Το Radical Pride, το Αυτό-οργανωμένο Thessaloniki Pride, για τις Διεκδικήσεις των ΛΟΑΤΚΙΑ+ και την Απελευθέρωση Φύλου και Σεξουαλικότητας διοργανώνει στις 16-17 Ιουνίου διήμερο εκδηλώσεων και συμμετέχει στην πορεία του 6ου Thessaloniki Pride. Η απόφαση που πήρε η συνέλευση για συμμετοχή στην πορεία είναι πολύ σημαντική, αφού μετά το Radical Pride που διοργάνωσε στις 26-27 Μαίου, τώρα θα βρεθούμε μαζί με τον κόσμο που συμμετέχει στο Thessaloniki Pride και θα αναδείξουμε σε μαζικό επίπεδο την ανάγκη και τις δυνάμεις που μπορούν να απελευθερώσουν η αυτοοργάνωση, η δημοκρατία στη λήψη αποφάσεων και η σύνδεση με τα υπόλοιπα κινήματα, τους/ις εργαζόμενους/ες κλπ.
Το Ξεκίνημα θα συμμετέχει στις δράσεις του διημέρου του Radical Pride και καλεί και τους/ις φίλους/ες και συντρόφους/ισσες του να συμμετέχουν.
Δείτε το event στο facebook εδώ
Διαβάστε παρακάτω την προκήρυξη που θα μοιράζει το «Ξ» στο διήμερο
Είμαστε, υπάρχουμε, βγαίνουμε στο δρόμο!
«Οι αρχές δεν θα μπορούσαν να συλλαμβάνουν ομοφυλόφιλους άνδρες γιατί δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στην Τσετσενία».
Αυτή ήταν η δήλωση του προέδρου της Τσετσενίας, Ραμζάν Καντίροφ, σε σχέση με τις καταγγελίες για τα άτυπα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Τσετσενία όπου βασανίζονται, διώχνονται από την χώρα ή δολοφονούνται ομοφυλόφιλοι.
«Όπου κι αν είσαι, καλή ξεκούραση. Τώρα είσαι ελεύθερη από τους δολοφόνους της γης».
Ήταν το post στο facebook της Heymilly Maynard, φίλης της τρανς γυναίκας Wilka που δολοφονήθηκε τον Μάρτιο στην Βραζιλία, μίας από τα πολλά τρανς θύματα δολοφονίας και ξυλοδαρμού των τελευταίων μηνών.
Η ομοφυλοφιλία
είναι «διαταραχή» και «ασθένεια» που «δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την παιδεραστία», τα ομοφυλόφιλα άτομα «παρουσιάζουν πολύ συχνότερα κατάθλιψη, απόπειρες αυτοκτονίας, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή διαγωγής, χρήση ουσιών, αλκοολισμό… αυξημένο κίνδυνο για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα» και «η ομοφυλοφιλία ευθύνεται για την τρομακτική αύξηση του καρκίνου του στόματος σε ποσοστό 80%». Όλα αυτά, σύμφωνα με φυλλάδιο που μοίρασε στους μαθητές του, ένας θεολόγος στην Ξάνθη.
Τρεις διαφορετικές ειδήσεις από τρία διαφορετικά σημεία του κόσμου, έρχονται να μας θυμίσουν την σκληρή πραγματικότητα: η ομοφοβία, η τρανσφοβία και οι διακρίσεις βάσει φύλου, δεν είναι απλά νούμερα μίας στατιστικής, αλλά η καθημερινότητά μας και ο εφιάλτης για εκατομμύρια συνανθρώπους μας.
Αντιστάσεις
Όμως την ίδια ώρα, σε όλον τον κόσμο αναπτύσσονται δυνάμεις αντίστασης σε αυτήν την καθημερινότητα, σημειώνοντας μικρότερες ή μεγαλύτερες επιτυχίες.
Τον περασμένο Αύγουστο, στην Τουρκία, η δολοφονία της τρανς ακτιβίστριας Χαντέ Καντέρ υπήρξε αφορμή για σημαντικές κινητοποιήσεις ενάντια στην βία κατά των τρανς γυναικών και των ΛΟΑΤ+ ατόμων.
Μετά από απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας, η Ταϊβάν είναι η πρώτη ασιατική χώρα που αναγνωρίζει το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να συνάπτουν γάμο.
Στην Ελλάδα, μετά το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, βρίσκεται τώρα σε διαβούλευση το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου, ένα νομοσχέδιο που παρά τις ελλείψεις, αποτελεί σημαντική εξέλιξη για τα δικαιώματα των τρανς ατόμων.
Και αν σήμερα, αυτές οι νίκες φαντάζουν μικρές, ή «λίγες» μπροστά στην τεράστια καταπίεση και τις διακρίσεις που υφίστανται τα ΛΟΑΤ+ άτομα, κάθε μικρή τέτοια νίκη, κάθε φωνή αντίστασης που δυναμώνει, δυναμώνει μαζί την αυτοπεποίθηση των ΛΟΑΤ+ ατόμων να οργανωθούν, να βγουν στους δρόμους, να χτίσουν μαζικά κινήματα για έναν κόσμο χωρίς ομοφοβία, τρανσφοβία, διακρίσεις.
Οι νίκες που κερδίζονται σε νομικό και θεσμικό πλαίσιο, αν και από μόνες τους δεν αρκούν, δεν πρέπει και να υποτιμώνται. Από τη μία δεν πρέπει να τις καρπωθεί καμία κυβέρνηση, κανένας νομοθέτης, αφού είναι αποτέλεσμα του αγώνα που έδωσαν ΛΟΑΤ+ άτομα για να τις κατοχυρώσουν, από την άλλη, αποτελούν μία ανάσα ανακούφισης και αισιοδοξίας για να κάνουμε ένα ακόμα βήμα μπροστά στις διεκδικήσεις μας.
Επόμενα βήματα
Για να κάνουμε βήματα μπροστά, πρέπει να οργανωθούμε!
Να πάρουμε πρωτοβουλίες στους χώρους μας, στις γειτονιές, τους χώρους εργασίας κλπ, να οργανώσουμε καμπάνιες ενημέρωσης να αναδείξουμε τα ζητήματα της ομοφοβίας καιτης τρανσφοβίας και να τα συνδέσουμε με τα ευρύτερα ζητήματα των διακρίσεων βάση φύλου.
Να επιδιώξουμε την εμπλοκή μας σε κάθε τοπικό/κοινωνικό /εργατικό κίνημα, όπου με την παρουσία μας να θέσουμε τα ζητήματα των ΛΟΑΤ+ ατόμων για να γίνουν κομμάτι των διεκδικήσεων του κινήματος.
Τέλος, η καθημερινή μάχη για τα δικαιώματά μας αποκτά προοπτική όταν συνδυάζεται με τη μάχη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, που στηρίζεται στους διαχωρισμούς και χρησιμοποιεί τις κοινωνικές ανισότητες για να διατηρεί την κυριαρχία των καπιταλιστών και να προστατεύει τα συμφέροντά τους. Η καθημερινή μας μάχη λοιπόν, πρέπει να συνδυαστεί με τη μάχη για μία άλλη κοινωνία, απαλλαγμένη από διακρίσεις και ανισότητες, μία κοινωνία σοσιαλιστική, πραγματικά, κι όχι όπως κατάντησαν τη λέξη οι σοσια-Ληστές του ΠΑΣΟΚ από τη μια και οι Σταλινικοί του ΚΚΕ από την άλλη.
