Άρθρο του συνεργάτη και φίλου του Ξεκινήματος, Θόδωρου Μαράκη
Στην Κυριακάτικη «Αυγή» με ημερομηνία 26/6/11 υπάρχει συνέντευξη του πρόεδρου του ΣΥΝ όπου εκτός των άλλων ερωτήσεων υπάρχει και η ακόλουθη: «Η στάση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ μπορούν να είναι «όπλα» μιας αριστερής απάντησης στην κρίση;
Και η απάντηση: «Έχουμε συζητήσει αυτά τα θέματα πολύ διεξοδικά. Δεν πρόκειται να βοηθήσει τους εργαζόμενους ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στην υποτιμημένη δραχμή, την υποτιμημένη πεσέτα και το υποτιμημένο εσκούδο. Επιθυμούμε και αγωνιζόμαστε να μην πληρώσουν όσοι δεν δημιούργησαν την κρίση. Θέλουμε να πληρώσουν όσοι έχουν κάνει περιουσίες, όσοι κρύβουν τεράστια εισοδήματα και όσοι κερδοσκοπούν με το δημόσιο χρέος. Σε αυτούς δεν θα χαριστούν οι λαοί της Ευρώπης. Η σύγκρουση είναι ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και σε ολόκληρη την Ευρώπη πρέπει να την επιλύσουμε».
Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η ερώτηση είναι ανεπίτρεπτα λειψή. Και λέμε «ανεπίτρεπτα» λειψή γιατί ο πρόεδρος στην απάντηση του παραδέχεται ότι, «Έχουμε συζητήσει αυτά τα θέματα πολύ διεξοδικά». Πράγμα που σημαίνει ότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι, «… «τα όπλα» μιας αριστερής απάντησης στη κρίση» είναι κάτι περισσότερο από τη στάση πληρωμών και την έξοδο από το ευρώ!! Σίγουρα γνωρίζουν ότι, από μόνα τους στάση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ δεν συνιστούν αριστερή απάντηση, μια και τα μέτρα αυτά τα υιοθετούν δεξιοί και κεϋνσιανιστές αστοί οικονομολόγοι όπως για παράδειγμα σε κάποια φάση ο γνωστός Ανδριανόπουλος, αλλά ακόμη … ακόμη κρατηθείτε καλά, .. και ο γ.γ γραμματέας της «Χρυσής Αυγής» – μάλλον «φαιά αυγής» – ο οποίος στην ιστοσελίδα του γράφει:
«Όμως, το ζητούμενο για εμάς τους Έλληνες δεν είναι τα επιτόκια, ούτε οι οικονομικές λεπτομέρειες, είναι η Εθνική κυριαρχία και αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι πρέπει να απαιτηθεί ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΪΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΫΦΟΥΣ. Επιστροφή στην δραχμή ναι, …(!!!)
Μάλιστα τολμάει να αναφερθεί και να προβάλλει, «Το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, η Ελλάδα του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα (…).Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του λαού και της χώρας!»[1]
Ο αγαπητός αναγνώστης στο σημείο αυτό ας μας επιτρέψει μια χρήσιμη παρένθεση. Η αλήθεια είναι ότι ο στυγνό δικτάτορας Μεταξάς αναγκάστηκε να αρνηθεί την εξυπηρέτηση του δανείου όχι για να μη «..θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του λαού —γιατί ήταν το λιγότερο που τον ενδιέφερε— αλλά στην πραγματικότητα για να μη «… θέσει σε κίνδυνο..» το ασταθές κοινωνικά καθεστώς του. Το 1936 είχαμε σοβαρά επαναστατικά γεγονότα στην Ελλάδα με κορυφαίο αυτό της κατάληψης της Θεσσαλονίκης από τους αδελφωμένους εργάτες και φαντάρους!! Έτσι αναγκάστηκε ο δικτάτορας με τις ευλογίες του κεφαλαίου Μεταξάς να κάνει την «ανάγκη φιλοτιμία»!!
