Της Μαριάννας Τσακίρη
Τις προηγούμενες μέρες έγινε το πρώτο πολύ πετυχημένο φεστιβάλ υπερηφάνειας της Θεσσαλονίκης. Την Παρασκευή 22 και το Σάββατο 23 Ιουλίου η πόλη βάφτηκε με χρώματα και το κίνημα των ομοφυλοφίλων, μαζί με αριστερές οργανώσεις και πολλούς φίλους και συναγωνιστές έδωσαν παρουσία στην πόλη για να γιορτάσουν και να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματα για όλους.
Παρά τις απαράδεκτες δηλώσεις του Άνθιμου και την προσπάθειά του να μειώσει την συμμετοχή στο φεστιβάλ και να οξύνει τα πνεύματα, ο κόσμος, και ειδικά η νεολαία της πόλης, έδωσε ένα δυναμικό παρόν. Το φεστιβάλ την πρώτη μέρα περιελάμβανε ενημερώσεις, συζητήσεις και προβολές ενώ η νύχτα έκλεινε με πάρτι και συναυλία. Το Σάββατο όλη μέρα γίνονταν συζητήσεις με το φεστιβάλ να τελειώνει με μια μεγάλη παρέλαση – πορεία 3.000 ατόμων περίπου και ένα μεγαλειώδες πάρτι στο κέντρο της πόλης. Φυσικά δεν έλλειψαν οι εκδηλώσεις βίας (βανδαλισμοί σε περίπτερα και αντισυγκέντρωση "αγανακτισμένων χριστιανών") αλλά ήταν μικρές σε έκταση και δεν έγιναν το επίκεντρο.
Το Ξεκίνημα συμμετείχε και τις δύο μέρες στο φεστιβάλ δίνοντας με την σειρά του στήριξη στον νέο θεσμό και προσπαθώντας να στρέψει το ενδιαφέρον του κόσμου σε πιο πολιτικά ζητήματα και συγκεκριμένα στην απειλή της Χρυσής Αυγής. Με την προκήρυξη μας (δες: https://xekinima.org/arthra/view/article/pote-ksana-roz-trigona/ )ενημερώναμε τον κόσμο για το πώς αντιμετωπίζονται οι ομοφυλόφιλοι συνολικά, από το φασισμό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι τις απειλές της Χρυσής Αυγής, και τον καλούσαμε σε δημιουργία αντιφασιστικών επιτροπών σε κάθε γειτονιά.
Στην πορεία συνθήματα που ακούστηκαν ήταν: "πρώτα οι μετανάστες, μετά το lgbt, καμία ανοχή στη Χρυσή Αυγή", "η ομοφοβία όλους μας απειλεί, ελάτε να παλέψουμε με το lgbt", "μητροπολίτη Άνθιμε πρόσεξε καλά οι γκέι θα παντρεύονται στην Αγιά Σοφιά" και άλλα.
Η επιτυχία του πρώτου αυτού φεστιβάλ ελπίζουμε ότι θα ανοίξει το δρόμο σε δράσεις και δρώμενα ενάντια στην ομοφοβία διεκδικώντας ίσα δικαιώματα και ελευθερίες για όλους. Σε μια περίοδο που όλες οι αδύναμες κοινωνικά ομάδες χτυπιούνται τόσο πολύ και από τόσες πολλές μεριές πρέπει να ενωθούμε και μαζί με το εργατικό κίνημα και την Αριστερά να παλέψουμε για ένα άλλο σύστημα στο οποίο όλοι θα ζουν ελεύθεροι. Όσο διαφορετικά και αν είναι τα προβλήματα ο εχθρός είναι ο ίδιος. Όπως λέει και το σύνθημα: «φτώχεια, ανεργία, ρατσισμός, αυτός είναι ο καπιταλισμός»!
