Δημοσιεύουμε συνέντευξη που έδωσαν η Ειρήνη Εμινίδου και ο Ζήσης Σούρλας στην Δανάη Κισκήρα – Μπαρτσώκα για το Documento σχετικά με την αναίτια επίθεση που δέχτηκαν από δυνάμεις των ΜΑΤ στα Εξάρχεια το βράδυ της 17ης Νοέμβρη, τη σύλληψή τους και τις κατασκευασμένες κατηγορίες που τους αποδόθηκαν.
Το βράδυ της Κυριακής 17 Νοέμβρη, μετά την πορεία του Πολυτεχνείου, ο Ζήσης Σούρλας και η Ειρήνη Εμινίδου, 19 και 20 χρονών αντίστοιχα, μέλη της «Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Οργάνωσης Ξεκίνημα», δέχτηκαν αναίτια επίθεση από άνδρες των ΜΑΤ, ξυλοκοπήθηκαν άγρια, εξευτελίστηκαν, και στο τέλος κατηγορήθηκαν ψευδώς για ένα σωρό αδικήματα.
Μετά το τέλος της πορείας,περπατούσαν στην περιοχή των Εξαρχείων πηγαίνοντας σε ένα φιλικό σπίτι, την ώρα που άνδρες των ΜΑΤ τους ακινητοποίησαν, τους χτύπησαν, τους έβρισαν χυδαία και τους προσήγαγαν (η προσαγωγή μετέπειτα έγινε σύλληψη).
Το βράδυ αυτό, η αστυνομική βία και αυθαιρεσία έκαναν την επανεμφάνισή τους σε υπερθετικό βαθμό στην πρωτεύουσα, θυμίζοντας άλλες, σκοτεινές εποχές.
«Μας χτυπούσαν ανελέητα»
«Ξαφνικά μας περικύκλωσαν. Μας έριξαν κάτω μας χτυπούσαν όλους ανελέητα χωρίς σταματημό. Εγώ από πάνω μου είχα τουλάχιστον 10 αστυνομικούς που με χτυπούσαν. Όσο ζητούσα βοήθεια και τους παρακαλούσα να σταματήσει όλο αυτό συνέχιζαν να με χτυπάνε. Δεν γύρισαν καν να δουν το πρόσωπό μου. Δεν αντιστάθηκα, το μόνο που έκανα ήταν να καλύψω το κεφάλι μου αντανακλαστικά επειδή αυτό ήταν ο στόχος τους. Γι’ αυτό τραυματίστηκε το χέρι μου. Μετά από τα πολλά χτυπήματα, το χέρι μου έπεσε κάτω και άρχισαν να μου το πατάνε. Συνέχισαν να μας χτυπούν μέχρι που ήρθε ένας αστυνομικός και τους είπε να σταματήσουν», λέει η 20χρονη Ειρήνη Εμινίδου, μιλώντας στο documentonews.gr και σημειώνει πως αφού τους έπιασαν τους πήγαν σε μία γωνία προκειμένου να τους φορέσουν χειροπέδες. «Μας έβριζαν χυδαία. Μας φώναζαν: “Τι πούτσα φάγατε μουνόπανα;!” “Σας πιάσαμε!” “Σας αρέσει το γαμήσι ρε;”. Στις γυναίκες φώναζαν “πουτάνες καριόλες”. Αν τολμούσες να μιλήσεις ή έστω και να τον κοιτάξεις έτρωγες ξύλο».
Μιλώντας για τη στιγμή της επίθεσης που δέχτηκαν ο Ζήσης Σούρλας περιγράφει και αυτός στο documentonews.gr την ώρα της σύλληψής τους: «Επί της ουσίας εμείς κατευθυνόμασταν στο σπίτι μίας φίλης που έμενε στα Εξάρχεια εκεί κοντά που μας συνέλαβαν. Ουσιαστικά χωρίς να γίνεται απολύτως τίποτα, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν ρίχνοντας δακρυγόνα και κρότου λάμψης. Άρχισαν να κινούνται προς το στενό που ήμασταν εμείς και μας περικύκλωσαν. Με χτύπησαν στο κεφάλι, μας έβαλαν να γονατίσουμε, μας έβρισαν χυδαιότατα και σεξιστικά, όποιος μιλούσε ή ζητούσε βοήθεια τον χτυπούσαν και τον έβριζαν περισσότερο».
