Δημοσιεύουμε κείμενο που μας απέστειλε ο σ. Θόδωρος Μαράκης. Πρόκειται για το περιεχόμενο ομιλίας που έκανε στη ΛΑΕ Ν. Σμύρνης
Ζούμε στην περίοδο της κρίσιμης και αποφασιστικής μάχης για το ασφαλιστικό. Αν θέλαμε να δώσουμε τίτλο στην εξέλιξη αυτής της σύγκρουσης θα ταίριαζε το: Σε ΑΜΦΙΒΟΛΗ ΜΑΧΗ.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με κάποια σειρά.
Η αναταραχή στα χρηματιστήρια με την έναρξη του καινούργιου χρόνου, ήρθε για να μας επισημάνει ότι η κρίση του καπιταλισμού είναι παρούσα κι ότι τα γιατροσόφια των στρατηγών του κεφαλαίου δεν είναι ικανά να την αναχαιτίσουν. Η μίνι κρίση των χρηματιστηρίων (με επίκεντρο το κινέζικο της Σαγκάης) στοίχισε στους τζογαδόρους επενδυτές το αστρονομικό ποσό των 3,17 τρις δολαρίων (!!), δηλαδή η αξία των μετοχών έπεσε παγκόσμια κατά το εν λόγω ποσό. Η αφορμή, η πτώση του ρυθμού ανάπτυξης της Κίνας κάτω από 7% μετά από 25 χρόνια. Αιτία η συρρίκνωση των εξαγωγών λόγω της μείωσης της ζήτησης. Κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού καταλήγει όπως πάντα σε κρίση υπερπαραγωγής. Υπερπαραγωγή όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας, σύμφωνα με την αδυναμία της να αγοράσει αυτά που έχει παράγει.
Οι αναταραχές στα χρηματιστήρια είναι το αποτέλεσμα της βαθειάς κρίσης του συστήματος που εκφράζεται ανάγλυφα με την ολοένα και μεγαλύτερη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στην παγκόσμια κοινωνία. Τα πρόσφατα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι: «Ο πλούτος των 62 πλουσιότερων ανθρώπων στο κόσμο αυξήθηκε κατά 44% από το2010, ενώ ο πλούτος των φτωχότερων 3,5 δις ανθρώπων μειώθηκε κατά 41%». Με αποτέλεσμα: «Οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη σήμερα να έχουν τόσο πλούτο όσο ο μισός πληθυσμός της Γης- περίπου 3,5 δις άνθρωποι…» (Capital gr 18/1/16).
Αυτό έχει δημιουργήσει μια κατάσταση πανικού στους στρατηγούς του κεφαλαίου όπου τους κάνει να μιλάνε και παραμιλάνε ότι: «Το παγκόσμιο κραχ είναι προ των πυλών-Η φούσκα της πλασματικής οικονομικής ευφορίας παγκοσμίως είναι έτοιμη να σκάσει». (Phoenix Capital 12/1/16) Παρ’ ότι είναι λίγο υπερβολικά αυτά που λένε εν τούτοις έχουν μεγάλη δώσει αλήθειας γιατί κυκλοφορεί έξω από τον έλεγχο των κεντρικών τραπεζών ένα βουνό χρημάτων ύψους 36 τρις δολαρίων. Η αγιάτρευτη κατάσταση του παγκόσμιου καπιταλισμού φαίνεται από το γεγονός ότι τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης που από την αρχή (2008) της κρίσης πήραν οι κεντρικές τράπεζες των ανεπτυγμένων χωρών, δηλαδή σπρώξιμο χρήματος στη παγκόσμια αγορά με μηδενικό επιτόκιο, αντί να δώσει ώθηση στις επενδύσεις και την πραγματική οικονομία, διόγκωσε ακόμη παραπέρα το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος κατά 57 τρις δολάρια φτάνοντας το συνολικό παγκόσμιο χρέος στα 200 τρις, δύο και πλέον φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Ο καπιταλισμός έχει φτάσει και έχει ξεπεράσει τα όρια του, πόνο, δυστυχία και πολέμους μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους, και είναι μόνο η σοσιαλιστική προοπτική που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από την βαρβαρότητα.
