Του Θόδωρου Μαράκη. Το κείμενο που ακολουθεί είναι βασισμένο σε τοποθέτηση του σ. Θ. Μαράκη σε ανοικτή εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έγινε στη Νέα Σμύρνη την Παρασκευή 31 Μάρτη. Αυτή την περίοδο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οργανώνει ανοικτές εκδηλώσεις για να συζητήσει την ενωτική πρόταση που κατέθεσε προς την υπόλοιπη Αριστερά.
Πάνω απ’ όλα, σαν πρώτο βήμα, σαν Αριστερά πρέπει να συζητήσουμε και να βρούμε τα σημεία που μας ενώνουν!!
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κρύψουμε τις διαφορές μας κάτω από το χαλί, αντίθετα επιβάλλεται με συντροφικό τρόπο να συνεχίζουμε την κριτική συζήτηση για τις διαφορές μας μέσα από τα πολυάριθμα έντυπα που έχει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η υπόλοιπη Αριστερά και όταν χρειαστεί σε κοινές συναντήσεις.
Για το «Ενιαίο Μέτωπο»
Ο Λένιν εξηγούσε ότι σαν Αριστερά, οφείλουμε να ΧΤΥΠΑΜΕ ΜΑΖΙ, την ίδια στιγμή που ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣΤΑ. Αυτή είναι η ουσία Ενιαίου Μετώπου, όπως ονόμασαν οι Μπολσεβίκοι τη συνεργασία της Αριστεράς.
Η «ενωτική πρόταση» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρέπει να προσγειωθεί από την στρατόσφαιρα της πολιτικής και να «περπατήσει επί της Γης» – πρέπει να αποκτήσει δυναμική μέσα στο κίνημα.
Ένας τρόπος για να ξεκινήσει αυτό είναι στις ανοιχτές εκδηλώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την παρουσίαση της πρότασης, χρειάζεται να καλούνται όλες τις οργανώσεις της Αριστεράς. Ακόμα και το ΚΚΕ παρότι ξέρουμε τη στάση του: αρνείται μονίμως και λασπολογεί αλλά αυτό θα το πληρώσει αργά ή γρήγορα. Γιατί δεν μπορεί να πηγαίνεις για πολύ καιρό κόντρα στη διάθεση των μαζών για ενότητα στη δράση του κινήματος που αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη μαζικών κινημάτων που να έχουν σοβαρές πιθανότητες να σημειώσουν νίκες.
Το σημείο από το οποίο πρέπει να ξεκινάμε πρέπει να είναι τα προγραμματικά σημεία που μας ενώνουν – κι όχι αυτά που μας χωρίζουν. Διαφορετικά… «του διαόλου λειτουργάμε».
Κοινή δράση για να ανατραπεί η επίθεση
Πολύ σωστά η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεκινάει από το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται το εργατικό-λαϊκό κίνημα στη χώρα μας, για να καταλήξει στο σωστό συμπέρασμα:
«Β. Για την πάλη για την ανατροπή της επίθεσης και την ανασυγκρότηση του κινήματος.
»Τα βήματα της πολιτικής συνεργασίας περνούν πρώτα από όλα μέσα από την κοινή δράση στο κίνημα, για να ανατραπεί η επίθεση, για να μην περάσουν τα μέτρα της “δεύτερης αξιολόγησης” και όλες οι υπόλοιπες αναδιαρθρώσεις… οι δυνάμεις στις οποίες απευθύνεται η παρούσα πρόταση κοινού πολιτικού βηματισμού είναι αναγκαίο να δράσουν από κοινού και ενοποιητικά για την οικοδόμηση ενός αγωνιστικού μετώπου αντιπολίτευσης, ρήξης ανατροπής».
Οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορούν να είναι σίγουροι ότι με την παραπάνω διαπίστωση μόνο αδιόρθωτοι σεχταριστές μπορεί να διαφωνήσουν! Όλες οι οργανώσεις της Αριστεράς (εκτός βέβαια από το ΚΚΕ) συμφωνούν – ακόμα και η «Πλεύση»! Άρα μπορούμε να προχωρήσουμε!
Απόλυτα σωστό είναι επίσης το σημείο που αναφέρθηκε και στην συνέντευξη τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την παρουσίαση της πρότασης:
«Σε αυτό το ενιαίο μέτωπο δράσης χωράνε όλοι όσοι θέλουν να συγκρουστούν με τη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ρατσισμό, την πολεμοκαπηλεία, τον φασισμό».
Το πολιτικό πρόγραμμα
Η συζήτηση στις ανοιχτές εκδηλώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για το θέμα της συνεργασίας της Αριστεράς, δεν έχει νόημα να επικεντρώνεται στην κριτική για το πρόσφατο φυλλάδιο της ΛΑΕ που αφορά το «Εθνικό Νόμισμα». Αυτό το φυλλάδιο ασφαλώς χρειάζεται κριτική αλλά η συζήτηση για τη συνεργασία πρέπει να επικεντρωθεί στα σημεία της συμφωνίας. Η πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τα σημεία που προβάλει σαν βάση για την συνεργασία, είναι, όπως αναφέρει το κείμενο:
«Πολιτική βάση αυτής της συνεργασίας είναι κατά την γνώμη μας οι εξής κρίσιμοι πολιτικοί στόχοι:
- Ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσηςτου αστικού, μνημονιακού μπλοκ κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος.
- Άμεση, «μονομερής» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος,όπως πχ η προστασία των ανέργων, οι αυξήσεις των μισθών, των συντάξεων και του λαϊκού εισοδήματος, σε πλήρη αντίθεση με όλα μνημονιακά μέτρα νέα και παλιά, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς, η προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, η αντίσταση στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των αγαθών, η υπεράσπιση των μικρομεσαίων στρωμάτων και της φτωχομεσαίας αγροτιάς από την καταστροφή.
- Κατάργηση παλιών και νέωνμνημονίων και των δανειακών συμβάσεων της κοινωνικής καταστροφής και της επιτροπείας.
- Άμεση στάση πληρωμώνστους δανειστές τοκογλύφους, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.
- Έξοδος από την ευρωζώνη, ρήξη/αποδέσμευση από την ΕΕ, από τη σκοπιά του διεθνισμού στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών-εργατικών αναγκών.
- Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματοςκαι των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
- Αντιπολεμικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Έξοδοςτης Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποδέσμευση από τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού.
- Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτωνενάντια στην εργοδοτική βία, την κρατική καταστολή, στη δικτατορία των μιντιοκρατών, τη συρρίκνωση των συνδικαλιστικών και κοινωνικών ελευθεριών, την αστυνομοκρατία και το νεοφασισμό.
- Αγώνας ενάντια στην οικονομική βία που υφίσταται ο λαός. Να σταματήσει η κλοπή των εργαζόμενων από τις τράπεζες. «Σεισάχθεια» στο ιδιωτικό χρέος των λαϊκών οικογενειών”
Το Μέτωπο Δράσης είναι απόλυτα εφικτό
Σύντροφοι και συντρόφισσες
μια συζήτηση πάνω στα πιο πάνω σημεία θα αποκαλύψει την πλήρη συμφωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας των οργανώσεων της Αριστεράς μηδέ της ΛΑΕ εξαιρουμένης.
Άρα μπορούμε να προχωρήσουμε στο κοινό μέτωπο δράσης.
Πάντα μιλάμε για Μέτωπο Δράσης και όχι για μέτωπο τύπου ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι το 2015, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑΕ σήμερα – δεν χρειάζεται ανάλυση πάνω σ’ αυτό, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα! Το πρώτο είναι μέτωπο, αντίστοιχο του Ενιαίου Μετώπου των Μπολσεβίκων, το δεύτερο είναι πολιτικός φορέας ομοσπονδιακού τύπου.
