Λόγω τεχνικών προβλημάτων στον ήχο της ζωντανής ηχογράφησης, δημοσιεύουμε την απομαγνητοφώνηση συνέντευξης που έδωσε ο σ. Διονύσης Χρηστόπουλος στο street radio και στην Αύρα Μπακούρου (στην εκπομπή “Eyes on fire”) στις 8 Μαρτίου, σχετικά με τα γεγονότα που συμβαίνουν στην τέχνη στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο.
Αύρα Μπακούρου (Α.Μ.): Διονύση μου καλησπέρα.
Διονύσης Χριστόπουλος (Δ.Χ.): Καλησπέρα σας κυρία Μπακούρου, ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Α.Μ. Καλησπέρα, χαίρομαι κι εγώ ιδιαίτερα που είσαι σήμερα μαζί μας, γνωρίζοντας ότι και η μέρα είναι ιδιαίτερη. Υπάρχουν πάρα πολλές πορείες, πάρα πολλά συλλαλητήρια για την ημέρα της γυναίκας και γνωρίζω ότι και εσύ ήσουν ένα μέρος σε όλα αυτά, σε όλες αυτές τις διεκδικήσεις που συμβαίνουν κάθε χρόνο, όχι μόνο τέτοια μέρα αλλά γενικότερα.
Δ.Χ. Ναι, μόλις γύρισα από την πορεία. Θα ήθελα να ξεκινήσω κι εγώ ευχόμενος χρόνια καλά και αγωνιστικά στις γυναίκες όλου του κόσμου, στις γυναίκες που δίνουν τη μάχη για τη διεκδίκηση μιας πραγματικής ισότητας, για τη διεκδίκηση μιας κοινωνίας χωρίς βία, χωρίς καταπίεση, χωρίς εκμετάλλευση, για όλους μας.
Α.Μ. Ακριβώς αυτό, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι γιορτάζουμε σήμερα διότι πολύς κόσμος και πολλές εταιρείες για να το πω έτσι πολύ συγκεκριμένα, προσπαθούν να μετατρέψουν αυτή την ημέρα σε μία εμπορική γιορτή η οποία κατά τη γνώμη μου υποβιβάζει τους αγώνες των γυναικών αλλά και γενικότερα την οντότητα τους.
Δ.Χ. Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια το γυναικείο κίνημα στην Ελλάδα έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα, έχουν βγει πολύ σημαντικά συμπεράσματα και αυτό το πράγμα μένει να φανεί και στη διεκδίκηση του γυναικείου κινήματος για τα αιτήματα που το αφορούν και θα κάνουν τη ζωή των γυναικών πραγματικά βιώσιμη.
Α.Μ. Ακριβώς αυτό. Και να δούμε κυρίως θεσμικές αλλαγές οι οποίες μπορούν να προστατεύσουν τις γυναίκες διότι έχουμε θρηνήσει 17 καταγεγραμμένα θύματα το 2021 και ήδη το 2022 θρηνούμε δύο θύματα καταγεγραμμένα και πόσα άλλα αυτή τη στιγμή, οπότε ας κλείσουμε αυτό το θέμα με αυτή την ευχή.
Όπως προλόγισα πριν εδώ στον αέρα και στους ακροατές, σήμερα θα συζητήσουμε με αφορμή ένα περιστατικό το οποίο συνέβη πρόσφατα στην Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων αλλά και τη χορωδία, με την άρνηση της επαγγελίας του Εθνικού ύμνου της Ουκρανίας και ό,τι μετά επακολούθησε από τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και τη διαστρέβλωση των πραγμάτων. Οπότε Διονύση θα ήθελα να μας πεις ακριβώς πώς συνέβησαν τα πράγματα για αρχή για να καταλάβουν και οι ακροατές.
Δ.Χ. Κυρία Μπακούρου κατ’ αρχάς να σας κάνω μία χαρτογράφηση του χώρου του δήμου της Αθήνας. Ο ΟΠΑΝΔΑ είναι ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου της Αθήνας.
Στον ΟΠΑΝΔΑ δραστηριοποιούνται τρία σωματεία καλλιτεχνών, το σωματείο των Μουσικών Συνόλων, το σωματείο της Χορωδίας και το σωματείο της Φιλαρμονικής στου οποίου το Διοικητικό Συμβούλιο προεδρεύω.
