Η Heidrun Dittrich, γερμανίδα βουλευτής του Die Linke (Κόμμα της Αριστεράς στη Γερμανία) και μέλος του SAV («Σοσιαλιστική Εναλλακτική» – γερμανικό τμήμα της CWI) θα ήταν ομιλήτρια σε μια από τις συζητήσεις που οργάνωσε το «Ξ» στα πλαίσια του κάμπινγκ του Antinazi Zone στη Θάσο. Τελικά δεν μπόρεσε να έρθει στο κάμπινγκ και έστειλε το ακόλουθο μήνυμα.
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους και τη νεολαία στην Ελλάδα
Βερολίνο 30 Ιούλη 2013
Αγαπητοί σύντροφοι/σσες
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκλησή σας να παρευρεθώ στη συζήτηση του Ξεκινήματος στα πλαίσια του πολύ σημαντικού αντι-φασιστικού κάμπινγκ που διεξάγεται στη Θάσο. Λυπούμαι που δεν μπορώ να παραβρεθώ αλλά ελπίζω να τα καταφέρω σε μια επόμενη ευκαιρία. Σαν μέλος του Γερμανικού Κοινοβουλίου, του Die Linke και της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής», αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στην Γερμανία, θέλω να σας στείλω τους αδελφικούς-συντροφικούς μου χαιρετισμούς και να ευχηθώ κάθε επιτυχία στην πάλη σας ενάντια στην ακροδεξιά και τον καπιταλισμό στην Ελλάδα.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι και νέοι είναι τα θύματα ενός αδίστακτου ιμπεριαλιστικού συστήματος το οποίο υποχρεώνει τις λαϊκές μάζες να πληρώσουν για μια κρίση την οποία δεν προκάλεσαν. Η οργή η οποία επικρατεί στην Ελλάδα και άλλες χώρες ενάντια στις πολιτικές που επιβάλλει η Τρόικα, η γερμανική κυβέρνηση και η ελληνική άρχουσα τάξη είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Μαζί με τους/τις συντρόφους/σσες μου στην Γερμανία αγωνίζομαι για να αποκαλύψω τα ψέματα της γερμανικής άρχουσας τάξης και την υποκρισία της Μέρκελ ενάντια στον ελληνικό λαό και για να εμποδίσουμε την επιβολή αυτών των πολιτικών στη Γερμανία και σε όλη την Ευρώπη.
Αυτές τις πολιτικές πρέπει να τις παλέψουμε μαζί, εργαζόμενοι και νέοι σε όλη την Ευρώπη. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι συντονισμένη πανευρωπαϊκή δράση ενάντια στις Μέρκελ τους Κάμερον και τους Σαμαράδες!
Ο λόγος για τον οποίον αυτές οι πολιτικές συνεχίζουν να επιβάλλονται είναι γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αρνούνται να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη του συνδικαλιστικού κινήματος και της εργατικής τάξης, αρνούνται να οργανώσουν κινητοποιήσεις με ένα αποφασιστικό τρόπο για να τις σταματήσουν. Πάρα πολύ συχνά μάλιστα γίνονται στενοί συνεργάτες των κυβερνήσεων και των αφεντικών. Χρειαζόμαστε μαχητικά συνδικάτα με αντικαπιταλιστικές πολιτικές.
Όμως και τα κόμματα της Αριστεράς έχουν τεράστιες ευθύνες. Τα αριστερά κόμματα σε όλη την Ευρώπη όφειλαν να είχαν αναπτύξει συντονισμένους αγώνες, σε πανευρωπαϊκή βάση, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και απεργίες, για να υπερασπίσουν τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης και ειδικά του Νότου, από τις επιθέσεις της Τρόικα.
Πίσω από αυτή την έλλειψη θέλησης των κομμάτων της Αριστεράς βρίσκεται η άρνησή τους να συνδέσουν τους αγώνες του σήμερα με μια σοσιαλιστική προοπτική. Οι αγωνιστές της βάσης του κινήματος και τα στελέχη των κομμάτων της Αριστεράς που υιοθετούν τις ιδέες του επαναστατικού σοσιαλισμού είναι απαραίτητο να έρθουν κοντά και να συντονίσουν τον αγώνα τους και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό των κομμάτων της Αριστεράς.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να απορριφθεί με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο κάθε σκέψη συγκυβέρνησης με κόμματα της άρχουσας τάξης. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι κυβερνήσεις της Αριστεράς, αποφασισμένες να παλέψουν για την ανατροπή του καπιταλισμού και να θέσουν σε εφαρμογή ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα στη βάση μαζικών κινητοποιήσεων και στη βάση δημοκρατικών δομών μέσα στο μαζικό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια μοναδική ευκαιρία, καθώς βρίσκεται κοντά στη συγκρότηση μιας κυβέρνησης Αριστεράς. Αυτό όμως από μόνο του δεν θα λύσει τα προβλήματα. Γι’ αυτό τοποθετώ τον εαυτό μου στο πλευρό όλων των δυνάμεων μέσα και γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ που παλεύουν για μια αριστερή κυβέρνηση με ένα αριστερό πρόγραμμα, για τη συνεργασία όλων των αριστερών κομμάτων στη βάση ενός καθαρού μεταβατικού-σοσιαλιστικού προγράμματος.