Συγκεκριμένα βήματα
Βλέπουμε πως παρ’ ότι για την συγκρότηση ενός μετώπου δράσης μπορεί να είναι αρκετό ακόμη και ένα μόνο κοινό προγραμματικό σημείο, είμαστε στην ευχάριστη θέση να διαπιστώσουμε ότι τα κοινά προγραμματικά σημεία είναι πολύ πέρα από το «ελάχιστο» – είναι πολλά!
Τα πιο πάνω, που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει, είναι ήδη υπέρ-αρκετά και ο κατάλογος μπορεί να γίνει ακόμη πιο μεγάλος. Είναι πολλά τα κοινά πράγματα που μπορεί να οργανωθούν.
Είναι δεδομένο, για παράδειγμα, ότι η ΛΑΕ συμφωνεί για κοινή δράση στο ζήτημα των παραφουσκωμένων λογαριασμών της ΔΕΗ – μπορούμε να δούμε την δυνατότητα κοινής δράσης στις γειτονιές, αλλά και την διοργάνωσή κοινού συλλαλητηρίου διαμαρτυρίας, μαζί με το αίτημα: όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Μπορούμε να δούμε κοινή δράση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και γενικά ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Μπορούμε να αναπτύξουμε κοινή δράση για τους πλειστηριασμούς. Μπορούμε να αναπτύξουμε κοινή δράση για ζητήματα που αφορούν τα συνδικάτα πχ για το θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων, για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, ατέλειωτος ο κατάλογος, των κοινών προγραμματικών σημείων. Κοινή δράση για ζητήματα που αφορούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση: Κατάργηση του «Καλλικράτη», για το Ελληνικό, για τη βόμβα των σκουπιδιών, για την κοινωνική πολιτική της Υγείας και της Παιδείας – ο κατάλογος των κοινών σημείων για κοινή δράση είναι ατέλειωτος.
Ασφαλώς, από την άλλη, δεν αρκεί η συμφωνία στα αιτήματα από μόνη της – χρειάζεται να γίνει συζήτηση και να υπάρξει συμφωνία και σε ένα πρόγραμμα δράσης, πολύμορφων αγώνων, με την προαπαιτούμενη προπαρασκευαστική τους προετοιμασία.
Αγώνας δεν σημαίνει ούτε ντουφεκιές στον αέρα ούτε και εξτρεμισμοί – αλλά «λογικά» πράγματα, προτάσεις δηλαδή που να βρίσκουν σύμφωνη κατ’ αρχή την πρωτοπορία του εργατικού-λαϊκού κινήματος αλλά και τη βάση, τα μαζικά στρώματα, από την άλλη, έτσι ώστε να συμμετέχουν.
Πάνω σ’ αυτή την βάση μπορεί να προχωρήσει άμεσα το μέτωπο κοινής δράσης των οργανώσεων της Αριστεράς, απαραίτητη προϋπόθεση για την κοινή δράση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για την ανασύνταξή του, για να αντιμετώπιση την επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, για την αντεπίθεση.
Η κοινή δράση του μετώπου της αριστεράς με κορμό ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΛΑΕ, θα φέρει αργά η γρήγορα προβληματισμό στη βάση και τα στελέχη του ΚΚΕ, τα οποία αναπόφευκτα θα αντιδράσουν στην αριστερίστικη τακτική της ηγεσίας του και αυτό θα βάλει τις βάσεις για ένα μαζικό, πραγματικό μέτωπο κοινής δράσης. Χρειαζόμαστε το ΚΚΕ, για ένα πραγματικό μέτωπο της Αριστεράς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι «θα καθίσουμε να το περιμένουμε» – πρέπει να προχωρήσουμε, οι υπόλοιποι, πάνω στη βάση αυτών που μας ενώνουν.
