Στα τέλη του Οκτώβρη η ψυχοπαιδαγωγός (επαγγελματίας που συνδυάζει την ψυχολογία και την παιδαγωγική) και ιδιοκτήτρια παιδικού σταθμού, Ασπασία Σκουφίδη, δημοσίευσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βίντεο με την τοποθέτησή της για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου από παιδιά προσχολικής ηλικίας, πυροδοτώντας ένα ρεσιτάλ συκοφαντιών και επιθέσεων.
Στο βίντεό της, η Σκουφίδη ανέφερε συγκεκριμένα:
«Ήρθε η ώρα του ΟΧΙ. Ήρθε η ώρα να πούμε όχι στις εθνικές επετείους στον παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο […] Βάζουμε παιδιά πολύ μικρής ηλικίας να απαγγέλλουνε ποιήματα, να κάνουν αναπαράσταση του πολέμου. Παιδιά που δεν έχουν ακόμα κατακτήσει αφηρημένες έννοιες όπως είναι η πατρίδα, ο ηρωισμός, ο θάνατος, ο πόλεμος και η ειρήνη. Μπορούμε αντί γι’ αυτό να μιλάμε για τα θετικά ιδανικά […] τη φιλία, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη. Και να τα δείχνουμε μέσα από το παράδειγμά μας. Μπορούμε να κάνουμε μια μικρή γιορτή, γιατί γιορτάζουμε, γιορτάζουμε την πατρίδα μας. Να κάνουν τα μεγαλύτερα παιδιά μια μικρή παρέλαση κρατώντας τις σημαίες στην αυλή του σχολείου. Και να μιλήσουμε για το τι μπορεί να κάνει ο καθένας από εμάς για να πετύχουμε την ειρήνη».
Ακολούθησε μια επίθεση λάσπης, υστερίας και στοχοποίησης από τον χώρο της ακροδεξιάς, που βρήκε ευκαιρία να σηκώσει ξανά τη σημαία του εθνικισμού και της «καθαρής ελληνικής παιδείας».
Όργιο εθνικιστικής υστερίας
Πρώτος απ’ όλους ο τηλεμαϊντανός «αστυνομικός αναλυτής» Σ. Μπαλάσκας, ο οποίος σε τηλεοπτική πρωινή εκπομπή υπερασπίστηκε με οργή τον «παραδοσιακό» τρόπο προσέγγισης των εθνικών επετείων ακόμα και από την ηλικία των 3 ετών, ενώ στη συνέχεια ρώτησε ειρωνικά την παιδαγωγό αν ο παιδικός σταθμός της είναι στολισμένος με ελληνικές σημαίες και αν τιμάται η εθνική μνήμη.
Η Αφροδίτη Λατινοπούλου της «Φωνής Λογικής», ξέσπασε σε παραλήρημα αποκαλώντας σκουπίδια τους εκπαιδευτικούς που ζητάνε υποτίθεται κατάργηση των εθνικών επετείων λέγοντας: «Να βγαίνουν εκπαιδευτικοί που πληρώνονται από τους φόρους μας και να λένε ότι πρέπει να καταργηθούν οι εθνικές γιορτές; Όσοι και να ήταν, θα έπρεπε να απολυθούν. Σκούπα σε αυτά τα σκουπίδια που δεν σέβονται τη σημαία μας».
Να σημειώσουμε ότι η Ασπασία Σκουφίδη δεν ζήτησε την κατάργηση των εθνικών επετείων, ούτε και της σημαίας. Επίσης, δεν είναι δημόσια υπάλληλος, αλλά τέτοιες «λεπτομέρειες» δεν απασχολούν τους/τις επαγγελματίες της προπαγάνδας.
Η παιδαγωγός σωστά σημείωσε ότι τα παιδιά ηλικιών 3-5 ετών δεν μπορούν να κατανοήσουν τις σύνθετες έννοιες του πολέμου, του ηρωισμού, του θανάτου κτλ. Αυτό που μπορούν να κατανοήσουν είναι όσα μπορούν να βιώσουν, όπως τη φιλία, τη συνεργασία, τη χαρά του ομαδικού παιχνιδιού. Άρα, το πραγματικό ζήτημα που έθεσε είναι πώς και για ποιο σκοπό γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους στα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς.
Οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής και της ανάπτυξης. Το ζητούμενο είναι τα παιδιά να μαθαίνουν ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι εκτός από τη βία για να εκφράζονται και να επιλύονται. Ο πόλεμος και ο θάνατος δεν είναι και δεν πρέπει να παρουσιάζονται ως λύση.
Ουσιαστικά αυτό που ενόχλησε τους ακροδεξιούς στη συγκεκριμένη δήλωση ήταν το γεγονός ότι πήγε κόντρα στον βασικό πυρήνα της ακροδεξιάς αντίληψης που προσπαθεί να αξιοποιήσει το σχολείο για τη διάδοση του ρατσισμού, του εθνικισμού και του μιλιταρισμού ήδη από την προσχολική ηλικία. Δηλαδή του προσηλυτισμού των παιδιών πριν ακόμα αποκτήσουν την ικανότητα να κρίνουν την ιστορική πορεία.
