Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο σύντροφος Θόδωρος Μαράκης *
Για το συσχετισμό δύναμης (ταξικό ισοζύγιο)
(…το μνημονιακό καθεστώς δεν έχει σταθεροποιηθεί και δεν εύκολο να σταθεροποιηθεί στο άμεσο μέλλον.)
(Πολιτικό Συμβούλιο Λαϊκής Ενότητας)
Τη 1η Οκτώβρη η Λαϊκή Ενότητα της Ν. Σμύρνης έκανε συνέλευση για να εκτιμήσει το εκλογικό αποτέλεσμα και να βγάλει συμπεράσματα για να δούμε τα καθήκοντα της επόμενης περιόδου. Για το πώς συνεχίζουμε. Είχαμε μια αρκετά καλή συζήτηση μέσα σε ένα εξαιρετικά συντροφικό κλίμα. Ήταν πλούσια σε ιδέες και είχε εύστοχες παρατηρήσεις και κριτικές για τις αιτίες της εκλογικής αποτυχίας της ΛΑΕ. Με ενθουσίασε και με γέμισε αισιοδοξία για το μέλλον της ΛΑΕ το γεγονός ότι δεν υπήρχε στη συζήτηση ίχνος απαισιοδοξίας και ηττοπάθειας, που να έβγαινε από την εκλογική αποτυχία της ΛΑΕ- παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ομιλητών τη χαρακτήρισε «εκλογική ήττα» αλλά «όχι κοινωνική»-κοιτούσε μπροστά και υπήρχε διάθεση για δουλειά!! Εντυπωσιακό…!
Έχοντας καταγράψει το πιο πάνω κατ’ εμέ σημαντικό γεγονός, θάθελα να σταθώ και να εκτιμήσω το συσχετισμό δύναμης στη κοινωνία μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ης του Σεπτέμβρη. Έχουμε μια βουλή όπου τα κόμματα του μνημονιακού τόξου ή καλύτερα τα κόμματα του κεφαλαίου με τη προσθήκη του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ, καταλαμβάνουν το 90και πλέον % των εδρών!! Πράγμα που σου δίνει την αίσθηση ότι τα πάντα τελείωσαν, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!! Θα περάσουν τα πάντα σε βάρος των λαϊκών μαζών σαν οδοστρωτήρας! Οι δυνάμεις του ντόπιου και ευρωπαϊκού κεφαλαίου πέτυχαν τα σχέδια τους είναι παντοδύναμες! Όπως διαπιστώνει και ο πρόεδρος του ΣΕΒ: «…η Ελλάδα εισέρχεται σε μια περίοδο ομαλότητας μετά τις εκλογές, οι οποίες επιβεβαίωσαν ότι η θέση της χώρας είναι μέσα στην Ευρωζώνη. Τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα έλαβαν το 80% των ψήφων και κατέλαβαν 260 από τις 300 έδρες του ελληνικού Κοινοβουλίου. (….)Πιστεύουμε ότι…. Βρισκόμαστε στην αυγή μιας νέας αρχής, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι η κυβέρνηση θα επιταχύνει τους ρυθμούς για την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.» (Εφημερίδα Les Echos 29 Σεπτεμβρίου) Με την ευκαιρία νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοεί ο ΣΕΒ όταν καλεί την κυβέρνηση να (…επιταχύνει τους ρυθμούς για την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων).! Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για κυβέρνηση τετραετίας, όπως και τα ΜΜΕ που τώρα πλέον τη στηρίζουν και μάλιστα με φανατισμό.
Ωστόσο τους έχω κακά νέα γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα είναι από τη φύση της ασταθής. Γιατί όπως πολύ σωστά διαπιστώνει η ανακοίνωση του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ: «… το μνημονιακό καθεστώς δεν έχει σταθεροποιηθεί και δεν είναι εύκολο να σταθεροποιηθεί στο άμεσο (και στο προσεχές θα συμπλήρωνα) μέλλον.» Οι παρακάτω λόγοι εξηγούν το γιατί.