Η παρένθεση θεωρούμε ότι είναι αναγκαία , γιατί μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι τίποτα δεν αποκλείει στις μέρες μας να συμβεί κάτι παρόμοιο, Δηλαδή κάτω από την πίεση των αγώνων του κινήματος να προκύψει κυβερνητική αστάθεια – οι από πάνω να μην μπορούν να κυβερνήσουν όπως μέχρι σήμερα μπορούσαν να κυβερνούν— και να αναγκαστεί ακόμη και μια ακροδεξιά ή οποιουδήποτε άλλου χαρακτήρα και σύνθεσης κυβέρνηση να ακολουθήσει το παράδειγμα του Μεταξά και να κηρύξει στάση πληρωμών και επιστροφή στη δραχμή (!!) να «κάνει την ανάγκη φιλοτιμία» για να κερδίσει χρόνο και να σώσει τον ελληνικό καπιταλισμό από του νεκροθάφτη τα φτυάρια! Είναι μάλιστα πολύ πιθανό να αντιγράψει και να στείλει στους δανειστές το υπόμνημα του Μεταξά:
«Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού— διάβαζε κεφαλαίου— και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή! Όποια κυβέρνηση και αν ήταν στη θέση της, θα έκανε το ίδιο».[2]
Επίσης είναι καθόλα πιθανό το ενδεχόμενο η στάση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ να προκύψει από το βάθεμα της κρίσης τόσο στην ΕΕ όσο και στη χώρα μας, γεγονός που με μαθηματική ακρίβεια θα φέρει τη χρεωκοπία. Μια τέτοια εξέλιξη κάνει πολύ πιθανή είτε τη διάλυση της ΟΝΕ και την επιστροφή των χωρών στα εθνικά τους νομίσματα, είτε την έξοδο από την ΟΝΕ των χωρών της περιφέρειας, Ελλάδας (δραχμή), Πορτογαλίας (εσκούδο), Ισπανίας (πεσέτα) και γιατί όχι της Ιρλανδίας (λίρα). Είναι βέβαιο επίσης ότι μια νέα βαθειά κρίση θα καταφέρει δυνατό χτύπημα στα θεμέλια της ΕΕ ενισχύοντας τις εθνικές πολιτικές, οξύνοντας τους ανταγωνισμούς και τις κεντρόφυγες τάσεις. Κι αυτό σαν αποτέλεσμα της ανάγκης κάθε χώρας να εξάγει τη κρίση της στις άλλες. Η ΕΕ του κεφαλαίου βρίσκεται στη φάση της επιθανάτιας αγωνίας της, χωρίς καμία δόση υπερβολής!
Στις προαναφερθείσες περιπτώσεις η στάση πληρωμών , η αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ συνιστούν, Πρόεδρε αποδέσμευση σε καπιταλιστική βάση! Στα «όπλα» μιας αριστερής απάντησης στην κρίση», η στάση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ πατάει και πραγματοποιείται σε αντικαπιταλιστική βάση, η οποία έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο το οποίο γνωρίζεται καλά εσείς και η δημοσιογράφος που σας κάνει την ερώτηση! Αλλά πιστεύουμε ότι αν αυτό έμπαινε στην ερώτηση δεν θα μπορούσατε να δώσετε την απάντηση που δώσατε. Στην ουσία βάλατε στο κρεβάτι του Προκρούστη τη θέση της αριστεράς για να της κόψετε το επαναστατικό της περιεχόμενο και να την φέρεται στα μέτρα σας, για να δικαιωθεί η απάντηση σας. Αλλά αυτό που πετύχατε για μια ακόμη φορά με την απάντηση σας είναι η επιβεβαίωση ότι απορρίπτεται την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση και ψάχνεται να βρείτε την απάντηση για την αντιμετώπιση της κρίσης μέσα στα πλαίσια του συστήματος.