Πριν τους μεταφέρουν στη ΓΑΔΑ, τους οδήγησαν σε υπόγειο πάρκινγκ, στο οποίο, οι αστυνομικοί, τους φωτογράφισαν, παρανόμως, με τα προσωπικά τους τηλέφωνα, βάζοντάς τους να γονατίσουν. Πρακτική που θα έλεγε κανείς πως θυμίζει τα βίντεο εκτελέσεων που δημοσιεύουν οι τζιχαντιστές.
«Ήμασταν 15-19 άτομα όταν μας μετέφεραν στο γκαράζ. Κάπου έγραφε πυροσβεστική και είχε αρκετούς αστυνομικούς μέσα», σημειώνει η Ειρήνη, η οποία όπως είπε εκείνη η ώρα στο πάρκινγκ ήταν η πιο τρομακτική.
«Μας έστησαν σαν να πρόκειται να μας εκτελέσουν»
«Επικρατούσε ένα χάος στο γκαράζ. Εκεί φωτογραφηθήκαμε από τα προσωπικά τους τηλέφωνα και ταυτόχρονα μας χλεύαζαν. Μας έλεγαν ειρωνικά να χαμογελάσουμε και να μην ντρεπόμαστε την κάμερα. Μας έβαλαν να γονατίσουμε με δεμένα τα χέρια στη σειρά, όποιος δεν γονάτιζε τον έβριζαν. Ήταν σαν να πηγαίναμε για εκτέλεση. Εγώ όταν είδα το γκαράζ είπα δεν έχουμε ελπίδες», είπε η Ειρήνη.
«Όποιος μιλούσε έτρωγε περισσότερο ξύλο», αναφέρει ο Ζήσης και υπογραμμίζει πως ο ίδιος δεν φώναξε γιατί είχε καταλάβει πως αυτό γίνεται.
Ο Ζήσης Σούρλας, καταγγέλλει πως, πέρα από τις φωτογραφίες που τράβηξαν τα παιδιά γονατισμένα με χειροπέδες στο υπόγειο αυτό πάρκινγκ, κατά την διάρκεια της μεταφοράς τους, κατά τον έλεγχο που τους έγινε, «ένας Ματατζης πήρε την ταυτότητά μου και την έβγαλε φωτογραφία με το κινητό του, Όταν ζήτησα εξηγήσεις δεν πήρα καμία απάντηση και με τράβηξαν να φύγω».
Ενδεικτική για το μέγεθος της αυθαιρεσίας και της κατάχρησης εξουσίας από την αστυνομία, αλλά ακόμα και για την τακτική της ίδιας της κυβέρνησης είναι η καταγγελία των παιδιών για τυχαία επιλογή των προσαχθέντων.
«Όταν μας μετέφεραν λέει ένας ΜΑΤατζής στους άλλους: “Ρε παιδιά δεν είναι αυτοί” και ο διμοιρίτης του λέει “αυτοί είναι, αυτοί είναι. Αλλάξανε τα πράγματα”. Είναι ξεκάθαρη στοχοποίηση για να βγει ένας αριθμός συλλήψεων», λέει ο Ζήσης και προσθέτει:
«Ήταν όλο απαράδεκτο αυτό που έγινε, ήμασταν όλοι άσχετοι. Μας κατηγορούσαν για εμπρησμό την ίδια ώρα που ο ΣΚΑΙ,που είναι από τα πιο δεξιά και φιλοκυβερνητικά κανάλια, είχε επικεφαλίδα στο δελτίο ειδήσεων “Δεν έπεσε ούτε μια μολότοφ” άρα για ποιον εμπρησμό μιλάμε και από ποιον;».
«Στη ΓΑΔΑ δεν μας έδωσαν ούτε ένα μπουκάλι νερό»
Όταν τους μετέφεραν στη ΓΑΔΑ, δεν τους επετράπη η επικοινωνία με τους δικούς τους, ενώ ανάμεσά τους μάλιστα υπήρχαν και ανήλικοι, τους οποίους όπως αναφέρει η Ειρήνη, τους άφησαν να επικοινωνήσουν με τους γονείς τους αρκετές ώρες μετά.
«Η αστυνομία δεν έδωσε καμιά σημασία στο αν κάποιος ήταν ανήλικος. Ένα παιδί που ήταν 15 χρονών το χτύπησαν πολύ άσχημα και αυτό. Δεν υπήρχε εξαίρεση, όλους μας χτυπούσαν».
Η ίδια, σε αντίθεση με τους άλλους συλληφθέντες που μίλησαν την επόμενη ημέρα το μεσημέρι με τους δικούς τους, επικοινώνησε με τους γονείς της επειδή εκείνοι πήραν τηλέφωνο στη ΓΑΔΑ και μετά από παρέμβαση του πατέρα της, της δόθηκε πίσω το φάρμακο για το άσθμα που της ήταν απαραίτητο.