Την Παρασκευή 4 Μαρτίου ήταν προγραμματισμένη συναυλία σε σύμπραξη της Χορωδίας με τη Συμφωνική Ορχήστρα με έργα της Βιεννέζικης και της Ελληνικής οπερέτας. Ζητήθηκε δύο ημέρες πριν, από τη δημοτική αρχή να ξεκινήσει η συναυλία με την ανάκρουση του ουκρανικού Εθνικού Ύμνου. Εμείς ενημερωθήκαμε από τους συναδέλφους της συμφωνικής ορχήστρας και της χορωδίας. Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είχαμε εκδώσει μία αντιπολεμική ανακοίνωση και λέγαμε με έμφαση ότι η θέση της τέχνης δεν είναι με κανένα πολεμικό στρατόπεδο, η θέση της τέχνης είναι δίπλα στον άνθρωπο, είναι από όλους για όλους, είναι με την πλευρά της ειρήνης και με αυτή την αφορμή πήγαμε στην πρόβα τζενεράλε, δύο εργαζόμενοι από το Διοικητικό Συμβούλιο της φιλαρμονικής, για να μεταφέρουμε τη θέση μας στους εργαζόμενους της Χορωδίας και της Συμφωνικής Ορχήστρας που κλήθηκαν να εκτελέσουν τον ουκρανικό ύμνο. Η Χορωδία, να σας πω ότι στην πρωινή της πρόβα, την Πέμπτη το πρωί, είχε πάρει ήδη απόφαση, σχεδόν ομόφωνη, υπήρχαν μόνο δύο αντίθετες απόψεις από ότι γνωρίζω.
Α.Μ. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που μας λες αυτή τη στιγμή, ότι υπήρχε ομόφωνη απόφαση δηλαδή ήταν πάρα πολύ δημοκρατικό.
Δ.Χ. Βέβαια, πήραν οι εργαζόμενοι την απόφαση το πρωί στη Χορωδία ότι δεν θα εκτελέσουν τον ουκρανικό ύμνο και προτάθηκαν μία σειρά εναλλακτικές σκέψεις. Προτάθηκε είτε να παιχτεί απ’ την Ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν η «Ωδή στη χαρά» πάνω στην οποία υπάρχουν τα λόγια του Σίλερ τα οποία είναι συγκλονιστικά και παρόλο που είναι γραμμένα σχεδόν δύο αιώνες πριν έχουν αντιπολεμικά μηνύματα των ημερών μας, προτάθηκε να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του πολέμου και τελικά επικράτησε αυτή η άποψη, το να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή. Δηλαδή οι εργαζόμενοι οι ίδιοι επέλεξαν με το δικό τους τρόπο να εκφράσουν την αντιπολεμική τους στάση.
Α.Μ. Και αυτό που μας λες είναι πολύ σημαντικό για να μη γίνονται παρερμηνείες ότι υπήρξε ας πούμε κάποια άποψη κατά της Ουκρανίας και όλα αυτά που λέγονται. Όλοι οι εργαζόμενοι είναι κατά του πολέμου και είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί.
Δ.Χ. Κοιτάξτε να δείτε κυρία Μπακούρου, εμείς όταν πήγαμε στην πρόβα τζενεράλε των δύο Μουσικών Συνόλων το βράδυ της Πέμπτης στο θέατρο «Ολύμπια» θέλαμε να πούμε ακριβώς αυτή τη θέση. Βέβαια ξεκινώντας να μεταφέρουμε στους εργαζόμενους αυτή τη θέση, δεχτήκαμε μία απίστευτη επίθεση με χαρακτηρισμούς οι οποίοι δεν έχει νόημα να αναπαραχθούν από εμένα.