Πριν απ’ όλα θά θελα να διαπιστώσω ότι : το κάθε εκλογικό αποτέλεσμα μέσα στα πλαίσια της ταξικής κοινωνίας εκφράζει στατικά και παραμορφωμένα τις διαθέσεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών, εκφράζει παραμορφωμένα το ταξικό ισοζύγιο. Ποιος λογικά σκεφτόμενος μπορεί να πει ότι: η ψήφος του λαού σημαίνει, ναι στο 3ο μνημόνιο και τα μέτρα που φέρνει! Στην πραγματικότητα οι εκλογές δεν είναι ελεύθερες και δημοκρατικές μια και το κεφάλαιο διαθέτει πολύ πιο ισχυρά μέσα και πόρους από το εργατικό και λαϊκό κίνημα για να διαμορφώνει το εκλογικό αποτέλεσμα. Οι όροι είναι εξαιρετικά άνισοι. Ωστόσο οφείλουμε να πω ότι δεν πετυχαίνει πάντοτε τους στόχους του, ιδιαίτερα όταν το κίνημα βρίσκεται στα πάνω του, πράγμα που είδαμε να συμβαίνει με το 62% στο δημοψήφισμα. Αντίθετα στις εκλογές όπου το κίνημα είχε ηττηθεί από τη μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ εξ αιτίας της προδοσίας του «Μαξίμου», είδαμε το κίνημα να χάνει το στόχο του, να συγχύζεται, να κυριαρχείται από ηττοπάθεια και να ψηφίζει τα κόμματα του κεφαλαίου!
Το εκλογικό αποτέλεσμα απεικονίζει την κατάσταση της κοινωνίας τη χρονική περίοδο και μόνο που διεξήχθησαν οι εκλογές και σε καμιά περίπτωση δεν προσδιορίζει τη κίνηση των μαζών, τις προοπτικές της ταξικής πάλης. Γιατί η συνείδηση των μαζών ιδιαίτερα στην εποχή μας-εποχή της βαθειάς κρίσης του καπιταλισμού και των μνημονίων- αλλάζει μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο με κύριο χαρακτηριστικό τους τις γρήγορες εναλλαγές, είτε προς τα μπρός, είτε προς τα πίσω. Κάτι που το ζήσαμε πρόσφατα όταν μέσα σε λίγες μέρες από τη 5η Ιούλη του περήφανου ΟΧΙ βρεθήκαμε την 20η του Σεπτέμβρη στη κυριαρχία των κομμάτων του κεφαλαίου, μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου, γιατί έχει αλλάξει στρατόπεδο χωρίς επιστροφή.
Στις εκλογές τα κόμματα του κεφαλαίου νίκησαν; Ναι! Ωστόσο είναι μια νίκη με «πήλινα πόδια», μια «πύρρειος νίκη», γιατί είχανε σημαντικές απώλειες, γιατί συνεχίζουν να έχουν προβλήματα, γιατί στην πραγματικότητα τους ψήφισε λιγότερο από το μισό του εκλογικού σώματος! Αυτό βγαίνει ξεκάθαρα αν αθροίσουμε το ποσοστό της αποχής με αυτό της αριστεράς! Για να σχηματίσουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το τι πραγματικά εκπροσωπούν θα δούμε το ποσοστό τους σε σχέση με το σύνολο του εκλογικού σώματος και όχι επί των ψηφισάντων. Έτσι το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι στο 19,60%, της ΝΔ 15,50%, της Χ.Α 3,7%, ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ3,50%, ΠΟΤΑΜΙ 2,27%, ΑΝΕΛ 2,04%,και «Λεβέντης» 1,90%!! Ένα από τα απίστευτα της «δημοκρατίας» που βιώνουμε είναι ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κυβερνά έχοντας ψηφιστεί από το 1/5 η το 21,6% του συνόλου του εκλογικού σώματος!!!
Έχουν γραφτεί αρκετά για το μεγάλο ποσοστό της αποχής και τις απώλειες σε απόλυτο αριθμό ψήφων που είχαν όλα τα κόμματα, εκτός του «Λεβέντη»- που το κόμμα του συνιστά την απώλεια σε σοβαρότητα του κοινοβουλίου! Δεν θα σταθώ σ’ αυτό, θα επισημάνω μια πλευρά της αποχής που δεν έχει τονιστεί ιδιαίτερα. Αποχή που πραγματοποιήθηκε όχι κατ’ ανάγκη, αλλά συνειδητά, δεν σημαίνει αποστράτευση από την μάχη, αλλά για ένα μεγάλο κομμάτι των λαϊκών μαζών και ιδιαίτερα της νεολαίας σημαίνει απαξίωση και υποβάθμιση του κοινοβουλευτικού δρόμου για την απόκρουση των επιθέσεων του κεφαλαίου, μέσω των μνημονίων και στροφή στην αναγκαιότητα, σημασία και σπουδαιότητα του εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, κάτι που χρειάζεται να το πάρει σοβαρά υπ’ όψη της η αριστερά και ιδιαίτερα η ΛΑΕ όταν θα σχεδιάζει τις δράσεις της στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και πολύ δε περισσότερο στη νεολαία.
Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση η άρχουσα τάξη εκπροσωπείται στη βουλή από έξη συν ένα-γελοίο-επτά κόμματα! Γεγονός που αντικατοπτρίζει τη πολυδιάσπαση της όσο αφορά τη τακτική για το πώς θα αντιμετωπίσει το αγανακτισμένο λαϊκό κίνημα, για το ποια πολιτική θα εφαρμόσει απέναντι του, έστω και αν στο δια ταύτα φαίνεται να συμφωνούν. Είναι φανερό ότι βρίσκεται σε πολιτική κρίση και αυτό που τη σώζει είναι, κατά κύριο λόγο, η προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ και κατά δεύτερο, η αδυναμία της αριστεράς ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Παρά το ευνοϊκό αποτέλεσμα που τους έδωσε τη πλήρη κυριαρχία στη βουλή όλα τα κόμματα βρίσκονται αντιμέτωπα με μεγαλύτερη ή μικρότερη κρίση και το πιο πιθανό είναι ότι όσο θα προχωράμε στους εφαρμόστικούς νόμους του 3ου μνημονίου, θα αποσταθεροποιούνται περισσότερο πιεζόμενα από τη λαϊκή αγανάκτηση που θα εκφράζεται με διάφορες μορφές και ιδιαίτερα από το πολιτικό κόστος, τη φθορά τους.
Ποια είναι η κατάσταση συγκεκριμένα στα κόμματα: Ξεκινάμε με το ΣΥΡΙΖΑ όπου η ανοιχτή προδοσία του τον απελευθέρωσε από την αριστερή πλατφόρμα και από ένα μεγάλο κομμάτι της οργανωμένης βάσης του και των στελεχών του. Αυτό δεν σημαίνει ότι στο κόμμα θα επικρατήσει ηρεμία τώρα που έφυγαν οι «αντάρτες». Το κόμμα θα συνεχίσει να βρίσκεται σε κρίση εξ αιτίας του γεγονότος ότι χωρίς τα αριστερά του βαρίδια θα προχωρεί τάχιστα προς τα δεξιά υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου, πράγμα που θα τον φέρει σε σύγκρουση ανοιχτή με το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Η φθορά του στις λαϊκές μάζες θα επιταχύνεται και αυτό θα ασκεί πιέσεις τόσο στον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ όσο και στη κοινοβουλευτική του ομάδα. Η κρίση θα εκδηλώνεται με διάφορες μορφές είτε με αποχώρηση και αποστράτευση μελών, είτε με μαζικές αποχωρήσεις. Οι διαφωνίες των βουλευτών θά ναι στη ημερήσια διάταξη και θα συνοδεύονται από ανεξαρτητοποιήσεις ή αποχωρήσεις. Η κατάσταση στο κόμμα θα εξελιχθεί κατ’ αναλογία της κατάστασης στο ΠΑΣΟΚ μετά το 2011-2012.
Τη κατάσταση στη Νέα Δημοκρατία μας τη περιγράφει ένα σημαντικό στέλεχος της δεξιάς ο Γιάννης Λούλης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «τα Νέα», όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει την εικόνα του κόμματος που βγαίνει από τη μάχη για την προεδρία, απάντησε: «Και μόνο το γεγονός ότι βγήκαν οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι προκαλεί πρόσθετη ζημιά στη ΝΔ. Και ο λόγος που την προκαλεί είναι γιατί η κοινή γνώμη συνειδητοποιεί πόσο γυμνή σε στελεχικό δυναμικό είναι η ΝΔ. Είναι σαν να δίνει σήμερα στην κοινωνία «αυτοί είμαστε» και αυτό είναι απολύτως αποκαρδιωτικό». (3-10-2015)
Η εικόνα που παρουσιάζει το βασικό κόμμα του κεφαλαίου είναι αποκαλυπτική. Έχει έλλειψη ισχυρού ηγετικού παράγοντα, οι πάντες αμφισβητούν τους πάντες και οι πολλές υποψηφιότητες δείχνουν τις ισχυρές διαφωνίες τους για το πώς θα αντιμετωπίσουν – όχι το ΣΥΡΙΖΑ- αλλά την αγανάκτηση της κοινωνίας για να επιστρέψουν ξανά στη κυβέρνηση. Είναι γνωστό ότι στις εκλογές δεν κέρδισαν ούτε μία ψήφο από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ (320.000), αλλά αντίθετα έχασαν περίπου 200.000 ψήφους σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές!