Για να μπορέσω να δώσω αυτή τη μάχη με ένα αποτελεσματικό τρόπο και σε διεθνή βάση, αποφάσισα την προηγούμενη περίοδο να ενταχθώ στις δυνάμεις της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή, τη CWI στην οποία ανήκει και το «Ξ», ακριβώς επειδή όλα τα αιτήματα όλες οι διεκδικήσεις και όλοι αγώνες μας πρέπει να είναι συνδεδεμένα με τις ιδέες του επαναστατικού σοσιαλισμού.
Η πάλη για την ανατροπή της άρχουσας τάξης είναι απαραίτητη γιατί καμία από τις διεκδικήσεις μας για ένα πιο ψηλό βιοτικό επίπεδο, για τερματισμό της λιτότητας, κοκ δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθεί παρά μόνο σε μια σοσιαλιστική κοινωνία, στην οποία οι εργαζόμενοι και η νεολαία θα καθορίζουν οι ίδιοι τις ζωές τους. Οι ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να αποτελούν την αποκλειστική μας προτεραιότητα και γι’ αυτό χρειαζόμαστε ένα μεταβατικό πρόγραμμα με αιτήματα όπως τις εθνικοποιήσεις κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση, την άρνηση αποπληρωμής του χρέους στους τοκογλύφους δανειστές, τους κερδοσκόπους και τους τραπεζίτες.
Το ζήτημα του ευρώ ή ενός εθνικού νομίσματος έχει μεγαλύτερη σημασία όταν συζητιέται στην Ελλάδα παρά στη Γερμανία. Η γνώμη μου είναι πως το πρωταρχικό θέμα από το οποίο πρέπει να ξεκινούμε δεν είναι το θέμα του νομίσματος, αλλά του πώς θα υπερασπίσουμε τα κοινωνικά μας δικαιώματα. Στη Γερμανία η άρχουσα τάξη εφάρμοζε τις ίδιες πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και την περίοδο του μάρκου, με τον ίδιο τρόπο που τις εφαρμόζει και σήμερα. Το κεντρικό ζήτημα είναι ο συντονισμός των αγώνων μας για μια τεράστια αντεπίθεση, ενάντια στις πολιτικές της άρχουσας τάξης. Όσο είναι οι καπιταλιστές στην εξουσία θα μας εκμεταλλεύονται όποιο και αν είναι το νόμισμα. Όταν οι εργαζόμενοι πάρουν την εξουσία τότε θα μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του νομίσματος με βάση το τι υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα.
Το Die Linke στη Γερμανία είναι ένα πλατύ αριστερό κόμμα με διαφορετικά ρεύματα στο εσωτερικό του – δεν είναι ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό κόμμα. Μέχρι σήμερα, είναι το μόνο κόμμα που απαιτεί την επιστροφή των γερμανικών στρατευμάτων από το εξωτερικό, τον τερματισμό των πολιτικών λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων και παλεύει για την υπεράσπιση των μισθών και των συντάξεων. Παλεύουμε για το δικαίωμα της ψήφου των μεταναστών, για τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των φύλων, για δημόσια δωρεάν Παιδεία και Υγεία κοκ. Παρόλα αυτά όμως υπάρχουν δυνάμεις μέσα στο Κόμμα που θέλουν να συνεργαστούν με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους σε μια κυβέρνηση συνεργασίας που να διαχειριστεί τον καπιταλισμό αντί να παλέψει για την ανατροπή του. Παλεύουμε μέσα στο Κόμμα ενάντια σε αυτές τις απόψεις με τον τρόπο που και πολλοί σύντροφοι στην Ελλάδα παλεύουν για σοσιαλιστικές και επαναστατικές πολιτικές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχουμε συνδικαλιστές ηγέτες που δεν τολμούν όχι μόνο να παλέψουν αλλά ούτε καν να θέσουν το θέμα για μια γενική απεργία, όπως στην Ελλάδα και την Πορτογαλία ή έστω για μια απεργία των εργαζομένων στη δημόσια Υγεία, όπως στη Μεγάλη Βρετανία. Όμως αυτό είναι που χρειαζόμαστε – μια τεράστια κινητοποίηση των εργατικών στρωμάτων και των φτωχών με στόχο την αναχαίτιση των επιθέσεων, τις μεγάλες ανατροπές και τη σοσιαλιστή εναλλακτική.
Πρέπει να παλέψουμε μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία για ένα καλύτερο μέλλον χωρίς τον καπιταλισμό. Πρέπει να κάνουμε τον καπιταλισμό παρελθόν, και να κερδίσουμε το μέλλον – με ένα πρόγραμμα και με μία οργάνωση η οποία είναι ειλικρινής και συνεπής, που να στηρίζεται στη λαϊκή πρωτοβουλία, τις εργατικές και λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές στους χώρους εργασίας και της γειτονιές και που θα παλεύει για το χτίσιμο μιας μαζικής επαναστατικής Αριστεράς και για το σοσιαλισμό
Με επαναστατικούς χαιρετισμούς,
Χάιντρουν Ντίτριχ
__________________