Α.Μ. Ποιου, μπορούμε να το πούμε;
Δ.Χ. Από ένα συνάδελφό της Συμφωνικής Ορχήστρας του οποίου η άποψη αναπαράγεται άκριτα αυτές τις μέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο συγκεκριμένος κύριος μας χαρακτήρισε “σταλινοφασίστες, τι είναι αυτά που λέτε, βγείτε αμέσως έξω από δω” και ούτω καθεξής. Εμείς είπαμε στους εργαζόμενους την άποψή μας χωρίς βέβαια να βγούμε από το χώρο της πρόβας και μετά αποχωρήσαμε. Στο τέλος της πρόβας λοιπόν, η Συμφωνική Ορχήστρα που δεν είχε πάρει ακόμα απόφαση για το τι τελικά θα πράξει, πήρε και αυτή σχεδόν ομόφωνη απόφαση -και εδώ είχαμε δύο διαφωνίες- ότι θα κρατήσει ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του πολέμου. Επομένως όλα αυτά που ακούγονται και αναπαράγονται από τα μέσα ότι ήρθαν δήθεν οι συνδικαλιστές και χειραγώγησαν την άποψη των εργαζομένων είναι τουλάχιστον αστεία. Οι εργαζόμενοι δεν είναι έρμαια κανενός συνδικαλιστή. Οι εργαζόμενοι έχουν συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες και μέσα από αυτές έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για το ποια έργα θα εκτελέσουν και ποια όχι, ειδικά μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Τώρα, ο συγκεκριμένος κύριος για να δείτε και πόσο αποκαλυπτική είναι η στάση του, έλεγε ότι από τη στιγμή που υπάρχει απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας να ανακρουστεί ο εθνικός ύμνος της Ουκρανίας οι εργαζόμενοι έπρεπε να πειθαρχήσουν στην απόφαση. Δηλαδή τι μας λέει; Καταρχήν ένα ψέμα γιατί δεν υπήρχε ποτέ απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, ποτέ δεν πάρθηκε τέτοια απόφαση στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας και κατά δεύτερον μας λέει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι υποτακτικοί του εργοδότη και να σκύβουν το κεφάλι σε οποιοδήποτε εντέλλεσθαι τους δοθεί.
Α.Μ. Ακριβώς αυτό. Νομίζω ότι όλο αυτό το οποίο αναπαραγάγει ο συγκεκριμένος κύριος δεν άπτεται και της δημοκρατικής διαδικασίας με όλο αυτό που συμβαίνει και νομίζω ότι είναι μία διαδικασία που την παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό με όλα αυτά τα γεγονότα που έχουν συμβεί με τον πόλεμο το οποίο συμβαίνει και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δηλαδή. το να φιμώνεται οποιαδήποτε φωνή δεν θέλουμε να βγει προς τα έξω και δεν μιλάμε για τις φωνές οι οποίες υποστηρίζουν τη Ρωσία οι οποίες δεν είναι καθόλου Σταλινικές διότι αν έχεις διαβάσει λίγη ιστορία θα έχεις καταλάβει ότι ο Πούτιν δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον Στάλιν ούτε με τον Λένιν και οτιδήποτε. Δεν θα κάνουμε τώρα πολιτική ανάλυση, αλλά το να φιμώνονται έτσι φιλειρηνικές απόψεις και να φιμώνονται άνθρωποι οι οποίοι είναι υπέρ της άποψης ότι οι λαοί θα πρέπει να είναι ενωμένοι, γιατί όπως είπα και πριν βγούμε στη ζωντανή σύνδεση μιλάμε για έναν πόλεμο ιμπεριαλιστικό στον οποίο δεν έχουν κανένα συμφέρον οι λαοί, δηλαδή οι μόνοι χαμένοι είναι οι λαοί. Πραγματικά αυτό νομίζω ότι είναι το πιο σοκαριστικό από όλα.
Δ.Χ. Κυρία Μπακούρου, υπερθεματίζοντας σε αυτό που λέτε, καταρχήν δεν θα δώσω δήλωση πολιτικών φρονημάτων σε κανέναν κύριο που πετάει λάσπη. Είναι σαφές αυτό. Από κει και πέρα είναι επίσης σαφές ότι δεν μιλάμε για ένα πόλεμο που γίνεται για τα συμφέροντα των λαών, δεν μιλάμε για ένα πόλεμο που γίνεται για τα συμφέροντα απλών ανθρώπων. Τίποτα απολύτως δεν έχει να κερδίσει ο ρωσικός και ο ουκρανικός λαός από αυτό τον πόλεμο. Το ότι ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία με πρόσχημα την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των Ρωσόφωνων πληθυσμών είναι αυτό ακριβώς, ένα πρόσχημα και τίποτε άλλο. Το μόνο που πραγματικά ενδιαφέρει τον Πούτιν είναι τα συμφέροντα των Ρώσων ολιγαρχών και καθόλου ο Ρωσικός λαός. Τώρα, από εκεί και πέρα, δεν μπορούμε εμείς σαν καλλιτέχνες να επιλέξουμε πλευρά μέσα σε αυτή την ιμπεριαλιστική διαμάχη. Προφανώς καταγγέλλουμε την εισβολή, προφανώς καταγγέλλουμε τον πόλεμο, λέμε όχι στον πόλεμο, αλλά από την άλλη δεν θα διαλέξουμε και πλευρά γιατί όλα αυτά που λέγατε πριν εδράζονται στη δυτική προπαγάνδα. Μία προπαγάνδα που θέλει να μας κάνει να αποκτήσουμε μία ιδιότυπη αμνησία και να ξεχάσουμε τι γινόταν όταν ισοπεδωνόταν η Γιουγκοσλαβία, να ξεχάσουμε την περίοδο που γινόντουσαν εισβολές και εγκαθιδρύονταν κατοχικοί στρατοί σε Ιράκ και Αφγανιστάν, να ξεχάσουμε το κομμάτιασμα της Συρίας, να ξεχάσουμε όλα αυτά.
