Της Μαρίας Μπιλίνη
Δε ξέρω τι είναι αυτό που συγκρατεί τον άνθρωπο, όταν αποκτά εξουσία και δύναμη να μην τη καταχραστεί. Ούτε τι είναι εκείνο που δεν τον συγκρατεί. Έχει περάσει καιρός από τότε που αποδέχτηκα πως μέσα στη φύση των ανθρώπων κρύβονται και θηριώδη ένστικτα που με τα ανάλογα ερεθίσματα μπορεί να βγουν στην επιφάνεια και να τον κυριεύσουν. Η απληστία, η αλαζονεία, η έπαρση, είναι ουσιαστικά που ορίζουν τα ανθρώπινα πάθη.
Όλα αυτά δε θα τα σκεφτόμουν, αν έναν μήνα τώρα δε παρακολουθούσα το έργο με την άνεργη συμβασιούχο, τον γενικό γραμματέα, τον εκδότη, τους φίλους και τους εχθρούς τους. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι, ο καθένας από το δικό του «μαγαζάκι», ανυπεράσπιστοι υπερασπίζονται τον εαυτό τους μετατρέποντας τη γνωστή λαϊκή παροιμία σε «ο κόσμος το έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό αγκάθι».
Ο κ. Αναστασιάδης δεν είναι ο κομιστής, ο κ. Τριανταφυλλόπουλος δεν ήξερε τίποτα για το επίμαχο DVD και μέσα στην άγνοια και την αθωότητα του ο συνεκδότης του τον παραπλάνησε. Τώρα πως γίνεται να παραπλανηθεί ένας άνθρωπος που ηχογραφεί την συνομιλία του με επιστήθιο φίλο του βουλευτή, δε γνωρίζω… Θύτης της υπόθεσης αλλά και θύμα του κόμματος του ο κ. Κουκοδήμος, ο οποίος ότι αναβολικά δεν είχε πάρει τόσα χρόνια στα γήπεδα του στίβου, φρόντισαν οι γαλάζιοι προπονητές του να του τα δώσουν για να κάνει καριέρα στον στίβο της πολιτικής. Μόνο που γρήγορα κληρώθηκε για τοξικολογικό έλεγχο… Δεν του είχε πει κανείς φαίνεται πως τώρα πια δε θα αγωνιζόταν για το ψηλότερο βάθρο, αλλά για το πιο σκοτεινό υπόγειο που θα έκρυβε τις λαμογιές τους. Κι αφού στην πρώτη του αποστολή απέτυχε τάχθηκε ανεξάρτητος (ανεξάρτητος / δεν εξαρτάμε από κανέναν και τίποτα) αλλά με πλήρη στήριξη στο κόμμα του. Κι αν σκεφτείς πως οι προαναφερθέντες ενσαρκώνουν τους δεύτερους ρόλους, σκέψου τι θα γίνει όταν κάνει το ντεμπούτο του και ο πρωταγωνιστής κ. Ζαχόπουλος. Εδώ που φτάσαμε, σε λίγο, η αλήθεια θα ζητήσει συγνώμη από το ψέμα.
Από τον Φλεβάρη έρχονται στις οθόνες μας καινούρια επεισόδια, μετατρέποντας την ψήφο των οπαδών της Ν.Δ. σε εισιτήριο για το θέατρο του παραλόγου. Κάτι που θα προτιμήσουν και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, αφού στην δική τους αίθουσα παίζεται το «αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά» ας ενωθούμε τώρα που είναι ευκαιρία μήπως και μεθύσουμε τον ήλιο!
Αυτός ο ήλιος όμως , για την ώρα φωτίζει τα αριστερά κόμματα, ανεβάζοντας τα ποσοστά τους γεννώντας ελπίδες – για τις οποίες εύχομαι- να μην λιποτακτήσουν την κρίσιμη στιγμή της κάλπης…
