Το αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές ήταν μια μεγάλη επιτυχία που δεν ήλθε τυχαία. Η μετακίνηση του ΣΥΝ προς τα αριστερά τα τελευταία χρόνια, η συμβολή του στους αγώνες της νεολαίας και του εκπαιδευτικού κινήματος, το ενωτικό προφίλ που παρουσίασε μέσα από μια ευρεία συνεργασία με δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς έπαιξαν κεντρικό ρόλο στο αποτέλεσμα. Μεγάλα κομμάτια της νεολαίας αλλά και των εργαζομένων είδαν με ανακούφιση αυτές τις κινήσεις και αποφάσισαν να στηρίξουν το ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά όμως τα δύσκολα τώρα αρχίζουν.
Έχουμε ξαναγράψει ότι οι ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ψήφοι εμπιστοσύνης αλλά “ψήφοι ελπίδας”. Που σημαίνει ότι εύκολα μπορεί να ξαναγυρίσουν στο ΠΑΣΟΚ, (την αποχή κλπ) την επόμενη περίοδο αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορέσει να διαφοροποιηθεί αισθητά από τη σοσιαλδημοκρατία και να ανταποκριθεί στα κεντρικά ζητήματα της επόμενης περιόδου. Τα οποία είναι η μάχη του ασφαλιστικού που έρχεται, ο προϋπολογισμός, το μέτωπο της παιδείας που θα ξανανοίξει αργά ή γρήγορα.
Τα μηνύματα μετά τις εκλογές από τα στελέχη, τη σύνθεση της κοινοβουλευτικής ομάδας και από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε κάποιο βαθμό αντιφατικά.
Ο Αλαβάνος αμέσως μετά τις εκλογές δήλωσε ότι το πρότυπό του για την αριστερά στην Ελλάδα είναι αυτό του Αριστερού Κόμματος Γερμανίας. Ένα κόμμα που αν και βρίσκεται στα αριστερά του γερμανικού πολιτικού σκηνικού δε διστάζει να συμμετέχει σε τοπικές κεντροαριστερές κυβερνήσεις (όπως στο Βερολίνο) που εφαρμόζουν ανοικτά νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Με αυτή την έννοια οι αναφορές του Αλαβάνου και στη ‘συνάντηση με τον προωθημένο σοσιαλιστικό χώρο’ του ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με τη συνεργασία με το ΔΗΚΚΙ πριν τις εκλογές, γεννούν ερωτηματικά για τη μελλοντική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Με βάση όλα αυτά, το ερώτημα που μπαίνει είναι κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες εκείνων των κομματιών της κοινωνίας που τον στήριξαν εκλογικά και σε εκείνους που βλέπουν ευνοϊκά το εγχείρημα.
Η γνώμη μας είναι ότι οι προϋποθέσεις για να γίνει κάτι τέτοιο υπάρχουν. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται, όσο περνά ο καιρός και οι μάχες στην κοινωνία ανοίγουν, να ξεκαθαρίζονται κάποια πράγματα που αφορούν την κεντρική πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.
– Το ζήτημα της σχέσης με τη σοσιαλδημοκρατία είναι κεντρικό ζήτημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλά κάνει και απευθύνεται στη βάση του ΠΑΣΟΚ που έχει απογοητευθεί. Ωστόσο πρέπει να αποκλειστεί καθαρά η συνεργασία στο μέλλον με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο σε κεντρικό, αλλά και σε νομαρχιακό και δημοτικό επίπεδο, ακριβώς επειδή αυτά είναι συνδεδεμένα στην πράξη με την εφαρμογή στο παρελθόν των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Η ‘αμφίπλευρη’ διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ προς τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς από τη μια, και προς κόμματα όπως το ΔΗΚΚΙ από την άλλη, δεν βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση.
– Οι αναφορές σε πρότυπα τύπου Αριστερού κόμματος Γερμανίας και η προσκόλληση του ΣΥΝ στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο οποίο συμμετέχουν κατά κύριο λόγο κόμματα με κεντροαριστερό προσανατολισμό (Κομ. Επανίδρυση που στην Ιταλία στηρίζει την κυβέρνηση Πρόντι) δίνει λάθος μηνύματα στους εργαζόμενους και τη νεολαία που αντιστέκονται στις κυβερνητικές πολιτικές.
– Η συμμετοχή των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στις μάχες της επόμενης περιόδου, ιδιαίτερα στο χώρο των εργαζομένων, με ένα πρόγραμμα ταξικό και ενωτικό που να βάλει φρένο στις επιθέσεις ενάντια στην κοινωνική ασφάλιση και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Κυριάκος Χάλαρης
————————-
