Ο ελληνικός αριστερός τύπος εξακολουθεί να «θάβει» την μεγάλη επιτυχία του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Ιρλανδία (ιρλανδικό τμήμα της CWI) που έκλεξε τον Τζο Χίγγινς στο ευρωκοινοβούλιο. Σε μια περίοδο που η αριστερά, πανευρωπαϊκά, δεν έχει να επιδείξει παρά μόνο μέτρια αποτελέσματα, το παράδειγμα του ΣΚ στην Ιρλανδία θα μπορούσε να βοηθήσει στο να αντληθούν εξαιρετικά σημαντικά συμπεράσματα. Όμως «εξαφανίζεται» και οι λόγοι είναι μάλλον προφανείς: ο Τζο Χίγγινς είναι ένας αγωνιστής που δεν μασάει τα λόγια του, δεν είναι απλά αριστερός, είναι επαναστάτης. Δηλώνει μαρξιστής και υποστηρικτής των ιδεών του Λέον Τρότσκι κι αυτό φαίνεται πως δεν αρέσει, όχι μόνο στα αστικά ΜΜΕ αλλά ούτε σε ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς.
Κάποιες μάλιστα εφημερίδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (ΠΡΙΝ και «Αριστερά» της ΚΟΕ) αναφέρθηκαν στην εκλογή του Τζο λέγοντας πως εκλέχτηκε με 2,5% των ψήφων. Αυτό που έκαναν, που είτε αφορά λειψή γνώση του ιρλανδικού εκλογικού συστήματος είτε συνειδητή προσπάθεια να μειώσουν την απήχηση των ιδεών του ΣΚ είναι ότι πήραν τις ψήφους του Τζο Χίγγινς στην εκλογική περιφέρεια του Δουβλίνου όπου κατέβηκε και τους διαίρεσαν με το σύνολο της χώρας – κάτι το οποίο απλά παραποιεί την πραγματικότητα.
Για να αποκαταστήσουμε λοιπόν την πραγματικότητα και την αλήθεια, το ΣΚ κατέβασε τον Τζο Χίγγινς στην εκλογική περιφέρεια του Δουβλίνου (πρωτεύουσα) την μεγαλύτερη της χώρας με 1,5 εκατ. πληθυσμό. Η Ιρλανδία είναι χωρισμένη σε διαφορετικές εκλογικές περιφέρειες και δεν αποτελεί μια εκλογική περιφέρεια, όπως η Ελλάδα, για τις ευρωεκλογές. Το ΣΚ πήρε 55.000 ψήφους πρώτης επιλογής, αντίστοιχο με το 12,5% των έγκυρων ψηφοδελτίων. Πέρα από την ψήφο πρώτης επιλογής, το ιρλανδικό εκλογικό σύστημα επιτρέπει σε όποιον/α θέλει να ασκήσει το δικαίωμα της ψήφου δεύτερης επιλογής (ή και περισσότερων επιλογών). Το ΣΚ πήρε την έδρα όταν με την καταμέτρηση των ψήφων δεύτερης επιλογής έφτασε τις 83.000 ψήφους που αντιστοιχεί στο 20,25% των έγκυρων ψηφοδελτίων στην εκλογική περιφέρεια του Δουβλίνου. Αυτό σημαίνει πως πάνω από 1 στους 5 ψηφοφόρους έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στο ΣΚ.
Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι οι ψήφοι, είναι το πώς το ΣΚ διασφάλισε αυτή την επιτυχία. Όταν στην Ελλάδα οι διάφοροι «ανανεωτές» στον ΣΥΝ και εκτός του ΣΥΝ θέλουν μία κυριλέ αριστερά γιατί υποτίθεται πώς μόνο έτσι μπορεί η αριστερά να κερδίσει απήχηση και να ενισχύσει τις δυνάμεις της, η νίκη του Τζο Χίγγινς έρχεται να τους διαψεύσει ηχηρά. Ο Τζο ήταν μπροστά σε όλους τους μεγάλους αγώνες της εργατικής τάξης της Ιρλανδίας, αλλά και των μεταναστών. Ξεσκέπασε για παράδειγμα το μεγάλο σκάνδαλο της κλοπής των μισθών των Τούρκων εργατών της πολυεθνικής Gamma από τους εργοδότες τους και κατέβηκε μαζί τους σε απανωτές κινητοποιήσεις μέχρι που κέρδισαν τα αιτήματά τους. Μπήκε μπροστά στον αγώνα των ναυτεργατών, των εκπαιδευτικών και των συνταξιούχων και κάθε στρώματος που κατέβαινε σε κινητοποίηση. Ήταν επικεφαλής της μάχης ενάντια στη φορολογία του νερού και της περισυλλογής των σκουπιδιών. Στην περίπτωση μάλιστα των κινητοποιήσεων ενάντια στη φορολογία για τα σκουπίδια η αστυνομία τον συνέλαβε λόγω της συμμετοχής του στις κινητοποιήσεις που κρίθηκαν παράνομες από τα δικαστήρια. Τα δικαστήρια του επέβαλαν ποινή 1 μηνός φυλάκιση με αναστολή αλλά στην επόμενη κινητοποίηση ο Τζο ήταν πάλι παρών στον αγώνα και τελικά φυλακίστηκε. Μαζί του η Κλερ Ντέιλι, δημοτικός σύμβουλος και άλλα στελέχη του ΣΚ.
Έτσι κέρδισε το ΣΚ τη θέση στην ευρωβουλή. Με ασυμβίβαστους αγώνες. Με μετωπική σύγκρουση με το κατεστημένο. Με λοιδορία από την άρχουσα τάξη και τα ΜΜΕ. Με φυλακίσεις. Ας βγάλουν συμπεράσματα διάφοροι αριστεροί στη χώρα μας οι οποίοι είτε βγάζουν επαναστατικές κραυγές χωρίς να έχουν πραγματική σύνδεση με τα φτωχά λαϊκά στρώματα και την εργατική τάξη, είτε νομίζουν πως θα ενισχύουν την απήχησή τους με το να παριστάνουν τα καλά παιδιά στον Πρετεντέρη και τους όμοιούς του.
Α.Π.
