Του Νίκου Κοκκάλη
Ουκρανία: εκεχειρία στα χαρτιά ενώ οι μάχες συνεχίζονται
Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Παρά το γεγονός ότι επετεύχθη εκεχειρία στις συνομιλίες που ολοκληρώθηκαν στο Μινσκ στις αρχές Φλεβάρη, η οριστική παύση των μαχών βρίσκεται ακόμα πολύ μακριά. Τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και οι ΗΠΑ, είναι ξεκάθαρο ότι ενδιαφέρονται βασικά για τον περιορισμό της ρώσικης επιρροής στην περιοχή, παρά για την ειρήνη. Ως εκ τούτου, από τη μια απειλούν ξανά με αυστηρές κυρώσεις τη Ρωσία και από την άλλη υποστηρίζουν σχεδόν τυφλά την κυβέρνηση του Πέτρο Ποροσένκο, παρά το γεγονός ότι αυτή συνεργάζεται ανοιχτά με διαβόητους νεοναζί.
Οι αντιμαχόμενες δυνάμεις, η κυβέρνηση του Πέτρο Ποροσένκο μαζί με τους φασίστες του «Δεξιού Τομέα» από τη μια και οι αυτονομιστές του Ντόνμπας (Νοτιοανατολική Ουκρανία) από την άλλη, που έχουν την σχεδόν ανοιχτή υποστήριξη της Ρώσικης κυβέρνησης, εξακολουθούν να μάχονται σε περιοχές όπως το Χάρκοβο, το Ντονέτσκ και η Μαριούπολη.
Παράλληλα, η κυβέρνηση Πούτιν έχει αρχίσει να κινητοποιεί Ρώσους πολίτες, με αποκορύφωμα τις μεγάλες διαδηλώσεις «μνήμης» ενάντια στο «κίνημα της πλατείας Μεϊντάν», που ανέτρεψε τον πρόεδρο Γιανούκοβιτς πριν από ένα χρόνο. Επίσης δεν είναι λίγοι οι Ρώσοι εθελοντές που έχουν εισρεύσει στην Ανατολική Ουκρανία για να «πολεμήσουν ενάντια στους Ουκρανούς Φασίστες».
Η ουκρανική κυβέρνηση δείχνει εξίσου ανυποχώρητη, αφού ενισχύει, και πολλές φορές ενσωματώνει στον εθνικό στρατό ακροδεξιές πολιτοφυλακές που δρουν στα πεδία της μάχης της Ανατολικής Ουκρανίας, ενώ ευθύνονται για δολοφονίες αμάχων, βιασμούς και λεηλασίες.
Η Ουκρανία παραμένει άλλη μια ζωντανή απόδειξη, ότι οι εθνικές διαμάχες δε λύνονται με μερικές υπογραφές πάνω σε μια «ειρηνευτική συμφωνία», ιδιαίτερα όταν αυτοί που υπογράφουν είναι οι ίδιοι που υποδαυλίζουν το μίσος για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους. Η εξάλειψή τους είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουν οι λαοί της περιοχής με τους κοινούς τους αγώνες ενάντια στον εθνικισμό, τον πόλεμο, την εκμετάλλευση και το καπιταλιστικό σύστημα.
Τουρκία: διαδηλώσεις ενάντια στη βία και το σεξισμό
Στις 13 Φλεβάρη βρέθηκε απανθρακωμένη στις όχθες ενός ποταμού στην Ταρσό η εικοσάχρονη φοιτήτρια Ozgecan Aslan. Λίγες ημέρες πριν είχε μπει σε ένα λεωφορείο για να γυρίσει σπίτι της, όταν τρεις άνδρες (ανάμεσα τους και ο οδηγός) τη βίασαν και στη συνέχεια τη δολοφόνησαν και έκαψαν το πτώμα της προκειμένου να εξαφανίσουν τα ίχνη τους. Η δολοφονία της Ozgecan είναι ένα ακόμη δείγμα της αυξανόμενης βίας ενάντια στις γυναίκες τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία.
Ταυτόχρονα όμως αποτέλεσε την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής. Από την ημέρα της αποκάλυψης της δολοφονίας, μέχρι και την στιγμή που γράφεται το άρθρο, έχουν οργανωθεί τουλάχιστον δέκα μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στις σεξιστικές συμπεριφορές και τη βία κατά των γυναικών, με αποκορύφωμα τις διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη.
Μάλιστα κατά την διάρκεια της κηδείας της δολοφονημένης φοιτήτριας στη Μερσίνα, γυναίκες διαδηλώτριες αψήφησαν τις παραινέσεις του τοπικού ιμάμη, και μπήκαν στην κεφαλή της νεκρικής πομπής, με πολλές από αυτές να σηκώνουν το φέρετρο στους ώμους τους. Σε άλλη μια διαδήλωση στην Κωνσταντινούπολη, άνδρες ακτιβιστές συμμετείχαν φορώντας φούστες, με συνθήματα ενάντια στη σεξιστική βία.