Έρχονται σήμερα να μας το παίξουν φιλειρηνιστές αυτοί που έχουν αιματοκυλίσει τον πλανήτη. Εμείς σε αυτές τις συνθήκες δεν έχουμε να επιλέξουμε πλευρά. Από την πρώτη στιγμή καταγγείλαμε όλο αυτό που συμβαίνει σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο με την τέχνη. Κυρία Μπακούρου οι μαύρες λίστες έχουν μείνει πίσω στην εποχή του μακαρθισμού. Το να βλέπουμε σήμερα διώξεις, το να βλέπουμε απολύσεις Ρώσων καλλιτεχνών λόγω της καταγωγής τους, εμείς το θεωρούμε απαράδεκτο. Θεωρούμε σκοταδιστικές μεθόδους όλα αυτά και έχουμε άπειρα παραδείγματα αυτές τις μέρες που μία σειρά Ρώσοι καλλιτέχνες δέχονται επιθέσεις και προσπαθεί η δύση να ταυτίσει αυτούς τους καλλιτέχνες με το καθεστώς Πούτιν τη στιγμή που οι ίδιοι δέχονται διώξεις στη Ρωσία γιατί συμμετέχουν στο αντιπολεμικό κίνημα.
Α.Μ. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό που αναφέρεις και γενικότερα όλος αυτός ο ρατσισμός και όλος αυτός ο διωγμός που βιώνουν οι Ρώσοι αυτό τον καιρό. Τις προάλλες διάβαζα ότι αποβάλλονται Ρώσοι φοιτητές από τα πανεπιστήμια και ταυτίζονται με το καθεστώς Πούτιν και με την εισβολή στην Ουκρανία, γεγονός το οποίο πραγματικά ξεπερνάει τη λογική. Και όλη αυτή η προπαγάνδα που γίνεται. Πραγματικά έχουν φιμωθεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, Όταν πάει να λεχθεί μία διαφορετική άποψη παρατηρούμε ότι φιμώνεται, δηλαδή εξαφανίζεται από το πουθενά και χαρακτηρίζεται ως φιλορωσική αλλά όχι φιλορωσική όσον αφορά το λαό, φιλορωσική όσον αφορά τις αποφάσεις και τις πρακτικές του Πούτιν. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό που λες για να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα και να μην υπάρχει το άσπρο – μαύρο, δηλαδή αυτά τα δύο στρατόπεδα. Δηλαδή να δούμε και την άλλη πλευρά των πραγμάτων, διότι δεν έχουμε καταλάβει, θα το επαναλάβω, ότι βρισκόμαστε σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο, βρισκόμαστε σε ένα πόλεμο μεγάλων συμφερόντων που η μόνοι χαμένοι είναι οι λαοί. Δηλαδή και οι Ρώσοι αυτή τη στιγμή όπως και η Ουκρανοί είναι οι μεγάλοι χαμένοι. Και μάλιστα, ένα γεγονός το οποίο διάβασα σήμερα έχει να κάνει με τον -δεν ξέρω άμα το είδες- με τον Τουγκάν Σοχίεφ, τον Ρώσο πολύ μεγάλο μαέστρο, ο οποίος εν τέλει παραιτήθηκε από τα ρωσικά Μπολσόι και από το Καπιτώλιο που ήταν διότι πραγματικά είπε ότι εγώ δεν μπορώ να υπακούσω στις εντολές αυτές και αυτό που λέτε κι εσείς, ότι η τέχνη είναι φιλειρηνική, η τέχνη πρεσβεύει όλα αυτά τα ανθρωπιστικά συναισθήματα μεταξύ των λαών.