Ωστόσο μια προσεκτική ανάλυση της απάντησης δικαιώνει την αναγκαιότητα για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση. Μ’ αυτή την έννοια θα συμφωνήσουμε μαζί σας ότι: «Δεν πρόκειται να βοηθήσει τους εργαζόμενους ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στην υποτιμημένη δραχμή, την υποτιμημένη πεσέτα και το υποτιμημένο εσκούδο». Πράγμα που θα συμβεί κατηγορηματικά όταν η αποδέσμευση της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας γίνει σε καπιταλιστική βάση! Γιατί μέσα από τις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις θα προσπαθεί ο ελληνικός καπιταλισμός να μετακυλήσει την κρίση του στο ισπανικό και το πορτογαλέζικο και αντίστροφα. Και οι υποτιμήσεις πλήττουν πάντοτε ευθέως τα μεροκάματα και τους μισθούς, γιατί ενώ όλα τα εμπορεύματα θα τείνουν να βρουν προς τα πάνω την τιμή της αξίας τους, η τιμή της αξίας στο εμπόρευμα της εργατικής δύναμης θα μένει καθηλωμένη ή θα χρειαστεί σκληρούς αγώνες για να κινηθεί προς τα πάνω. Με άλλα λόγια η πληθωριστική διαδικασία που προκύπτει σαν επακόλουθο της υποτίμησης μειώνει τους μισθούς και έτσι επιτυγχάνει την αύξηση της υπεραξίας και του καπιταλιστικού κέρδους.
Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή συνεχίζει να κατέχει την πολιτική και οικονομική εξουσία το κεφάλαιο. Αλλά στην αντικαπιταλιστική αποδέσμευση η πολιτική και οικονομική εξουσία του κεφαλαίου έχει ανατραπεί. Σύμφωνα με τα «όπλα» της αριστερής απάντησης»: οι τράπεζες, οι ΔΕΚΟ, και οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις εθνικοποιούνται και βρίσκονται κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο πράγμα που σημαίνει ότι η παραγωγή έχει κοινωνικοποιηθεί σε ποσοστό πάνω από το 80%!! Και με βάση το υπόδειγμα της απάντησης του προέδρου πιστεύουμε ότι μια σοσιαλιστική Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία για να αντέξουν στην οικονομική περικύκλωση και πίεση του ανεπτυγμένου καπιταλισμού των χωρών της βόρειας Ευρώπης και όχι μόνο —εάν δεν θέλουν να έχουν την τύχη των χωρών του πάλαι ποτέ «(αν)υπαρκτού σοσιαλισμού»– είναι υποχρεωμένες να συνδέσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις οικονομίες τους. Η εργατική και λαϊκή εξουσία στις χώρες αυτές θα χρειαστεί να συνεργαστεί συντροφικά σε όλους τους τομείς της ζωής αυτών των χωρών περιμένοντας με υπομονή, αλλά όχι με σταυρωμένα χέρια την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση και των χωρών του ανεπτυγμένου καπιταλισμού!
Ας πάμε παρακάτω σε σχέση με την απάντηση: «Επιθυμούμε και αγωνιζόμαστε να μην πληρώσουν όσοι δεν δημιούργησαν την κρίση. Θέλουμε όμως να πληρώσουν όσοι έχουν κάνει περιουσίες, όσοι κρύβουν τεράστια εισοδήματα και όσοι κερδοσκοπούν με το δημόσιο χρέος. Σε αυτούς δεν θα χαριστούν οι λαοί της Ευρώπης». Συμφωνούμε απόλυτα στο «Επιθυμούμε» και «Θέλουμε», αλλά έχουμε θεμελιακές διαφορές στο πώς «αγωνιζόμαστε να μην πληρώσουν όσοι δεν δημιούργησαν την κρίση» και να πληρώσουν με λίγα λόγια αυτοί που την δημιούργησαν και την βαθαίνουν κερδοσκοπώντας. Εμείς αγωνιζόμαστε για την στάση πληρωμών. Πιστεύουμε ότι ο μοναδικός τρόπος για «να πληρώσουν όσοι έχουν κάνει περιουσίες, όσοι κρύβουν τεράστια εισοδήματα και όσοι κερδοσκοπούν με το δημόσιο χρέος», είναι να προχωρήσουμε σε δραστικά μέτρα ελέγχου εργατικού κοινωνικού και σε αυτά έχουμε ήδη αναφερθεί πιο πάνω, με κύριο μέτρο την εθνικοποίηση των τραπεζών. Όσο οι τράπεζες και τα μέσα παραγωγής μένουν στα χέρια του κεφαλαίου κάθε συζήτηση για να πληρώσουν την κρίση αυτοί που την δημιούργησαν ρίχνει στάχτη στα μάτια των λαϊκών μαζών και αποπροσανατολίζει τη δράση του κινήματος. Δεν χρειάζεται πολύ συζήτηση για το αυτονόητο ότι μια οικονομία που λειτουργεί στη βάση των παραπάνω μέτρων είναι υποχρεωμένη να αποχωρήσει από το ευρώ και την ΕΕ, ακόμη και αν την παρακαλάνε «γονυπετώς» να παραμείνει!! Αυτή η οικονομία για να αντέξει χρειάζεται δημοκρατικό σχεδιασμό (ίσως σε ένα επόμενο άρθρο αναφερθώ πιο αναλυτικά στο ζήτημα του σχεδιασμού και της λειτουργίας μιας οικονομίας που βαδίζει προς το σοσιαλισμό) και προστασία μέσα από το κρατικό μονοπώλιο του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου!
