Απάντηση στην Κρίση: Οι προτάσεις του «Ξ»

Κάτω η ανελέητη και βάρβαρη λιτότητα της κυβέρνησης και της τρόικας ΔΝΤ- ΕΕ – ΕΚΤ.

Χρειάζεται ένα τεράστιο απεργιακό κύμα για να κάνει πίσω η κυβέρνηση ή να ανατραπεί. Απαιτούνται τακτικές επαναλαμβανόμενες 48ωρες γενικές απεργίες και καταλήψεις σε χώρους κλειδιά.

Άρνηση αποπληρωμής του χρέους στους Έλληνες και ξένους τραπεζίτες – ληστές

Eθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημιώσεις στους μεγαλομετόχους και κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση.

Οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν έχουν καμία ευθύνη για την κρίση. Τα ελλείμματα και το χρέος δημιούργησε η διαρκής μεταφορά πλούτου από τα κρατικά και ασφαλιστικά ταμεία στους Έλληνες καπιταλιστές για να αυξάνουν τα κέρδη τους, να ενισχύουν τη θέση τους στις αγορές και να επεκταθούν στα Βαλκάνια.

Να επιστρέψουν οι συντελεστές φορολογίας των κερδών στο 45% όπως ήταν πριν τους μειώσει ο Σημίτης στο 35% και ο Καραμανλής στο 25%. Βαριά φορολογία στην εκκλησιαστική περιουσία.

Δραστική μείωση των 8 δις ευρώ τον χρόνο που ξοδεύονται στους εξοπλισμούς – δύο φορές όσο στην Πορτογαλία και 4 φορές όσο στο Βέλγιο. Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί απαίτησαν να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις των Ελλήνων εργαζομένων όχι όμως και οι εξοπλισμοί – το 10% του συνόλου των γερμανικών εξαγωγών όπλων και το 5,5% των γαλλικών, από το 1974, το αγόρασε η Ελλάδα!

Επιστροφή των κλεμμένων στα ασφαλιστικά ταμεία! Αποπληρωμή όλων των χρεών του δημόσιου και των ιδιωτών στο ΙΚΑ. Είναι έγκλημα να αυξηθούν τα όρια ηλικίας όταν για κάθε δύο χρόνια αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης (από τα 65 στα 67) τα ταμεία κερδίζουν 6 μήνες παράταση ζωής!

Να επιστρέψουν στο δημόσιο όλες οι ΔΕΚΟ και όλες οι σημαντικές για την οικονομία επιχειρήσεις.

Να θεσμοθετηθεί εργατικός και κοινωνικός έλεγχος και διαχείριση. Χωρίς αυτά το δημόσιο θα είναι για πάντα έρμαιο της γραφειοκρατίας, της κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς.

Σκληρές ποινές σ’ αυτούς που λυμαίνονται το δημόσιο (πχ Siemens, κύκλωμα πολυεθνικών φαρμάκου στην Υγεία, κοκ) εξαγοράζοντας τους διεφθαρμένους υψηλά ιστάμενους κομματικούς αξιωματούχους.

Να ελεγχθεί η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα τρόπο: τη θεσμοθέτηση εργατικού ελέγχου και διαχείρισης σε όλες τις επιχειρήσεις.

Όσες επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις (δεν πληρώνουν φόρους ή εισφορές, απολύουν ή βάζουν λουκέτο) να περνούν στα χέρια των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών. Να στηρίζονται οικονομικά από το κράτος για να ορθοποδήσουν και όπου χρειάζεται να αναπροσαρμόζουν την παραγωγή τους ώστε να παράγουν χρήσιμα αγαθά για την κοινωνία. Όχι άλλους Λαναράδες. Όχι άλλα θαλασσοδάνεια στον κάθε απατεώνα.

Στις απειλές και τους εκβιασμούς της ΕΕ η Αριστερά οφείλει να αντιπροτείνει την κοινή πάλη των εργαζομένων πανευρωπαϊκά. Από την άλλη, το αίτημα ενός κομματιού της αριστεράς για έξοδο από την ευρωζώνη, από μόνο του, δεν απαντάει στο πρόβλημα ούτε των ελλειμμάτων ούτε του χρέους – αντίθετα επιστροφή στη δραχμή, από μόνη της, θα επιτείνει και δύο προβλήματα – γι’ αυτό τα κεντρικά αιτήματα απέναντι στην κρίση πρέπει να είναι η άρνηση αποπληρωμής του χρέους, οι εθνικοποιήσεις και η διεθνιστική πάλη.

H Αριστερά, για να είναι συνεπής απέναντι στα εργατικά και φτωχά λαϊκά στρώματα, πρέπει να υιοθετήσει τα πιο πάνω αιτήματα και να τα συνδέσει με τον σχεδιασμό της οικονομίας για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Να χτίσει πραγματικούς διεθνιστικούς δεσμούς, κοινής πάλης, πρωτοβουλιών και οργάνωσης, με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στην Ευρώπη που αντιμετωπίζουν παρόμοια επίθεση. Για να μπουν οι βάσεις για την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος και για το χτίσιμο μιας κοινωνίας σοσιαλιστικής στην υπηρεσία των εργαζομένων, των φτωχών αγροτών, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Για τη διάλυση της Ευρώπης των καπιταλιστών και το χτίσιμο της Σοσιαλιστικής Ενωμένης Ευρώπης των εργαζομένων.