Δ.Χ. Κυρία Μπακούρου, ο Σοχίεφ ήταν ένα μόνο από τα δεκάδες παραδείγματα. Παραιτήθηκε χθες από τη θέση του διευθυντή των Μπολσόι της Μόσχας, παραιτήθηκε από την εθνική ορχήστρα του Καπιτωλίου της Τουλούζης επειδή δέχτηκε πιέσεις να επιλέξει πλευρά και είπε ακριβώς αυτό, ότι εγώ δεν θα επιλέξω πολεμικό στρατόπεδο, θα επιλέξω την τέχνη που υπηρετεί όλους τους λαούς. Και έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα από τις πρώτες μέρες της Ρωσικής εισβολής. Η Έλενα Κοβάλσκαγια η οποία είναι μία εξαιρετική θεατρική σκηνοθέτης στο Κέντρο Μάγιερχολντ στη Μόσχα, ανάρτησε στο facebook κατευθείαν ότι είναι αδύνατον να εργάζεσαι και να πληρώνεσαι από ένα δολοφόνο και παραιτήθηκε από τη θέση της.
Δεκάδες ακόμα καλλιτέχνες, ας μην μπούμε σε ονόματα τώρα θα πω έτσι ενδεικτικά, ο Κίριλ Σαβτσένκοφ, ένας από τους μεγάλους νέους καλλιτέχνες της Ρωσίας και η Αλεξάντρα Σουχάρεβα θα εκπροσωπούσαν τη Ρωσία τον Απρίλιο στην μπιενάλε της Βενετίας. Για κάθε νέο καλλιτέχνη η συμμετοχή σε μία από τις μεγαλύτερες εκθέσεις σύγχρονης τέχνης αποτελεί όνειρο. Παρόλα αυτά, αυτοί οι άνθρωποι βγήκαν και είπαν ότι δεν θα κάνουν αυτή την εκπροσώπηση γιατί δεν υπάρχει χώρος για την τέχνη τους όταν πολίτες πεθαίνουν κάτω από πυρά πυραύλων, δίνοντας στήριξη στον ουκρανικό λαό. Και όλοι κατανοούμε το θάρρος και τη γενναιότητα που απαιτούνται για να αρθρώσει κάποιος αντιπολεμικό λόγο σε μια εμπόλεμη χώρα. Την ίδια στιγμή η Δύση αναπαράγει μία προπαγάνδα που μας γυρίζει στις πιο σκοτεινές εποχές δικτατορικών και ημιδικτατορικών καθεστώτων του παρελθόντος που έκαναν λογοκρισία στις τέχνες με αυτόν τον τρόπο λόγω καταγωγής, λόγω θρησκείας, λόγω χρώματος ή οτιδήποτε άλλο. Το θεωρούμε απαράδεκτο και δεν πρόκειται να διαλέξουμε πλευρά σε όλο αυτό.
Α.Μ. Μας θυμίζει πολύ μαύρες και σκοτεινές σελίδες του παρελθόντος. Εμένα τουλάχιστον με πηγαίνει στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και σε όλα αυτά που πέρασαν οι Εβραίοι λόγω καταγωγής. Θα μου πείτε είναι λίγο ακραίο αλλά νομίζω ότι έχει μία συνάφεια και ενδεικτικά πάνω σε όλα αυτά τα παραδείγματα τα οποία αφορούν την τέχνη να αναφέρω και τη στιγμή που οι δύο σοπράνο, η Ουκρανή και η Ρωσίδα, αγκαλιάστηκαν πάνω στη σκηνή για να δείξουν το τι πρεσβεύει η τέχνη και την αγάπη ανάμεσα στους δύο λαούς.
Δ.Χ. Μα κυρία Μπακούρου και στην ελληνική μουσική σκηνή συνεργάζονται αρμονικά πολλά χρόνια Έλληνες, Ρώσοι, Ουκρανοί, άνθρωποι από όλο τον κόσμο και συμβιώνουμε μία χαρά επειδή ακριβώς η τέχνη είναι πολυπολιτισμική, είναι αυτό που είπα και πριν, είναι από όλους για όλους, δεν είναι από κάποιους για κάποιους όπως θέλουν να την παρουσιάσουν λογοκρίνοντας την ή φιμώνοντάς την.