Πρόεδρε δυστυχώς η άποψή σου που είναι και άποψη της πλειοψηφίας του ΣΥΝ, με την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους κλπ κινείται μέσα στα πλαίσια του συστήματος και απορρίπτει την αναγκαιότητα της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης, προσπαθεί δε να κρυφτεί πίσω από την πολιτική σοφιστεία ότι: «Η σύγκρουση είναι ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και σε ολόκληρη την Ευρώπη πρέπει να την επιλύσουμε ». Εμείς λέμε: Η σύγκρουση είναι ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργάτες, το λαϊκό κίνημα, γίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη και πρέπει σε τελική ανάλυση να την επιλύσουμε με τη νίκη του σοσιαλισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Αλλά μόνο σε τελική ανάλυση! Γιατί η ταξική πάλη όπως όλοι γνωρίζουμε προχωράει με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση από χώρα σε χώρα από ήπειρο σε ήπειρο — μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να εξελίσσεται ταυτόχρονα σ’ ολόκληρη την Ευρώπη αλλά αυτό είναι μια καθ’ όλα ουτοπική ευχή – και είμαστε υποχρεωμένοι να πορευόμαστε με τους ρυθμούς της κάθε χώρας παρακολουθώντας και συμμετέχοντας στο διεθνές γίγνεσθαι. Αυτό δεν αποκλείει αντίθετα επιβάλλει το συντονισμό των αγώνων του εργατικού και λαϊκού κινήματος όπως και γίνεται, είναι αλήθεια ακόμη σε περιορισμένη κλίμακα. Κι αυτό εξ αιτίας του διαφορετικού βηματισμού της ταξικής πάλης από χώρα σε χώρα.
Πάρα πέρα πιστεύουμε στην αναγκαιότητα μιας νέας Διεθνούς ενός παγκόσμιου Μαρξιστικού Επαναστατικού Κόμματος της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών, όπου θα συντονίζει τη δράση του κινήματος σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Τέλος πιστεύουμε ότι η στάση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική και μόνο αντικαπιταλιστική βάση της Ελλάδας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας, συμβάλει και επιταχύνει την επίλυση της σύγκρουσης κεφαλαίου εργατικής τάξης προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πράγμα που οδηγεί στην στερεή και δυνατή, σε σοσιαλιστική βάση, ενότητα της Ευρώπης. Αντίθετα οι απόψεις σας βοηθάνε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Γιατί η καπιταλιστική Ενωμένη Ευρώπη κινείται με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυσή της και την αναβίωση των εθνικών ανταγωνισμών, κάτι που στην ουσία ποτέ δεν σταμάτησε να υπάρχει, απλά πραγματοποιούνταν σε ήπια μορφή!! Πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης.
[1] Τα κείμενα της «Χρυσής Αυγής» τα έχουμε πάρει από την εφημερίδα
«Ξεκίνημα» τ.346-Ιούλιος2011
