Ακολουθούν εκτεταμένα αποσπάσματα από προκήρυξη του Ξ στην Θες/νίκη
Ο Καρατζαφέρης προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι “δικό μας παιδί”, ένας απλός λαϊκός άνθρωπος που νοιάζεται για τους φτωχούς και πολεμάει τα συμφέροντα. Πόσοι όμως απλοί και λαϊκοί άνθρωποι έχουν δικό τους κανάλι και εκδίδουν εβδομαδιαία εφημερίδα; Πόσοι απλοί και λαϊκοί άνθρωποι έχουν αποδοχές ευρωβουλευτή που μπορούν να φτάσουν και τις 300.000 ευρώ το χρόνο; Τι σχέση μπορεί να έχει ένας τέτοιος άνθρωπος με τα προβλήματα του εργαζόμενου, του άνεργου, του χαμηλοσυνταξιούχου; Απολύτως καμία! Ο Καρατζαφέρης λοιπόν δεν είναι καθόλου παιδί του λαού. Είναι κομμάτι του κατεστημένου το οποίο υποτίθεται πως πολεμάει.
Είναι όντως ακροδεξιός;
Ο Καρατζαφέρης διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι το κόμμα του είναι δημοκρατικό και απειλεί με μηνύσεις όποιον τον αποκαλεί ακροδεξιό. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ας αφήσουμε τα στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ. να απαντήσουν:
Γ.Καρατζαφέρης – πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ.(21/4/2002): ”Με την 21η Απριλίου ήμουνα… Ποια πέτρινα χρόνια της χούντας;”
Κ. Πλεύρης – στέλεχος του ΛΑ.Ο.Σ. και ιδρυτής της χουντικής οργάνωσης 4η Αυγούστου: “Υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές. Υπάρχουν φυλές που μπορούν να κάνουν πολιτισμό και φυλές που δεν μπορούν.”
Β. Μιχαλόπουλος- στέλεχος του ΛΑ.Ο.Σ – υποστηριχτής της χούντας. (22/6/02):”…οι μαύροι πριν την αποικιοκρατία, επειδή δεν είχαν κανένα να τους καταπιέσει, δεν έκαναν κανένα στοιχείο πολιτισμού”
Ας μην μας ξεγελούν λοιπόν οι δηλώσεις περί δημοκρατίας, τα ψευτοανοίγματα στους ομοφυλόφιλους και τους τσιγγάνους. Πίσω από το μανδύα του λαϊκισμού κρύβονται οι θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ.: θέσεις επικίνδυνες, ρατσιστικές, εθνικιστικές.
Τι γυρεύει στη Θεσσαλονίκη;
Η πόλη μας τα τελευταία χρόνια – με ευθύνη των κυβερνήσεων αλλά και του δήμου και της νομαρχίας- ζει στους ρυθμούς της ανεργίας, της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού, της περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Είναι στη βάση αυτών των προβλημάτων που οι ακροδεξιές, ρατσιστικές θέσεις βρίσκουν απήχηση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι παρόμοιες θέσεις μ’ αυτές του Καρατζαφέρη εκφράζουν ο νομάρχης κ. Ψωμιάδης όπως και ο μητροπολίτης κ. Άνθιμος. Όπως επίσης δεν είναι τυχαίο ότι ο Καρατζαφέρης επέλεξε να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του για δήμαρχος σε συγκέντρωση των απολυμένων της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων εκμεταλλευόμενος την απόγνωση αυτών των ανθρώπων.
Τι έχει να μας πει, όμως;
Ο καθένας μπορεί να χτυπά φιλικά στην πλάτη έναν άνεργο και ο Γ. Καρατζαφέρης το κάνει. Το ζήτημα είναι όμως τι κάνει κάποιος για την ανεργία, τι προτείνει για την αντιμετώπισή της. Εδώ οι θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ. είναι αποκαλυπτικές! Διαβάζουμε: “Να εκδιωχθούν από τη χώρα όλοι οι λαθρομετανάστες”, “οι μακροχρόνια άνεργοι να προσλαμβάνονται ως μόνιμοι στο στρατό”. Μαθαίνουμε λοιπόν πως αν απελαθούν οι μετανάστες θα ξανανοίξουν οι εκατοντάδες επιχειρήσεις που έκλεισαν στην περιοχή μας, θα σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και οι απολύσεις και οι βιομήχανοι θα αρχίσουν να κόπτονται για τους εργαζόμενους. Όσο για τη δεύτερη πρόταση, τι να πει κανείς; Το να προτείνεις σε έναν ειδικευμένο εργαζόμενο που έχει δουλέψει 20 χρόνια σε ένα εργοστάσιο να βρεθεί στα 50 του καραβανάς απλά δεν στέκει. Ο ΛΑ.Ο.Σ. έχει όμως άποψη και για τις υποβαθμισμένες Δυτικές συνοικίες της πόλης μας: Προτείνει να μεταφερθεί εκεί το αεροδρόμιο για να αυξηθεί ακόμα περισσότερο η ρύπανση αυτής της περιοχής λες και δεν της έφταναν τα τοξικά της ΔΙΑΝΑ.
Στη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε ανάγκη από ψεύτικες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, από “εθνοσωτήρες” και μεταλλαγμένους ρατσιστές. Τους γνωρίσαμε, τους δοκιμάσαμε τους απορρίπτουμε!
Η πόλη μας έχει ανάγκη από ένα ισχυρό κίνημα των εργαζομένων, των ανέργων των νέων που θα διεκδικήσει ριζικές αλλαγές για την επίλυση των προβλημάτων της φτώχειας, της ανεργίας, της αποβιομηχάνισης και της υποβάθμισης της ζωής μας.
Έχει ανάγκη την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες ανάμεσα στους έλληνες και τους ξένους εργαζόμενους γιατί μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε αυτά που μας ανήκουν.
Έχει ανάγκη στο τέλος- τέλος μια αριστερά μαχητική, διεθνιστική και δημοκρατική που θα κάνει ξανά επίκαιρο το όραμα του σοσιαλισμού και θα ξαναζωντανέψει τη Σαλονίκη της αντίστασης, των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, της πολυπολιτισμικότητας.