Α.Μ. Να ρωτήσω κάτι άλλο διότι ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβη πριν κάποιες μέρες στην Εθνική λυρική σκηνή όπου απήγγειλαν τον εθνικό ύμνο της Ουκρανίας και έπειτα από το διάλειμμα ανέβηκαν κάποια άτομα από τους εργαζόμενους στη σκηνή για να πουν ότι εμείς έχουμε κάποιες φιλειρηνικές απόψεις και τασσόμαστε κατά του πολέμου και κατά όλης αυτής της πώλησης. Έχεις μία εικόνα του τι ακριβώς συνέβη;
Δ.Χ. Αυτό έγινε στην παράσταση του Οθέλλου το Σάββατο στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Δεν ανακρούστηκε ο ύμνος της Ουκρανίας. Βγήκε ένας χορευτής από το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ουκρανικής καταγωγής, και ανέγνωσε ένα σύντομο κείμενο το οποίο είχε μία συναισθηματική χροιά κλπ, και είπε ότι μιλά εξ ονόματος όλων των εργαζομένων, πράγμα βέβαια που δεν ίσχυε γιατί οι εργαζόμενοι δεν ρωτήθηκαν ποτέ. Και όλο αυτό κυρία Μπακούρου, και το δικό μας περιστατικό και της Λυρικής, εδράζεται σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Το ότι είχαμε πριν μερικές μέρες την οδηγία της υπουργού πολιτισμού, της κυρίας Μενδώνη, να σταματήσει κάθε συνεργασία, κάθε συνομιλία για πιθανή συνεργασία, οποιαδήποτε επαφή με ρωσικούς φορείς και καλλιτέχνες, δείχνει ακριβώς αυτή την κατεύθυνση. Ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει και μέσω της απαράδεκτης εμπλοκής της χώρας μας, με την αποστολή πολεμικού υλικού, έχει επιλέξει να κάνει την προσπάθεια να στοιχίσει το λαό πίσω από τα δυτικά ιμπεριαλιστικά σχέδια και εμείς αυτό το παιχνίδι δεν θα το παίξουμε. Οι εργαζόμενοι και στις δύο παραστάσεις σήκωσαν το ανάστημά τους βγάζοντας μία φιλειρηνική φωνή προς πάσα κατεύθυνση.
Α.Μ. Ακριβώς αυτό, διότι είδαμε ότι η κυβέρνηση αποφάσισε και την πολεμική εμπλοκή παρότι θα μπορούσαμε να έχουμε στείλει μία μόνο ανθρωπιστική βοήθεια και φυσικά αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.
Δ.Χ. Προφανώς. Κυρία Μπακούρου εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι και στον Ουκρανικό λαό και σε όλους τους λαούς που δέχονται επίθεση και είναι θύματα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών όλα αυτά τα χρόνια. Λέμε ούτε με τον Πούτιν ούτε με το ΝΑΤΟ, Ειρήνη στην περιοχή. Είναι διαχρονικά υπεύθυνοι τόσο ο Πούτιν όσο και το ΝΑΤΟ, η Δυτική συμμαχία για την κατάσταση της αποσταθεροποίησης που βιώνει η περιοχή αλλά και μία σειρά περιοχές σε όλο τον πλανήτη. Εμείς λέμε τώρα να σταματήσει ο πόλεμος, τώρα να σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας γιατί η αποστολή πολεμικού υλικού απ΄ ότι φαίνεται ήταν μόνο η αρχή, όταν η κυβέρνηση δηλώνει σε όλους τους τόνους πρόθυμη να ικανοποιήσει κάθε αίτημα του ΝΑΤΟ και αυτό αποδεικνύεται στη χώρα μας και από την ύπαρξη των βάσεων που θα αποτελέσουν αποβατικά κέντρα αυτών των δυνάμεων σε μία πιθανή επέμβαση.
Α.Μ. Ακριβώς αυτό και πραγματικά νομίζω ότι είναι και μία συνέχιση της πολιτικής που υπήρξε και πριν την εισβολή στην Ουκρανία όλο αυτό που συμβαίνει. Και γενικά, επειδή εργάζομαι στα μέσα, πέρα από το ραδιόφωνο και παρακολουθώ τις εξελίξεις, υπάρχει μία γενικότερη φίμωση του τύπου αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, οποιασδήποτε διαφορετικής άποψης και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ ανησυχητικό. Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτό, όπως μας είπες, επιβάλλεται και στην τέχνη. Δηλαδή ένα μέσο που φέρνει στην επιφάνεια τα καλύτερα συναισθήματα μας. Και με την απόφαση όπως ανέφερες του υπουργείου πολιτισμού για την διακοπή της συνεργασίας με οποιονδήποτε Ρώσο καλλιτέχνη.
