Προκήρυξη που μοιράζουν σύντροφοι του “Ξ” εργαζόμενοι στο χώρο των ταξί
σε pdf εδώ
Η «απελευθέρωση» του κυρίου αυτού και της κυβέρνησης του, καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα, αφού στην ουσία πρόκειται για ολοκληρωτική ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ του τομέα των ταξί στο μεγάλο κεφάλαιο – ελληνικό και ξένο.
Από τη μεριά των ανθρώπων της άρχουσας τάξης – αυτών που κυβερνούν, που ελέγχουν τα κανάλια κλπ – η χρήση της λέξης ελευθερία πάντα σήμαινε το αντίθετο: «ελευθερία στο Ιράκ», «στο Αφγανιστάν», «στις αγορές» κλπ…
Έτσι, με την «απελευθέρωση» του Ραγκούση, θα υπάρχουν 3-4 μεγάλες επιχειρήσεις (πολυεθνικές, το πιο πιθανό – τέτοια ονόματα εξάλλου ακούγονται) που θα κατέχουν χιλιάδες άδειες και λειτουργώντας σαν καρτέλ, θα ελέγχουν πλήρως το χώρο! Ήδη στο χώρο μας κυκλοφορούν συγκεκριμένα ονόματα Κροίσων που έχουν ήδη παραγγείλει… 2.000 άδειες!
Είναι ρόδινα τα πράγματα στον κλάδο μας σήμερα;
Κάθε άλλο!
Όταν για να βγει ένα πενιχρό μεροκάματο 30€ πρέπει να δουλεύουμε 12 ώρες την ημέρα, κι όταν για να ζήσουμε τις οικογένειές μας πρέπει να δουλεύουμε 30 μέρες το μήνα τι συζητάμε;
Η κατάσταση είναι χάλια και σίγουρα δεν θέλουμε να συνεχίσει, όμως, αυτή τη στιγμή η κλίκα Παπανδρέου-Ραγκούση μας οδηγεί στην οικονομική καταστροφή και τον αφανισμό! Γι’ αυτό πρέπει να αντισταθούμε!
Όμως δεν έχουμε όλοι τα ίδια προβλήματα στον κλάδο… Η πλειοψηφία των μικρών ιδιοκτητών, με ½, 1, ή και δύο άδειες, δεν έχουν καμία σχέση με τους μαντράδες που εκμεταλλεύονται 30, 50 ή 100 άδειες.
Ακόμα, υπάρχουν πολλοί σκληρά εργαζόμενοι οδηγοί, που δουλεύουν 12 ώρες την ημέρα για να βγάλουν ένα ψευτο-μεροκάματο, κι αυτό αν είναι τυχεροί.
Οι μικροϊδιοκτήτες και οι οδηγοί απειλούνται με αφανισμό. Οι μεγαλομαντράδες… όχι και τόσο. Μερικοί δε απ’ αυτούς μπορεί να ευνοηθούν από τις νέες ρυθμίσεις και να τσεπώσουν καμιά εκατοστή ακόμη άδειες..
Η πλειοψηφία των εργαζομένων στα ταξί που είναι οι μικροιδιοκτήτες και οι οδηγοί έχουμε κοινό συμφέρον να παλέψουμε μαζί – ενάντια στους κυβερνώντες αλλά και ενάντια στους «μεγάλους» που μας πίνουν το αίμα, ιδιαίτερα αυτούς που ετοιμάζονται να πάρουν μονοκοπανιά 1000 ή 2000 άδειες.
Ούτε και με την κοινωνία τα πάμε και πολύ καλά…
Ένα ακόμα πρόβλημα του κλάδου είναι ότι έχει κακό όνομα στην κοινωνία. Μια από τις συνέπειες της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» – του γεγονότος δηλαδή ότι ο καθένας στο χώρο μας παλεύει για την πάρτη του – είναι οι απατεωνιές, η διαφθορά κοκ.
Τώρα που χρειαζόμαστε την υποστήριξη της κοινωνίας, πολλοί καταλαβαίνουν το μέγεθος του προβλήματος αυτού: πολλοί, έντιμοι και σκληρά εργαζόμενοι για ένα μεροκάματο πληρώνουν, για τη στάση μερικών διεφθαρμένων…
Τι θα γίνει αν περάσει ο νόμος
Αν περάσει ο νόμος, οι μικροιδιοκτήτες και οι οδηγοί θα πληρώσουμε πολύ ακριβά το κόστος.
Στους μικροϊδιοκτήτες θα δούμε μαζική καταστροφή. Δεκάδες χιλιάδες οικογένειες απειλούνται με εξαθλίωση. Όταν ένας κάτοχος μισής ή και μίας άδειας, πρέπει να δουλεύει 12 ώρες για να βγάλει σήμερα 100 € από τα οποία τα 70 είναι κόστος (δόση χρέους, πετρέλαιο κ.α.) και μόνο τα 30 € μεροκάματο, τι θα απογίνει όταν γεμίσει ο τόπος δεκάδες χιλιάδες ταξί ακόμα; Πολλοί από εμάς έχουμε υποθηκευμένα τα σπίτια μας ή τα πατρικά μας για να μπορούμε να δουλεύουμε ταξί! Πώς θα ζήσουμε;
Οι οδηγοί, ας μην νομίζουν ότι θα την έχουν καλύτερα αν «κρατικοποιηθούν» οι άδειες. Αν τις άδειες τις πάρει κάποιος Βγενόπουλος ή κάποιος Λούις, με την ανεργία στους νέους επίσημα στο 38%, θα τους δώσουν την επιλογή: «δουλεύεις με 500 ή να πάρω άλλο;». Και, δεν μιλάμε για 8ωρο και 5μερο, έτσι;
Απαράδεκτη η ηγεσία του σωματείου των οδηγών!
