Του Τάκη Γιαννόπουλου
Η προεκλογική περίοδος που ήδη διανύουμε θα είναι πολωμένη στο επίπεδο των κομματικών μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Η κοινωνία παρακολουθεί τους 2 "μονομάχους" ξέροντας κατά βάθος ότι αποτελούν 2 διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Σύμφωνα με όλες τις έρευνες 2 στα 3 νοικοκυριά περιμένουν χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου τα επόμενα χρόνια, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση.
Οι εργαζόμενοι θέλουν…
Τον τελευταίο μήνα σχεδόν οι περισσότεροι κλάδοι του Δημοσίου προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Μεγαλύτερη δυναμική και διάρκεια εμφάνισε η απεργία των εργατών στους δήμους (ΠΟΕ-ΟΤΑ) και οι απεργίες των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων στην Υγεία, ιδιαίτερα των γιατρών.
Ωστόσο καμιά απ’ αυτές τις κινητοποιήσεις δεν κατάφερε -μέχρι στιγμής- να αποσπάσει μια σημαντική υποχώρηση της κυβέρνησης.
Ο κατακερματισμός των απεργιών και των διαδηλώσεων και η έλλειψη συντονισμού των αγώνων δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να αντιμετωπίζει τον κάθε αντίπαλο ξεχωριστά. Κι ακόμα κι εκεί που έχουμε την παρέμβαση των δικαστηρίων, όπως στους γεωτεχνικούς και την ΠΟΕ-ΟΤΑ, για να σπάσουν τις απεργίες, ούτε και τότε το συνδικαλιστικό κίνημα δεν απαντά ενωμένο, με συντονισμό.
…οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες όμως όχι
Άξιος συμπαραστάτης της και κύριος συντελεστής των "επιτυχιών" της κυβέρνησης, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και η συνδικαλιστική ηγεσία των περισσότερων συνδικαλιστικών ενώσεων (δηλαδή ΠΑΣΚΕ).
Όταν δεν αποφεύγουν σαν ο διάολος το λιβάνι να συμπέσουν – πόσο μάλλον να συντονιστούν ουσιαστικά – οι διαφορετικές κινητοποιήσεις μεταξύ τους, τότε κάνουν το παν για να σταματήσουν τη δυναμική τους ανάπτυξη (δες ΠΟΕ-ΟΤΑ ή ΟΛΜΕ, όπου η ΠΑΣΚΕ απείχε και καταψήφισε αντίστοιχα).
Κορυφαίος δε όλων ο Πολυζωγόπουλος που με τις τελευταίες του συνεντεύξεις σε ΕΘΝΟΣ (29.10) και ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (25.10), μπορεί βάσιμα να διεκδικήσει το πόστο του κυβερνητικού εκπρόσωπου της κυβέρνησης (εξάλλου κι ο Πρωτόπαπας πρόεδρος της ΓΣΕΕ ήταν πριν γίνει υπουργός). Υποστήριξε την πολιτική της κυβέρνησης, άσκησε κριτική στους απεργούς της ΠΟΕ-ΟΤΑ ότι είναι "αντικοινωνικός" ο αγώνας τους, τράβηξε το αυτί στους εργαζόμενους του Δημοσίου ότι ζηλεύει ο ένας κλάδος τα επιδόματα που παίρνει ο άλλος (!!), είπε πως η απεργία είναι ένα ιερό όπλο και πως δεν πρέπει να γίνεται άσκοπη (!!) χρήση του (γι’ αυτό άλλωστε ο ίδιος το θυμάται κάθε καμιά 5ετία…) και δεν παρέλειψε να μας θυμίσει ότι θα ξαναδιεκδικήσει την προεδρία της ΓΣΕΕ…
Παιδεία και Υγεία – κλειδιά
Η καταρχήν απόφαση της ΟΛΜΕ για επαναλαμβανόμενες απεργίες από τις 18 Νοέμβρη που θα οριστικοποιηθεί στη γενική συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ στις 15.11, σε συνδυασμό με τις εντεινόμενες πιέσεις για επαναλαμβανόμενες απεργίες και στο χώρο της Υγείας, είναι σημεία κλειδί για την πορεία των απεργιακών κινητοποιήσεων αυτής της περιόδου.
Ο συντονισμός των αγώνων των πιο μαχητικών κλάδων, μαζί με το κάλεσμα κοινών κινητοποιήσεων στις ίδιες ημερομηνίες και κοινών συγκεντρώσεων, είναι ο μόνος δρόμος για να μπουν στο μέτωπο των κινητοποιήσεων και άλλοι κλάδοι. Αυτό θα στριμώξει ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση που κάθε μέρα που περνάει κυριαρχείται από όλο και μεγαλύτερη ηττοπάθεια ενόψει των επερχόμενων εκλογών.
Συντονισμός
Την ίδια ώρα απαιτείται η δημιουργία δικτύων αριστερών παρατάξεων και συνδικαλιστών κατά κλάδο, πόλη, περιφέρεια και πανελλαδικά, ξεκινώντας από τους χώρους της Παιδείας και της Υγείας που να θέσουν από κοινού τις εξής προτεραιότητες:
Κάλεσμα της κοινωνίας που υποφέρει εξίσου από τις κατά συρροή νεοφιλελεύθερες πολιτικές, να σταθεί αλληλέγγυα στους απεργιακούς αγώνες και να στηρίξει με την συμμετοχή της τη δημιουργία παν-εκπαιδευτικού και παν-υγειονομικού μετώπου
Υιοθέτηση ενός κοινού πλαισίου θέσεων για:
– 1.000 ευρώ βασικό μισθό για όλους
– μαζικές προσλήψεις στο χώρο της Υγείας και της Παιδείας
– όχι στην εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας
– υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα τους και του δικαιώματος για ελεύθερη πρόσβαση σε όλους-ες σε όλες τις βαθμίδες.
– Υιοθέτηση της απαίτησης από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και πίεση από τα κάτω ώστε να υποχρεωθούν να καλέσουν άμεσα γενική απεργία ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.
– Δημιουργία επιτροπών αγώνα από τα κάτω των διαφόρων κλάδων που βρίσκονται σε κινητοποίηση και συντονισμός μεταξύ τους, ώστε να υπερβούν το εμπόδιο των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών.
