———–
«Είμαι μέρος του Mille Mille και του Seine-Saint-Denis, αλλά δεν είμαι μέρος της Γαλλίας του Σαρκοζί, ούτε καν της Γαλλίας του δήμαρχου μας, τον οποίο δεν βλέπουμε ποτέ»
– δήλωση νέου των προαστίων στην ερώτηση δημοσιογράφου για το πώς αισθάνεται που είναι Γάλλος.
———–
Η αφορμή
Οι ταραχές ξεκίνησαν όταν δυο νέοι αφρικανοί, ο 15χρονος Τραόρ Μπουνά και ο 17χρονος Ζιέντ Μπενά, πέθαναν από ηλεκτροπληξία κατά την διάρκεια δίωξης τους από την αστυνομία στις 27 Οκτώβρη στο προάστιο Κλισί-σου-Μπουά.
Αυτό το περιστατικό αποτέλεσε απλά την αφορμή για το ξέσπασμα των ταραχών. Τα πραγματικά αίτια βρίσκονται στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης αυτών των νέων, στην φτώχεια, την ανεργία, τον ρατσισμό και την καταστολή που βιώνουν καθημερινά στα γκέτο των γαλλικών προαστίων.
Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, περίπου 750 προάστια μεγάλων αστικών κέντρων, όπως το Παρίσι, η Μασσαλία, η Λιλ και η Λιόν, χαρακτηρίζονται σαν «ευαίσθητες αστικές ζώνες». Οι περιοχές αυτές έχουν περίπου πέντε εκατομμύρια κατοίκους, που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από τη Βόρεια Αφρική. Σε αυτά τα σύγχρονα γκέτο ο μισός πληθυσμός είναι κάτω των 20 χρονών, η ανεργία είναι πάνω από 40% και οι έλεγχοι της αστυνομίας και η καταστολή είναι καθημερινό φαινόμενο.
Σε αυτά τα μέρη ζουν οι φτωχότεροι πολίτες της Γαλλίας. Στριμώχνονται στις γειτονιές τους και υποφέρουν από την ανεργία, τον ρατσισμό, την φτώχια ενώ τα οικονομικά τους εξαρτώνται σχεδόν πλήρως από τα επιδόματα της κυβέρνησης.
Την στιγμή που οι μεγάλες επιχειρήσεις στην Γαλλία και στην Ευρώπη ανακοινώνουν κέρδη ρεκόρ τα τελευταία χρόνια, οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί Γάλλοι έχουν πληρώσει για αυτό με μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας, με περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες και με περισσότερη ανεργία.
Τα επίσημα ποσοστά ανεργίας είναι πάνω από 10%, η ανεργία των νέων (ηλικίες κάτω των 25) είναι 23% ενώ για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς το ποσοστό είναι πάνω από 27%. Επιπλέον, μόλις το 5% των παιδιών των μεταναστών καταφέρνει να μπει στο πανεπιστήμιο.
Ένας από τους εξεγερμένους νέους είπε πρόσφατα στους δημοσιογράφους: «Δουλείες; Υπάρχουν κάποιες στο αεροδρόμιο και στο εργοστάσιο της Citroen αλλά αν το όνομα σου είναι Μοχάμεντ ή Αμπντελάουι δεν αξίζει καν να προσπαθήσεις».
Τα γεγονότα
Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν στις 27 Οκτώβρη και ο απολογισμός μέχρι τις 9 Νοέμβρη είναι: πυρπόληση 1.400 αυτοκινήτων, τραυματισμός 36 αστυνομικών, 395 συλλήψεις και ένας νεκρός.
Οι δηλώσεις δε του Υπουργού Εσωτερικών της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, ρίχνουν καθημερινά λάδι στη φωτιά εξοργίζοντας ακόμα περισσότερο τους εξεγερμένους. Χαρακτηριστικό είναι πως μετά από τις δηλώσεις του την πρώτη εβδομάδα των συγκρούσεων παρατηρήθηκε μια απότομη αύξηση των κρουσμάτων βίας.