Δ.Χ. Σε συνέχεια αυτού που λέτε, να πω κάτι που θεωρώ σημαντικό. Στην Ουκρανία ο πόλεμος, εντός ή εκτός εισαγωγικών, δεν ξεκίνησε τώρα, έχει ξεκινήσει από το 2014. Από το 14 οι άνθρωποι βιώνουν μία κατάσταση αποσταθεροποίησης εκεί για τα συμφέροντα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Α.Μ. Ακριβώς. Είναι πολύ σημαντικό αυτό ότι επειδή στράφηκαν αυτή τη στιγμή τα μέσα με τη Ρωσική εισβολή δεν σημαίνει ότι ο πόλεμος ξεκίνησε τώρα. Διότι, πολύ διάσπαρτα, για όσους λένε που βγάλατε αυτό το συμπέρασμα, διαβάζω όλα τα σχόλια παρότι δεν με εκπροσωπούν. Διαβάζω όλα τα σχόλια τα οποία γίνονται και λένε ότι από το πουθενά εσείς που δεν έχετε ασχοληθεί με την Ουκρανία και δεν έχετε ασχοληθεί με όσα συμβαίνουν πολιτικά διεθνώς και διπλωματικά, δεν μάθατε ότι υπάρχει πόλεμος και βλέπουμε διάσπαρτα και σε μεγάλα μέσα έτσι να βγαίνουν άνθρωποι οι οποίοι να λένε, δηλαδή και οι διεθνολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες και ιστορικοί, εμείς είμαστε συνηθισμένοι στην Ουκρανία στον πόλεμο διότι αυτό συμβαίνει από το 2014 παρότι υπάρχει μία πολύ μεγάλη προσπάθεια όλο αυτό να φιμώνετε και να παρουσιάζεται έτσι μόνο όλο αυτό που συμβαίνει πρόσφατα, δηλαδή με την εισβολή της Ρωσίας.
Δ.Χ. Εδώ ακούσαμε από κυβερνητικό βουλευτή και μάλιστα γεωπολιτικό αναλυτή και καθηγητή Πανεπιστημίου, ότι ο Πούτιν κάνει όλα αυτά εξαιτίας του θυμικού του γιατί κρατάει πολύ θυμό μέσα του από την ανατροπή που συντελέστηκε στη σοβιετική Ένωση.
Α.Μ. Τουλάχιστον λαϊκίστικη αυτή η άποψη.
Δ.Χ. Τι να πω, για να το πω λαϊκά, έχουμε χάσει την μπάλα.
Α.Μ. Ή όπως άκουσα την πρόσφατη διατύπωση ότι τώρα οι πρόσφυγες της Ουκρανίας είναι η μόνοι πραγματικοί πρόσφυγες και έτσι για να διευκρινίσω, φυσικά και είναι πραγματικοί πρόσφυγες, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι πρόσφυγες της γης είναι και εκείνοι πραγματικοί πρόσφυγες.
Δ.Χ. Ακριβώς! Και η προσφυγιά και η δυστυχία είναι απότοκα του πολέμου και ο πόλεμος έχει συγκεκριμένες αιτίες. Τις αιτίες πρέπει να στοχεύουμε κυρία Μπακούρου και τώρα τα ευφυολογήματα είτε των δυτικών είτε του Πούτιν περί φιλειρηνικής στάσης και τα λοιπά, νομίζω ότι είμαστε σε μία εποχή που μπορούμε να εξάγουμε εύκολα συμπεράσματα όλοι μας.
Α.Μ. Ελπίζω ότι μπορούμε να εξάγουμε τα συμπεράσματα διότι βλέπουμε ότι πάρα πολύς κόσμος παραπλανάται από όλα αυτά που διαβάζει, από όλα αυτά που του παρουσιάζονται, αλλά ευελπιστώ ότι στην πλειοψηφία μπορούμε να έχουμε αυτή τη στιγμή, με όσα έχει βιώσει ο πλανήτης μία κριτική σκέψη σε σχέση με αυτά. Να ρωτήσω κάτι τελευταίο πριν σε αποδεσμεύσω. Έπειτα από όλα αυτά τα γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν υπάρχουν, ή θα υπάρξουν κάποιες κυρώσεις για όλους εσάς που αρνηθήκατε να εκτελέσετε αυτές τις διαταγές; Το κλίμα πώς είναι;
Δ.Χ. Oχι, δεν υπάρχει τέτοια κουβέντα ίσα-ίσα το θέατρο «Oλύμπια» μία μέρα μετά την παράσταση ανάρτησε στη σελίδα του ότι οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν την παράσταση κρατώντας ενός λεπτού σιγή στα θύματα του πολέμου, αποδεχόμενο ουσιαστικά αυτή τη στάση γιατί γράφει και το κείμενο ότι ο κόσμος χειροκρότησε για αυτή τη στάση των εργαζομένων. Κυρία Μπακούρου οι συνδικαλιστικές διώξεις και οι διώξεις λόγω αποφάσεων από τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων, επίσης ανήκουν σε άλλες εποχές. Νομίζω ότι απαντώ στο τι κυρώσεις θα υπάρχουν και αν θα υπάρχουν. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα απαντήσουν με τη στάση τους σε οποιοδήποτε τέτοιο ενδεχόμενο, θα απαντήσουν όπως ξέρουν.