Πολλοί οδηγοί νομίζουν ότι η «κρατικοποίηση» θα τους επιτρέψει να πάρουν τη δική τους άδεια!
Αλήθεια, δεν καταλαβαίνουν ότι αν η κυβέρνηση εξαγγείλει την πώληση 1000 αδειών, αυτές θα έχουν στην ουσία προπωληθεί, και μέχρι να το ανακαλύψουν οι απλοί οδηγοί; Κι ότι με τα τόσα ταξί στο παζάρι, το μεροκάματο δεν θα βγαίνει ούτε με 20 ώρες τη δουλειά την ημέρα ακόμα και αν η άδεια ήταν τσάμπα (που δεν θα είναι);
Μ’ αυτή την έννοια θεωρούμε ότι το σωματείο οδηγών πήρε τη χειρότερη θέση με την υποστήριξη που έδωσε στην «απελευθέρωση» του Ραγκούση.
Το μόνο που έδειξε, η ηγεσία αυτού του σωματείου, είναι ότι έχει τις δικές της σχέσεις με τους κυβερνώντες και την εξουσία.
Η ηγεσία του σωματείου των οδηγών δεν κάλεσε έστω μία γενική συνέλευση των οδηγών για να πάρουν αποφάσεις! Φοβούνται κάτι; Μήπως ότι οι οδηγοί θα πουν «καμία υποστήριξη στην κυβέρνηση των ληστών» που έχουν ρημάξει τις ζωές μας και την κοινωνία και το παίζουν και εθνοσωτήρες;
Τι κάνουμε;
Έρχονται (ήρθαν ήδη) μαύρες μέρες. Η μόνη ελπίδα που έχουμε είναι να συνδεθούμε με τους αγώνες της υπόλοιπης κοινωνίας, ενάντια στην τρόικα και τα γιαπιδάκια που μας κυβερνούν.
Χρειάζεται σκληρός μαχητικός αγώνας διαρκείας. Καλύτερα να χάσουμε ένα μήνα μεροκάματα παρά τα πάντα και για πάντα.
- Να προσπαθήσουμε να χτίσουμε κοινό μέτωπο πάλης με τις υπόλοιπες Συγκοινωνίες – Μεταφορές. Όταν οι οδηγοί φορτηγών απέκλειαν το Σύνταγμα. πέρυσι τέτοιο καιρό, η ηγεσία του ΣΑΤΑ σφύριζε αδιάφορα. Τώρα όλοι μιλάμε για ενότητα. Ας είναι, κάλιο αργά παρά ποτέ.
- Να μην δουλεύουμε όταν κάνουν απεργίες οι αστικές Συγκοινωνίες, αντίθετα, να απεργούμε και να παίρνουμε δυναμικές πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα πρωτοβουλίες που να κερδίζουν τη συμπάθεια της κοινωνίας.
- Τέτοιες πρωτοβουλίες είναι το άνοιγμα των διοδίων σε τακτά χρονικά διαστήματα και μέρες μεγάλης αιχμής. Είναι επίσης ο αποκλεισμός του δακτυλίου ή του κέντρου των μεγάλων πόλεων, ιδιαίτερα όταν απεργούν οι αστικές συγκοινωνίες.
- Να ενημερώνουμε έγκαιρα τον απλό κόσμο και απλούς οδηγούς όταν θα προχωράμε σε αποκλεισμούς, ώστε να προγραμματίζουν το χρόνο τους και να ταλαιπωρούνται λιγότερο.
- Στους εμπόρους του κέντρου που (πάλι) θα διαμαρτύρονται να εξηγήσουμε πως αυτός που τους καταστρέφει, που κλείνει τον ένα στους δύο, είναι η κυβέρνηση με τις πολιτικές της κι όχι εμείς.
- Αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί! Αυτοί που κυβερνούν πρέπει να ανατραπούν! Αυτό το σύστημα, που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν υπηρετήσει τόσο πιστά τόσα χρόνια, μας έχει φέρει εδώ που φτάσαμε – πρέπει να ανατραπεί! Για να το καταφέρουμε αυτό πρέπει να παλέψουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους, να γίνουμε κομμάτι των κινημάτων και των αγώνων της κοινωνίας!
Τι ζητάμε
Είμαστε ενάντια στον έλεγχο των ταξί από μεγάλες εταιρείες.
Να φτιάξουμε συνεταιρισμούς μικροϊδιοκτητών ναι, να δουλεύουμε όμως για εταιρείες-κολοσσούς όχι, γιατί αυτό σημαίνει οικονομική καταστροφή και εξαθλίωση.
Το ταξί δεν είναι μέσο πολυτέλειας όπως σ’ άλλες χώρες, είναι λαϊκό μέσο μαζικής μεταφοράς. Να παλέψουμε να μείνει τέτοιο, δηλαδή φτηνό και εύχρηστο.
Να μηδενιστεί το κόστος των αδειών, ναι, αλλά πρώτα να δοθεί χρόνος στον κόσμο που έχει υποθηκεύσει το σπίτι του, να ξοφλήσει τα δάνεια.
Θέλει η κυβέρνηση να πάρει στα χέρια της τις άδειες; Ωραία, τότε να αναλάβει και τα χρέη μας!
Εμάς οι προσδοκίες μας είναι ένας αξιοπρεπής μισθός. Τίποτε περισσότερο! Ούτε μεγαλοεπιχειρηματίες θέλουμε να γίνουμε, ούτε και μπορούμε, αν θέλαμε. Μπορεί η κυβέρνηση να μας διασφαλίσει ανθρώπινο εισόδημα και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας; Αν όχι τότε κι εμείς έχουμε υποχρέωση να παλέψουμε μέχρι να πέσει!