Και όλα τα παραπάνω συμβαίνουν παρά τους περίπου 9500 άντρες των CRS (τα γαλλικά ΜΑΤ) που έχουν σταλεί. Η παρουσία βέβαια των CRS είναι αυτή που εξαγριώνει ακόμα περισσότερο τους νέους.
Η κυβέρνηση – με μαστίγιο…
«Σας έχω ζητήσει να προχωρήσετε σε τουλάχιστον 23.000 απελάσεις λαθρομεταναστών εντός του έτους» (Νικολά Σαρκοζί- 09/09/2005)
———–
Η γαλλική κυβέρνηση είναι σίγουρα ο μοναδικός υπεύθυνος για τις συνθήκες που επικρατούν στα προάστια του Παρισιού και φυσικά για το ξέσπασμα των συγκρούσεων τις προηγούμενες εβδομάδες.
Η κυβέρνηση κατέληξε δε να ενεργοποιήσει νόμο του 1955 για την απαγόρευση της κυκλοφορίας που αρχικά είχε εφαρμοστεί την εποχή του πολέμου της Αλγερίας! Ο νόμος αυτός επιτρέπει στους νομάρχες να δρουν κατά βούληση και να επιβάλλουν την απαγόρευση της κυκλοφορίας σε προάστια όπου υπάρχουν ταραχές και, επιπλέον, επιτρέπει την διεξαγωγή ελέγχων σε ιδιωτικούς χώρους, όπως σπίτια. Η κυβέρνηση λοιπόν μπροστά στα γεγονότα αυτά αποφάσισε να αυξήσει την καταστολή και να εφαρμόσει έναν νόμο αντιδημοκρατικό που καταπατά δικαιώματα και ελευθερίες και στέλνει την Γαλλία 50 χρόνια πίσω.
…και καρότο
Την ίδια στιγμή, οι προτάσεις της κυβέρνησης για την βελτίωση των συνθηκών στα προάστια είναι ακόμα ανεπαρκείς και αφορούν μόνο το έτος 2006.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα αυτό προτεραιότητα αποτελεί ο τομέας της απασχόλησης. Αυτό συνοπτικά περιλαμβάνει επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις, απαλλαγή από τις εργοδοτικές εισφορές στις επιχειρήσεις που το 1/3 των εργαζομένων τους είναι κάτοικοι των περιφερειών, επιδόματα ανεργίας, υποτροφίες στους «άξιους» μαθητές και «κατεδάφιση είτε αναβάθμιση κτιρίων των λαϊκών συνοικιών».
Πρόκειται για μέτρα που θα «μπαλώσουν» πρόχειρα τα προβλήματα μικρού ποσοστού των κατοίκων των προαστίων αλλά δεν θα βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο στην εξάλειψη της φτώχειας, του ρατσισμού και της καταστολής.
Δεν θα δώσουν λύση γιατί μέχρι σήμερα οι κάτοικοι των προαστίων έχουν ακούσει πολλές υποσχέσεις και γιατί δεν περιμένουν πολλά από αυτούς που πριν λίγες ημέρες τους αποκαλούσαν «αλήτες» και «αποβράσματα». Άλλωστε, σύμφωνα με τον υπουργό Κοινωνικής Συνοχής, Zαν – Λουί Mπορλό, «τα τελευταία τριάντα χρόνια οι γαλλικές κυβερνήσεις απέτυχαν να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για την ομαλή κοινωνική ενσωμάτωση των υποβαθμισμένων προαστίων».
Την στιγμή που η γαλλική κυβέρνηση προσπαθεί να καταστείλει με κάθε μέσο τις συγκρούσεις, οι αστικές τάξεις της Ευρώπης νιώθουν μουδιασμένες. Ανησυχούν ότι μπορεί η έκρηξη να μεταφερθεί και στις δικές τους χώρες, γιατί η μεταναστευτική τους πολιτική είναι αυτή που οδήγησε χιλιάδες νέους στην ανεργία και την φτώχια και γιατί τώρα ήρθε η στιγμή που αυτό γυρνάει εναντίον τους. Είναι ειρωνικό οι παππούδες τους να ήταν «ευπρόσδεκτοι» να εργαστούν και τώρα οι μετανάστες πρώτης ή δεύτερης γενιάς να είναι άνεργοι.