Ο συνεχιζόμενος πόλεμος στη Συρία-και όχι μόνο-αποκαλύπτει την βαρβαρότητα σ’ όλο της το μεγαλείο με τους 300.000 νεκρούς τα 7 εκατ. πρόσφυγες, από τα οποία τα 4εκατ. αναζητούν μια καλύτερη τύχη σε άλλες χώρες. Για χιλιάδες απ’ αυτούς η τύχη τους ήταν να πνιγούν στα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου. Το προσφυγικό αποκαλύπτει το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Για την σωτηρία των τραπεζών ξόδεψαν τρις ευρώ και για τους πρόσφυγες υψώνουν φράκτες, κλείνουν σύνορα και απαλλοτριώνουν χρήματα και τιμαλφή!!
Ο ελληνικός καπιταλισμός (ή αλλιώς πως η «εθνική» οικονομία) παραμένει ο μεγάλος ασθενής της ΕΕ. Το 2016 θα διανύουμε την 7η συνεχή χρονιά κρίσης, πράγμα πρωτοφανέρωτο για συνθήκες ειρήνης και δεν φαίνεται φώς στο τούνελ, που μας έχουν βυθίσει τα μνημόνια μέσω των οποίων φορτώνουν την κρίση στις λαϊκές μάζες.. Η κρίση στη χώρα μας είναι τρισυπόστατη: κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική και κρίση πολιτική.
Η κυβέρνηση εξήγγειλε πρόσφατα πολιτική ανασυγκρότησης της χειμαζόμενης βιομηχανίας αντ.’ αυτού παρακολουθούμε την συνέχιση της πορείας αποβιομηχανοποίησης της χώρας με το κλείσιμο ακόμα μιας ιστορικής βιομηχανίας, της ΣΟΦΤΕΧ, η οποία στις μέρες της ακμής της κάλυπτε όλες τις ανάγκες της χώρας σε χαρτί χωρίς να χρειάζονται εισαγωγές. Ακούγεται για κλείσιμο καταστημάτων της αλυσίδας του Μαρινόπουλου και έχουν μετακομίσει στη Βουλγαρία, 14.000 επιχειρήσεις!! Η ανεργία συνεχίζει να μεγαλώνει, μαζί με την φτωχοποίηση.
Η κυβέρνηση πλάθει το δικό της success story, πιστεύει ότι θα πετύχει μετά την αξιολόγηση να πάει τη συζήτηση στην ελάφρυνση του χρέους. Η αξιολόγηση όμως περνάει μέσα από την σύγκρουση για το ασφαλιστικό και εδώ τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα, όσο περνάν οι μέρες αποκαλύπτεται ότι δεν είναι σίγουρο ότι θα το περάσει. Η κυβέρνηση βρίσκεται ανάμεσα στις ισχυρές πιέσεις των δανειστών και αυτές της κοινωνίας.
Όσο η κρίση θα βαθαίνει τόσο θα εντείνεται η επίθεση του ευρωπαϊκού και ελληνικού κεφαλαίου ενάντια στους εργαζομένους , τα μεσαία στρώματα και την αγροτιά. Οι πολιτικές που έχει εξαγγείλει η κεφαλαιοκρατική κυβέρνηση των Συριζα-ΑΝΕΛ, για τους πλειστηριασμούς, τα κόκκινα δάνεια και το ασφαλιστικό το επιβεβαιώνουν. Αναγκάζεται κυβέρνηση-κεφάλαιο να χτυπήσει την κοινωνική του βάση τα μεσαία στρώματα για να σωθεί το μεγάλο κεφάλαιο. Να του ανοίξει δρόμους επενδύσεων και κερδοφορίας. Η έκβαση της μάχης για το ασφαλιστικό είναι αμφίβολη.
