Του Πάρη Μακρίδη
Η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται – και δεν θα μπορούσε άλλωστε – στα μέτρα που ψηφίζονται και τα οποία συνεχίζουν την επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων. Διαπερνά όλο και περισσότερο το σύνολο της πολιτικής παρέμβασης και της δημόσιας παρουσίας του.
Μερικά πρόσφατα παραδείγματα από δηλώσεις στελεχών του και από ένα άρθρο στην «Αυγή» επιβεβαιώνουν την απύθμενη κατρακύλα ενός κόμματος που μόλις πριν ένα χρόνο εξελέγη στην κυβέρνηση, εκφράζοντας τις ελπίδες των εργαζομένων, της νεολαίας και των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων για την κατάργηση των Μνημονίων.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ…
Στις 7 Γενάρη, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Μανιός ήταν καλεσμένος σε πρωινή εκπομπή του Mega. Όταν οι παρουσιαστές είπαν ότι οι «θεσμοί» ζητούν να ψηφιστεί το Ασφαλιστικό και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο εν λόγω βουλευτής δήλωσε με περίσσιο θράσος:
«Γιατί να μην το ψηφίσουνε; Μετά από 11 μειώσεις, αν υποθέσουμε ότι γίνει η 12η, αυτή είναι που θα τους χαλάσει; Η 12η μείωση;»![1]
Τι έντεκα μειώσεις, δηλαδή, τι δώδεκα; Το ότι την 12η βέβαια την κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε πλήρη αντιδιαστολή με τις διακηρυγμένες θέσεις του είναι ψιλά γράμματα.
Την επόμενη μέρα στην ΕΡΤ, ο Ν. Αθανασίου, επίσης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε ότι πρέπει
να ζητηθεί συγνώμη από το Σημίτη και το Γιαννίτση «διότι από τότε είχαν καταλάβει ότι το ασφαλιστικό καταρρέει, ότι τα Ταμεία καταρρέουν και έπρεπε να κάνουμε κάτι».[2]
Ο κ. Αθανασίου εννοεί ότι συγνώμη πρέπει να ζητήσει η Αριστερά και το εργατικό κίνημα, καθώς η ασφαλιστική μεταρρύθμιση του ΠΑΣΟΚ το 2001 δεν κατάφερε να περάσει ποτέ λόγω των μαζικών λαϊκών απεργιακών κινητοποιήσεων. Μια μεταρρύθμιση που περιλάμβανε μειώσεις στις συντάξεις (μέσω νέου υπολογισμού τους) αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια, «επανεξέταση» των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων και μειώσεις στις συντάξεις τους, μείωση της κατώτατης σύνταξης κ.α. Ένα νομοσχέδιο δηλαδή στην ίδια κατεύθυνση με αυτή του Ασφαλιστικού του ΣΥΡΙΖΑ! Να ζητήσουμε συγνώμη (γιατί και εμείς τα ίδια κάνουμε…) επειδή δεν αφήσαμε τις περικοπές και τη διάλυση των Ταμείων να περάσουν… νωρίτερα, αυτό μας προτρέπει ο βουλευτής της… «Αριστεράς»!
… η αποθέωση των ιδιωτικοποιήσεων…
Ο Στέργιος Πιτσιόρλας είναι ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ. Είναι και παλιό στέλεχος του Συνασπισμού, έχοντας διατελέσει και γραμματέας του επί εποχής Κωνσταντόπουλου, ενώ συμμετείχε και στις διαδικασίες δημιουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός λοιπόν ο «αριστερός», σε συνέντευξή του στα «Νέα Σαββατοκύριακο» αφού έκανε άνοιγμα σε ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι για τη δημιουργία ενός μεγάλου, κεντροαριστερού πόλου είπε:
«Η Αριστερά πρέπει να απελευθερώσει την κοινωνία από τον κρατισμό, ο οποίος κατατρώει κάθε δημιουργική πρωτοβουλία στην Ελλάδα»,
συμπληρώνοντας ότι ένα κύμα αποκρατικοποιήσεων σαρώνει τον πλανήτη και άρα δεν πρόκειται για φαινόμενο που έχει να κάνει μόνο με αδύναμες οικονομίες ή όσες βρίσκονται σε Μνημόνια.[3]
Σε όλον τον κόσμο ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία, μας λέει ο εκλεκτός του ΣΥΡΙΖΑ, άρα κι εμείς θα κάνουμε το ίδιο. Θα επαναφέρουμε το ερώτημα: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υποτίθεται ότι δίνει αγώνα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη λιτότητα; Πως λοιπόν φέρνει ως παράδειγμα ακριβώς αυτές τις πολιτικές για να δικαιολογήσει τα μέτρα που παίρνει;