Η στάση της γαλλικής αριστεράς
Η αντιπολίτευση και τα αριστερά κόμματα της Γαλλίας, ασκούν κριτική στα αντιδημοκρατικά μέτρα και στην καταστολή που ασκείται από την κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή όμως δείχνουν αδυναμία να δώσουν προοπτική στους νέους των γκέτο και να τους βοηθήσουν να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στην φτώχια την ανεργία και το ρατσισμό και τελικά απέναντι στον καπιταλισμό.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (το οποίο δεν είναι αριστερό, αλλά έχει «αριστερή πτέρυγα») δια στόματος Φρανσουά Ολάντ δήλωσε: «Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα έκτακτο μέτρο το οποίο πρέπει να παραμείνει εξαίρεση. Θα επαγρυπνούμε ως προς την εφαρμογή του, αλλά δεν θα ήθελα να κάνω τίποτε το οποίο θα μπορούσε να παρενοχλήσει τη δράση της κυβέρνησης».
Το Κομμουνιστικό Κόμμα και η Κομμουνιστική Επαναστατική Λίγκα (LCR) ασκούν σκληρότερη κριτική στις πρακτικές της κυβέρνησης χαρακτηρίζοντας την απαγόρευση κυκλοφορίας οπισθοδρόμηση και πρακτική της ακροδεξιάς.
Όμως δεν κάνουν συγκεκριμένες προτάσεις για οργάνωση της πάλης των εξεγερμένων νέων των γκέτο και για τη σύνδεσή τους με την πάλη του γαλλικού εργατικού κινήματος.
Αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό
Η οργή των νέων των προαστίων δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί δικαιολογημένη. Ωστόσο, η συγκεκριμένη μορφή που παίρνει η εξέγερσή είναι αδιέξοδη. Τελικά τα θύματα αυτής της βίας είναι Γάλλοι εργαζόμενοι και όχι η γαλλική κυβέρνηση.
Δεν είναι τυχαίο πως παρά τα όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα και παρά τις προκλητικές δηλώσεις του Σαρκοζί, η δημοτικότητα της κυβέρνησης αυξήθηκε μια εβδομάδα μετά την έναρξη των συγκρούσεων, ενώ το 58% των Γάλλων δηλώνει πως εμπιστεύεται τις ικανότητες του Σαρκοζί να επαναφέρει την τάξη!!
Η πάλη ενάντια στην φτώχια, την ανεργία και τον ρατσισμό δεν μπορεί να δοθεί καίγοντας αυτοκίνητα και καταστήματα. Αυτή η δράση δίνει τελικά επιχειρήματα στην κυβέρνηση να αυξήσει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και να εφαρμόσει ακόμα πιο σκληρές πολιτικές, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη και την αποδοχή της κοινωνίας!
Αυτό που χρειάζεται είναι συντονισμένη δράση και ενότητα ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους άνεργους χωρίς διαχωρισμούς φυλής ή θρησκείας. Χρειάζεται οργάνωση σε επίπεδο γειτονιάς από τους ίδιους τους κατοίκους των προαστίων και διοργάνωση μαζικών διαδηλώσεων ενάντια στην κυβέρνηση, τις πολιτικές της και το σύστημα που αυτή εκπροσωπεί.
Αυτά τα σημεία είναι που προβάλλει η Gauche Revolutionnaire, οργάνωση της CWI στη Γαλλία, στην εκστρατεία υποστήριξης της εξεγερμένης νεολαίας των γκέτο και της σύνδεσής της με την γαλλική αριστερά και το γαλλικό εργατικό κίνημα. Αυτός είναι ο τρόπος να δώσει έμπρακτα και ουσιαστικά τη συμπαράστασή της στους εξεγερμένους, η αριστερά!
Μαρία Μπουτζαρέλου
