Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», αρ 438 (22/9/16 – 5/10/16) που κυκλοφορεί
Ήρθε και η υπόθεση Καλογρίτσα και έδεσε το πράγμα.
Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να ανατρέψει τις πολιτικές της λιτότητας και δεν το έκανε… Αφού υποσχέθηκε φιλολαϊκές πολιτικές και δεν τις εφάρμοσε… Αφού κατάγγειλε τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά ανάλαβε να κάνει περισσότερες από ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μαζί… Αφού δήλωσε με τυμπανοκρουσίες ότι θα αλλάξει την Ευρώπη και τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να μεταλλαχτεί ο ίδιος… Αφού η ΕΕ κινδυνεύει να μετατραπεί σε φάντασμα, όπως καταγγέλλει ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι, αλλά ο κ. Τσίπρας επιμένει να εξηγεί ότι η ΕΕ πρέπει να αποκτήσει κοινωνικό, αναπτυξιακό κλπ πρόσωπο… Αφού οι φτωχοί συνεχίζουν να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι… Και αφού η κυβέρνηση φωνάζει σε όλους τους τόνους πως θα κτυπήσει τη διαπλοκή ξεκινώντας από τους καναλάρχες… το μόνο που τελικά καταφέρνει είναι να φτιάξει έναν Καλογρίτσα.
Με θαλασσοδάνεια και διασυνδέσεις με (όλες) τις κορυφές του πολιτικού κόσμου, ο μικρός εργολάβος γίνεται μεγάλος εργολάβος και τώρα καναλάρχης. Προφανώς ο σκοπός είναι να προσφέρει στην κυβέρνηση υποστήριξη – με το αζημίωτο βέβαια.
Αυτό ακριβώς είναι η διαπλοκή. Και ήταν αναπόφευκτο να συμβεί.
Όταν ένα κόμμα της Αριστεράς επιχειρεί να διαχειριστεί το καπιταλιστικό σύστημα (ιδιαίτερα όταν αυτό είναι σε κρίση) τότε αναγκαστικά θα μετατραπεί σε οργανικό κομμάτι του συστήματος και θα κάνει όλα όσα πολεμούσε πριν – μέχρι τέλους. Και η διαφθορά που διαπερνά το καπιταλιστικό σύστημα θα διαπεράσει και το ίδιο το κόμμα αυτό. Ακόμα είμαστε μόνο στην αρχή.