«Δεν μας έδωσαν ούτε νερό. Έχω άσθμα και έπρεπε να κρατήσω το φάρμακο μαζί μου. Τους το είπα, τους έλεγα ευθέως “μπορεί να πεθάνω αν δεν το έχω” και μου έλεγαν “δεν μας νοιάζει”. Μετά την παρέμβαση του πατέρα μου τότε μου το έδωσαν αλλά κ αυτό το πήραν πίσω στον έναν επόμενο έλεγχο. Όταν το ζήτησα πάλι μου είπαν δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με σένα και το φάρμακό σου», είπε η Ειρήνη.
Η Ειρήνη είχε τραυματιστεί σοβαρά στο χέρι κατά τον ξυλοδαρμό που υπέστη αλλά δεν της επέτρεπαν την μεταφορά στο νοσοκομείο. Ούτε σε εκείνη, ούτε όμως και σε άλλα άτομα που όπως είπε χαρακτηριστικά «είχαν κυριολεκτικά τρύπες στα κεφάλια τους και ήταν χλωμοί γιατί είχαν χάσει πολύ αίμα. Έπρεπε να περάσει ένα 5ωρο για να τους πάνε, ενώ εμένα με πήγαν μετά από επίμονη παρέμβαση της δικηγόρου. Ωστόσο το χαρτί από το νοσοκομείο δεν το έχω. Το κράτησαν εκείνοι».
Η 20χρονη καταγγέλλει ότι τους ανάγκασαν να γδυθούν και τους έκαναν σωματική έρευνα, χωρίς να τηρούνται οι απαραίτητες διαδικασίες.
Σεξιστική συμπεριφορά και ανισότητες
«Στη ΓΑΔΑ δεν μας χτύπησαν, αλλά τις κοπέλες μας ανάγκασαν να γδυθούμε, σε ξεχωριστό χώρο μεν, αλλά με ανοιχτές τις πόρτες, δηλαδή όποιος ήθελε έμπαινε μέσα» είπε η Ειρήνη ενώ ο Ζήσης ξεκαθάρισε ότι και εκείνων μετέπειτα τους έκαναν σωματικό έλεγχο όμως με σημαντικές διαφορές, «μας ανάγκασαν να γδυθούμε πριν μπούμε στο κρατητήριο αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο. Εμάς δεν μας εξευτέλισαν, όπως τα κορίτσια. Η πόρτα ήταν κλειστή και υπήρχε ένας αστυνομικός. Υπήρχε διαχωρισμός βάσει φύλλου για το πως μας συμπεριφέρονταν».
Ανάλογο παράδειγμα για διακρίσεις ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες είχε και η Ειρήνη η οποία όπως υποστήριξε οι κοπέλες έμειναν σε ένα κελί με 3 παγκάκια χωρίς νερό και φαγητό και έγιναν δέκτες αμέτρητων σεξιστικών σχολίων, ενώ τα αγόρια μεταφέρθηκαν σε κελιά με στρώματα και κουβέρτες, φάγανε και ήπιαν νερό, χυμό, καφέ και το πρωί και το βράδυ.
«Τρομοκρατούν αλλά δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε»
Απαντώντας σε ερώτηση για το πού αποσκοπεί η αστυνομική βία, είτε σωματική είτε ψυχολογική και οι δύο απάντησαν πως το ζητούμενο είναι να τρομοκρατήσουν. «Η τακτική αυτή αποσκοπεί στο να τρομοκρατήσει τους πολίτες που αγωνίζονται», είπε η Ειρήνη, ενώ ο Ζήσης τόνισε πως:
«Είναι θέμα τρομοκρατίας. Όλο το στήσιμο είναι θέμα τρομοκρατίας. Οι κατηγορίες που έχουν στήσει επί της ουσίας δεν μπορούν να σταθούν. Και οι ίδιοι οι αστυνομικοί πιστεύω ότι το ήξεραν αυτό. Στόχος ήταν να τρομοκρατηθούμε για να μην αγωνιζόμαστε».
Τόσο η Ειρήνη όσο και ο Ζήσης, δηλώνουν πως δεν πρόκειται να σταματήσουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, όσο και αν προσπαθούν να τους τρομοκρατήσουν και υποστηρίζουν πως αυτό είναι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν στον κόσμο, ότι κανείς δεν πρέπει να φοβηθεί.