Α.Μ. Πολύ σημαντικό να πούμε ότι όλα αυτά που συμβαίνουν και διαδραματίζονται είναι από άλλες εποχές που υποτίθεται ότι τις έχουμε ξεπεράσει θεσμικά και ανθρωπιστικά. Ελπίζω να επιστρέψουμε στην πορεία την οποία είχαμε πάρει.
Δ.Χ. Κοιτάξτε να δείτε, μάλλον είναι ευχολόγιο ότι τις έχουμε ξεπεράσει. Θα μου επιτρέψετε, το λέω σκωπτικά γιατί αν ρίξουμε μία ματιά σε όλα αυτά που νομοθετούνται αυτή την περίοδο, αν δούμε το νόμο Χατζηδάκη ας πούμε, θα καταλάβουμε ότι το ρολόι του εργασιακού δικαιώματος γυρίζει πίσω έναν αιώνα. Υποτίθεται, όπως είπατε, ότι τα έχουμε ξεπεράσει αλλά η στόχευση είναι άλλη, να μην τα ξεπεράσουμε αλλά να επαναφέρουμε αυτές τις εποχές για τον κόσμο της εργασίας.
Α.Μ. Να τον επαναφέρουμε και πραγματικά το πιο ανησυχητικό από όλα είναι ότι είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο το να επιστρέψουμε έναν αιώνα πίσω και κάποιοι προσπαθούν να το καταφέρουν αλλά ελπίζουμε να μη γίνει στην πορεία και βασική προϋπόθεση είναι ο λαός, όχι ο λαός μόνο της Ελλάδας, οι λαοί να καταλαβαίνουν ποια είναι τα συμφέροντά τους και ότι το μόνο συμφέρον δεν είναι να στρεφόμαστε ο ένας λαός απέναντι στον άλλον.
Δ.Χ. Αυτό είναι το σημαντικό και το αισιόδοξο και νομίζω ότι αξίζει να κλείσουμε έτσι κυρία Μπακούρου. Οι εργαζόμενοι, οι λαοί, οφείλουν να βάλουν το αποτύπωμά τους σε αυτές τις εξελίξεις. Έχουν χρέος να βάλουν το αποτύπωμά τους σε αυτές τις εξελίξεις υπερασπίζοντας την αξιοπρέπειά τους, τη ζωή τους, τη ζωή των παιδιών τους.
Α.Μ. Πολύ σημαντικό και έτσι θα κλείσουμε με αυτή τη σκέψη και αυτό τον προβληματισμό για όσους μας ακούν. Διονύση σε υπερευχαριστώ για αυτή την τοποθέτηση, νομίζω ότι ήταν πολύ ουσιαστική και πολύ αληθινή
Δ.Χ. Εγώ σας ευχαριστώ ειλικρινά γιατί ήταν το μόνο βήμα που μας δόθηκε όλες αυτές τις μέρες. Όπως καταλαβαίνετε πρέπει να παίζονται συγκεκριμένες απόψεις στα μέσα τα μεγάλα και τα συστημικά, οπότε σας ευχαριστώ ειλικρινά που μας δώσατε αυτό το βήμα.
Α.Μ. Ευτυχώς εδώ στο street radio δεν αντιμετωπίζουμε τέτοια προβλήματα και δεν φιμώνονται οι απόψεις και οτιδήποτε έχει να λεχθεί. Οπότε και φυσικά οποιαδήποτε εξέλιξη υπάρχει είσαστε ευπρόσδεκτοι να την καλύψουμε.
Δ.Χ. Σας ευχαριστώ και πάλι κυρία Μπακούρου, γεια χαρά.