Με πανστρατιά και μαχητικούς αγώνες πρέπει το κίνημα των λαϊκών μαζών να απάντηση στα σχέδια του κεφαλαίου και της κυβέρνησής του. Ωστόσο προϋπόθεση για να συγκροτηθεί το παλλαϊκό μέτωπο είναι η ΕΔΩ και ΤΩΡΑ συγκρότηση του ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Θεωρούμε αναγκαίο η Λαϊκή Ενότητα να απαντήσει θετικά στο κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΚΚΕ-ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δυστυχώς για μια ακόμη φορά τα σημάδια δείχνουν ότι το ΚΚΕ συνεχίζει την ανθενωτική, διασπαστική τακτική του. Η απουσία του από το συλλαλητήριο του Σαββάτου της 16ης του Γενάρη, παρά το γεγονός ότι στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ είχαν υπερψηφίσει την απόφαση και είχαν δηλώσει συμμετοχή, επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές.
Οι δύο γενικές απεργίες (στην ουσία δεν πρόκειται για γενικές απεργίες αλλά για 24ωρες εκδηλώσεις) του 2015 καθώς και το συλλαλητήριο του Σαββάτου έδειξαν την κούραση, την απογοήτευση και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τις συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργαζομένων. Είναι πάνω σ’ αυτό που πατάει το κεφάλαιο και η κυβέρνηση για να τολμήσει με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο να τα βάλλει με το σύνολο της κοινωνίας, είναι αυτό που βλέπουν οι Θεσμοί και ιδιαίτερα το ΔΝΤ και αποκαλεί «γάτα» το νομοσχέδιο της κυβέρνησης απαιτώντας «αγελάδα» δηλαδή ακόμα πιο σκληρά μέτρα. Η κυβέρνηση θα δεχτεί ισχυρές πιέσεις για να υιοθετήσει τα ακόμη πιο σκληρά μέτρα του ΔΝΤ, αν θα συμβεί αυτό θα εξαρτηθεί από τις αντιστάσεις του κινήματος. Η συμμετοχή στα συλλαλητήρια των επιστημόνων και οι κινητοποιήσεις των αγροτών, δείχνουν ότι τα πιο ξεκούραστα από αγώνες κοινωνικά στρώματα μπορεί να δώσουν σημαντικούς αγώνες και να αντιστρέψουν το κλίμα στην κοινωνία, ξεσηκώνοντας και τις εργατικές μάζες.
Η αριστερά και ιδιαίτερα το ΚΚΕ πρέπει επιτέλους να καταλάβει ότι: «το θύμα και το ψώνιο…. μπορεί να ξυπνήσει μονομιάς και να έρθει ανάποδα ο ντουνιάς» αν πάρει την μάχη ενάντια στο νομοσχέδιο το ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και χτίσει επιτροπές πάλης στις γειτονιές, στους δήμους, στα συνδικάτα και οργανώσει τον αγώνα. Και μέσα από αυτό τον αγώνα να δώσει στο λαό την προοπτική εξουσίας, μιας πραγματικά αριστερής κυβέρνησης. Αυτή η προοπτική είναι η μόνη που μπορεί να ξεσηκώσει τους εργαζομένους για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να πάρει πίσω το νομοσχέδιο. Το ΚΚΕ δεν πρέπει να αφήσει για μια ακόμη φορά το κίνημα στο έλεος της αντίδρασης. Αν αφήσουμε την μάχη για το ασφαλιστικό στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ τότε έχουμε εξασφαλισμένη μια ακόμη ήττα σοβαρή για το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Σαν ΛΑΕ χρειάζεται να κάνουμε τα πάντα για να μην συμβεί αυτό. Χρειάζεται να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την επιτυχία της γενικής απεργίας (όλα δείχνουν ότι θα έχουμε μια πραγματική γενική απεργία) της 4ης του Φλεβάρη και να παλέψουμε για την κλιμάκωση του αγώνα συντονισμένοι με τους αγρότες , τους αυτοαπασχολούμενους και τους επαγγελματίες επιστήμονες.
