλωση για τα 100 χρονιά της Οχτωβριανής επανάστασης (παρουσίαση του συλλογικού τόμου της Λογικής της Ιστορίας από τον αν. καθηγητή φιλοσοφίας του Πολ. Κρήτης Δ. Πατέλη) στις 4 Μαρτίου και μια βιβλιοπαρουσίαση του νέου βιβλίου του Γιώργου Ρούσση για τον ελεύθερο χρόνο στις 28 Μαρτίου, με ομιλητή τον ίδιο.
Η διάλεξη επικεντρώθηκε στην σύνδεση του έργου του, κυρίως της πρώτης περιόδου, με το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής. Αναφέρθηκε ο τρόπος με τον οποίο ο Αγγελόπουλος κατάφερε να προσπεράσει την σκληρή λογοκρισία της δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974) και να υπογραμμίσει την ιστορική αλήθεια και τις συλλογικές μνήμες που ήθελε να αφυπνιστούν από το έργο του. Στην συνέχεια, η παρουσίαση επικεντρώθηκε στον τρόπο με τον οποίο ο Αγγελόπουλος είχε επηρεαστεί από την δουλειά και την κοσμοθεωρία του Γερμανού μαρξιστή θεατρικού σκηνοθέτη Μερτολτ Μπρεχτ. Αναλύθηκε σε βάθος η λεγόμενη πρώτη περίοδος του Αγγελόπουλου από την Αναπαράσταση (1970) μέχρι και τον Μεγαλεξανδρο (1980), όπου παρατηρείται αυτή η έντονη σύνδεση των δύο δημιουργών. Αυτή η «πνευματική ένωση», βοήθησε τον Αγγελόπουλο όχι μόνο να διαμορφώσει την φόρμα και το στυλ του αλλά και να υπογραμμίσει την πολιτική διάσταση του έργου του. Ο Αγγελόπουλος δεν επέλεξε συνειδητά να επηρεαστεί από τον Μπρεχτ, με την έννοια ότι δεν χρησιμοποίησε τις μπρεχτικές τεχνικές της αποστασιοποίησης για να κάνει ένα μπρεχτικό κινηματογράφο. Η σύνδεση τους παρατηρείται στην διάσταση ότι και οι δύο σκηνοθέτες χρησιμοποιούσαν την μαρξιστική διαλεκτική στα έργα τους. Παρατηρείται πολύ έντονα το μοντέλο της Θέσης-Αντίθεσης-Σύνθεσης στις σκηνές του Αγγελόπουλο, όπου η Θέση-Αντίθεση είναι η σύγκρουση μεταξύ δύο «προνομιακών» ομάδων (π.χ. κομμουνιστές – χίτες), από την οποία σύγκρουσή μπορεί να προκύψει μια σύνθεση στην αντίληψη του κοινού. Αυτή η σύνθεση έχει στόχο την ανατροπή της «κοινής λογικής» για την τέχνη και την κοινωνία, σύμφωνα με τον Μπρεχτ, των θεατών. Προς το τέλος η εισήγηση έκανε μια αναφορά στην λεγόμενη δεύτερη περίοδο του Αγγελόπουλο από το Ταξίδι στα Κύθηρα (1984) μέχρι και την Σκόνη του Χρόνου (2008), η οποία περίοδος χαρακτηρίζεται από μια βαθιά μελαγχολία για το λεγόμενο «τέλος της Ιστορίας». Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα, με διαφορετικές απόψεις και εκδοχές να πέφτουν στο τραπέζι. Η παρουσία του κόσμου ήταν έντονη παρά τις ακραίες καιρικές συνθήκες που υπήρχαν. Η παρούσα εκδήλωση είναι μέρος της διδακτορικής διατριβής του εισηγητή, η οποία ασχολείται με το ιστορικό-πολιτικό πλαίσιο και το εμφυλιακό τραύμα στον κινηματογράφο του Θόδωρου Αγγελόπουλου επικεντρώνοντας την έρευνα στον «προνομιακό τόπο» καφενεία.