Η χρυσή αυγή δεν έχει σε καμιά περίπτωση τη δυναμική που κάποιοι από την αριστερά πρόβλεπαν ότι θα έχει αντίθετα εμφανίζει σημεία κάμψης στα βασικά αστικά κέντρα. Είναι υπόδική και στην ουσία τώρα αρχίζει το πραγματικό μέρος της δίκης. Δεν πρέπει το αντιφασιστικό κίνημα να εφησυχάσει γιατί εξακολουθεί να είναι ένα επικίνδυνο φαινόμενο για το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Το Ποτάμι γνώρισε συντριπτική πτώση των ψήφων του και κατά συνέπεια του ποσοστού του. Απώλεσε το 40% των ψήφων του, περίπου 150.000, έτσι από τον υπεραισιόδοξο στόχο του 10% κατάφερε να σταματήσει τη κατρακύλα του στο 4%!! Ο Θεοδωράκης αναγκάστηκε να θέσει ζήτημα ηγεσίας. Όλα δείχνουν ότι το κατασκεύασμα των μίντια πάει για να στερέψει!
Και για να το κλείνουμε αυτό το θέμα θα αναφερθώ με συντομία στα υπόλοιπα. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια φάση συντήρησης στην ουσία έχασε κι αυτό ψήφους παρά το γεγονός ότι το ΚΙΔΗΣΟ δεν κατέβηκε στις εκλογές. Επίσης και οι ΑΝΕΛ είχανε σοβαρές απώλειες 95.000 ψήφους!
Όσο για τη είσοδο του «Λεβέντη» αυτό είναι ένα γεγονός που επισφραγίζει την ισχυρή τάση που εμφανίστηκε στις εκλογές για απαξίωση του κοινοβουλίου!
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο ταξικός εχθρός δεν τόσο ισχυρός όσο δείχνουν οι αριθμοί του εκλογικού αποτελέσματος. Η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Η κυβέρνηση και το σύστημα δεν πρόκειται να γνωρίσουν περίοδο σταθερότητας. Το 3ο μνημόνιο δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα στην οικονομία αντίθετα θα χειροτερέψει τη κατάσταση. Η οργή και το μίσος των μαζών θα δυναμώνουν. Η αριστερά οφείλει τάχιστα να ξεπεράσει τις αδυναμίες της, γιατί είναι αυτές που στηρίζουν το σύστημα, να καλύψουμε γρήγορα το κενό ηγεσίας στο κίνημα που άφησε η προδοσία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για να δώσουμε προοπτική και ελπίδα στους αγώνες και την οργή των λαϊκών μαζών. Η αριστερά πρέπει να προχωρήσει ενώνοντας στη δράση τις δυνάμεις της. Το πιο σημαντικό λάθος της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν ότι δεν κατάφεραν να συγκροτήσουν κοινό μέτωπο στις εκλογές. Οι ευθύνες; Για να τσακωθούν χρειάζονται δύο!! Στη ΛΑΕ πέφτουν οι περισσότερες ευθύνες για να συγκροτηθεί το μέτωπο της αριστεράς. Δεν πρέπει να σταματήσουμε την επίθεση ενότητας στο ΚΚΕ και βέβαιά την ΑΝΤΑΡΣΫΑ. Χρειάζεται να συγκροτηθούμε γρήγορα για να βουτήξουμε στο πεδίο της ταξικής πάλης με στόχο να δώσουμε ηγεσία στο κίνημα. Η ΛΑΕ μπορεί να γίνει ο κορμός για τι συγκρότηση μιας ΝΕΑΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Το καλό κλίμα που επικρατεί στις γραμμές μας παρά την εκλογική αποτυχία μας επιτρέπει να βάλουμε ψηλούς στόχους.