Η βαθειά οικονομική και κοινωνική κρίση είναι η βασική αιτία για την πολιτική κρίση, που εκφράζεται με την απαξίωση και φθορά του αστικού πολιτικού συστήματος. Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της περιόδου των μνημονίων είναι η παταγώδης πτώση του δικομματισμού όπου εξαφάνισε σχεδόν το ΠΑΣΟΚ και κατέβασε στο μισό την εκλογική δύναμη της ΝΔ, του παραδοσιακού κόμματος του κεφαλαίου (από 3 εκατ. ψηφοφόρους πριν την κρίση και τα μνημόνια στις τελευταίες εκλογές μετά βίας ξεπέρασε το 1,5 εκατ. και το πιο πιθανό είναι να συνεχιστεί ο κατήφορος). Ολοένα και περισσότερο μικραίνει ο αριθμός αυτών που πιστεύουν ότι οι εκλογές θα δώσουν λύση στα προβλήματα τους, με αποτέλεσμα ο αριθμός των ψηφισάντων να ολιγοστεύει από 7,57 εκατ. το 2004 στα 5,57 στις τελευταίες εκλογές. Μείωση κατά 2 εκατ. που αποκαλύπτει ένα μεγάλο πολιτικό κενό το οποίο αποτελεί πρόκληση για να το καλύψει η ΛΑΕ.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις παρά την αναξιοπιστία τους δείχνουν μια τεράστια φθορά του Συριζα πράγμα που το ζούμε καθημερινά μέσα από τις επαφές μας με τις λαϊκές μάζες. Αυτό έχει θορυβήσει το κατεστημένο γιατί βλέπει αστάθεια και πολιτική ρευστότητα και ακυβερνησία στην μεταΣύριζα εποχή και ψάχνει να βρει τη λύση μέσα σε αρκετά δύσκολη συγκυρία, η οποία εκφράζεται με τον κατακερματισμό των κομμάτων του κεφαλαίου και την παραπέρα συρρίκνωση τους και την κρίση που έχει ξεσπάσει στις γραμμές τους με αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις και διαγραφές (Βλέπε Γρηγοράκο από ΠΑΣΟΚ).
Η πολύμηνη προεκλογική περίοδος για την ανάδειξη νέου αρχηγού στη ΝΔ αποκάλυψε τις φατρίες και τις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της. Σύμφωνα με τον ακραιφνή και πάνω από κάθε υποψία δεξιό αρθρογράφο της «Ημερησίας» Λούλη: Η μάχη για την ηγεσία της ΝΔ δόθηκε σε μια φάση όπου το κόμμα…. Βιώνει μια βαθιά και παρατεταμένη παρακμή». Θεωρεί ότι: «… ο Μητσοτάκης δεν είχε (σ.σ και εξακολουθεί να μη έχει) ηγετική στόφα, τούτο το αγνόησαν οι ψηφοφόροι.(…) διότι οι ψηφοφόροι έχουν κουραστεί με οτιδήποτε θεωρούν παλιό». (17/1/16) Αν και βέρος νεοφιλελεύθερος με «κεντρώα» κλίση δεν δίστασε να συνεργαστεί με τους ακροδεξιούς Άδωνη, Βορίδη και Μπαλτάκο!! Η πολιτική του είναι γνωστή από την θητεία του σαν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης υπέρμαχος των μνημονίων της λιτότητας και των απολύσεων αρχηγός με τα όλα του για τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού και ελληνικού κεφαλαίου!! Τώρα όσο αφορά τις δυνατότητες του για να βγάλει από την «παρακμή», «την άρρωστη και τοξική ΝΔ», σύμφωνα πάντα με τον Λούλη, «είναι αδύνατο να εκτιμηθεί». Η οριακή εκλογή του Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ, πράγματι δεν πρόκειται να λύσει εύκολα τα προβλήματα στο κόμμα, γιατί εξελέγει με τους εξωκομματικούς ψήφους, γιατί όλα δείχνουν ότι η επιρροή του στο κόμμα είναι αδύνατη, γιατί δεν έχει την στόφα του ηγέτη. Παρ’ όλα αυτά η επιθυμία του κεφαλαίου για ένα δικό του ισχυρό κόμμα μπορεί να του επιτρέψει να ελέγξει την κατάσταση, με περιορισμένους κραδασμούς.