Η παιδεία που προωθεί η ακροδεξιά
Για την ακροδεξιά, ο ρόλος του σχολείου -ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο- είναι να λειτουργήσει ως «φυτώριο εθνικισμού» που θα στραγγαλίζει την κριτική σκέψη. Η ακροδεξιά φοβάται την κριτική σκέψη γιατί είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο ενάντια στο αφήγημά της. Μια σκέψη που αμφισβητεί, που θέτει ερωτήματα και που αποδομεί τους μύθους, αναπόφευκτα θα στραφεί ενάντια στον μιλιταρισμό και τον ρατσισμό.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα πολιτικά προγράμματα των ακροδεξιών κομμάτων, η εικόνα είναι αποκαλυπτική:
Στο πλαίσιο της «ελληνοκεντρικής αγωγής» που προωθεί η «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου, η παιδεία μετατρέπεται σε εργαλείο για τη διαμόρφωση εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας. Η έμφαση σε αρχαία ελληνικά, ελληνική μυθολογία και ιστορία δεν στοχεύει στη γνώση και την κατανόηση του παρελθόντος, αλλά στην εθνικιστική κατήχηση. Ο έλεγχος της σχολικής ύλης για «ανθελληνικά συναισθήματα» και ο περιορισμός της πολυπολιτισμικότητας αποκαλύπτει ότι γι’ αυτούς παιδεία σημαίνει ομοιογένεια, όπου η διαφορετικότητα αντιμετωπίζεται ως απειλή.
Η «Φωνή Λογικής» της Αφροδίτης Λατινοπούλου, προβάλλει την παιδεία ως το κλειδί για την αντιμετώπιση της «εθνικής παρακμής», προτείνοντας ένα μοντέλο βασισμένο στον αποκλεισμό. Με βάση το πρόγραμμά της, τα ελληνόπουλα πρέπει να έχουν προτεραιότητα έναντι παιδιών πολιτών τρίτων χωρών στους παιδικούς σταθμούς, για τον επιπλέον λόγο ότι η διευκόλυνση των νέων γονέων μπορεί να βελτιώσει το δημογραφικό.
Η «ΝΙΚΗ», επιδιώκει να συνδέσει την παιδεία με την εθνική άμυνα και προτείνει να διδάσκονται εμφατικά η σημασία της πίστης, της οικογένειας και των παραδοσιακών αξιών. Μιλάει ακόμη για επαναφορά της σχολικής στολής και την ενίσχυση των μέτρων πειθαρχίας στα σχολεία.
Στο πρόγραμμα των «Σπαρτιατών» επιδίωξη είναι η επικράτηση μιας εκχριστιανισμένης παιδείας που θα αποκλείει οτιδήποτε δεν εντάσσεται στις παραδοσιακές ελληνορθόδοξες αξίες. Απορρίπτουν τον πολυπολιτισμό και τη σεξουαλική αγωγή και προτείνουν απαγόρευση οποιασδήποτε αναφοράς στις έμφυλες ταυτότητες.
Με λίγα λόγια η ακροδεξιά επιδιώκει ένα σχολείο στα πρότυπα των φασιστικών καθεστώτων, όπου η αλήθεια είναι μία, υπάρχει στρατιωτική πειθαρχία και ομοιομορφία, και η κριτική σκέψη και διαφορετικότητα κυνηγιούνται. Έτσι, η στοχοποίηση της Σκουφίδη δεν προκαλεί έκπληξη και βέβαια δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Κάθε εκπαιδευτικός που μιλά για ανθρώπινα δικαιώματα, για συμπερίληψη, για ανοιχτές τάξεις και πολυπολιτισμικό σχολείο, στοχοποιείται με τον ίδιο τρόπο.
Τι σχολικές γιορτές χρειάζονται πραγματικά τα παιδιά
Απέναντι σε αυτή την επίθεση, οφείλουμε μαθητές, δάσκαλοι και γονείς να δώσουμε από κοινού τη μάχη για παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία στα οποία οι σχολικές γιορτές για κρίσιμα ιστορικά γεγονότα θα προωθούν έννοιές όπως η φιλία και η συνεργασία, όχι τον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό.
Αν κάτι χρειάζονται τα νήπια σήμερα δεν είναι να τους ταΐζουν με το κουτάλι εθνικιστική προπαγάνδα, αλλά καλύτερες υποδομές, παροχές και κυρίως περισσότερο και καλύτερα εκπαιδευμένο (με κρατική ευθύνη) εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό- μια εκπαίδευση προσωπικού που θα προωθεί τον σεβασμό στα δικαιώματα όλων και την ειρήνη ως τη μοναδική συνθήκη που εγγυάται τον εξανθρωπισμό, τον πολιτισμό και την πρόοδο.
Σε όλα τα παραπάνω οι ακροδεξιοί βέβαια κάνουν την πάπια…