Ο «κρατισμός» λοιπόν είναι ο νέος εχθρός. Ο «κρατισμός» κατατρώει κάθε δημιουργική πρωτοβουλία! Όταν μας μιλάνε για τον «κρατισμό», εννοώντας προφανώς τη δημόσια περιουσία, σημαίνει ότι θέλουν να ξεπουλήσουν τα πάντα. Ας ξεμπερδεύουμε λοιπόν με τον «κρατισμό» και στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις υπηρεσίες, προσφέροντας «γη και ύδωρ» στο ιδιωτικό κεφάλαιο για να αυξάνει τα κέρδη του βυθίζοντας την πλειοψηφία της κοινωνίας στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Όσον αφορά την περίφημη ιδιωτική πρωτοβουλία: μήπως ο κ. Πιτσιόρλας αναφέρεται στις πολυεθνικές που έχουν ζητήσει εδώ και τρία χρόνια μισθούς 250 – 300 €; Στις ξένες εταιρείες που δεν πληρώνουν φόρους; Ή μήπως σε «επενδυτές» τύπου ENERGA και HELLAS POWER που φέσωσαν το δημόσιο με εκατομμύρια ευρώ; [4]
Ο μύθος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει τα Μνημόνια με «πόνο» και παρά τη θέλησή του καταρρέει με ταχύτατους ρυθμούς…
… και η «Αυγή»
«Αγνοώ το μέγεθος των, υπέρ του, πρωτοβουλιών του κ. Κώστα Καραμανλή, αλλά χαίρομαι εξίσου για τη συγκεκριμένη επιλογή ενός από τους εντιμότερους και δημοκρατικότερους πρωθυπουργούς της χώρας μας […] Ας μην ξεφύγομε περισσότερο από το θέμα του τίτλου. Κι ας αναμένομε τη νίκη του κ. Μεϊμαράκη, που θέλω να πιστεύω ότι θα αποφέρει μια δημοκρατική, ωφέλιμη, συνεργάσιμη αξιωματική αντιπολίτευση».[5]
Διαβάζοντας κάποιος τις γραμμές αυτές θα περίμενε να έχουν γραφτεί σε κάποιο blog ένθερμων υποστηρικτών του Μεϊμαράκη και του Καραμανλή. Όμως όχι. Αποτελούν απόσπασμα από άρθρο της Μπ. Βακαλοπούλου που δημοσιεύτηκε στην «Αυγή»!
Μια ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς υμνεί δύο πολιτικούς της άρχουσας τάξης. Ο μεν Μεϊμαράκης υπήρξε φανατικός υπερασπιστής των Μνημονίων (για να μη θυμηθούμε ότι υπήρξε εκ των πρωτεργατών των Κενταύρων και των Ρέιντζερς, τραμπούκικων ομάδων της ΟΝΝΕΔ που ευθύνονται για τη δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα το Γενάρη του 1991) ενώ ο Καραμανλής εφάρμοσε πολιτικές λιτότητας, αύξησε το χρέος κατά 120 δισ. € (2004 – 2009) και έδωσε το πρώτο πακέτο «σωτηρίας» των τραπεζών ύψους 28 δισ. €…
Είναι δυνατόν να φιλοξενούνται τέτοια άρθρα σε μια εφημερίδα της «Αριστεράς»; Είναι δυνατόν μέσα από τις στήλες μιας εφημερίδας της «Αριστεράς» να εκφράζονται τέτοιου είδους έπαινοι για εκφραστές και υλοποιητές των πολιτικών της άρχουσας τάξης;
Η «Αυγή», έσπευσε να δηλώσει, μετά το σάλο που δημιουργήθηκε, ότι οι απόψεις αυτές δεν εκφράζουν την εφημερίδα, αλλά… δεν ήταν και πολύ πειστική αυτή η διάψευση. Δεν απέχουν πολύ άλλωστε οι χειραψίες και τα χαμόγελα μεταξύ Τσίπρα – Μεϊμαράκη κατά τη διάρκεια της ψήφισης του 3ου Μνημονίου στη Βουλή. Ούτε οι διαρροές για συνομιλίες μεταξύ Τσίπρα και Καραμανλή το βράδυ της 11ης Ιούλη ενόψει της κρίσιμης, τελικής διαπραγμάτευσης. Ούτε οι ύμνοι του Τσίπρα (σχεδόν τρία χρόνια πριν) για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Δημοκρατίας. Ούτε βέβαια η αγωνία του Τσίπρα να βρει συνενόχους στην ψήφιση των νομοσχεδίων του…
Όσοι είχαν ή εξακολουθούν να έχουν ελπίδες στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ας τις εγκαταλείψουν όσο είναι καιρός. Κι ας βοηθήσουν την πάλη για το χτίσιμο μιας μαζικής επαναστατικής Αριστεράς, της μόνης που μπορεί να σπάσει το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της λιτότητας και της κοινωνικής ισοπέδωσης.