Η ανησυχία του κατεστημένου για την σοβαρή πιθανότητα να πέσει η κυβέρνηση των Συριζα-ΑΝΕΛ εξηγεί τις σκέψεις για οικουμενική και τις προτάσεις της κυβέρνησης για συναίνεση. Εξηγεί επίσης και τις προτάσεις της Γενηματα για: «Ιδρυτική και προγραμματική συνδιάσκεψη» με την συμμετοχή κομμάτων και δυνάμεων «που εκφράζονται από τις απόψεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και προέρχονται από την κοίτη της δημοκρατικής παράταξης της κεντροαριστεράς» (Νέα» 16/1/16) Γιατί: «η παράταξη μας πρέπει να ανακάμψει, είναι κατακερματισμένη αυτή τη στιγμή….. το κάλεσμα μας απευθύνεται σε όλους… και ξεπερνά τα όρια του ΠΑΣΟΚ». (ο.π)
Την αγωνία του κατεστημένου για τις μεταΣύριζα εξελίξεις εκφράζεται με τις σπασμωδικές δηλώσεις και κινήσεις του Γρηγοράκου, για συμπόρευση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με την ΝΔ του Μητσοτάκη, επίσης του Φωτήλα από το Ποτάμι και του Θεοχάρη, επίσης από το Ποτάμι!!
Δυστυχώς αυτή την κατάσταση στο στρατόπεδο του αστικού πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να το εκμεταλλευτεί η κατακερματισμένη αριστερά και κατ’ επέκταση το κίνημα για να πετύχει την πολυπόθητη ανατροπή. Και αυτό του δίνει την δυνατότητα να έχει χρόνο για να παλεύει τις αδυναμίες και να βρίσκει λύσεις. Η βασική ευθύνη βαρύνει το ΚΚΕ.
Η ΛΑΕ χρειάζεται να σπεύσει γιατί έχει ακόμη δρόμο, για να μπορέσει να καλύψει το κενό που άφησε στην αριστερά η ανοιχτή προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ από τη μια, και η διασπαστική πολιτική του ΚΚΕ, από την άλλη. Η ΛΑΕ είχε και αυτή την κρίση της με αυτά που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν στην Περιφέρεια, μια και το θέμα ακόμη δεν έχει λυθεί με την συγκρότηση παράταξης ΛΑΕ (τονίζουμε ότι η ΛΑΕ είναι μέτωπο δεν είναι κόμμα κατά συνέπεια η με όποια ονομασία παράταξη δημιουργηθεί θα είναι εκ των πραγμάτων μετωπική). Η ΛΑΕ σαν μέτωπο οργανώσεων και ανένταχτων αγωνιστών με διαφορετικές καταβολές ιδεολογικές και πολιτικές μέχρι να βρει τα ίσα της – κοινή ιδεολογία, πολιτική πρακτική κλπ.- θα περνάει μέσα από μικρές ή μεγάλες τις οποίες θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε με πλέρια και χωρίς προαπαιτούμενα δημοκρατία στη συζήτηση και με την πίστη και την ευθύνη ότι είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε στο κίνημα τη ΝΕΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ που έχει ανάγκη.
